Morgunblaðið - 25.06.1976, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JUNÍ 1976
Strákurinn og
einbúinn
Eftir E.V. LUCAS
fá. Þó niðursuóuvörur séu góðar, þá
verður maður harla fljótt leiður á slíku.
()g svo eru hér ékki nein hreiður að ráði,
þar sem maður gæti týnt egg, og engir
garðar, þar sem eplatré vaxa. Maður á
ekki einu sinni teygju til þess að búa sér
úr teygjubyssu, og ekki öngul né færi. En
kannski við gætum búið okkur til boga og
örvar.
— En hér er ekkert til að skjóta,
maldaði einbúinn í móinn.
— Ójú, alltaf þó máfar, sagði Kjammi.
— Ekki borðar maður máfa, sagði
gamli karlinn og bætu við: Ekki éta
strákar máfa, eða hvað?
— Nei, sagói Kjammi, en það er gaman
að skjóta þá samt.
— Maður á aldrei að skjóta fugla, sem
maður þarf ekki að nota sér til matar,
sagði Geitarskeggur gamli alvarlega.
Og svo skröfuðu þeir saman á milli þess
sem þeir voru aö leika sér, þar til kvöld
var komið, kvöld dagsins áður en Hala-
klippti krókódíllinn átti að koma til
COSPER-----------------------\
Pabbi og mamma að koma. — Þorir þú að
segja þeim að við vorum að leika okkur með
eldspílur?
k__________________________/
eyjarinnar. Þá sátu þeir saman fyrir
framan hellismunnann, einbúinn gamli
og drengurinn, sem gerzt hafði kennari
hans.
— Jæja, sagói einbúinn. Nú eru ekki
nema fáeinar klukkustundir þangað til
við verðum að skilja, og þú ert kominn á
leið heim til þín aftur. Þá verð ég að snúa
mér að starfi minu á ný. Hið mikla verk
mitt um manninn sem félagslega veru
bíður mín. En ég mun sakna þín, dreng-
ur, bætti öldungurinn vió. það hefir verið
mjög skemmtilegt að vera hér með þér,
og vera þín hamingjusamur kafli i ævi
minni. Gleymdu mér ekki alveg og skil-
aðu kveðju frá mér til hennar Amalíu
frænku minnar.
Kjammi átti dálítið erfitt með að svara.
Honum leið eins og hann væri telpa, þaó
er að segja, hann langaði til að fara að
gráta. Og að lokum sagði hann hálfkjökr-
andi. „Af hverju kemur þú ekki með
mér?“
— Ég? sagði einbúinn. Nei, í ys borg-
anna eiga einsetumenn ekki heima.
— O, þaö veit ég nú ekki, sagði Kjammi
og var nú aftur eðlilegri í málrómnum.
Þú gætir grætt sand af peningum á þvi að
sýna þig í fjölleikahúsum eða á markaðs-
torgum. Fólk myndi fara langar leiðir til
þess að fá að sjá einsetumann eins og þú
ert. Einu sinni borgaði ég mikla peninga
fyrir að sjá feitustu konu í heimi, og það
var voða gaman. Þú verður að koma með.
Ég skal fara með þig heim til hans pabba
míns og þar í kring búa margir leikbræð-
ur mínir og við skulum svei mér hafa það
skemmtilegt.
Einbúinn brosti þunglyndislega. —
Nei, nei, sagði hann. Svo þagði hann um
stund, en sagði siðan: Segðu mér eitt, eru
drengirnir alltaf ánægðir með umhverfi
sitt ?
— Langt frá því, sagði Kjammi. Þeir
hlaupa oft burtu.
— Jæja, sagði gamli maðurinn. Hve oft
hefir þú strokið.
— Aldrei ennþá, sagói Kjammi, þó ég
og annar strákur værum komnir á
fremsta hlunn með það einu sinni. En
skólastjórinn náði okkur. Við ætluðum að
komast út
á eitthvert skip og fara með því eitthvað
út í buskann en svona fór nú það.
— Jæja, nú er kominn háttatími, sagði
einsetumaðurinn.
Þegar þeir fóru á fætur morguninn eft-
Hættu aðeins að tala Gvendur — lof mér hevra vélakliðinn á
vinnust aðnum.
Ef ég er orðinn of seinn í
morgunmatinn má ég þá biðja
um hádegisverðinn f rúmið til
mín?
Nýgift kona var spurð að þvf,
hvernig henni líkaði f hjóna-
bandinu.
— Það er ekki svo ólíkt hinu,
svaraði hún. Aður var ég vön að
vaka hálfa nóttina og bíða eftir
því að Georg færi, en nú vaki ég
hálfa nóttina og bfð eftir því að
hann komi heim.
X
Hann: — Þegar ég giftist þér
hélt ég að þú værir engill.
Hún: — Það levnir sér ekki,
þú hélzt að ég gæti lifað án
fata.
X
Hann: — Ilvað í ósköpunum
kom þér til að spvrja Helgu að
því, hvernig maðurinn hennar
þyldi hitann?
Hún: — Nú, hvers vegna
mátti ég ekki spvrja að þvf?
Hann: — Hann dó f fyrra.
— Hvers vegna barðirðu Asu
litlu?
— Hún sveik mig.
— A hvern hátt.
— Við vorum að leika Adam
og Evu, en f stað þess að freista
mín með eplinu át hún það
sjálf.
X
— Sumt fólk vill aldrei
hlusta á báðar hliðar neins —
nema ef það skyldi vera
grammófónplata.
X
Hún: — Eg var að hugsa um
að biðja mömmu um að koma
hingað.
Hann: — Heyrðu, elskan
mfn, þú veizt það, að ég var að
gera að gamni mfnu, þegar ég
sagði, að þú mættir ekki fá þér
nýjan hatt.
Háskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
10
Persónurnar í sögunni:
Andreas Hailmann
HjörK — kona hans
Kári
Jón
Ylva
hörn hans
Cícilia — tengdadótiir Andreas Ifaitmanns
Gre«:or Isander — iæknir fjolskyIdunnar or
náínn vinur
Malin SkoR — bráóabirKÓaeinkaritari
Andreas Ifallmanns
Lars Petrus Turesson — ókunnugur traust*
vekjandi maóur
ásamt með Christer Wíjk
verði að snfkja mér út hvern
eyri?
Það var svo skuggsýnt f forstof-
unni að hún greindi ekki andlits-
svip hans. Stundarfjórðungi sfðar
he.vrði hún að hann hafði lagt
plötu á fóninn. Hún vissi ekki
hvers konar tónlist það var, en
varð óróleg að hlusta á hana. Hún
ákvað að grfpa til sinna ráða,
ruddi plöggum Ylvu til hliðar.
setti blað í ritvélina og byrjaði að
hreinrita það sem hún hafði skrif-
að eftir honum. Ef hún lemdi af
nógu miklum krafti tækist henni
ef tii vill að yfirgnæfa þessa leið-
inda tónlist...
Klukkan var tfu, þegar hann
barði að dyrum hjá henni og til-
kynnti að te væri fram borið inni
hjá Jóni og Ceciliu. Ilún þvoði sér
um hendurnar og renndi greiðu
gegnutn hárið og snyrti sig ögn og
fvlgdist svo með honum eftir
ganginum.
Cecilia sem var enn f sfðbuxum
og með sfgarettu f munnvikinu
var að rista brauð f skjannahvftu
eldhúsi.
— Halló þið; Og velkomin!
Sjónvarpið var svo ieiðinlegt að
ég var hreint að sofna. Farið inn f
stofu, ég er alveg að koma með
þetta.
tbúðin sem ungu hjónin bjuggu
í var þrjú herbergi, á eitt þeirra
setti sjónvarpstækið mestan svip,
annað var mjög kvenlegt her-
bergi með snyrtiborði og gull-
slegnum speglum upp um alla
veggi og loks eitt sem var fyrir
ofan bókaherbergi Andreas Hall-
mann sem var jafn stórt en var þó
hvorki sérlega hlýlegt né smekk-
legt enda þótt allt væri þar greini-
lega dýrt og vandað. I einu horn-
inu var legubekkur og ýmislegt
sem hafði verið komið fyrir f her-
berginu gaf til kynna að þar hefð-
ist við sjúkur maður.
Við rúmið var skápur og nátt-
borð ekki ósvipað og gerist á
sjúkrahúsum og átti sinn þátt f að
undirstrika ópersónulegan svip
herbergisins.
Malin til óblandinnar undrunar
Ifktist Jón Hallmann ekki föður
sfnum hið minnsta. Hann var á
fertugsaldri, ljós yfirlitum með
fölan litarhátt Iftið andlit og
sterk gráblá augu. Malin hafði
enn ekki gert upp við sig hvernig
sér litist á hina fjölskyldumeð-
limina, en þegar hún þrýsti hönd
þessa manns og hann brosti til
hennar, fannst henni loksins sem
hún gæti slakað á og góð vellfðun-
art ilfinning gagntók hana.
Þau drukku teið og Jón spurði
brosandi, hvernig hefði gengið að
vinna fyrir Andreas.
— Mér skilst hann geti verið
erfiður.
— Erfiður. Kári fnæsti fyrírlit-
lega. — Hann er klikkaður.
Hár Ceciliu var eldrautt þegar
hún hallaði sér fram f ljósið.
— Mér finnst hann krútt.
Jón leit hugsi á eíginkonu sfna.
— Ja. Krútt er nú kannski ekki
orðið sem ég myndi nota. En á
hinn bðginn ert þú ósanngjarn
gagnvart honum, Kári, og ef þú
— Það er hægðarieikur fyrir
þig og ykkur að halda uppi vörn-
um fyrir hann. I viðmóti við ykk-
ur er hann bæði örlátur og elsku-
legur. En það er nú ekki vegna
þess hann sé svona mikið krútt,
eða svona góður maður, heldur
einfaldlega vegna þess að honum
Ifkar vel við ykkur og finnst gott
að hafa ykkur f kringum sig.
— Enda þótt ég telji eftir sem
áður að þú sért alltof dómharður,
þegar pabbi á f hlut, sagði Jón
seinlega — held ég að vfst sé
nokkurt sannleikskorn í þvf sem
þú segir. Fyrir mörgum árum —
áður en ég kynntist Cecilíu — var
ég ástfanginn af annarri stúlku
og ætlaði að trúlofast henni, en
pabbi sá um að koma þeirri ást
endanlega fyrir kattarnef. Hann
hreinlega frysti stúlkuna héðan
og hún hrökklaðist héðan og úr
iffi mfnu þar með.
Kona hans varð svo hissa að
henni svelgdist á appelsfnuköku.
— En JÖN! Aldrei hefurðu
mfnnzt á þetta einu orði.
— Hef ég ekki gert það? Hann
brosti strfðnislega og allt að þvf
spottandi. — Jæja, en hvað sem
þvf Ifður — þú komst og hann
sættist strax á það. Ég held meira
að segja það hafi verið hann sem
bar upp bónorðið. Hann gerði
þessar breytingar á húsinu til að
við gætum fengið sér fbúð og
hann keypti sjónvarpstæki handa
þér svo að þér leiddist ekki alltof
mikið.
— Alveg dæmigert fyrir hann,
skaut Kári inn f. — Hvenær hefur
hann haft áhuga á þvf hvort okk-
ur Ylvu hundleiðist hér f þessarf
þvrnirósarhöll eða ekki? Eða
mamma? Hann er harðstjóri,
duttlurgafullur og eigingjarn.