Morgunblaðið - 18.09.1976, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1976
Agúst Malmquist
Jónsson—Minning
F. 4. 8. 1914
D. 31.8. 1976
Ágúst Malmquist Júlíusson,
Heiðargerði 23, var fæddur í
Fagurey á Breiðafirði 4. ágúst
1914. Þaðan fluttist hann ásamt
foreldrum sínum til Hrappseyjar
og ólst þar upp f stórum systkina-
hópi en alls urðu börnin átta. For-
eldrar hans voru Guðrún Marta
Skúladóttir og Júlíus Sigurðsson.
Síðar lá leið hans hingað til
Reykjavíkur og vann hann hérvið
trésmíðar. Seinna ákvað hann að
afla sér réttinda í þeirri iðngrein
og vann alla tíð síðan við trésmíð-
ar bæði sjálfstætt og nú síðustu 6
árin hjá Timburverzlun Árna
Jónssonar. Eftirlifandi kona
Ágústs er Steinunn Jónsdóttir frá
Hnífsdal. Þau gengu í hjónaband
16. desember 1944 og eignuðust 4
börn sem öll eru nú uppkomin, en
þau eru Erna, gift Brynjari
Sigurðssyni, þau búa í Hafnar-
firði; Jón giftur Önnu Karlsdótt-
ur, þau búa hér í Rvik; Steinar
trúlofaður. Elísabetu Ólafsdóttur,
og Guðrún trúlofuð Árna
Kjartanssyni. Mjög kært var með
Ágústi og tengdabörnum hans
enda reyndist hann fjölskyldu
sinni góður heimilisfaðir og
barnabörnum sínum sannur afi.
Það var síðsumarskvöld eins og
þau gerast fegurst hér vió heim-
skaut, geislar hinnar hnígandi
sólar voru að ganga undir, senn
yrði kvöldsett. Kyrrð og friður
ríkti í litla hverfinu okkar þar
sem flest okkar hafa búið frá því
það byggðist, að vlsu hafa sumir
frumbyggjarnir horfið á einn eða
annan hátt eins og gengur og ger-
ist, en flest höfum við samt haldið
hópinn, og milli okkar skapast
viss tengsl, nánast sem um fjöl-
skyldu væri að ræða. Samheldni
og hjálpfýsi hafa frá upphafi ver-
ið þær megin stoðir, sem borið
hafa tengslin milli heimilanna
uppi. Snögglega er hin djúpa
kyrrð kvöldsins rofin, siminn
hringir, andlátsfregn, harma-
fregn. Einn af okkar beztu
heimilisvinum er burtu kallaður í
einni sjónhending. Malli eins og
hann ævinlega var kallaður hér i
hverfinu hafði á sinn hljóðláta og
prúðmannlega hátt lifað sitt ævi-
skeið og eins kvaddi hann sina
jarðvist. Aðalsmerki Malla var
prúðmennska, samfara glaðlyndi
og ljúfmennsku, sem einkenndi
alla hans framgöngu f samskipt-
um við aðra. Hann var einn okkar
nágranna sem svo oft kom óvænt,
aðeins smá stund, rétt til að ræða
málin og fá sér kaffisopa, ég tala
nú ekki um ef nýsteiktar kleinur
voru á borðum þá sagðist hann
vera heppinn. Malli var tíðari
gestur hjá okkur en aðrir
nágrannar, enda þekktust þeir
maðurinn minn og hann, áður en
þeir fluttust í þetta hverfi. Þeir
voru báóir að vestan, og höfðu
auk þess verið saman við nám á
unglingsárum. Minnist maðurinn
minn þess oft hve Malii var trygg-
ur sinum og lagði mikið á sig til að
geta verið samvistum við foreldra
og systkini. Sem dæmi um það má
nefna, að þegar hann stundaði
nám við Keykjaskóla í Hrútafirði
fór hann fótgangandi í svartasta
skammdeginu alla leið vestur í
Breiðafjörð þar sem hann fékk
svo bátsferð úti Hrappsey. Að
afloknu jólaleyfi gekk hann sömu
leið til baka. Malli þótti þá þegar
á þeim árum mikið þrek og
hreystimenni og afrenndur að
afli.
Við hjónin þökkum honum sam-
fylgdina þessi ár, það er margs að
minnast og mikils að sakna. Að
endingu segjum við aðeins: Á
vindanna vængjum nú berast til
þín vinanna kveðjur hér heima.
Aðstandendum vottum við inni-
lega samúð.
Gúðrún Jóhannsdóttir.
Kveðja:
Guðlaug Eiríksdútt-
ir Blómsturvöllum
Fædd 6. júnf 1896
Dáin 12. september 1976
Nú á kveójustund elskulegrar
ömmu minnar langar mig að
minnast hennar með nokkrum fá-
tæklegum orðum, og er mér þá
t
Systir okkar.
ÞÓRUNN A. P. ÞORSTEINSDÓTTIR.
Grettisgótu 13.
lézt i Borgarspítalanum fimmtudaginn 1 6 september
Hulda Þorsteinsdóttir.
Páll Þorsteinsson.
Pétur Þorsteinsson.
Móðir okkar
t
SIGRÍÐUR BÖÐVARSDÓTTIR
Fiskilæk,
andaðist i Sjúkrahúsi Akranes, fimmtudaginn 16 september
Börnin
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jaðarför móður minnar
INGIBJARGAR JÓHANNESDÓTTUR
Þóra Ottósdóttir og fjölskylda
t
Alúðarþakkir til allra fyrir auðsýnda samúð og virðingu við andlát og
útför móður okkar
MARlU E. EYJÓLFSDÓTTUR.
Laugavegi 133
Sérstakar þakkir færum við hjúkrunarkonum og læknum og öðru
starfsfólki Heilsuverndarstöðvarinnar, fyrir frábæra umönnun
Kolbrún Jónsdóttir
Reynir Vilbergs
Sólveig Vilbergs
Bára Vilbergs
Alda Acre
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
efst í huga þakklæti fyrir alla þá
ástúð og umhyggju sem hún sýndi
mér alla tíð og sfðar eiginmanni
mfnum og litlu dóttur okkar. Sfst
hefði mér dottið f hug er hún kom
f heimsókn á heimili okkar sunnu-
daginn 12. september svo kát og
hress, eins og henni var svo eigin-
legt, að svo stutt væri til umskipt-
anna, þó getum við varla trúað
þvf að amma sé horfin að fullu þvf
svo ótrúlega fljótt dundi þetta yf-
ir. Minning frá liðnum árum er
mér efst f huga. öll jól eftir að afi
dó árið 1967 var amma með okkur
pabba, mömmu og systkinunum á
aðfangadagskvöld og vona ég að
minningin um þær ljúfu stundir
okkar mildi söknuðinn sem verð-
ur við brottför hennar. Fórnfýsi
og trúmennska einkenndu öll
hennar störf. Það var ekki verið
að spyrja hvað klukkan væri,
heldur að ljúka sem mestu dags-
verki á hvaða sviði sem var, og
margan sokkinn hafði hún prjón-
að áður en venjulegur vinnudag-
ur hófst, þvf þannig var hún,
hugsaði alltaf fyrst um það sem
henni var kærast en ekki sjálfa
sig.
Ég veit að margar litlar hendur
og litlir fætur, fleiri en okkar
systkinanna, nutu hlýjunnar af
handarverkum hennar og þá ekki
síst litlu Iangömmubörnin nú á
síðustu árum.
Pabbi og mamma, bræður mínir
og fjölskyldur þeirra kveðja
ömmu með hjartans þökk fyrir
alla hennar ást og umhyggju
Guð blessi hana
Emma Guðlaug Eiríksdóttir
Minning:
Garðar Már
Vilhjálmsson
Fæddur 26. ágúst ’35
Dáinn 15. ágúst ’76.
Ég hugsaði um, hvernig ég ætti
að skilja það, það var erfitt f aug-
um mínum. Þannig mælir
hebreska sálmaskáldið. Enn í dag
eru orð hans f fullu gildi, en þó
einkum við þá staðreynd, hve
okkur gengur iila að skilja eða
sætta okkur við þá erfiðu lffs-
reynslu, þegar ungir menn hverfa
í blóma á vormorgni lifsstarfsins
frá þeim mörgu ástvinum, sem
binda vonir sínar við þá.
En lífið er svona. Við erum
fædd kvikber hingað í heim, van-
máttug á allan hátt og ekki með
meðvitund um einstaklingseðli
okkar fyrr en eftir langan tíma.
En þegar að er gáð, helst þessi
aðstaða okkar áfram. Við erum
alltaf kvikber og óvarin fyrir hin-
um miklu lögmálum heimsrásar-
innar og meðvitundarlftil gagn-
vart ráðsályktunum Guðs föður.
Þess vegna erum við svo óvið-
búin og óvarin gagnvart ástvina-
missi og fáum þá stór sár, sem
seint eða aldrei gróa. En þegar
skilning og þrek brestur þá vfsar
kristindómurinn okkur inn á
gróðurlönd trúarlífsins, þar sem
við fáum huggun og græðslu í
sorg og söknuði.
Inn á það land vonanna leita nú
ástvinir Garðars M. Vilhjálmsson-
ar við burtför hans.
Garðar Már Vilhjálmsson var
fæddur á Sólbakka í Höfnum 26.
ágúst 1935, yngstur af fjórum
börnum, sem lifðu hjá þeim hjón-
um, Ástríði Þórarinsdóttur og Vil-
hjálmi Magnússyni, formanni að
Brautarhóli í Höfnum. Einn son
misstu þau, Magnús Marel, sem
var tvfburabróðir Garðars. A lífi
eru nú bræður hans tveir, sem
búa f Keflavák og systir sem bú-
sett er í Bandaríkjunum.
Garðar ólst upp f föðurhúsum.
Hann varð strax skemmtilegur
ungur maður. Það bar margt til
þess. Hann var lipurmenni, góð-
lyndur og jafnlyndur og ætfð
bjart f návist hans. Þetta markaði
bjarta lífsbraut hans, bæði í föð-
urhúsum og f atvinnulífi hans og
ekki sfzt í hjúskap hans. Hann
kvæntist 27. aprfl 1958 eftirlif-
andi konu sinni, Elsu Lilju
Eyjólfsdóttur, fallegri og góðri
konu, og varð sambúð þeirra hin
ástúðlegasta alla tíð. Þau eignuð-
ust fjögur börn, Magnús Marel,
Júlfönu Rögnu, Guðbjörn og
Sævar Má. Þau eru öll efnisbörn.
Garðar vann við akstur hjá Að-
alstöðinni í Keflavfk, en þess á
milli hjá Olíufélaginu Esso á
Keflavíkurflugvelli. Hann átti
alls staðar góða starfsfélaga og
vini, þar sem hann vann. Sú vin-
átta og tryggð kom fram á fagran
hátt hjá þessum vinnufélögum
hans. Þeir vitjuðu hans oft f
hinztu veikindum hans og styttu
honum stundir ásamt mörgum
öðrum.
Garðar var mjög hneigður fyrir
sjómennsku. Hann var nýbúinn
að kaupa sér bát, áður en salfur-
þráðurinn slitnaði, eins og predik-
arinn orðar það. Sjómennskan var
f ættarblóðinu, faðir hans og föð-
urafi báðir úrvalsformenn. Hefi
ég undirritaður alltaf sótt fróð-
leik til Vilhjálms föður Garðars,
þegar ég hefi talað við hann um
sjómennsku. í móðurætt Garðars
eru líka sjógarpar og fádæma
forkar í vinnuafköstum eins og
Ólafur stóri, sem ég hef skráð þátt
um, en hann var móðurbróðir
Ástrfðar móður Garðars. Sjálf
hefur Ástríður verið ákaflega
dugleg um ævina en það þekki ég
bezt, sem þetta skrifa. Við erum
uppeldissystkini. Sjómennska og
dugnaður var því meðal annars
ættararfur Garðars. Honum hefði
vel farnast með bátinn sinn, ef
honum hefði enzt aldur og þrek
til.
Hildur, systir Garðars, kom-
heim frá Bandaríkjunum, þegar
hún frétti um veikindi hans. Hún
var hér í sex vikur og var hjá
honum daglega. Á sama hátt not-
uðu bræður og systursonur hans
hverja stund til þess að vera hjá
honum.
Það er ekki árafjöldinn, sem er
þýðingarmestur, heldur hitt,
hvernig farið er með þau ár, sem
okkur eru úthlutuð. í þeim efnum
var Garðar gæfumaður. Af öllum
þeim línum, lóðum og færum, sem
hann handlék um ævina, fór þó
sjálfur lífsþráðurinn bezt i hönd-
um hans. Það skipti mestu máli.
Þar var hann hamingjunnar barn.
Hann fæddist af hraustum og
heilbrigðum foreldrum, eignaðist
indæla konu og góð börn. Hann
eignaðist velvild og vináttu
þeirra, sem hann var með á lífs-
leiðinni. Það sýndi hin dæma-
lausa mikla samúð, sem Keflvík-
ingar og fjöldi annarra vottuðu
við útför hans og hin ágæta og
hugljúfa kveðjuræða, sem nýi
presturinn þeirra flutti þá.
Hans ágætu konu, Elsu Lilju
Eyjólfsdóttur, og börnunum bið
ég Guð að gefa huggun, styrk og
handleiðslu á öllum komandi tím-
um.
Bænir, og blessunarorð fylgja
Garðari yfir á morgunlandið
eilffa.
Jón Thorarensen.
útfaraskreytlngar
blómoucil
Groðurhusið v/Sigtun simi 36770
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
lfnubili.