Morgunblaðið - 18.03.1977, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. MARZ 1977
25
tveggja ára viðkynningu, finn ég
mig knúinn til að rita nokkur
kveðjuorð á blað. Eru þau hugsuð
i nafni tengdafólks og þá sérstak-
lega sameiginlegs nafna okkar,
Steinars Braga, sem nú er móður-
afa sinum sviptur, þeim er hann
var svo nánum tilfinningabönd-
um tengdur.
Það skiptir hverja fjölskyldu
miklu að tengjast traustu og góðu
fólki. Gifting barna okkar Stein-
ars lokaði þeim hring giftusam-
lega að þvi er okkur hjónin
áhrærir. Minnisstæður er sá sól-
skinsdagur fyrir tæpum tveim
árum, er við kvöddum dyra á
stúdentsdegi Guðrúnar verðandi
tengdadóttur og stofnuðum til
kynna við þetta ágæta fólk. Margs
er að minnast á stuttu skeiði sið-
an, sem þarflaust er að rekja á
almennum vettvangi. Hæst ber
brúðkaupsdag barnanna með
reisn og höfðingsskap þeirra
hjóna og fagra- heillaræðu hús-
bóndans. Þar talaði maður, sem
þjálfaður var og þrautreyndur við
mannrækt. Litla dóttursoninn
kallaði hann sólargeislann, sem
komið hafð inn á heimilið — og
kom inn í líf hans, þegar þrauta-
timi helstríðs var i nánd.
Fjölskyldu Steinars heitins
biðjum við líknar og blessunar, og
öllum þeim öldnum og óbornum,
sem fara munu á mis við áhrif
þessa ágæta mannræktarmanns.
Bjarni Bragi Jónsson.
Hinn 10. mars síðast liðinn lést
á Borgarspítalanum í Reykjavík
Steinar Þorfinnsson, yfirkennari
við Melaskólann, aðeins fimmtíu
og fjögurra ára gamall. Hann var
jarðsettur frá Fossvogskirkju i
gær, fimmtudaginn 17. mars.
Það er ekki ætlun min að rekja
æviferil hans eða störf hér að
neinu ráði, það mun verða gert
annars staðar. Ég vildi aðeins
þakka ágætum og tryggum vini
okkar hjónanna þær samveru-
stundir sem við höfum átt fyrr og
síðar.
Fréttin um lát hans kom okkur
vinum hans ekki á óvart. Við
höfðum um skeið fylgst með hinni
hetjulegu baráttu hans við þann
er enginn fær sigrað. Þessa bar-
áttu háði hann af þeirri karl-
mennsku og því æðruleysi sem
jafnan var hans aðal. En þótt
fréttin um lát Steinars kæmi ekki
á óvart fór okkur svo sem oft vill
verða undir slikum kringum-
stæðum, við erum ekki reiðubúin
að trúa eða sætta okkur við það
ranglæti örlaganna að menn skuli
á besta aldri vera hrifnir brott frá
ástvinum sinum og lifinu með
allri fegurð þess sem birst getur
jafnt i hinu smæsta sem hinu
stærsta.
Steinar bjó yfir heitum og ein-
lægum tilfinningum. Hann unni
Hfinu og fegurð þess hvort sem
hún birtist i litríku, veikbyggðu
blómi eða töfraheimum
sönglistarinnar. Hann hafði sjálf-
ur mikla og bjarta rödd og var í
karlakórnum Fóstbræðrum. Þær
eru ógleymanlegar stundirnar
sem við hjónin og sameiginlegir
vinir og kunningjar áttum heima
hjá Steinari og Bíbí á hinu yndis-
lega heimili þeirra i Skipholti 42.
Þá gleymdist argaþras hins dag-
lega lífs við músík og söng í
góðum vinahópi. Þar var að finna
islenska gestrisni eins og hún
getur sönnust verið — að
mönnum finnist sem þeir séu
heima.
Það er ekki neitt sérstaklega
hrósvert að klöngrast einhvern
veginn yfir torfærur þessa lifs ef
mönnum er gefin sæmileg heilsa
og efni. En það er hrósvert að
komast yfir þær án þess að bíða
tjón á sálu sinni, að standa við
leiðarenda sem maður í þess orðs
bestu merkingu. Þetta tókst
Steinari. Ég hef kynnst mörgum
sönnum mönnum. En að öllum
ólöstuðum hef ég kynnst fáum
jafnvammlausum og honum og
við engan finnst mér betur eiga
hin þúsund ára gömlu orð Háva-
mála; „sólar sýn“ og „án við löst
að lifa“.
Við kveðjum Steinar með inni-
legri þökk fyrir samveruna. Ef til
vill eiga leiðir okkar eftir að
liggja saman síðar. Ég og fjöl-
skylda mín vottum Bibi og
börnum hennar dýpstu samúð
okkar. Þau hafa mikið misst.
Flosi Sigurbjörnsson.
Styrkur er stofn fallinn.
Tryggur maki, traustur faðir.
Mikill að manndómi,
gildur að gjörvuleik.
Yfir móðuna miklu,
fyrir aldur fram,
kvaddur fjörvi frft.
Steinar Þorfinnsson var fæddur
að Bitru í Hraungerðishr. i Árnes-
sýslu 12. maí 1922. Foreldrar hans
voru Þocfinnur Jónsson, lengi
kunnur veitingamaður I Tryggva-
skála, og siðari kona hans,
Steinunn Guðnadóttir frá Tungu-
felli. Þau voru bæði prýðilega
gefin, mestu dugnaðar og sóma
hjón, komin af vel metnum og
traustum stofnum í bændastétt
Árnesinga.
Steinar lauk prófi frá Kennara-
skóla íslands 1948 og hóf sama ár
kennslu við Melaskólann í Rvík.
Reyndist hann brátt hinn
ágætasti starfskraftur, enda vann
hann sig þar upp að vindsældum,
viróingu og trausti, svo að hann
varð þar yfirkennari 1966 og allt
til dánardags 10. þ. m. Auk skóla-
starfsins vann Steinar allmikið
hér í borg m.a. I lögreglunni á
timabili. Alls staðar var hann
jafnvel liðinn og virtur, bæði af
samstarfsfólki, nemendum og
yfirboðurum. Við, sem þekktum
hann bezt, skildum það líka vel.
Hann hafði tileinkað sér af
mikilli kostgæfni allt hið bezta i
kennaramenntuninni og bætti
þar jafnan við eftir föngum. Þar
inn í fléttaðist sálfræðileg ihygli á
öllu, sem viðkom umgengnis-
háttum, ekki einungis gagnvart
nemendum, heldur og öllum og
öllu, sem hann hafði eitthvað með
að gera. Grundvöllur þessa var þó
að sjálfsögðu meðfæddir og þjálf-
aðir eiginleikar, svo sem skap-
festa og hógværð, ásamt skarpri
greind og víðsýni. Auk hinna
föstu atvinnustarfa, vann Steinar
mikið að félagsmálum kennara.
Þar ávann hann sér einnig traust
og virðingu, og þar mun ekki hvað
sízt hafa reynt á hina eðlislægu
sanngirni hans gagnvart
skoðunum annarra á öllum
sviðum.
Steinar var ljóðelskur og hag-
mæltur vel, söngvinn, spilaði á
hljóðfæri og iðkaði kórsöng.
Slikir hæfileikar eru oft ríkir
þættir í heilbrigðu og þroskandi
félags- og skemmtanalifi, enda
var ánægjulegt að vera samvist-
um með honum á góðra vina
fundum.
11. júli 1953 kvæntist Steinar
Jakobínu Helgu Finnbogadóttur
frá Hafnarfirði, mikilli afbragðs-
konu. Urðu þau samhent um að
skapa sér heimili, er í senn væri
skemmtilegt og hamingjurikt.
Með miklum dugnaði þeirra
beggja, ásamt þeirri giftu, sem
þeim hefir fylgt, hafði þeim
einmitt tekist að stofna og búa
upp slíkt heimili að Skipholti 42
hér I borg. Þar hafa þau svo búið
við mikla fegurð I öllum skilningi,
ásamt 5 börnum sínum, hið
yngsta þeirra nú um fermingar-
aldur.
Kennarastéttin hefir misst
merkan og mikinn starfsmann úr
röðum sinum. Það er sárt. En
sárastur er þó missirinn hjá eftir-
lifandi konu og börnum. Ómetan-
leg huggun er þó það, að öll börn-
in eru hin mannvænlegustu og
líkleg til þess að verða stoð og
styrkur móður sinnar, og góðir og
nýtir þegnar þjóðfélagsins, í anda
hins látna föður og mikilhæfu
móður.
Ég kveð svo Steinar frænda
minn og heimilisvin með innilegri
þökk fyrir langa og umfram allt
góða og þroskandi kynningu og
samskipti. Sú kveðja er jafnt fyrir
hönd konu minnar og barna
okkar. Votta ég svo konu og
börnum Steinars, systkinum hans
og öllu vinum og vandamönnum
mina dýpstu samúð.
„Þar sem góðir menn fara eru
Guðs vegir.“ Og þótt sárt sé að
missa og sakna, þá er þó sennilega
flestum mest virði, þegar frá
liður, að hafa góðs og mikilla
mannkosta manns að sakna og
minnast. RVk. 15. marz 1977
Halldór Guðjónsson
Það er með söknuð i huga, að ég
sest nú niður til að festa á blað
nokkrar línar til að minnast látins
vinar mins, Steinars Þorfinnsson-
ar, kennara. Það er erfitt að þurfa
að trúa því, að hann sé ekki leng-
ur hér meðal okkar sem áttum
hann að félaga og vin.
Hann hafði að visu kennt las-
leika á s.l. ári en úr þvi gerði
hann sem minnst, og þótt hann
legðist inn á Borgarspitalann i
byrjun nóvember s.l. til upp-
skurðar, datt mér í fyrstu ekki í
hug að alvarlegt væri að. Sterk
likamsbygging og heilbrigt liferni
veita harðvitugt viðnám sjúkdóm-
um. 1 ljós kom þó, að hér var á
ferðinni sá illkynjaði vágestur i
mannslíkamanum, sem margan
hraustan drenginn hefur að velli
lagt. Mun fátt um varnir gegn
þeim óvini. Smám saman dvinaði
þróttar hins æðrulausa karlmenn-
is og aðfararnótt hins 10. mars s.l.
var hann allur.
Við, sem lifur, verðum að sætta
okkur við staðreyndirnar. öll er-
um við nú fátækari en áður.
Eiginkona og börn sjá á bak
ástrikum og umhyggjusömum
heimilisföður, í frænda- og vina-
hópinn er orðið skarð fyrir skildi,
kennarastéttin hefur misst
menntaðan og hæfan starfskraft.
Steinar féll frá langt fyrir aldur
fram, aðeins á 55. aldursári. Hann
lauk kennaraprófi 1948 og starf-
aði síðan sem barnakennari við
Melaskólann í Reykjavík og frá
1966 sem yfirkennari við þann
skóla. Foreldrar Steinars voru
hjónin Þorfinnur Jónsson veit-
ingamaðar I Tryggvaskála og sið-
ar i Baldurshaga og seinni kona
hans, Steinunn Guðnadóttir. Af
tiu systkinum Steinars eru áður
sex látin: Guðlaug, Guðni,
Tryggvi, Haraldur, Einar og Sig-
riður. Þau tvö siðast nefndu dóu i
frumbernsku en Haraldur dó um
tvftugt. Eftir lifa Efa, tviburasyst-
ir Steinars, Kristín Hrefna og
hálfbræður hans, Einar og Karl
Þorfinnssynir.
Steinar var fjölhæfum gáfum
gæddur og áhugamál hans marg-
visleg eins og einatt er um slika
menn. Hann lærði orgelleik ungl-
ingur í heimahúsum hjá föður
sinum og jók síóan við kunnáttu
sina með sjálfsnámi. Tók hann
lagið og lék undir á orgel I vina-
fagnaði á gleðistund, og var þá
sem endranær hrókur alls fagnað-
ar i sínum hópi. Var hann um
tíma hjá Sigurði Skagfield við
söngnám og var jafnan eftirsóttur
í kóra og sem einsöngvari því
Steinar var gæddur óvenju hárri
tenórrödd. Átti hann furðu létt
með hæstu tóna meðan hann var í
þjálfun, og var ekki auðvelt að
fylgja honum eftir í þær hæðir. Á
siðari árum hafði Steinar lagt nið-
ur kórstarf, en áður söng hann
með karlakórnum Fóstbræðrum,
Þjóðleikhúskórnum og Lögreglu-
kórnum í Reykjavi, en hann starf-
aði áður fyrr sem lögregluþjónn
yfir sumartímann.
Steinar var aðdáandi tónlistar
og hann var líka unnandi skák-
listarinnar, sem sumir vilja þó
fremur kalla íþrótt. Var hann
furðulega kræfur skákmaður þeg-
ar þess er gætt, að hann þjálfaði
sig ekki með þátttöku í skákmót-
um og skákbækur las hann ekki.
meðfæddir hæfileikar gerðu hon-
um létt með að tefla. Hann var
skemmtilega baráttuglaður
keppnismaður og marga hildi háð-
um við Steinar á „hvitum reitum
og svörtum“. Leið þá timinn oft
hratt, er mönnum hafði hlaupið
kapp i kinn. Þær stundir koma
ekki aftur og þeirra mun ég
sakna.
Steinar Þorfinnsson var hinn
gjörvulegasti maður, meðalmaður
á hæð, þrekvaxinn en samsvaraði
sér þó vel, þéttur á velli og þéttur
í lund, eins og svo vel hefur verið
að orði komist.
Á yngri árum sínum stundaði
Steinar nokkuð frjálsar íþróttir.
Komst hann um tíma I fremstu
röó langhlaupara okkar og vann
til verðlauna i þeim greinum og
e.t.v. fleiri þó ég ekki muni það,
en hitt veit ég að hann var kapp-
samur og fylginn sér í keppni.
Steinar kvæntist 11. júli 1953
eftirlifandi konu sinni, Helgu
Finnbogadóttur frá Hafnarfirði.
Hún er-alltaf köllað Bíbf af kunn-
ugum. Blbi er indæl kona, glað-
vær, hlý og skapgóð og þau áttu
vissulega vel saman hjónin. Þau
eiga fimm börn, þrjár stúlkur ot
tvo drengi. Öll eru þau í foreldra-
húsum nema elsta dóttirin, sem er
gift og flutt að heiman. „Ung var
ég gefin Njáli,“ mælti Bergþóra,
Aftur og aftur komu þessi orð
upp i huga mér, þegar ég varð
vitni að því með hversu mikilli
hlýju og úmhyggju Bíbí stundaði
mann sinn í veikindum hans og
þar til yfir lauk.
Sár er missir barnanna og kon-
unnar, er heimilisfaðirinn er svo
skyndilega burt kallaður. Ekki
síst þegar þess er gætt að Steinar
var manna heimakærastur og
vildi hvergi fremur vera en heima
hjá sér að loknum vinnudegi.
Timafrek félagsmálastörf I þágu
stéttarfélags hans tóku þó frá
honum marga frístundina.
Eftir meira en þrjátiu ára óslit-
in kynni okkar Steinars veit ég
fullvel, að hann kynni mér enga
þökk fyrir að hlaða á sig lofi lát-
inn. Svo hógvær var hann og laus
við að láta á sér bera. Vil ég þvi
aðeins segja, að heilsteyptari og
drengilegri persónuleika hefi ég
ekki kynnst. Ég vil þakka þær
mörgu ánægju- og gleðistundir
sem ég og við hjónin höfum átt á
heimili þeirra Bibi i Skipholtinu.
Frá þeim stafaði sú alúð og sá
hlýleiki, sem erfitt er að lýsa með
orðum en allir finna. í návist
þannig vina líður gestunum vel.
Ingi Ingimundarson.
Steinar Þorfinnsson, yfirkenn-
ari við Melaskóla, er látinn.
Fregnin barst i skólann að morgni
fimmtudagsins 10. mars s.l.
Það er erfitt að sætta sig við, að
Steinar kemur ekki aftur til
starfa i Melaskóla. Hér var hann
búinn að starfa í nær 30 ár, fyrst
sem kennari og siðar sem yfir-
kennari.
Okkur grunaði að visu sum
hver í það minnsta, að hverju
stefndi, en að kallið kæmi svo
fljótt, sem raun er á orðin, bjóst
enginn við.
Þegar skólinn tók til starfa s.l.
haust, duldist víst engum, að
Steinar gekk ekki heill til skógar,
og I nóvembermánuði lagðist
hann inn á sjúkrahús, þar sem
hann gekkst undir uppskurð.
Hann komst ekki til heilsu eftir
það og dvaldist lengst af á sjúkra-
húsinu. Veikindum sínum tók
hann með stillingu og hugarró og
lét aldrei neinn bilbug á sér sjá.
Þó er mér kunnugt um það nú, að
allt frá þvi, að hann var skorinn
upp í vetur, vissi hann að hverju
fór. Það sýnir hvað styrkur hans
og kjarkur var mikill.
Steinar Þorfinnsson var fæddur
12 mai 1922 i Bitru i Hraungerðis-
hreppi. Foreldrar hans voru Þor-
finnur Jónsson veitingamaður i
Tryggvaskála á Selfossi og síðar í
Baldurshaga í Mosfellssveit og
kona hans Steinunn Guðnadóttir.
Hann brautskráðist úr Kenn-
araskóla íslands vorið 1948. Þá
um haustið hóf hann kennslustörf
við Melaskóla í Reykjavík og
starfaði þar óslitið siðan.
Hann varð yfirkennari skólans
haustið 1966.
Steinar var farsæll kennari,
hafði gott lag á að umgangast
nemendur, ekki síst þá sem eiga
erfitt með að ganga troðnar slóðir
og tilsögn hans var skýr og mark-
viss.
Steinar tók mikinn þátt i félags-
málum kennara. Árið 1951 var
hann kjörinn i stjórn Stéttar-
félags barnakennara í Reykjavik
og átti siðan sæti i stjórn og vara-
stjórn félagsins um tveggja ára-
tuga skeið. Hann var formaður
Framhald á bls. 19
Hef flutt skrifstofu mína að
Garðastræti 11. Sími 10260
Kristinn Einarsson,
hæs taréttarlögmað ur.
Nýkomið frá
Herrasokkar 9 litir
2 pör í pakka
á kr. 499.-
Kindakjöt og svið á gamla
verðinu.
Kjötkjúklingar 820 kr. pr. kg.
Kindahakk ........550 pr. kg.
Nautahakk .... 750 kr. pr. kg.
Unghænur .........580 pr. kg.
Opið til kl. 10 I kvöld
Lokað laugardag í Skeifunni,
en opið í Kjörgarði kl. 9—12.