Morgunblaðið - 21.02.1975, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. FEBRUAR 1975
skóla, en var á sumrum með móður sinni. Ormur
þótti uppivöðslumikill og ófyrirleitinn um allt, en þó
raungóöur. Alikært var með þeim systkinum.
Þau Indriði og Sigríóur hittust nokkrum sinnum
um þessar mundir, og höfðu menn það fyrir satt, að
þeim geðjaðist allvel hvort að öðru, og sannaðist að
því skipti það, sem mælt er, að sjaldan lýgur al-
mannarómur. Indriði og Sigríöur voru nú á þeim
aldri, sem karl og kona, er þekkjast og sjást og fellur
hvort öóru vel í geð, trauðla geta vináttumálum
einum bundizt. Vinátta sú og ylur, sem veriö hafði
meó þeim, á meðan þau voru börn, var nú búinn að
taka aðra stefnu í hjörtum þeirra og snúinn í heita
og einlæga ást, er þau báru hvort til annars. Nú þótt
svo megi virðast, sem ekki þurfi mikið áræði til þess
að bera það mál upp fyrir einhverjum, er maður veit
áóur, að honum er jafnkunnugt sem manni sjálfum,
segist þó flestum svo frá, er í þá raun hafa komið, að
ekki sé hið fyrsta ástarorð ætið auðlosað á vörum
þeirra, sem unnast; og svo fór fyrir Indriða, þó hann
við og við sæi Sigríði, enda vildi jafnan svo illa til, að
þau Sigríður næstum því aldregi urðu tvö saman i
einrúmi; en eftir því tóku menn, að Indriði fór að
venja þangað komur sínar, sem hann vissi, að Sigríð-
ar var von á mannfundi, og þess á millum gjöra sér
ferðir að Tungu, þó lítið væri annað erindi en að sjá
Sigriði; og einu sinni sem oftar kom hann þangað, og
voru þar þá fyrir aórir gestir. Ingveldur lét vísa
þeim gestunum í stofu og heita þeim kaffi, en bað
Sigríði dóttur sína vera þar í stofunni og ræða við þá,
HÖGNI HREKKVÍSI
er hún sjálf ætti að snúast í mörgu, sem við lá á
heimilinu. Ingveldur var vön því að gefa þeim
Indriða og Sigríði auga og gæta þess, að þau töluðust
ekki margt við, en með því að nú voru fleiri menn
við í stofunni, hirti hún ekki um, þó Sigríóur ræddi
viö Indriða eins og hina gestina. Nú bar svo einu
sinni við, að þau Indriði urðu tvö saman eftir í
stofunni. Sigríður hafði alltaf haldið uppi tali við þá
gestina, en er þeir voru út gengnir, þagnaöi hún og
leit í gaupnir sér; Indriða varð og orðfall um hríð, en
bæði sátu þau sitt hvorum megin við dálítið borð, er
þar var í stofunni. Svona leið dálítil stund, að þau
yrtu hvorugt á annað, þangaó til Sigríður allt í einu
lítur upp og framan í Indriða og varó í sama bili rjóð
út undir eyru. Þess þáttar augnaráð og tillit stúlkna
eru yngismenn vanir að skilja, og Indriði hefði orðið
að vera skynskiptingur, ef hann hefði ekki ráöið í,
hvað Sigríði þá flaug í huga.
Manstu, Sigríður mín, segir hann, þegar við vorum
lítil, hvaó okkur var vel til vina og þótti vænt hvort
um annað?
Já, alltaf man ég það, Indriði minn góður, sagði
Sigríður, og varð henni einhvern veginn ósjálfrátt
aö grípa um höndina á Indriða; en rétt í því henni
slapp seinasta orðið af vörunum, var stofunni lokió
upp, og fékk hún ekki tíma til að kippa aftur að sér
hendinni, fyrr en móðir hennar var komin inn á mitt
gólf, og hafói Ingveldur eitthvert veður af viðræðu
þeirra Indriða og var nú ærið gustmikil; og varð ekki
meira af viðtali þeirra Sigríðar og Indriða aö því
sinni. Indriði ríður síðan heim og tekur nú aö íhuga
svar Sigríðar og öll atvik; finnst honum þá, aö
Sigríður mundi sér ekki fráhverf, ef hann beiddi
hennar. Hann segir þessu næst foreldrum sínum
fyrirætlun sína um að leita ráðahags við Sigríði, og
leizt þeim vel á, en töldu þó ei ólíklegt, að Ingveldur
mundi verða því mótfallin. Er þá svo ráð fyrir gjört,
að Ingibjörg móðir Indriða skuli bera þetta mál upp
fyrir þeim mæðgum, er hún hitti þær, og skyldi allt
fara sem hljóðast fyrst um sinn.
Eitthvert skipti um haustið skyldi vera brúðkaup
nokkuð á prestsetrinu í Sigríðartunguhrepp; ætlaði
síra Tómas aó gifta aðstoðarprestinum dottur sína.
Til þessarar veizlu var þeim Tungumæðgum boðið,
svo og þeim hjónunum frá Hóli og Indriða. Þau
mæðgin frá Hóli riðu til boðsins, en Jón hreppstjóri
var krankur og fór þvi ekki. Þær mæðgurnar í
Tungu höfðu og ásett sér aö fara, en þennan sama
morgun fundust ekki hestarnir í Tungu, og var
þeirra þó leitað fram undir hádegi, og fannst eng-
inn nema klár einn gamall og staður, er kallaður var
Níðhöggur, sem aldrei gekk úr túninu; honum skyldi
fylgdarmaður riða, ef eitthvað fengist fyrir þær
mæðgurnar; og með því þeim þótti leitt að setjast
aftur, er þær voru ferðbúnar, var það til bragðs tekið
að senda á næsta bæ fyrir neðan Sigríðartungu og
biðja þar um hesta. Þar var ekki mikið til um
Úr
ýmsum
áttum
Á ÁRI hverju fara fram ótalmörg
skákmót i heiminum, svo mörg.
að ekki er nokkur kostur að
greina frá nema litlum hluta
þeirra í þætti sem þessum. í dag
mun þó freistað, að fara i nokk-
urs konar yfirreið um skákheim-
inn og segja fréttir af nokkrum
skákmótum, sem fram hafa farið
að undanförnu.
Þess er þá fyrst að geta, að
fyrir skömmu fór fram litið al-
þjóðlegt skákmót á Hamri i IMor-
egi. Úrslitin urðu sem hér segir:
1. Arne Zwaig (Noregi) 7,5 v.,
2. —3. Leif Ögaard og Svein Jó-
hannessen (Noregi) 6,5 v., 4. E.
Lundin (Sviþjóð) 5,5 v„ 5. Aik
(Frakkl.) 5 v„ 6. Westerinen
(Finnl.) 4 v„ 7. Ornstein (Sviþjóð)
3.5 v„ 8. Daan de Lange (Noregi)
2.5 v„ 9.—10. Ledken og Nilsen
(Noregi) 2 v.
eftir JÓN Þ. ÞÓR
Spánverjar eru iðnir við að
halda skákmót og nýlega lauk
einu sem fram fór í Orensee. Þar
urðu úrslitin þessi: 1. Bent Larsen
(hann er nú orðinn spænskur rík-
isborgari) 11,5 v„ 2.-3. Ulf
Anderson (Sviþj.) og L. Ljubojevic
(Júgósl.) 10,5 v., 4—5. F.
Georghiu (Rúmeniu) og M. Quint-
eros (Argentina) 10 v„ 6.—7. W.
Lombardy (U.S.A.) og A. Pomar
(Spánn) 9 v„ 8. G. Garcia (Kúba)
7,5, 9. R.D. Keene (England) 7 v.
o.s.frv. Þátttakendur voru alls
16.
f borginni Stary Smolensk i
Tékkóslóvakiu er nýlokið hinni
árlegu keppni um Tatra bikarinn
og urðu úrslitin þessi: 1. Kneze-
vic (Júgósl ), 9 v„ 2.—3. Libert
(A-Þýzkal.) og Plateka (Tékkósl.)
8 v„ 4. — 5. Peev (Búlgaria) og
Adamski (Pólland) 7 v„ 5.—6.
Hug (Sviss) og Bednarski (Pól-
land) 6,5 v. o.s.frv. Þátttakendur
voru 14.
Loks er að geta lítils alþjóða-
móts, sem fram fór i Leipzig fyrir
skömmu. Þar urðu úrslitin þessi:
1.—2. Uhlmann og Vogt (A,-
Þýzkal.) 6,5 v„ 3.—4. Baumbach
og Möhring (A.-Þýzkal.) 5,5 v„ 5.
Schöneberg (A.-Þýzkal.) 5 v„
6.—7. Klúger (Sviss) og Blatny
(Tékkósl.) 4,5 v„ 8. Pietsch (A-
Þýzkal.) 3,5 v„ 9. Grígorov (Búl-
garia) 2 v. og 10. Bernard (Sviss)
1,5 v. í siðasttalda mótinu var
eftirfarandi skák tefld.
Hvitt: Klúger
Svart: Baumbach
Slavnesk vörn
1 d4 — d5, 2. c4 — c6, 3 Rf3
— Rf6, 4. Rc3 — e6, 5. e3 —
Rbd7, 6. Bd3 — dxc4, 7. Bxc4 —
b5, 8. Bd3 — Bb7, 9. e4 — b4,
10, Ra4 — c5, 1 1 e5 — Rd5,
1 2. 0-0 — cxd4, 1 3 He1 — Be7,
1 4. Rxd4 — Da5, 1 5. a3 — 0-0,
16. Bd2 — Hfd8, 17. axb4 —
Bxb4, 18 Rb3 — Dc7. 19 Hc1
— Db8, 20. f4 — a5, 21 Be4?
— Rxf4!, 22, Df3 — Bxe4, 23
Dxe4 — Rg6, 24. Bxb4 — Dxb4,
25 Dxb4 — axb4, 26 Rac5, —
Rdxe5, 27. He4 — Hab8 og svart
ur vann auðveldlega nokkrum leikj-
um síðar.