Morgunblaðið - 21.12.1974, Blaðsíða 1

48 SIÐUR
257. tbl. 61. árg.
LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 1974
Prentsmiðja Morgunblaðsins.
NÍU MANNS fórust í snjóflóði, sem féll á Neskaupstað í
gær og þegar Morgunblaðið fór f prentun um klukkan 03
f nótt var enn óvíst um afdrif fjögurra. Leit stóð enn
yfir og var fyrirhugað að halda henni áfram unz allir
hefðu fundizt sem saknað var. Þrfr lágu slasaðir í
sjúkrahúsinu, þar af fundust 2 með lffsmarki klukkan
21.30. Þá liggur einnig kona illa slösuð f sjúkrahúsinu en
hún komst af með barni sfnu. Þeir, sem vitað var að
farizt höfðu, voru 2 konur, 2 börn og 5 karlar. Fjöldi
barna hefur misst foreldri sitt f þessum skelfilegu
hamförum.
Almannavarnanefnd Neskaupstaðar setti upp stjórn-
stöð hjálpar- og björgunarstarfsins f sfmstöðinni f Nes-
kaupstað í gær. Böðvar Bragason bæjarfógeti stjórnaði
björgunarstarfi. Hann sagði f gærkvöldi f viðtali við
Morgunblaðið, að fleiri hjálparflokkar væru á leið til
Norðfjarðar frá Eskifirði og Reyðarfirði. Leitarstarfi
átti að halda áfram í nótt, en það er mjög erfitt og voru
norðfirzkir leitarmenn orðnir þreyttir og þvf veitti ekki
af liðsauka. Var búizt við Eskfirðingunum og Reyðfirð-
ingunum um hálftvöleytið í nótt. Hjálparstarfið var
skipulagt í flokka. t nokkrum tilfellum er manna sakn-
að, sem ekki er ljóst, hvar leita á að, en eins og áður er
sagt, vantaði 4 menn í gærkvöldi. Allir, sem vettlingi
gátu valdið, unnu við björgunarstörf.
Þess má geta að ófært er til Norðfjarðar, nema af sjó
og hafa aðstoðarmenn við leit og björgun verið fluttir
með skipum frá nærliggjandi fjörðum, svo og stórvirk
tæki.
Mynd frá Neskaupstað, sem sýnir bæinn og strandlengjuna, þar sem snjóflóðið féll í
gær..
Snjóflóðið hljóp fram á tíma-
bilinu milli klukkan hálftvö og
tvö og féll á svæði, sem kallað er
Strönd. Svæðið takmarkast af svo-
kölluðu Shellporti og alla leið inn
Framhald á bis. 3.
Geir Hallgrímsson
forsætisráðherra:
Samúð og
samhugur
alþjóðar
GEIR Hallgrlmsson forsætisráð-
herra sagði f samtali við Mbl. f
gærkvöldi:
Landsmenn allir fylgjast með
hínum voveiflegu og hörmulegu
atburðum, sem átt hafa sér stað f
Neskaupstað, og hvarvetna um
land bfða menn milli vonar og
ótta. En ljóst er að mannskaði
hefur átt sér stað og margir eiga
um sárt að binda. Þeir eiga samúð
og samhug alþjóðar.
Allt verður gert sem mann-
legur máttur má til að bægja
frekari haéttu og tjóni frá. Við
dómsmálaráðherra höfum ráð-
gert að hittast með þingmönnum
Austurlandskjördæmis f bftið f
fyrramálið til að ræða ástand og
horfur. Mér er kunnugt um, að
dómsmálaráðhcrra og almanna-
varnir hafa fylgst náið með at-
burðunum og reynt er að veita þá
aðstoð, sem unnt er.
„Ægileg tilfinning að sjá snjó-
flóSð koma æðandi úr ljaUinu”
\
Frásagnir sjónarvotta, sem
sluppu naumlega í Neskaupstað
„ÉG FÓR út úr bifreiðaverk-
stæðinu strax og faðir minn
hafði hringt og varað mig við.
Eg hef þó varla verið kominn
nema um 20 metra frá verk-
stæðinu, þegar ég sá snjóflóðið
koma. Eg byrjaði að hlaupa,
kannski 4—5 skref, en þá datt
ég. Það var ægileg tilfinning að
sjá snjóflóðið koma æðandi, en
eftir að það skall á mér, vissi ég
ekki meir. Eg sópaðist með þvf
30—40 metra, þvf að þegar ég
kom upp var ég töluvert langt
f.vrir neðan veginn. En þegar
ég stöðvaðist var ég á kafi f
snjó. Eg var þó svo heppinn að
ég lá réttur og sá glitta f himin-
inn fyrir ofan mig. Eg átti til-
tölulega auðvelt með að rffa
mig upp úr snjónum, en þegar
ég kom upp vissi ég ekki hvar
ég var, það var allt breytt,
ekkert nema sléttur snjór allt f
kring.“
Þannig fórust Asmundi Ei-
ríkssyni, ungum Norðfirðingi,
orð í samtali við Morgunblaðið í
gær, en hann var einn þeirra er
slapp naumlega úr snjóflóðun-
um í Neskaupstað í gær. Hann
var einn að vinna í bifreiða-
verkstæði föður síns, Eiríks Ás-
mundssonar. Eiríkur var
sjálfur að heimili sínu Bjargi,
sem er í um 600—700 metra
fjarlægð frá bifreiðaverkstæð-
inu sjálfu.
„Það var sannast sagna
hrein tilviljun að ég skyldi vera
heima,“ sagði Eirikur í samtali
við Morgunblaðið, „því að yfir-
leitt er ég alltaf á þessum tíma
út á verkstæði. Ég heyrði
skyndilega geysilegan þyt í
iofti, og leit út um gluggann, en
sá ekkert nema hvíta þúst sem
ég hélt að væri skafrenningur.
Síðan kom ógurlegur hvellur,
það hrikti i húsinu og rúður
brotnuðu þvi að útjaðar flóðs-
ins hafði lent á þvi. Eg rauk þá
strax I símann og hringdi i son
minn út á verkstæði til að vara
hann við. Hann var rétt aðeins
kominn út úr húsinu, þegar hitt
flóðið skall á honum. En senni-
lega hefur það þó orðið honum
til lífs að hann skyldi ekki vera
inni i húsinu þegar það féll.“
Gunnar Jósefsson var á gangi
eftir Strandgötunni þegar snjó-
flóðið féll. „Flóðið kom allt i
einu, það skipti engum togum,“
sagði hann í samtali við
Morgunblaðið. „Ég heyrði fyrst
mikinn hvin og skruðninga, en
sá ekkert vegna þess hve dimmt
var í Iofti. Vissi ég ekki fyrr en
ég lenti í útjaðri snjóflóðsins,
svo að ég komst upp úr snjón-
um svo að segja strax. Þá var
voðalegt um að litast, en ég fór
strax að Mánabragga, sem hafði
gjörsamlega farið i mask, til að
reyna að bjarga þar út fólki.
Mér skildist að þar hefðu verið
um sex manns, en mér er ekki
almennilega enn kunnugt um,
hvernig því reiddi af, fólkið var
flutt í sjúkrahúsið. Það er ótti
meðal fólksins hér við frekari
snjóflóð, mikill óhugur og fólk
hefur verið beðið um að færa
sig á öruggari staði."
Hallgrímur Þórarinsson var
að vinna ofan á sléttu þaki á
austurenda frystihússins, þegar
snjóflóðið féll. „Ég vissi ekki
fyrr en það skall á húsinu. Það
sópaði mér ofan af þakinu, svo
að ég féll niður af því og ofan á
rútu sem var þar fyrir neðan.
Með henni sópaðist ég svo niður
undir sjó. Annars gerðist þetta
allt svo snöggt, að ég man eigin-
lega ekki hvað gerðist."