Morgunblaðið - 15.06.1977, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 15. JUNl 1977
19
Hákon Hjaltalín
Jónsson -
Fæddur. 17. ágúst 1910
Dáinn 7. júnl 1977
I dag er til moldar borinn svili
minn Hákon Hjaltalin Jónsson,
sem andaðist á heimili sínu 7.
júni.
Hákon var fæddur og uppalinn
í Reykjávík, og voru foreldrar
hans hjónin Jón Hjaltalín
Kristinsson, málarameistari, og
kona hans Ingibjörg Egilsdóttit.
Faðir hans af gömlum Reyk-
vízkum ættum, en móðir hans ætt-
uð úr Mosfellssveit. Hákon var
alla tið heilsuhraustur, en hafði
þó kennt lasleika að undanförnu.
Andlátsfregn hans kom þó mjög
að óvöru. Hákon var minn nánasti
vinur allt frá barnæsku. Við ól-
umst upp í Vesturbænum. Vorum
báðir félagar i KR og í knatt-
spyrnuliði þess á okkar yngri ár-
Minning
um. Siðan hefur vinátta okkar
haldist óslitið, án þess að skugga
hafi þar nokkurn tima borið á.
Hákon var bókhneigður, og las
mikið, og kunni vel skil á mönn-
um og málefnum. Hann hafði
mikinn áhuga á skák, og eru þær
skákir ótaldar, sem við höfum
teflt saman. Eins og faðir hans,
hafði Hákon yndi af söng og tón-
list.
Hákon hóf störf með föður sín-
um ungur, og við andlát hans árið
1933 fékk hann málarameistara
réttindi. Mun enginn áður svo
ungur hafa fengið slík réttindi.
Hann var mjög vandvirkur í sín-
um störfum, en þó voru afköstin
mikil.
Hann kvæntist eftirlifandi
konu sinni Elínu Fanneyju
Ingólfsdóttur árið 1935, og eign-
uðust þau þrjá syni, Jón vél-
virkja, sem er látinn, Ingólf
barnalækni, sem kvæntur er
Kristrúnu Magnúsdóttur, og
Gunnar lögg. endurskoðanda, sem
er kvæntur Helgu Stefánsdóttur.
Barnabörnin eru fimm, og dáðist
ég að því hve þau voru hænd að
honum, og hve glaður hann var í
nærveru þeirra.
Ég vil að leiðarlokum þakka
vini minum ógleymanlegar sam-
verustundir, sem mér munu
aldrei gleymast. Ég og kona min
sendum Fanneyju, börnum
hennar og barnabörnum inni-
legar samúðarkveðjur.
Margeir Sigurjónsson.
Fáein kveðjuorð
frá barnabörnum:
Okkur langar til að minnast
með fáeinum línum afa okkar
Hákonar Hjaltalin, sem lézt
þriðjudaginn 7. þ.m. tæplega 67
ára.
Betri afa var vart hægt að
hugsa sér. Hann var sérstaklega
barngóður og fór það ekki fram
hjá neinum, sem til hans þekktu.
Þannig tóku mörg frændsystkini
okkar það upp hjá sér að nefna
hann einnig Hákon afa og lfkaði
honum það mjög vel. Hvergi leið
honum betur heldur en þegar við
börnin hans vorum í kring um
hann. Hann hafði jafn mikinn
áhuga fyrir öllu þvi, sem við tók-
um okkur fyrir hendur, hvort sem
um var að ræða nám eða leik.
En hvergi var hann ánægðari
heldur en þegar við fórum öll
saman upp í sumarbústaðinn
þeirra afa og ömmu, sem þau
höfðu gert svo skemmtilegan, en
þar eyddi hann mörgum frístund-
um sínum ásamt með okkur.
Oft var hann búinn að minnast
á það að núna í sumar væri kom-
inn rétti timinn að sá yngsti í
okkar hópi, rúmlega 1 árs gamall
og sem ber nafn hans, færi að
hlaupa um og leika sér með okkur
í bústaðnum. Fjórum dögum áður
en hann dó, gafst honum þó tæki-
færi á að skreppa með litla nafna
sinn upp i bústað og fylgjast þar
með honum i leik.
Söknuður okkar er mikill, en
afi var veikur og við vitum að nú
hvilist hann og við trúum þvi að
hann muni halda áfram að fylgj-
ast með okkur, þótt við sjáum
hann ekki á meðal okkar lengur.
Við biðjum Guð að geyma góðan
afa okkar og styrkja ömmu okkar
í hennar sorg.
Afabörnin.
mnu
hluti hennar hefur verið sá sami
árum saman, reyndar allt frá
fyrstu útgerðarárunum. Öll skipt-
höfnin sér nú á bak góðum vini.
Ég veit að mér er óhætt að mæla
fyrir munn hennar allrar, þegar
ég þakka fyrir öll þessf góðu ár
með Gunnari.
Gunnar var fæddur hinn 2. des.
1922 í Ögri í Norður-
ísafjarðarsýslu. Hann var þriðja
barn hjónanna Hermanns Her-
mannssonar, útvegsbónda Sval-
barði í Ögurvik og konu hans Sal-
óme Rannveigar Gunnarsdóttur,
en alls voru börnin ellefu: Anna,
Þuríður, Gunnar, Þórður, Sig-
ríður, Karitas, Sverrir, Gisli Jón,
Halldór, Guðrún Halldóra og
Birgir.
Gunnar fór að stunda sjó strax
innan við fermingu og lauk prófi
frá Sjómannaskólanum i Reykja-
vik árið 1947. Árið 1956 — '59 var
hann skipstjóri á Faxaborginni,
en siðan á Eldborgunum þremur.
Gunnar var kvæntur Kristínu
Önundardóttur frá Neskaupstað
og áttu þau fimm myndar börn:
Bjarna, skipstjóra, sem hefur ver-
ið með Eldborgina á móti föður
sinum að undanförnu, Salóme
Rannveigu, bankaritara, Kristján,
háskólanema, Harald og
Kristjönu. Eru tvö hin síðasttöldu
innan við fermingu. Þá átti
Gunnar einn son, Hafsteinn, áður
enn hann kvæntist.
Með þessum fáu orðum vil ég og
fjölskylda min votta fjölskyldu
Gunnars. og ástvinum öllum
dýpstu samúð, og þá ekki sizt
öldruðum foreldrum hans, sem
sjá nú á bak syni sinum langt
fyrir aldur fram.
Þórður Helgason.
Gunnar Hermannsson
skipstjóri — Minning
Vinur minn og félagi Gunnar
Hermannsson hefur skyndilega
horfið úr okkar hópi og fer útför
hans fram á morgun. Fregnin um
að hann hefði orðið bráðkvaddur
kom eins og reiðarslag. Aldrei
hafði ég orðið þess var að hann
kenndi sér nokkur meins og mér
fannst hann alltaf allra manna
hraustastur.
Þegar við kveðjum Gunnar i
dag lít ég yfir langa og góða sam-
vinnu okkar og ég er forsjóninni
þakklátur fyrir að leiðir okkar
skyldu liggja saman, þvi að betri
og skemmtilegri samstarfsmann
en Gunnar get ég ekki hugsað
mér. Hann var vinur og félagi í
starfi og leik. I rúmlega tvo ára-
tugi, eða nánar tiltekiið i 21 ár
höfum við verið saman til sjós,
þar af i 17 ár saman i útgerð. Við
vorum um þritugt, hann þremur
árum betur, en ég nokkru yngri,
þegar leiðir okkar lágu saman I
skipsrúmi á Faxaborginni árið
1956. Fjórum árum siðar, eða árið
1960, byrjuðum við svo á útgerð
saman.
Allt frá þvi að við hittumst fyrst
á Faxaborginni höfum við fetað
sömu slóðina og aldrei i öll þessi
ár hefur hlaupið snurða á sam-
vinnu okkar. Gunnar var slikur
maður, að til þess var engin von.
Það er margs að minnast og
allar eru minningarnar um
Gunnar góðar. Mann brestur orð.
Gunnar var einstakur maður.
Hann var leiðtogi, sem átti auð-
velt með að láta aðra fylgja sér.
Geðprýðin var sérstök og aldrei
minnist ég þess að hann hækkaði
róminn við skipsstjórnina. Hann
þurfti þess ekki, þvi að hann bar
af sér slika persónu.
Gunnar var mjög sjálfstæður I
öllu sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann fór sínar eigin götur,
hvað sem öðrum leið. Hann elti
engan, en fór sínar eigin leiðir.
Ég minnist þesS, að einhvern tim-
ann, þegar það barst I tal, hvar
aðrir voru að fiska og hvað þeir
fengu, þá sagði hann: „Þeir eru í
útgerð fyrir sig, við erum i útgerð
fyrir okkur." Og svo var haldið á
allt önnur mið. Þau reyndust ekki
síðri.
Kunnáttu Gunnars sem fiski-
manns þarf ég ekki að tíunda.
Hún er landsþekkt og um liana
vitna aflatölur. En Gunnar var
ekki vara mikill fiskimaður, held-
ur jafnframt mikill sjómaður.
Skipið með öllum þess búnaði lék
í höndum hans. Mér sem vélstjóra
er t.d. minnisstætt hve vel hann
kunni að nota vél skipsins.
En Gunnar var líka félagi og
vinur allrar skipshafnarinnar.
Hann var frjálslegur, hress og
glaður í hópi skipsfélaga og lét
sér annt um hag þeirra allra.
Ótaldar eru þeir námsmenn, sem
fengu rúm hjá Gunnari til þess að
létta sér róðurinn á námsárunum.
— Með svo góðum félaga og skip-
stjóra fór ekki hjá því, að skips-
höfnin yrði mjög samtaka og stór
Látið frómasið þiðna
fyrir neyslu.
0,85 Iftrar,
th Aoitron
Fromas
ess
Bragðast Ijomandi eitt ser.
eða t.d með:
niðursoðnum á\ö\tum. íssósu.
þévttum rjóma eða rjómaís.
auðv eidlt
er dííið
í sióðand
ur forminu

Geymsla Geymsluþo! Þiðnar á: Næringarefni i 100 g
(frystikistu - 18°C I frystihólfi kæliskáps - 3°C ( kæliskáp + 5°C Við stofuhita (óopnaðar umbuðir) 5-6 mán u.þ b. 3 sólarhringa u.þ.b. 24 klst. u.þ b 3 klst. u.þ.b. 3 klst. u.þ.b. 3 klst. Tilbúið til neyslu Tilbúið til neyslu u.þ.b. 150 hitaein. 7,5 g feiti 5 g prótín 17,0 g kolvetni