Morgunblaðið - 18.07.1974, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 18.07.1974, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. JÚLl 1974 Grímmsœvintúri í tómt, er hann leitar gulls í vösum sínum. En hvar hefur þú keypt þessa fallegu gæs?“ „Ég hef nu ekki kcypt hana beinlínis, heldur fékk ég hana í skiptum fyrir svínið mitt.“ „En hvar fékkstu svínið?" „Það fékk ég í skiptum fyrir kúna mína.“ „En hvernig eignaðist þú kúna?“ „Hana fékk ég fyrir hest.“ „En hestinn?" „Hann keypti ég fyrir gullhnullung, sem var eins stór og höfuðið á mér.“ „En gullið, hvernig eignaðist þú það?“ „Það var kaup mitt fyrir sjö ára vinnumennsku.“ „Þú hefur svei mér kunnað lagið á því að koma ár þinni vel fyrir borð,“ mælti karl. „Og ekki virðist þér nú vera annars vant en þess að hafa alla vasa fulla af peningum — þá mætti segja, að hamingjusamari gæri þú ekki orðið.“ „Hvernig á ég að fara að því?“ spurði Hans. HÖGNI HREKKVÍSI Högni tók með sér sitt nesti! „Þú þarft ekki annað en taka upp þessa iðn, sem ég fæst við. Og raunar nægir þér að eignast hverfistein, því að hitt kemur allt sjálfkrafa. Og það vill nú svo vel til, að ég hef hérna stein, sem að vísu er lítilsháttar gallaður, þess vegna skal ég láta mér nægja að taka gæsina þína f skiptum fyrir hann. Viltu ganga að því?“ „Að þú skulir spyrja svona!“ svaraði Hans. „Ég mundi verða hamingjusamastur allra manna, ef ég kæmist að slíkum happakaupum. Hvers gæti ég fremur óskað mér en þess að hafa jafnan fulla vasana af peningum?“ Rétti hann síðan karli gæsina og fékk hverfisteininn fyrir. Karlinn tók nú upp steinhnullung af götunni og rétti Hans: „Hérna er annar steinn, sem ég ætla að gefa þér. Á honum er hægt að rétta gamla og bogna nagla. En berðu hann nú varlega.“ Hans tók við steinunum og hélt nú leiðar sinnar frá sér numinn af gleði. „Ég hlýt að vera fæddur f einhverri happaskyrtu,“ sagði hann við sjálfan sig. „Allt er mér veitt, sem ég óska mér, eins og ég væri sólskinsbarn." Hans var nú tekinn að lýjast af göngunni, því að hann hafði verið á ferðinni frá því snemma um morguninn. Hann var líka orðinn svangur, því að í gleði sinni yfir því að eignast kúna, hafði hann borðað allt nestið sitt í einu. Honum sóttist því seint ferðin, því að hann gat varla dregizt áfram og varð alltaf öðru hvoru að nema staðar og hvíla sig. Steinarnir voru honum líka til tafar, því að þeir voru þungir og ekki komst hann hjá því að hugsa til þess, að gott hefði nú verið að þurfa ekki að burðast með þá. Hann dróst nú áfram með veikum burðum og kom að brunni, þar sem hann ætlaði að fá sér að drekka. Lagði hann steinana gætilega frá sér á brunnbarminn. Hann kaup niður og ætlaði að ná sér í vatn úr brunninum, en kom þá um leið óvart við steinanna, svo að þeir hrundu báðir ofan í brunninn. Þegar Hans sá þá sökkva spratt hann á fætur alls hugar feginn, þakkaði guði með tárvotum augum fyrir þá gæzku, sem hann hefði auðsýnt sér með því að losa sig við þessa þungu byrði, sem aðeins hefði verið sér til ama ogfarartálma- losaðsig við hana, án þess að hann gæti á nokkurn hátt ásakað sjálfan sig fyrir það, að steinarnir ultu ofan í brunninn. „Ég er hamingjusamastur og heppnastur allra manna," ANNA FRÁ STÓRUBORG - saga fra sextándu öld eftirJón Trausta. greitt að fullu, lét hann presta sína dæma fjórmennings- meinbugi á síðara hjónabandi þessa aldavinar síns, mein- bugi, sem enginn hafði nefnt á nafn meðan hann lifði. ögmundur biskup hafði þá hirðstjóravald jafnframt biskups- valdinu, og tjáði ekki móti honum að mæla. Á þennan hátt sölsaði guðsmaðurinn irndir sig mestallt fé föður hennar, og hefði líkléga hirt það allt, hefði ekki Hólmfríður föðursystir hennar verið. Hún tók að sér fjárhald bama bróður síns og lét það ekki fyrir standa, þó að þau hefðu barizt á meðan þau lifðu bæði, og hún lét sér ekki fyrir brjósti brenna að etja kappi við ögmund biskup. Það var ekki laust, sem hún hélt um. Nú var svo komið, að ögmundur biskup hafði ekki mikla gleði haft af fénu. Hann var utan fluttur allslaus og dáinn þar í fjarlægðinni, en allt það fé, sem hann hafði kallað sitt, og mikið annað, var komið í konungs hendur. Og ekki hafði Hólmfríður, föðursystir önnu, varið því illa, sem hún hélt eftir af fénu. Fremur hafði það aukizt en minnkað í höndum hennar. Páli, bróður önnu, hafði hún komið til manns, og var hann nú orðinn „bóndi“ — það er að segja: sýslumáSur — á Hlíðarenda, höfuðbóli föður síns, og jafnframt að sjálfsögðu höfuð ættarinnar. Systur hennar hafði hún gift burtu, og önnu hafði hún fengið Stóruborg til eignar og ábúðar, þegar hún varð myndug. Og það var ekki gömlu konunni að kenna, þótt Anna væri ógift enn þá. Hún hafði séð henni fyrir nægum biðlum. Og jafnan hafði hún haft mætur á önnu og litið til með henni, meðan hennar naut við. Síðan Anna fór að búa, hafði henni sjálfri græðzt allvel fé, svo að nú átti hún miklu fleiri jarðir en Stóruborg. En uppteknum hætti hafði hún haldið til þessa og hafnað öllum biðlum. Mikillæti hennar hafði farið mjög vaxandi síðan fóstra hennar og föðursystir dó. Hún svaraði mikilsvirtum mönn- 'um, sem leituðu ráðahags við hana, með meiri kulda og hæðni en áður. Það var sem væri henni ekki eins uppsigað við neitt sem það, er talið var, að stæði henni jafnfætis og væri henni samboðið. Því var almennt trúað, að hún mundi aldrei giftast. Anna Vigfúsdóttir var kona meðalhá vexti og fagurlega vaxin. Fríð sýnum var hún eiginlega ekki, en bauð þó hinn bezta þokka. Hún var helzt til lík feðrum sínum að andlits- falli til þess að geta kallazt fríð, en þeir voru stórgerðir og svipmiklir. Holdug var hún nokkuð, en þó björt yfirlitum, munnfrið og nokkuð varaþykk, með hátt enni og miklar augnabrýr. Augu hafði hún skarpleg og skýrleg. Svipur- flkÍlmo(9unkQffÍAu — Heppni, að ég var með öryggisbeltið spennt . . . — Og ég vona, að þú munir, að þú skuldar mér 90 milljónir f pók- er . . . — Segðu manninum mfnum það fjórum sinnum, eitt og eitt f einu. — Sennilega er hann búinn að borða . . .

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.