Morgunblaðið - 18.01.1974, Side 28

28

Greifinginn hafði séð um, að veizlukostir voru allir
af bezta tagi og veizlan varð hin ágætasta. Mikið var
skrafað og hlegið og brandarar flugu á milli dýr-
anna. En froskur sat fyrir borðsendanum, hæversk-
an uppmáluð, horfði mest niður, en hélt þó uppi
kurteislegum samræðum við dýrin, sem sátu sitt
hvorum megin við hann. Við og við gaut hann
augunum til greifingjans og rottunnar og sá, að þau
horfðu hvort á annað með opinn munn af forundran.
Hann hafði afar gaman af því. Þegar líða tók á
kvöldið fóru sum yngri og gáskameiri dýranna að
hvíslast á um, að ekki væri eins gaman og oft áður og
stundum var barið í borðið og kallað: „Froskur,
ræða!.. . ræða frá froski! Við heimtum söng!...
froskur, söng!“ En froskur hristi bara höfuðið og
bandaði frá sér með annarri framlöppinni. Hins
vegarlagði hann sig mjögílíma við aðota góðgæti að
gestum sínum, halda uppi innihaldslausum, en vin-
gjarnlegum samræðum, spyrja af mikilli samúð um
líðan yngri fjölskyldumeðlima, sem höfðu ekki enn
aldur til að taka þátt í samkvæmislífinu og kom því
þannig til skila að þetta kvöldverðarboð skyldi hald-
ið samkvæmt háttbundnum borgaralegum venjum í
alla staði.
Hann var vissulega orðin annar froskur.
Eftir farsæla lausn þessara innanrikisátaka, tóku
dýrin fjögur upp rólegt líferni, undu glöð við sitt og
voru laus við allar róstur og innrásir. Þegar froskur
hafði ráðfært sig við vini sína, var ákveðið að hann
skyldi senda dóttur fangavarðarins gullkeðju og
fagurt nisti alsett perlum í þakklætisskyni. Gjöfinni
fylgdi bréf, sem jafnvel greifinginn varð að viður-
kenna, að væri hógvært í alla staði. Lestarstjóranum
var einnig þakkað og honum bætt það ónæði, sem
hann hafði orðið fyrir. Og öllum, sem höfðu orðið
fyrir skakkaföllum vegna glópsku frosks, var bættur
skaðinn á viðeigandi hátt.
Á löngum, fögrum sumarkvöldum fóru vinirnir
stundum saman í gönguferð um Stóraskóg, sem nú
var orðinn þeim hættulaust svæði. Þeir glöddust yfir
því, hve vingjarnlega íbúarnir köstuðu á þá kveðju
og stundum komu marðamæður með börnin sín í
gættina, bentu og sögðu: „Sjáðu, barnið gott, þarna
fer froskurinn frækni og þar er vatnsrottan, sú
hrausta bardagahetja, sem gengur við hlið hans. Og
á eftir þeim fer moldvarpan fræga, sem þú hefur oft
heyrt föður þinn segja frá.“ En þegar börnin voru
ódæl og enga stjórn var á þeim hafandi, þá gripu þær
til þessa ráðs að hóta því, að greifinginn óttalegi
mundi koma og taka þau, ef þau létu sér ekki segjast.
Þetta var auðvitað ódrengilegt níð um greif-
ingjann, því honum þótti frekar vænt um börn, enda
þótt hann væri lítið gefinn fyrir félagslíf svona
yfirleitt. En varnaðarorðin höfðu alltaf sín áhrif.
Sögulok.
Jonni ogcTManni Jón Sveinsson
Þegar því var lokið, litum við í kringum okkur í
þeirri von, að hjálpin væri í nánd.
En ekkert var að sjá.
Við settumst aftur á þóftuna. Ég fann, að nú tók
að draga af Manna.
Hann sýndist vera aðfram kominn.
Ég þrýsti honum að mér og tók þétt utan um hann.
Hann lét aftur augun, hallaði höfðimi að hrjó<ti
mér og hreyfði sig ekki meir.
Þannig leið löng stund.
Það fór hrollur um mig.
Hafði bróðir minn fallið í óinegin? Eða var hann
sofandi? Eða var liann að deyja?
„Almáttugi, góði guð, hjálpaðu okkur. Hjálpaðu
okkur“. Þetta sagði ég aftur og aftur.
Mér til mikillar gleði hreyfði Manni sig lítið eitt.
en opnaði þó ekki augun.
Freysteinn
Gunnarsson
þýddi
Aftur og aftur rétti hann upp handleggina og kall-
aði brosandi, en náfölur samt: „Jesús, góði Jesús!“
Mér datt strax í hug, að hann væri að dreyma, því
að hann var þá vanur að tala upp úr svefninum. Ég
gætti þess að vekja hann ekki.
En hrátt vaknaði hann samt, neri augun og horfði
ringlaður í kringum sig.
Það var eins og hann hefði verið langt í burtu og
gæti ekki áttað sig.
Ég strauk honum mjúklega um vangann og lofaði
honum að komast til sjálfs sín. Þá sagði ég við hann:
„Manni minn, þú svafst vært. Það hefur gert þér
gott“.
„Já, Nonni. En það var verst að vakna svona fljótt“.
„Því trúi ég, og ég get hugsað mér, af hverju þér
finnst það“.
„Hvað heldurðu þá, Nonni “
f9unkoífinu
— Hinir sináu og hinir stóru.
— Hún elskar mig.
hún elskar! mig ekki. ..
hún elskar....