Morgunblaðið - 17.02.1976, Blaðsíða 18

26
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRUAR 1976
In memoriam:
Inga Ólöf
A rngrímsdóttir
Fædd 12. júnf 1915.
Dáin 2. janúar 1976
Hún var fædd á Isafirði 12. júní
1915 og var fimmta barn hjón-
anna Arngríms Fr. Bjarnasonar,
prentara, og konu hans, Guðríðar
Jónsdóttur. Þau hjónin voru bæði
breiðfirzkrar ættar en áttu heima
á Isafirði fyrstu búskaparár sín,
en fluttust seinna til Bolungarvík-
ur vegna atvinnu föður hennar.
Þar ber sorgin að dyrum litlu
stúlkunnar, móðir hennar deyr
frá sjö börnum og stuttu seinna
varð Inga fyrir slysi, sem bæklaði
fót hennar og bagaði hana ævi-
langt.
Faðir hennar kvæntist aftur
eftir lát móður hennar, Ástu E.
Fjelsted. Inga dvaldist í heima-
húsum þar til hún fór 17 ára
gömul á Vifilsstaðaspítala. Hún
var svo lánsöm að útskrifast það-
an eftir tiltölulega stuttan tíma.
Þá fór hún að læra saumaskap hjá
sómakonunni Kristfnu Bjarna-
dóttur og bar aldrei skugga á vin-
áttu þeirra og samskipti alla tíð.
Hún vann við saumaskap þangað
til hún giftist eftirlifandi manni
sínum, Haraldi S. Sigurðssyni,
þau eignuðust 4 syni, sem allir
syrgja hana nú.
Þetta var lífsferill þessarar
konu, en hann segír ekkert um
hana sjálfa, konuna, sem elskaði
blóm og börn og átti svo gott með
að umgangast þá, sem áttu erfitt
og gátu tæpast talað við nokkurn
annan, konuna, sem vann af trú-
mennsku öll sin störf og var
stærst í reisn sinni andspænis
dauðanum, sem kom óvænt á
þeim tíma þegar hún hefði átt að
getað notið ávaxtanna af lífsstarfi
sínu.
Hún var fríð sýnum, Ijóshærð
og björt á hörund, það var ljómi
yfir henni og hún bauð af sér
mjög góðan þokka.
Hún breiddi sig ekki bara yfir
synina og seinna tengdadæturnar
og barnabörnin, heldur tók hún
um tima tengdamóður sina aldr-
aða inn á heimili sitt þrátt fyrir
mikil húsnæðisþrengsli og hugs-
aði um hana af svo mikilli hlýju
og ástúð að fágætt er.
Hún horfði þakklátum augum
yfir fjölskylduna, synina, sem alls
staðar hafa verið til sóma, bæði i
skóla og starfi, hamingja hennar
yfir tengdadætrum var einlæg og
gleðin yfir barnabörnunum
föiskvalaus. Eindrægni fjölskyld-
unnar er einstök og þar átti hún
að öllum öðrum ólöstuðum mik-
inn þátt.
Mörgum fannst hún orðfá um
of, en það er.djúpt i lygnu vatni,
hún hugsaði mikið um menn og
málefni. I trúmálum var hún sam-
færð um, að svo lítið sem við
vitum um lífið, hvað getum við þá
sagt um dauðann? Hún trúði því
að hún ætti góða heimvon hjá
foreldrum sínum og systkinum,
sem fóru ferðina miklu á undan
henni. Þessi trú hefur e.t.v. verið
þess valdandi, að þegar hún fár-
veiktist aftur eftir að hafa legið
Minning:
Margrét Erla
Kristjánsdóttir
t
Eiginkona min og móðir okkar
ELÍSABET FINNSDÓTTIR.
frá Sólvöllum, Vogum,
lést aö Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 1 3 febrúar
Útförin auglýst slðar.
Pótur Jónsson
og dætur.
meira og minna á sjúkrahúsum
frá þvi i haust, og verið send heim
af því að áiitið var að henni hefði
batnað svo mikið þá gekk hún á
lækninn að segja sér satt um horf-
urnar. Hann sagði að hann gæti
ekki talið dagana, en þeir yrðu
ekki margir. Þá tók hún seinustu
ákvörðunina, hún kallaði saman
alla fjölskylduna, tveir sonanna
voru úti á sjó, og hélt hátíð með
öllum sem voru henni kærastir
hér á jörð og kvaddi þannig gamla
árið, seinasta árið sitt. Hún sagði
engum neitt um horfurnar, „sorg-
ina hálfa, ástina alla“ gaf hún
þeim, það hefði ekki verið henni
líkt að láta aðra beraþyngri byrð-
ar ef hún gat létt þær. 2. janúar
1976 lézt hún.
Hún hafði reynt sorg sem barn,
mótlætið gleymdi henni ekki
heldur, en sinn skerf á ást og
hamingju fékk hún lika, frá
manninum, sonunum og seinna
f jölskyldum þeirra.
En ekki dó hún öll, hún lifir
áfram í minningum okkar, traust
og björt og tiginmannleg og held-
ur áfram að vera vor huggun,
honum sem missti mest, sonunum
og fjölskyldum þeirra. Og af því
að enginn lifir sjálfum sér og eng-
inn okkar deyr sjálfum sér, þá var
trú, von og kærleikur að eilifu
spillast ekki, heldur lifa í góðu
fólki eins og henni.
öllum ættingjum hennar nær
og fjær bið ég blessunar.
E.A.
Fædd 23. desember 1946.
Dáin 14. janúar 1976
„Yfir djúpi dauðans Ijómar sól,
Droltins sól á hláum vegum st jarna.
Ó, lyft mér.Guó á hærri sjónarhól.
Himinn opna Ijóssins gódu harna.
Heyrþú andvörp allra sorgarbarna.**
Það voru þessi bænarandvörp
hins hjartahlýja strengleikjahöf-
undar, sem mér urðu fyrst i huga,
þegar ég heyrði að hún Erla væri
dáin. Þar brá sól sumri með svip-
legum hætti. „Glóandi blómstrið
frítt, á snöggu augabragði" fallið
svo óvænt í morgunroða æsku og
ástar. Þessi sólbjarta, svipheiða,
unga kona, allt í einu kölluð svo
sviplega frá eiginmanni, þremur
börnum ungum, elskuðum
foreldrum, systur og ævihlut-
verki. Á slíkum stundum gildir
vonin ein og trúin á líf í Ijósheimi
hins góða Guðs, sem gaf allt sem
við lærum hér að unna. En ekkert
kennir betur um yndi þeirra
draumheima vonar og trúar en
systurnar sorg og ást.
Margrét Erla eða Erla
Kristjánsdóttir, sem hún var jafn-
an nefnd i hópi ástvina og vina,
var fædd hér í Reykjavík 23. des.
1946, jólagjöf foreldra sinna,
þeirra Svanlaugar Estherar Sig-
mundsdóttur og Kristjáns
Kristjánssonar bifreiðarstjóra.
Hjá þeim ólst hún upp ásamt Dan-
fríði einkasystur sinni lengst á
Suðurlandsbraut 80.
Hún var foreldrum sínum
sannur sólargeisli og að sögn
mikið pabbabarn alla tið. Segja
mátti einnig að móðursystkinum
sinum yrði hún sem litla systir, er
hún sín fyrstu ár dvaidi nær ein-
göngu hjá ömmu sinni og afa.
Hún var að öllu eins og sungið
var í gamla daga, hin „litla fagra
Reykjavikurmær“ barn ungrar
borgar, semstefnir mót hækkandi
sól framfara, óska og heilla við
nám og störf og er áður en af veit
stödd í straumi vaxinnar ævi. En
það fór henni vel. — Hún giftist
26. okt. 1968 Guðbrandi Ola Ing-
ólfssyni frá Hrafnkelsstöðum i
+ Bróðir minn MARINÓ GUÐMUNDSSON, málarameistari Langholtsvegi 34 lést í Landakotsspítala 1 3 febrúar Kristinn Guðmundsson + Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi ÁRNI GUÐLAUGSSON. prentari Hagamel 16, Reykjavík andaðist að kvöldi 1 3. þ.m. I Borgarspltalanum Kristln Sigurðardóttir börn, tengdabörn og barnabörn.

+ Eiginmaður minn JÓHANN G. BJÖRNSSON til heimilis að Reynihllð, Garðabæ. andaðist aðfararnótt 16. febrúar 1 St Jósefsspítala, Hafnarfirði Fyrir hönd vandamanna, Asta G. Björnsson. + Eiginmaður minn INGVAR JÚLÍUS BJÖRNSSON. trésm Iða me ista ri, Hverfisgötu 9. Hafnarfirði verður jarðsunginn frá Þjóðkirkjunni 1 Hafnarfirði miðvikudaginn 18. febrúar n.k. kl 2 e h Valgerður Brynjólfsdóttir.

+ Móðir okkar STEFANÍA ARNÓRSDÓTTIR andaðist 14 febrúar. + Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu, SIGÞRUÐAR GUÐRÚNAR JÓNASDÓTTUR Drépuhlið 12,
Bjami Einarsson Ragnheiður Einarsdóttir Þorgrlmur Einarsson Margrét GuSmundsdóttir. Sigrlður Th. Ruck, Donald R. Ruck, Guðborg Einarsdóttur, Jónas Þórðarson og barnaböm.

+ Móðir mln, MARGRÉT KRISTJÁNSDÓTTIR, Hrafnistu, andaðist i Landspltalanum 14 febrúar. Fyrir hönd aðstandenda. Jóhanna Ellasdóttir. + Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför, fpður okkar, fósturföður, tengdaföður og afa, EGILS ÓLAFSSONAR, Hrafnistu. Einnig þökkum við þeim, sem heiðruðu minningu hans. Ólafur A. Egilsson, Sigrlður Egilsdóttir. Guðmundur Egilsson, Sigurður R. Blómsturberg, Valgerður Jónsdóttir, tengdabörn og barnabörn.
Hraunhreppi á Mýrum, fram-
gjörnum, hugþekkum myndar-
manni, sem vel virðist til foringja
fallinn í hópi samferðafólks.
Sorgin heit og þung á nú önd-
vegi á heimili hans og barna
hennar þriggja, sem hafa svo
mikið misst. „ En bak við heilaga
harma er himininn alltaf blár.“
Ég kynntist Erlu, foreldrum
hennar og systur við fermingar-
undirbúning þeirra systranna.
Fjölskyldan öll er trygg og traust,
þótt árin líði og allt breytist og
hverfist. I fermingarbókina sina
hafði hún valið sér orðin: „Gott
mannorð er gulli dýrmætara" og
„Þitt blessað ljósið lýsi mér.“
Mér og okkur ölium, sem þekkt-
um Erlu best, finnst sem ein-
kunnarorðin hafi orðið líf af
hennar lífi. Hún var gædd ljúfum
þokka og fegurð, sem öllum
geðjaðist vel að og aflaði henni
hvarvetnatrausts og vina.
Frá brosum hennar og persónu-
leika stafaði geislum góðvildar,
hjálpsemi og hljóðlátrar fórnar-
lundar. Hún átti enga tilgerð,
heldur vorhlýju, einlægni og
hjartahreinleika. Þetta gilti jafnt,
hvort sem það var i hlutverki hús-
freyju eða móður, dóttur eða sam-
starfsstúlku: Handlagin, glaðvær
og fagurskyggn gekk hún að önn-
um hversdagsins. Enginn hefur
misst hér meira en litlu systkinin
þrjú. Megi góðir englar gæta
þeirra á framtíðarbrautinni I
fylgd ástvina allra.
Hér er mikið að þakka og birtu
ber fram á brautir allar frá vor-
heimi minninga frá æskuvori. En
við, já, þið öll, getið líka sungið:
„Af eilífðarljósi bjarma ber sem
brautina þungu greiðir." Við vott-
um ykkur, foreldrum Erlu,
frændfólki, börnum og vinum
hlýja hluttekningu. Yfir djúpi
dauðans ljómar sól. En vel gæti
eiginmaðurinrí ungi sagt með
skáldinu, sem vitnað var til I upp-
hafi þessarar kveðju.
„Mér finnst ég ganga fyrir Gué meé þér.
Við fótskör hans, við bæði saman krjúpa.
Ég finn hans Kknarhönd á höfði mér,
er harminn byrgi ég inni, þögla, djúpa.“
ÁrellusNíelsson.
+
Móðir mln og tengdamóðir
LAUFEY TEITSDÓTTIR
frá NeSra-Vifilsdal
andaðist 15. febrúar. Jarðarförin
auglýst siðar.
Halldór Ólafsson
Erla Björgvinsdóttir.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
INGVAR G. KOLBEINSSON.
verkstjóri,
andaðíst að Vlfilsstaðaspltala að
morgni 14. febrúar.
Kolbeinn fvarsson
og systkini hins litna.