Morgunblaðið - 15.10.1974, Blaðsíða 25

25
MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 15. OKTÓBER 1974
í náttúrunni og uppi I fjöllum,
og viö tókum að þjálfa hestana
til þess. Við höfum gert mikið
til að kynna þá hlið þeirra og
vekja áhuga á þessháttar þjálf-
un þeirra. Hvað íslenzku hest-
unum viðkemur, þá kom áhug-
inn á að kynnast okkar tölthest-
um frá fslenzkum hestamönn-
um og ég var svo heppin, að
þeir fengu mig til að koma,
höfðu til þess aðstoð frá Banda-
rísku upplýsingaþjónustunni.
Og fyrir það er ég ákaflega
þakklát.
— Það hefur gengið ákaflega
vel að vekja áhuga I okkar landi
á þessháttar notkun Tennessee-
hestsins, sem við höfum viljað
kynna. Ég hefi hér meðferðis
kvikmynd frá fyrstu sýning-
unni okkar fyrir 11 árum, sem
sýnir þetta á byrjunarstigi, og
ekkert alltof þjálfaða hesta. En
að fjórum árum liðnum var
þessi árlega sýning okkar orðin
ein stærsta hestasýning í
Amenku. Strax og fólk áttaði
sig á þvf hvað þarna var um að
vera, þá tók það mjög fljótt við
sér. Nú er þessi sýning okkar
þriggja daga sýning og vel sótt.
Helen Porter skrifar talsvert
I blöð i Bandarikjunum og
Kanada, til að kynna sitt við-
horf til hestamennskunnar og
þær tegundir hesta, sem hún
þjálfar, auk þess sem hún flyt-
ur stundum fyrirlestra um
þetta efni.
— Áður vildu þeir, sem
áhuga höfðu á þessum hestum
að þeir væru strax settir í þjálf-
un til sýningar hjá einhverjum
Þjálfar og
elur upp
ameríska
tölthesta
Helen Porter
— og kynnir þá hér
þjálfaranum og þar væru þeir
svo alveg upp frá því, segir
Helen Porter ennfremur til
skýringar sinu viðhorfi. — Ég
taldi að fleiri hlytu að vera
sama sinnis og við. Þeir vildu
nota hesta sína og ættu hesta,
sem þeir væru stoltir af og
vildu sýna. Þannig viljum við
þjálfa hestana heima fyrir til
sýningar. En ég vil taka það
fram að við þjálfum hestana
ákaflega vel í því skyni.
Um skeið, sagði Helen Port-
er, að það væri til í Tennesse-
hestinum, en ekki lögð áhersla
á að þjálfa það. Aftur á móti
væri talinn kostur, þegar valið
er til ræktunar, að hestur sé
skeiðlæginn. En þegar skeið sé
sýnt eða notað, þá verði hestur-
inn að vera á skeiði allan sprett-
inn, alveg frá byrjun. Hestarnir
væru aldrei teknir niður á
skeið af stökkspretti, eins og
hér. Hún kvaðst skilja hvað
fyrir íslenzkum hestamönnum
vekti, þ.e. að fá meiri hraða á
skeiðsprettinum. — En ef við
ætluðum að nota sömu aðferð,
þá yrðum við að reyna að taka
hestinn niður af mjög hröðum
gangi. Brokk höfum við ekki í
hestunum.
— Annars virðist viðhorf
okkar við að temja og þjálfa
hesta litið öðru vísi en ykkar,
sagði frú Porter. Þið viljið láta
hestinn sýna líf og framtak
sjálfan, en við grettum okkur
við að sjá slikt, finnst hesturinn
illa vaninn. Við leggjum allt
kapp á að fá hestinn meðfæri-
legan og stilltan. Um leið á
hann að vera reistur og líflegur
að sjá, en taumléttur. Ég legg
mikla áherzlu á, að gott sam
band sé milli manns og hests,
en að ég ráði. Ég vil að hestur-
inn minn hegði sér vel, jafnvel
þó ég ríði honum í 150 hesta
hópi. Hann má hugsa það sem
hann vill og reisa eyrun, en
verður að gera það sem ætlast
er til af honum.
Helen Porter kvaðst hafa
orðið mjög hissa, þegar hún
komst að raun um, að íslenzku
hestarnir ganga lausir á þess-
um tíma árs og eru ekki í þjálf-
un, því heima hjá henni eru
þeir í notkun allan ársins hring.
Einnig að tslendingar riða ekki
folaldsmerum. í hennar heim-
kynnum er merunum riðið
næstum þangað til þær kasta og
sfðan aftur fljótlega eftir að
folaldið er fætt, en auðvitað
með meiri gát. Þrátt fyrir árs-
tfmann var hún búin að sjá
nokkra hesta og koma aðeins á
bak. En um helgina ætlaði hún
norður i land með Þorkeli
Bjarnasyni, m.a. að Hólum, og
vonaðist til að fá þá tækifæri til
að kynnast betur fslenzka hest-
inum. En ferðinni var heitið til
Akureyrar, þar sem áformað
var að hún segði norðlenzkum
hestamönnum frá Tennessee-
tölthestinum og sýndi kvik-
myndir og kyrrar myndir á
vegg.
— E.Pá.
Ársgamall hestur af Tennessee-töltkyni teymdur til sýningar, en þessir hestar eru
strax mikið aldir og stækka mikið á fyrsta ári.
íslendingar eru mjög
stoltir af sínum íslenzka
tölthesti og margir vilja
gjarnan halda því fram
að hann sé einsdæmi í
veröldinni. En hér hefur
dvalið undanfarna daga
bandarisk kona, Helen
Porter, og kynnt íslenzk-
um hestamönnum aðra
tegund Tennessee-tölt-
hestinn. Hafði hún Áieð-
ferðis kvikmyndir og
myndir til að varpa á
vegg máli sínu til skýr-
ingar og flutti fyrirlestur
í Fáksheimilinu. Hún var
á förum til Akureyrar í
sömu erindum, þegar
fréttamaður Mbl. átti við
hana stutt samtal. Erindi
hennar hafði vakið mikla
athygli, og hafði hún
verið beðin um að segja
frá þessum skemmtilega
hesti, Tennessee-tölthest-
inum víðar á Suðurlandi,
ef hægt yrði að koma því
við.
Helen Porter og maður
hennar eiga búgarð, þar sem
þau rækta og þjálfa ýmsar
tegundir hesta og hpfa lagt
mikla rækt við Tennessee-hest-
inn. — Þessir hestar eru að
mörgu leyti mjög Ifkir ykkar
íslenzku hestum, nema hvað
þeir eru mun stærri, segir hún.
Flestir eru 150—160 sm, en
ykkar 120—130. Þessir hestar
hafa gang lfkan ykkar töltgangi
og því köllum við þá Tennessee
Walking Horses. Þessi gangur
er þeim eiginlegur, því folöldin
fara á töltgangi 8—9 klukku-
stunda gömul. Þau eru misgóð
að vfsu, en við veljum til
uppeldis mikið til eftir þvf hve
vel þau tölta strax. Við höfum
engar áhuga á brokki í þessum
hestum. Ef við sjáum það hjá
hesti, segjum við f gagnrýnandi
Helen Porter á ljósri hryssu, sem hún á, miklum uppáhaldsgrip.
tóni: — Hann virðist svolftið
brokkgengur!
— Þessir hestar hafa mjög
fíngert brokk, ef það er fyrir
hendi, svo ókunnugir halda
stundum að hesturinn tölti, af
þvl þeir lyftast svolítið f söðlin-
um. En við viljum ekki líða
reiðhesti að brokka og stöðvum
það, þegar við sjáum það.
Sumir hestanna brokka Iausir f
gerðinu, en undir manni er það
ekki liðið.
Heima hjá sér hefur Helen
Porter 15 ekra land og þjálfar
þar hesta. Auk þess er þar efnt
til seórrar sýningar árlega á
Tenneslsee-tölthestinum og nú
síðast var syokallaður Peruvian
Paso hafðufjrneð.
Þeir hestar' 'eru að stærð mitt
á milli okkar fsl'enzku hesta og
Tennessee-hestsins og þau
hjónin hafa einnig-Jekið þá í
þjálfun. Ekki kvaðst frú Porter
hafa tekið með sér til íslands
kvikmyndir af þeim hesti, en
aftur á móti kemur þar íram
annar hestur, Paso Tino, sem
hefur mjög fíngerðan gang og
er sýndur á stóru sýningunni í
Pasadena.
Hún var spurð að því hvers
vegna hún hefði fengið svo
mikinn áhuga á tölthestum,
Tennessee-hestunum heima hjá
sér og nú á íslenzka hestinum.
Hún kvaðst alltaf hafa haft
áhuga á öllum hestum. — Flest-
ir þeir sem áður þjálfuðu
Tennessee-tölthestinn höfðu
aðeins áhuga á honum sem sýn-
ingarhesti. Þeir láta hestinn
aldrei vera í haga né ríða hon-
um á ferðalagi, heldur taka
hann strax til þjálfunar og hafa
í húsi, milli þess sem farið er
með hann á sýningar. Þetta fólk
hefur engan áhuga á hestinum
til yndis og ánægju og sem
skemmtihesti til útreiða. Ég og
maðurinn minn lftum öðru vísi
að þetta. Við viljum ríða hestin-
um og nota hann í reiðferðir úti