Morgunblaðið - 19.03.1976, Qupperneq 22

I
22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. MARZ 1976
Torfhildur Jóns-
dóttir — Minning
Sigurlína Magnúsdótt-
ir — Minningarorð
Fædd 20. júll 1918
I)áin 12. marz 1976
Þaú er ekkert rökkur í hufta
mér yfir minninnunni um hana
Torfhildi i Bólslaöarhlírt 8 hér í
l>ori>.
Það stendur eftilvill nær mér
en flestum öðrum, að undanskild-
um dásandenum eftirlifandi ei>t-
inmanni hennar, að varðveita
þær.
Torfhildur var fædd i Norður-
hár i Grundarfirði 20. júli 1918.
Síðasta ob átjánda harn foreldra
sinna, hjónanna í Norður-hár
•lóns Klíssonar bónda þar <)>■
Hjálmrósar Olafsdóttur konu
hans. Síðar þekktust flestra
breiðfirskra kvenna við víðan
Breiðafjörð undir nafninu Rósa í
Skallahúðum, ojt nóft um það.
Andlát .lóns föður hennar har að
litlu eftir fæðinnu dótturinnar.
F.ftir þáð ólst Torfhildur upp í
hópi sinna miirpu systkina í skjóli
hinnar dupmiklu móður sinnar til
seytján ára aldurs. Atján ára að
aldri þann 27. ájjúst 1926 jtiftist
hún unnusta sínum o>í eftirlifandi
eÍKÍnmanni Berjtþóri Olafssyni
trésmíðanema i Reykjavík er sið-
ar varð þekktur trésmíðameistari
hér í horn op nú eftirlitsmaður
með húsabyfípinpum Reykjavik-
urborftar.
Mér undirritaðri hefur verið
safit eftir áreiðanlepum heimild-
um að þar hafi farið eitthvert
filæsilef'asta hrúðarpar sinnar
samtíðar er siðar urðu ein af
þekktustu borfturum þessa sívax-
andi bæjar Lenfjst lifir i hupskoti
mínu minninffin frá mörfíum iiðn-
um jólum öf> fjölmörfíum fjöl-
skylduboðum. Eft á líka eftir-
minnilefjar endurminninftar um
þau hjón svo sem eins op þeftar
Berpþór var að koma til hennar á
sjúkrahúsið síðustu stundirnar
hennar hér á jörð, í stríði sem að
vísu stóð stutt en var stranfjt. Ef>
hefi ekki á æfi minni þekkt ham-
íngjusámári hjón meira umvafin
af kærleiksríkum börnum og ciðr-
um vandamcjnnum.
Sambúð þeirra hjóna varði í
fjörutíu ár þar til hún andaðíst í
örmum eiginmannsins. Þeim
hjónum varð fimm barna auðið en
þau eru þessi: Olafur skólastjóri á
Fáskrúðsfirði; Sigríðut* „Lóa" og
Helga, báðar búsettar i Kaliforn-
íu, Jón, dáinn 28. september 1964,
og Bergþór búsettur í Reykjavík.
Torfhildur var sem hún átti kyn
til stórbrotin í lund og líferni,
göfug i anda og athöfnum en í
daglegu lífi fáorð og fáskiptin. En
þar sem kom til hennar afskipta
var hún ákveðin og afgjörandi, og
sópaði þáað henni. Uppeldi barna
þeirra hjóna var öðrum til hinnar
mestu fyrirmyndar. Þau sýna öll
að þau eru ættstór og kynborin,
enda af göfugu ætterni. Heimili
þeirra hjóna f Bólstaðarhlíðinni
var til hinnar mestu fyrirmyndar
en það var aðall þeirra að skreyta
heimili sitt eiginhandarverkum.
Það var mér og fjölskyldu minni
mikil gæfa að eiga athvarf á hinu
fagra heimili þeírra, þar sem allar
stofur á heimilinu eru prýddar
fegurstu listaverkum, flest gjörð
af iisthögum höndum þeirra
hjóna. Heimili þeirra göfugu
hjóna var mér og fjölskyldu
minni opið og kærleiksfullt. Eg
sagði hér að framan að heimili
þeirri hjóna hefði staðið opið vin-
um þeirra og öðrum sem sviptir
voru umhyggju samborgaranna,
en í þeim hópi bar mikið á fólki
sem af einhverjum ástæðum fór
ekki alfaraleið í þjóðfélaginu, af
einum eða öðrum ástæðum. Það
sýnir svo ekki verður um villst
göfugt sanilíf þeirra hjóna á
langri lífsleið. Eg minntist áður á
stórbrotið heimili þeirra að það
væri hlaðið listaverkum þeirra
eigin handa. Mörg báru svipmót
ástkærra æskustöðva hennar. Þar
ber hæst málverk af altaristöflu í
Grundarfjarðarkirkju; er það
mynd af Kirkjufeili í Grundar-
fiðri sem gnæfir dökkbrýnt og
grænblátt útyfir bylgjaðan
Breiðafjörð. Þau voru samhent í
því sem öðru að sjá að þörf var að
hlynna að því sem aðrir tóku ekki
eftir. Eg mun lengst æfi minnar
minnast hugljúfra stunda fjöl-
skyldu minnar á hinu fallega
heimili þeirra.
Faðir niinn hefur óskað eftir
því við mig að ég minntist fyrir
sína hönd hugljúfra samvista
sinna við þau hjónin um mörg ár
á heimili þeirra. Og nú er komið
að kveðjustund sem við vinir
þeirra hjóna óttuðumst mest að
þurfa að fylgja henni svo ungri
yfir að landamærunum eilifu.
Fari hún heil til framtíðar heim
kynnanna, úr þvi að ekki er ann-
ars kostur og ég vona að við hitt-
umst þar báðar heilar. Þakkir
mínar og fjölskyldu minnar bið ég
að nái til barna þinna sem og
einginmanns þins, að verma þau
öll og afkomendur ykkar um öll
c'fkomin ár. Þá kynni að rætast
óskhyggja mín þess efnis að alfað-
ir vermi þau öll i ylríkum faðmi
sinum. Það er bjargföst trú mín
og von að nú sé Torfhildur i faðmi
frelsara sins. Eg man hana til
æfiloka, mína kæru göfugu vin-
konu og hugsa mér hana aldrei
öðru vísi en i faðmi frelsara síns
svo langt sem ég skynja. Eg kveð
hana að endingu samvista okkar.
Margrét Ragnheiður
F. 29. apríl 1916.
D. 12. marz 1976.
Hjördís Þorleifsdóttir Fjeldsted
lést á Landspítalanum 12. marz
s.l. — Ung að árum giftist hún
Bjarna bróður mínum og áttu þau
sitt heimili í Reykjavík þar til
hann lést árið 1951. — Hjördís og
Bjarni eignuðust eina dóttur, Sif,
sem er gift Ragnari Jónssyni
Heildsala. — Arið 1961 giftist
Hjördis Agusti Fjeldsted hrl., og
hafa þau átt sitt heimili á Sel-
tjarnarnesi. — Mér er það mjög
minnistætt er ég sá Hönnu í
fyrsta sinn, en þessu nafni var
hún alltaf nefnd af vinum sínum,
mér fannst hún svo falleg og
glæsileg. En það verður nú samt
ekki þetta sem efst kemur í huga
minn er ég hugleiði okkar löngu
og góðu kynni, heldur það að hún
var gædd svo mörgum góðum eig-
inleikum sem nutu sin vel til
hinstu stundar. — Hjönna var frá-
bær húsmóðir og á hennar list-
ræna heimili var alltaf gott að
koma. — Kimnigáfa og hennar
létta lund yljaði manni og kom
öllum í gott skap er til hennar
komu og fáa hefi ég séð skemmta
börnum jafn innilega vel og hana.
— Það var líka hægt að leita til
hennar Hjönnu ef eitthvað bját-
aði á, hún gat gefið góð ráð eða
jafnvel leyst vandann, hún var
jafn sterk í gleði og sorg. — Að
gefa af sjálfum sér til uppörvunar
öðrum er ekki öllum gefið að geta
en það gat hún og gerði i rikum
mæii og veit ég að margir eru
henni þakklátir fyrir. Arið 1954
veiktist Hjönna af hjartasjúk-
dómi og fór hún þá til Danmerkur
til hjartauppskurðar sem tókst
vel og í nokkur ár gekk hún að
sínum húsmóðurstörfum með
sömu elju og dugnaði og áður. —
En aftur kom að því að hún þurfti
að fara til Dahmerkur i ahnan
hjartauppskurð sem einnig virtist
heppnast vel og vonir voru
+
Fósturfaðir og stjúpi
INGÓLFUR EINARSSON
Hrafnistu
andaðist i Landakotsspítala 18
marz
Elias E. Guðmundsson,
Ragnheiður Bjarnadóttir.
Fædd22. desember 1896
Dáin 13. marz 1976
„Til moldar oss vígdi hirt mikla vald.
hverl mannlff, sem jördin «*lur.
Sem hafsjór er rís með fald við fald.
þau falla en (íuð þau lelur.
því heiðloft ið sjálfl er huliðsljald.
sem hæðanna dyrðoss felur.“
K.B.
Mér koma oft i hug erindi úr
ljóði Einars Benediktssonar, er ég
heyri andlátsfregn nákominna
ættingja og vina, sem maður hefir
þekkt svo langa hríð að það tekur
minnisævi manns sjálfs. Þá er
eins og renni upp sú staðreynd að
allir sem fæðast hljóti og að
deyja. Fráfall góðs vinar eða
skyldmennis vekur söknuð og
trega, sem læknast fljótlega í
sannri trú, svo og vekur það
virðingu og þökk fyrir allt það er
maður varð aðnjótandi í við-
kynningu við hinn framliðna.
Þetta gildir um frændkonu
mína Sigurlínu Magnúsdóttur.
Hún var fædd að Hnjóti í örlygs-
höfn, Rauðasandshreppi, 22. des.
1896. Var hún hin 10. í röðinrú af
þeim 13 alsystkinum er þau
eignuðust hjónin Magnús Árna-
son og Sigríður Sigurðardóttir, en
bundnar við góða heilsu hennar
og hamingju á fögru heimili með
sínum góða manni. — Sjúkrasaga
Hjönnu er að ég held alveg sér-
stök þar skiptast á skin og skúrir í
mörg ár og hún átti enn eftir að
fara i tvær hjartaaðgerðir og þá
til Englands en að gefast upp var
fjarri henni og í mörg hin siðari
ár sýndi hún svo mikinn dugnað
og kjark að meðeindæmumér. Að
kvarta og kveina var óþekkt fyrir-
brigði hjá henni á hverju sem
gekk. — Hún trúði á lifið og á Guð
sinn sem gaf henni styrk. En hún
trúði á fleira. — Hún hafði trú á
hæfileikum lækna sinnaog hjúkr-
unarfólks bæði hérlendis og er-
lendis sem stunduðu hana af kost-
gæfni og hún var þessu fólki
þakklát og mát það mikils. Það
var fleira en þetta sem hér að
framan er sagt sem gaf Hjönnu
styrk í hinni hörðu baráttu í veik
indum hennar, það var ást til
þeirra sem næst henni stóðu, til
Agústs sem stóð við hlið hennar
traustur og einlægur frá þeirra
fyrstu kynnum og svo til Sifjar
dóttur sinnar og fjölskyldu henn-
ar. — Hjönnu á ég sjálfur mikið
að þakka, henni mun ég aldrei
gleyma.
Hjördís Þorleifsdóttir Fjeldsted
var fædd 19. april 1916. — Faðir
hennar var Þorleifur Þorleifs-
dóttir ljósmyndari, sem er eldri
reykvíkingum að góðu kunnur. —
Móðir hennar var Hansína Sents-
íus, mikil dugnaðar kona sem ég
kynntist vel. — Hansína var góð
kona og rausnarleg heim að sækja
sem og var til dóttur hennar
Hjönnú. Síðustu árin var hún hjá
Hjönnu og þar fór vel um þá
ágætu konu.
Skúli Þórðarson.
hún var sonardóttir sr. Gísla
Ölafssonar í Sauðlauksdal.
Magnús andaðist 1911, en Sig-
ríður 1942.
Hinn 7. sept. 1922 giftist Sigur-
lína eftirlifandi eiginmanni sín-
um Guðmundi Valdemar Elías-
syni frá Skápadal í Patreksfirði.
Bjuggu þau fyrst á Patreksfirði,
en fluttust 1923 til Reykjavikur
þar sem þau bjuggu til ársins 1929
en fluttu þá til Hafnarfjarðar að
Lækjargötu 14, sem varð heimili
þeirra æ síðan.
Guðmundur eiginmaður hennar
var vélstjóri, aðallega á togurum,
allt fram á hin síðustu ár.
Þau Sigurlína og Guðmundur
eignuðust 8 börn, sem öll eru á
lifi. Þau eru:
Guðrún Rakel, húsm., gift
Björgvin Jónssyni starfsmanni í
Straumsvík; Elías, matsveinn,
Hafnarfirði; Magnús, blómasali,
Reykjavik, kv. Margréti Erlends-
dóttur; Hulda Rebekka, húsm.,
Kópavogi, gift Þórði Jónssyni;
Sigursteinn, læknir, Blönduósi,
kvæntur Brigitte (f. Leuschner);
Guðný Mikkalína, húsm., gift
Gerry Miller, loftsk. fr. Cal.
U.S.A.; Sigriður Ásta, húsm., gift
Harry Lyons, tæknifr. Cal.
U.S.A.; Guðmundur Hafþór
ógiftur, hefir dvalið hjá foreldr-
um sínum og verið þeim stoð og
stytta eftir að ellin fór að færast
yfir þau og kunna allir hinir
nánustu honum bestu þakkir
fyrir það, ásamt öllu þvi er hann
hefir fyrir foreldra sína gjört.
Á yfirstandandi vetri dvaldi hjá
þeim hjónum Sigurlínu og
Guðmundi 18 ára sonarsonur
þeirra. Hafði tekist með honum
og ömmu hans gagnkvæmur
skilningur og vinátta. Var mikill
harmur kveðinn að hinum
öldruðu hjónum er hann fórst í
sjóslysi í þessum mánuði við
skyldustörf.
Við Islendingar erum svo mikil
fiskimannaþjóð, að fyrir okkur
þarf ekki að lýsa starfi eiginkonu
sjómannsins. Hún þarf að vera
húsbóndi og húsfreýja, móðir,
fræðari og siðast en skki sízt for-
sjá heimilisins á alla vegu mestan
hluta hvers árs. Þessu erindi sínu
lauk frændkona mín með sóma,
sem sjá má í börnum hennar og
öllum þeim er hana þekktu.
Mér er ljóst að kveðja mín til
frændkonu minnar er lítilfjörleg
og lítil iiuggun í þeirri sorg er
aðstandendurhennar hafa orðið
fyrir, en fullvissa þeirra og mín
um góða heimkomu Sigurlínu
ætti að verða okkur öllum
styrkur.
„Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.“
Hjartanlegar samúðarkveðjur
sendi ég eiginmanni börnum,
tengda- og barnabörnum og bið
þau að minnast að:
Af eilifðarljÓKÍ bjarma ber,
sem brautina þun^u Kreiðir.
Vorl líf, sem svostult ok stopult er,
Það slefnir á æóri leiðir.
Ofi upphimin fegri en au«að sér,
IVIól öllum oss faðminn hreiðir.
E.B.
Trausti Arnason
ÞORSTEINN M. JÓNSSON
fyrrum skólastjóri,
Eskihllð21, Reykjavík,
andaðist í Vífilsstaðasjúkrahúsi 1 7 þ m
Sigurjóna Jakobsdóttir.
+
Móðir okkar og tengdamóðir
SIGRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR
Þorsteinsgötu 19
Borgarnesi
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju. laugardaginn 20 marz kl 14
Ferð verður frá Umferðamiðstöðmni kl 9 sama dag
Börn og tengdabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
ÞÓRUNNAR GUOLAUGSDÓTTUR
Frá Efra-Hofi Garði
Rauðalæk 7.
Guðjón Guðmundsson
Guðbjörg Guðlaugsdóttir Guðmundur Eyjólfsson
Júllus Guðlaugsson Ellen Einarsdóttir
Einar V. Guðlaugsson Anna Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjördís Fjeldsted
—Minningarorð