Morgunblaðið - 30.11.1975, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÖVEMBER 1975
i
I
1
h
\
I
Tízkan er eins nauðsynleg
og loftið, sem þú andar að
þér, og vatnið, sem þú
drekkur. Aldrei hefur
meira verið vandað til
hennar en ’ einmitt núna,
enda hefur tizkuúrvalið
aldrei verið meira. Þar
ræður enginn meira en annar. Og fjölbreytni
tízkunnar er þvílík, að engri annarri atvinnu-
grein verður við það jafnað.
snið, litir og fjölmargt fleira, sem gerir það að
verkum að þú villt bara þessar buxur og engar
aðrar, þó ekki af því að einhver hafi sagt þér að
þessar buxur séu þær einu sem séu í tízku,
heldur vegna þess að þér finnst þær fallegar,
fara vel og vera þægilegar. ,
EKKIEINSOGAÐ v
FRAMLEIÐA FRANSKBRAUÐ
Enginn skyldi láta sér detta í hug að hægt sé að
framleiða tízkufatnað eins og franskbrauð. Á
bak við hverja flík liggur svo mikið starf, að
hínn almenni borgari gerir sér enga grein fyrir
því. Og þegar því verki er lokið og flíkin er
loksins tilbúin á markaðinn eftir allt erfiðið, þá
er ekki þar með sagt að hún slái í gegn. Því að
þá er röðin komin að við-
skiptavininum. Nú er það
hans að dæma, enda ofur
eðlilegt þar hann að
flíkina. Við í Karna-
bæ verðum að hlíta þeim
úrskurði hvort sem okkur
líkar það betur eða verr.
AÐALSMERKI AÐ VERA VEL KLÆDDUR
Það hefur alla tíð talist til aðalsmerkja að vera
fallega og smekklega klæddur. Aður réði efna-
hagur manna míklu um klæðaburðinn, en sem
betur fer er það nú breytt. Tízku-iðnaðurinn er
orðinn mikilvæg atvinnugrein, og það þýðir
auðvitað að við Karnabæjarfólkið verðum að
ná til fjöldans — sem þýðir hinsvegar síður en
svo að allir verði að vera eins klæddir eins og
hjá Mao blessuðum, heldur klæðist hver eftir
sinum smekk.
Buxur eru ekki bara buxur. Þar kemur til efni,