Morgunblaðið - 20.11.1975, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1975
Nokkur orð um tón-
listargagnrýni
Skólinn í Þorláks-
hotn fær goða gjof
Þorlákshöfn 18. nóv.
MIÐVIKUDAGINN þann 12.
þessa niánaóar komu saman á
heimili skólasljórahjónanna hðr,
Gunnars Markússonar og frú Sis-
urlaugar Stefánsdóltur sljórn
Kiwanisklúhhsins ölvers í Þor-
lákshöfn og skólanefnd Þorláks-
hafnarskðlahverfis. Forscti Sig-
urður Helgason afhenli fvrir
hönd klúbbsins skólastjóra höfð-
inglega peningagjöf að upphæð
180.8.18,00 krónur til harna- og
unglingaskóla Þorlákshafnar,
með þeirri ósk að gjöfinni vrði
varið til kaupa á Ijóslækninga-
tækjum og aukningu á hókasafni
skólans.
Sigurður Ilelgason flutti ræðu
við þetta tækifæri og fór viður-
kenningarorðum um skólann í
Þorlákshöfn og það starf sem þar
er unnið, og þá ekki sízt um lipurð
þá og skilning sem skólastjóri hef-
ur jafnan sýnt öllu félagsstarfi á
staðnum, sem hingað til hefur
ekki haft annað húsaskjól en skól-
ann. Skólastjóri þakkaði hina
höfðinglegu gjöf Kiwanisklúbbs-
ins með ræðu. Menn undu sér svo
við samræður og góðar veitingar
frú Sigurlaugar Stefánsdöttur
fram eftir kvöldi. —Ragnhciður.
SUNNUDAGINN 2. nóv. s.l. efndi
Kammersveit Reykjavikur til
sinna fyrstu tónleika á starfsár-
inu og voru þeir haldnir í sam-
komusal Menntaskólans við
Hamrahlíð fyrir fullu húsi. Tón-
leikarnir tókust mjög vel og voru
okkur öllum, sem að þeim stóðum,
til óblandinnar ánægju. 1 Mbl. I
dag, 18. nóv. (lesendur taki eftir:
sextán dögum síðar) birtist eins
dálks umsögn tónlistargagnrýn-
anda blaðsins, Jóns G. Ásgeirs-
sonar, um tónleikana. Eflaust
kunna ritstjórar blaðsins ein-
hverja skýringu á þessum óeðli-
Iega drætti á birtingu umsagnar
Jóns, en varla er hér plássleysi I
blaðinu til að dreifa, því ekki var
fyrirferðin mikil. Eg ætla ekki að
gera hér að umtalsefni áhugaleysi
blaða á starfi ýmissa listahópa í
landinu, sem sannast i hvert sinn
sem slikir hópar láta til sin heyra
(og nægir þar að benda á til
samanburðar átta heilsíður til-
sterka
hjartað
VENJULEGAR RAFHL.
NATIONAL RAFHLÖOUR
ÞETTA LENGRI ENDING.
hentar í öll tæki

©0
Ll 1 I « U ■ I 1 I I

3 ■ - v
EgNational
einkaðar nokkurra daga gömlum
iþróttaviðburðum, innlendum
sem erlendum, sem birtist í Mbl.
sama dag og eins dálks tveggja
vikna gamla umsögn um tónleik-
ana birtist) heldur get ég ekki
orða bundist að ræða það, sem
tónlistargagnrýnandinn segir í
umsögn sinni.
„Fyrstu tvö verkin (þ.e.
Mozart: Serenada KV 388 og
Rondó i B-dúr eftir Beethoven)
hefðu mátt missa sig og raunar
undarlegt hve Mozart er oft val-
inn sem létt uppfylling." Ég vil
benda tónlistargagnrýnandanum
á að við lítum ekki á Mozart sem
„létta uppfyllingu" og það gerir
enginn, sem fæst við að leika verk
Mozarts. Við vörðum meiri
æfingatíma i Serenödu Mozarts
en Oktett Stravinskys, sem gagn-
rýnandinn taldi „mjög vel leik-
inn“ og að þar „hafi stjórnandi og
hljóðfæraleikarar gefið sér tíma
til að fjalla um verkið sem tón-
list“. Ef meðferð okkar á
Serenödu Mozarts hefur ekki
tekizt betur en svo að hún virkaði
á gagnrýnanda sem einhver „létt
uppfylling" þá er annað tveggja,
að við erum ekki vandanum vaxn-
ir sem tónlistarmenn eða hann
ekki dómbær á tónlistarflutning.
Gagnrýnandinn heldur áfram og
segir: „Rondóið eftir Beethoven
er svo sem ekkert sérstakt. Það
gæti verið til fróðleiks, er að það
er talið samið sem æfing og á
harla lítið erindi við hlustendur",
en því er til að svara að Beet-
hoven samdi verkið sem þriðja
þátt í píanókonsert nr. 2 en var
ekki allskostar ánægður með það i
samhengi við fyrri þættina tvo og
samdi því annan lokaþátt við
píanókonsertinn. Rondóið er því
ekki talið sem æfing og á nógu
mikið erindi við hlustendur til
þess að það er oft Ieikið á tónleik-
um erlendis og hefur verið gefið
út á hljómplötum. Eftir sömu rök-
semdarfærslu gagnrýnanda og
sama mæli ætti að strika Leonoru
forleiki Beethovens nr. 1, 2 og 3
út af verkefnaskrám hljómsveita
og telja þau merku verk sem
„æfingu, sem ætti harla litið
erindi við hlustendur" því eins og
kunnugt er samdi Beethoven
fjóra forleiki við óperu sína
„Fidelio", en var ekki nógu
ánægður með fyrrnefndu þrjá
forleikina í samhengi við efni
óperunnar. Pianókonsert Mozarts
i C-dúr, K. 453 eyðir gagnrýnandi
ekki orðum að frekar en það verk
hafi aldrei verið flutt á tónleikun-
um. „Um val verkefna mætti rita
langt mál og finna að ýmsu“, —
já, vist er um það, en þó ekki væri
öðru til að dreifa en þvf, að
Serenada Mozarts hefur aðeins
verið flutt einu sinni áður á tón-
leikum hér á landi (fyrir u.þ.b. 20
árum) en ekkert hinna verkanna
verið flutt áður hérlendis, þá rétt-
lætir það fullkomlega verkefna-
valið að okkar dómi og held ég að
mér sé óhætt að staðhæfa að tón-
leikagestir^_ hafi ekki verið
óánægðir með valið.
Umsögn Jóns Ásgeirssonar tón-
skálds um leik Ashkenazy tel ég
fullkomlega ósæmandi manni,
sem fæst við tónlist í jafn ríkum
mæli og Jón, þvi þótt hann hafi
Helgi Tryggvason
„Vísið
þeim
veginn”
— ný bók eftir
Helga Tryggvason
KOMIN er út bók eftir sr.
Helga Tryggvason, yfirkenn-
ara, „Vísið þeim veginn“, en
undirtitillinn er „Hér eru rakt-
ar og ræddar meginreglur
fremsta uppeldismálarits allra
tima“.
í formála segir höfundur
m.a.:
„Um Ritninguna sem upp-
eldismálabók eða bækur má
sjálfsagt skrifa á margan veg,
Framhald á bls. 20
Stjórn Félags þingeyskra kvenna í Reykjavík skipa þessar konur,
fremri röð frá vinstri, Dóra Sigurjónsdóttir, Vilfrfður Steingrfms-
dóttir, Ilulda Pétursdóttir og Hrefna Sigurðardóttir, sem allar eru
meðstjórnendur. f aftari röð eru (f.v.) Birna Björnsdóttir gjaldkeri,
Guðrún Jóhannsdóttir formaður og Oddný Gestsdóttir ritari.
Fjölsóttur fagnaður
þingeyskra kvenna
FÉLAG þingeyskra kvenna í
Reykjavfk efndi til árlegs
skemmtifagnaðar að Hótel Esju,
laugardaginn 15. nóvember s.l. og
tókst fagnaðurinn með ágætum og
var fjölsóttur. Félagið var stofnað
28. október 1973 og er markmið
þess að vinna að menningar- og
mannúðarmálum heima 1 sýslu,
sérstaklega vilja konur í félaginu
stuðla að byggingu heimilis fyrir
aldraða. Félagskonur vilja hvetja
allar þingeyskar konur, sem ekki
eru þegar félagar til að ganga i
félagið sér til ánægju og félaginu
til framdráttar. Formaður félags-
ins er Guðrún Jóhannsdóttir.