Morgunblaðið - 06.11.1977, Blaðsíða 25

24
AKUREYRARBLAÐ, SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1977

Sjálf (Jansa þau
helzt aldrei en hafa
skemmt öðrum í 20 ár
EITT STYKKIPASA DOUBLE F
0 ÞAU VORU á kafi f sláturgerð, þegar við fyrst
höfðum samband við þau á Akureyri. Notuðu tækifærið
er þau vegna verkfallsins fengu fríkvöld eitt sunnudags-
kvöld í Sjálfstæðishúsinu á Akureyri. Finnur Eydal og
Helena Eyjólfsdóttir fundu þó tíma fyrir blaðamenn
daginn eftir og mánudagskvöldið, sem við sátum hjá
þeim í íbúð þeirra í Skarðshlíð á Akureyri, var svo
sannarlega ekki til mæðu.
Kaffi, brauðterta og aörar góðar veitingar á boðstól-
um. Nóg um að tala, því þau Finnur og Helena hafa
unnið við að skemmta fólki í tvo áratugi með ýmsum
hljómsveitum. Lengst af voru þau með hljómsveit Ingi-
mars Eydals í Sjálfstæðishúsinu, en er sú hljómsveit
hætti störfum fyrir rúmu ári tóku þau sér frí þar til í
haust. Nú eru þau að nýju komin á sviðið, að þessu sinni
án Ingimars.
Gæti orðið langt
ár ef vel gengur
Finnur: — Við vorum hálf-
blönk og ætluðum aö reyna aö ná
okkur i einhvern aukapening.
Þannig varð þessi hljómsveit til,
en við finnum núna hve það er
óskaplega skemmtilegt að standa
í þessu.
Helena: — Fólk var búið að
lala um það við okkur, að við
Finnur er frá Akureyri, Ilelena úr Reykjavík. Sjálf
segist hún þó fyrir löngu vera orðinn Akureyringur og
geti ekki hugsað sér að búa annars staðar. Þau giftu sig
fyrir tæpum 20 árum, en um þaö leyti léku þau með
hljómsveitinni Atlantie í Reykjavík. Síðan hefur margt
á dagana drifið, margir hafa dansað undir þýðum söng
Helenu og hressilegum hlæstri Finns á klarinettinn.
Tónlist þeirra hefur ekki aðeins ómað í danshúsum víða
um land, heldur einnig í heimahúsum, því plöturnar,
sem þau hafa spilað og sungið inn á eru orðnar margar.
Sjálf dansa þau aldrei. Segja að það hafi sennilega
verið mistök aö læra ekki að dansa í ársfríinu, sem þau
tóku sér, þegar hljómsveit Ingimars hætti. Finnur brosir
þegar hann gælir við þá hugsun sína aö hann kæmi með
sína frú til hljómsveitarinnar og bæði um PasoDoble.
helgi yfir sumarið. Það var svo
margt sem við höfðum allt í einu
tíma til að gera, t.d. bara að
slappa af.
Finnur: — Ég var búinn að
hugsa mér að fara á böll i fríinu,
en það varð nú ekkert af því ög
við fórum aldrei á ball meðan við
vorum ekki að spila.
Helena: — Ég kann bara alls
ekki við mig i Sjálfstæðishúsinu,
nema ég standi sjálf á sviðinu.
Blm. — Kemur þessi hljóm-
sveit þá til með að lifa lengur en í
Finnur: — Ég veit það ekki, en
það er að minnsta kosti gott að
skemmta hér á Akureyri, hvort
sem það er betra en annars stað-
ar.
Helena: — Fyrir utan Akur-
eyri er sérstaklega gaman að
skemmta i Stapanum og þar hafa
jafnan verið okkar beztu böll fyr-
ir utan Akureyri.
Finnur: — Ég held að ég ýki
ekki þegar ég segi að við yfirgef-
um Stapann alltaf með söknuði.
samlegt að standa i þessu. Án þess
að hafa fólkið með manni væri
ekki liægt að vera að þessu.
Finnur: — Það gæli teygzt úr
þessu ári ef vel gengur, þetta gæti
orðið langt ár.
„Vorum kvíðin
að byrja aftur“
Blnt. — Er betra aö skemmta
fólki á Akureyi’i en annars stað-
ar?
16 ára strákur
við píanóið í nýju
hljómsveitinni
Blm. — Geturðu sagt okkur
Finnur frá liðsskipan í nýju
hljómsveitinni.
Finnur: — Auk okkai' Helenu
þá eru 4 aðrir í hljómsveitinno.
Óli Ólason er söngvari ásamt
Helenu. Hann kom til Akureyrar
frá Sauðárkróki fyrir nokkrum
árum, en hefur lítiö haft sig í
frammi hér fyrr en nú og aðeins
sungið með karlakórum. F.vrir
nokkrum árum söng hann með
Geirmundi Valtýssyni og þótti þá
strax líkjast Þorvaldi Halldörs-
Þó atvinna þeirra um helgar sé að fá fólk til að dansa,
þá er það ekki aðalatvinna þeirra. Þrjú börn eiga þau og
að sjálfsögðu taka þau Hörður, Laufey og Helena litla
sinn tíma. Aðalstarf Finns er sem sníðari hjá Mokka-
deild Heklu. Helena vinnur hjá MIFA-tónböndum.
Finnur er einstakur áhugamaður um jazz og fer það
víst örugglega ekki á milli mála þegar litið er í plötu-
safnið. Hann á einar 5000 hljómplötur, flestar þeirra 78
súninga. Sumar stórmerkar og ættu frekar heima á
safni. Plötusafnið þekur heilu veggina. Benny Goodman
tekur sitt pláss, því Finnur á 250 plötur með honum
einum, snillingnum, og á margan hátt læriföðurnum,
sem heimsótti ísland fyrir ári síóan og lék á Listahá-
tíð. Við byrjuðum spjall okkar á því að tala um nýju
hljómsveitina þeirra og hvers vegna þau ákváðu að byrja
aftur á sviðinu í Sjálfstæðishúsinu á Akureyri.
myndum sakna hljómsveitarlífs-
ins ógurlega mikið. Ég varð þó
alls ekki vör við þennan söknuð
þegar hljómsveit Ingimars hætli,
maður átti meira að segja fri um
helgar. Þetta fór þó að verða
spennandi aftur þegar farið var
að tala um að stofna nýja hljóm-
sveit. Þá fór mann að langa aftur
upp á sviðið.
Blm. — Hvað gerðuð þið helzt
þegar þið hættuð að spila og
syngja og fóruð að eiga frí eins og
annað fólk.
Heiena: — Það voru nú ekki
vandræði. Við eigum forláta hjól-
hýsi, sem við vorum í um hverja
Blm. —- Nú hefur Hljómsveit
Finns Eydals starfað í rúman
mánuð, hvernig hefur gengið að
ná upp þessari viðurkenndu
,,Sjallastemmningu“?
Bæði: — Við vorum kvíðin að
byrja aftur og vissum alls ekki
hvernig okkur tækist til eftir
stoppið og hvernig okkur yrði tek-
ið. Við höfum reynt að höfða, eins
mikið og hægt hefur verið, til
yngra hjónafólksins með tónlist
okkar. Við vissum ekki hvort við
myndum fæla unga fólkið, sem
orðið var i meirihluta í burtu án
þess að fá neitt i staðinn. Það fór
þó ekki svo, unga fólkið heldur að
miklu Ieyti áfram að koma. en
einnig yngra hjónafólkið og fjöldi
matargesta hefur aukizt, þannig
að við getum alls ekki kvartað
yfir móttökunum.
eitt ár, eins og hugmyndin var í
fyrstu?
Finnur: — Ég kann vel við mig
að vera byrjaður aftur og það
verður ekki auðvelt að slíta sig
frá þessu gangi eins vel það sem
eftir er vetrar og hefur gengið til
að byrja með.
Helena: — Þetta er einhvern
veginn allt öðru vísi en t.d. skrif-
stofuvinna. Maður þarf að gefa
svo miklu meira af sjálfum sér og-
ef vel gengur þá er maður ánægð-
ur.
Finnur: Og sofnar fast þegar
heim er komið.
Helena: — Þegar maður finnur
að fólkið er þlynnt manni er dá-
0 Finnur spilar á
fagotið, sem hann er
að læra á. í hillunum
má sjá hluta af plötu-
safninu, en Finnur á,
um 5000 — fimm þús-
und — hljómplötur.