Morgunblaðið - 06.11.1977, Blaðsíða 19

18
AKUREYRARBLAÐ, SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1977
í
heimsókn hjá Indverjanum
GIRISH HIRLEKA,
svæfingalækni
Sjúkrahússins á Akureyri
„Indira Gandhi það eina sem
sagt og verið viss um að ég
HANN LAUK prófi sem
svæfingalæknir í des-
ember á síðastliðnu ári.
Eftir nokkra umhugsun
ákvað hann að gerast
læknir á Akureyri. I
sjálfu sér er ekkert
merkilegt við það þó ung-
ur læknir leiti þangað og
hefju þar störf. Það sem
er sérstakt við þennan
mann, Girish Hirleka, er
að hann er frá Poona, bæ
skammt fyrir sunnan
Bombay á Indlandi. Þar í
bæ eru þeir ekki margir,
sem nokkurn tímann
hafa heyrt minnzt á Is-
land — hvað þá Akuryeri
— og í höfuðstað Norður-
lands, hafði varla nokkur
maður héyrt Poona
nefnda á nafn áður en
Girish birtist þar fyrir
um 10 mánuðum síðan.
Girish hugsaði með sér, að
þar sem hann væri ekki nema
25 ára skipti það ekki máli þó
hann svalaði ævintýraþránni í
nokkur ár. Um leið og hann
heimsótti tsland og starfaði þar
um tima, gæti hann kynnst
inn á fólksfjölda er allur annar
en hér á landi og skammt fyrir
sunnar Poona er Bombay með
sína 7 milljón ibúa.
Við heimsóttum Girish Hir-
leka á heimili hans við Þórunn-
arstræti á Akureyri á dögunum,
hlustuðum þar á indverska sít-
artónlist, sötruðum kaffi og
ræddum saman. íbúð hans er
látlaus, lítið um skreytingar,
veggirnir ljósmálaðir og flestir
auðir. A miðju gólfinu eru hill-
ur þar sem kennir ýmissa
grasa, hljómtæki, plötur, bæk-
ur, badminton- og borðtennis-
spaðar, ýmsir hlutir aðrir, sinn
úr hverri áttinni.
Við rekum augun í verð-
launapening úr gulli á einni
hillunni og kemur í ljós að Gir-
ish er Akureyrarmeistari i tví-
liðaleik í badminton. — Ég
vann eiginlega líka í einliða-
leiknum, en þar sem ég er ekki
íslenzkur ríkisborgari átti ég
ekki heimtingu á verðlauna-
peningnum, segir Girish. And-
stæðingur minn í úrslitunum
vildi ekki sleppa gullinu þc
hann hefði tapað og ég varð að
sætta mig við reglurnar. Þeir
sem léku á móti mér og félaga
mínum til úrslita í tvíliðaleikn-
um fannst hins vegar réttara að
sigurvegarnir fengju verðlaun-
in.
efnið. Hins vegar get ég lítið
talað og held það sé hreinlega
ekki hægt að tala íslenzku mál-
fræðilega rétt. I mörgum tilfell-
um skilja sjúklingar og aðstoð-
arfólk ekki ensku, þannig að ég
hef orðið að læra algengustu
setningarnar, sem ég þarf að
nota í starfinu og get þannig
gert mig skiljanlegan.
— Núna er ég að lesa Njálu,
ensku þýðinguna. Sagan hrífur
mig vissulega, en ég skil ekki
alveg persónurnar í sögunni.
Mér fannst það merkilegt að
fólkið í Njálssögu skuli bera
sömu nöfn og enn eru algeng-
ust á Islandi. Annars á ég mörg
áhugamál, fyrir utan lestur
góðra bóka hef ég gaman af
hvers konar íþróttum og allri
útiveru. I fyrra fór ég t.d. einu
sinni á skíði, en það fór nú
þannig að fólkið, sem með mér
var hafði miklu meira gaman af
skíðaiðkunum mínum heldur
en nokkurn tímann ég. I vetur
er ég þó ákveðinn í að læra á
skíði og fara oft í Fjallið.
„Varö dáleiddur af
þessu fjarlæga landi“
Giris segir okkur að í Poona
búi um 70 þúsund manns og sé
að sögn Giris i rauninni litið
Augnaaðgerð á Sjúkrahúsinu á Akureyri, Giris Hitleka lengst til vinstri.
(Ijósm Mbl Friðþjófur)
vestrænu sjúkrahúsi, tækni og
tækjum, sem hann hefði ekki
áður séð.
Hann er nú eini sérmenntaði
svæfingalæknirinn á Akureyri
og líkar þar lífið. Skiptir hann
það engu máli þótt íbúar séu
ekki nema rétt yfir tíu þúsund.
Er í rauninni alinn upp í litlum
bæ á Indlandi, en í Poona, sem
er fæðingarbaqr hans, búa um
70 þúsund manns. Mælikvarð-
„Held að ekki sé
hægt að tala íslenzku
málfræðilega rétt“
Girish talar lýtalausa ensku,
en einnig skilur hann talsvert í
íslenzku og getur gripið til
hennar ef í harðbakkann slær.
— Ég skil talsvert í íslenzku,
sérstaklega ef ég veit hvað er
verið að tala um og þekki mál-
þorp, en eigi sér þó merka sögu
tengda menningu Indlands síð-
ustu aldirnar. Er það enn al-
gengt að nátnsfólk komi frá
Bombaý í skólana í Poona.
Faðir Girisar var lengi i hern-
um, en er nú kominn á eftir-
laun og fluttur í annan bæ, nær
Bombay. Bæði foreldrar Giris
og bróðir hans tóku því með
jafnaðarg.eði, er hann ákvað að
flytjast til Islands. Viður-
kenndu þau sjónarmið hans að
nauðsynlegt væri fyrir ungan
lækni að fara víðar og kynnast
sjúkrahúsum á Vesturlöndum.
Það að Island varð fyrir val-
inu á sér i rauninni eðlilegar
skýringar. — Frændi minn er
ræðismaður fyrir Island og á
heimili hans kynntist ég Islandi
í gegnum landkynningarbækur
og af frásögnum hans af ferð-
um til íslands. Ég varð alveg
dáleiddur af þessu fjarlæga
landi og ákvað því að fara hing-
að þegar ég hefði lokið skólan-
um.
— Ég hef alls ekki orðið fyrir
vonbrigðum með tsland og á
Akureyri hef ég eignast marga
góða vini. Mér finnst í alla staði
gott fólk hér og er mjög ham-
ingjusamur með dvölina hér.
Þegar ég fyrst kom til Islands
var snjór yfir öllu, allt hvitt og