Morgunblaðið - 26.02.1978, Side 24

Morgunblaðið - 26.02.1978, Side 24
24 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. FEBRUAR 1978 Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Ritstjórnarfulltrúi Fréttastjóri Auglýsingastjóri Ritstjórn og afgreiðsla Auglýsingar hf. Árvakur. Reykjavik. Haraldur Sveinsson. Matthias Johannessen. Styrmir Gunnarsson. Þorbjöm GuSmundsson. Björn Jóhannsson. Árni Garðar Kristinsson. Aðalstræti 6, simi 10100. Aðalstræti 6. simi 22480. Áskriftargjald 1 700.00 kr. á mánuði innanlands. Í lausasölu 90 kr. eintakiS Með viðbrögðum nokk- urra forystumanna verkalýðshreyfingarinnar við efnahagsráðstöfunum ríkisstjðrnarinnar er ber- sýnilega stefnt að því að skapa ástand óvissu og öryggisleysis í efnahags- og atvinnumálum. Launþegar vita ekki á hverju þeir eiga von og öryggisleysið veld- ur því, að atvinnurekstur- inn getur ekki gert ráð fyr- ir, að áætlanir sem gerðar eru um reksturinn stand- ist. Er slíkt óvissuástand launþegum í hag? Þeirri spurningu verður að svara neitandi. Yfir- gnæfandi meirihluti laun- þega hefur áhuga á og hagsmuni af því að festa og öryggi ríki. Fólk vill búa við góð lífskjör og þau lífs- kjör hafa náðst á ný á síð- ustu misserum. Það er hagsmunamál launafólks að takast megi að halda þessu lífskjarastigi. Það tekst ekki, ef ólöglegar að- gerðir verkalýðshreyfing- arinnar valda stórkostlegri röskun í þjóðfélaginu. Það er hagsmunamál launa- fólks, að næg atvinna hald- ist í laiidinu. Ef ríkisstjórn- in hefði ekki gripið til ráð- stafana í efnahagsmálum hefðum við staðið frammi fyrir mjög alvarlegu at- vinnuleysi í vor og sumar. Þetta vita foringjar verka- lýðssamtakanna en neita að viðurkenna það opinber- lega. Launafólk hefur tekið á sig ákveðnar fjárhags- skuldbindingar vegna húsakaupa, bifreiðakaupa, litasjónvarpskaupa o.sv. frv. Launafólk vill standa við þessar fjárhagslegu skuldbindingar. Með ólög- legum verkfallsaðgerðum, skæruverkföllum og al- mennu óvissuástandi, sem af því hlýzt dregur úr möguleikum fólks til að standa við skuldbindingar sínar. Þannig vinna þessar fyrirhuguðu aðgerðir laun- þegasamtakanna gegn hagsmunum launafólks. Öryggi og festa, að vita að hverju menn ganga, skiptir mestu fyrir yfir- gnæfandi meirihluta þjóðarinnar. Með ólögleg- um aðgerðum sumra verkalýðsfélaga er stefnt að verulegri röskun á þessu ástandi, röskun á lífskjörum og lífsháttum, röskun á áætlunum, sem fólk hefur gert um framtíð- ina. Allar aðgerðir, sem draga úr festu og öryggi en valda óvissu, eru andstæð- ar hagsmunum yfirgnæf- andi meirihluta þjóðarinn- ar. Ævintýramennska af hvers kyns tagi er andstæð hagsmunum mikils meiri- hluta félagsmanna þeirra. Framkvæmdavaldið hefur ekki yfir þeim tækjum að ráða, sem geta komið í veg fyrir misnotkun aðstöðu innan verkalýðssamtak- anna. Þegar slík staða er komin upp er ljóst, að til þess getur komið að þeir, sem sjá, að beinlínis er unnið gegn hagsmunum sínum, verði að taka til sinna ráða. Þá á almenningur tveggja kosta völ. I fyrsta lagi er mikill meirihluti fólks fé- lagsmenn í launþegafélög- um. Til þess hlýtur að koma, að barátta á vett- vangi þeirra um forystu launþegafélaganna fari harðnandi, ef svo fer sem horfir, að sumir forystu- menn þeirra telji sig hafna yfir landslög. í öðru lagi eiga kjósendur þann kost að kveða upp sinn dóm yfir athæfi verkalýðsforingj- anna í almennum kosning- um. Ríkisstjórn á líka þann kost að leita beinlínis stuðnings kjósenda til þess að koma í veg fyrir og stöðva lögbrot af því tagi, sem sumir forystumenn verkalýðshreyfingarinnar bersýnilega hyggjast fremja. Að lokum segir fólkið í landinu síðasta orðið. Þeir sem vilja halda lögin í heiðri þurfa ekki að kvíða þeim dómi, sem kjósendur að lokum kveða upp. Stjórnleysi og upplausn, ólöglegt athæfi og virð- ingarleysi gagnvart lögum er andstætt hagsmunum mikils hluta þjóðarinnar. Sá þjóðarmeirihluti mun láta rækilega til sín heyra ef þörf krefur. Gegn hagsmunum launþega Að hverju er stefnt? Margir hafa furöaö sig á því offorsi, sem gripið hefur um sig meöal ráðamanna verkalýðshreyf- ingarinnar vegna þeirra ráðstaf- ana, sem ríkisstjórnin beitti sér fyrir í efnahagsmálum á dögun- um. Þegar vel er skoðað kemur í ljós, að þessar aðgerðir voru eins mildar gagnvart launþegum eins og framast var unnt og mun mild- ari en t.d. efnahagsráðstafanir vinstri stjórnarinnar vorið 1974. Það var andstætt meginstefnu þes'sarar ríkisstjórnar i kjara- máium að grípa inn í gerða kjara- samninga og gera á þeim þær breytingar, sem nú eru orðnar að lögum. En eftir að ráðherrar, sér- fræðingar og þingmenn stjórnar- flokkanna höfðu farið yfir alla stöðu efnahags- og atvinnumála mánuðum saman varð öllum ljóst, að svo örlagarík glappaskot höfðu verið gerð með kjarasamningun- um sl. sumar og í framhaldi af þeim kjarasamningum opinberra starfsmanna, að óhjákvæmilegt væri að gera nokkrar leiðrétting- ar, ef ekki ætti til að koma mjög almenn stöðvun atvinnurekstrar og atvinnuleysi. Við blasti, að kaupgjald mundi hækka á þessu ári um a.m.k. 50% til viðbótar þeim 60—80%, sem kaupgjald hækkaði um á.sl. ári. Við blasti, að verðbólgan mundi magnast. á ný í 45—50%. Frammi fyrir þess- um staðreyndum tók ríkisstjórnin af skarið, og hefði kallað yfir sig ámæli og ásakanir, ef hún hefði ekki gert það. En hvað veldur offorsi ráóa- manna verkalýðshreyfingarinn- ar? Hafa verður í huga, að vorið 1974 greip önnur rikisstjórn til róttækra aðgerða í efnahagsmál- um. Það var vinstri stjórnin. Hún tók vísitöluna alveg úr sambandi og hafði haft uppi áform um að lækka allt kaup, sem hækkað hafði umfram 20%. Hver voru viðbrögð verkalýðshreyfingarinn- ar þá? Hún mótmælti i orði en ekki á borði. Alþýðusamband Is- lands undir forystu Alþýðubanda- lagsmannsins Snorra Jónssonar lét sér nægja vorið 1974 að mót- mæla í ályktun efnahagsráðstöf- unum vinstri stjórnarinnar en hafðist ekkert að. Nú stendur Alþýðusamband Islands frammi fyrir ráðstöfunum, sem cru ekkert i Iíkingu við þær, sem grip- ið var til vorið 1974 að því leyti til, að þær eru mun mildari. Hvernig stendur á þvi, að sá hluti verka- lýðshreyfingarinnar, sem þessir menn stjórna, fyllist slíku offorsi? Astæðan er sú, að þeir hafa pólitísk markmið fyrir augum en ekki fagleg. Foringjar ASÍ og BSRB stefna ekki út í ólögleg verkföll nú vegna þess, að þeir vilji mótmæla kjaraskerðingu heldur vegna hins, að þeir stefna að því að koma ríkisstjórninni frá áður en kjörtímabil hennar er runnið út. Það er ákaflega mikil- vægt að fólk geri sér grein fyrir þessu. Nokkrir Alþýðubandalags- menn og Alþýðuflokksmenn, sem trúað hefur verið fyrir mikilvæg- um trúnaðarstörfum innan verka- lýðshreyfingarinnar m.a. með stuðningi launþega úr öðrum flokkum ætla að misnota þau launþegasamtök, sem þeir ráða yfir í pólitískum tilgangi. Þeim er ljóst, að þeir geta ekki annað en valdið umbjóðendum sinum fjár- hagslegu tjóni með þessu fram- ferði, en offors þeirra er slíkt, að þeir sjást ekki fyrir. Tilgangurinn með ólöglegum verkföllum um næstu mánaðamót er því ekki að ná fram kjarabótum fyrir laun- þega eða koma í veg fyrir kjara- skerðingu heldur sá að koma höggi á löglega kjörna ríkisstjórn. Aðferðin Nú er út af fyrir sig hægt að skilja það, að þeim Alþýðubanda- lagsmönnum og Alþýðuflokks- mönnum, sem hér er um að ræða líki ekki við núverandi ríkis- stjórn. Þeir hafa hazlað sér vett- vang í flokkum, sem eru í stjórrt- arandstöðu og ekkert við því að segja, þótt þeir séu andvígir ríkis- stjórn Sjálfstæðisflokks og Fram- sóknarflokks. Hitt er mun alvar- legra, að þeir eru bersýnilega staðráðnir í að gripa til ólöglegra aðferða til þess að koma á hana höggi. Það er alvarlegt mál, þegar fjöl- menn almannasamtök á borð við ASl og BSRB hvetja fólk til lög- brota. Alþýðusamband íslands hefur enga heimild til að boða verkfall 1. marz n.k. Segi aðildar- félög þess upp samningum fyrir lok þessa mánaðar getur ASI boð- að verkföll frá 1. apríl n.k. BSRB hefur enga heimild til þess að hvetja sitt fólk til verkfalls- aðgerða 1. og 2. marz n.k. Samn- ingar BSRB eru í gildi fram á sumarið 1979 og til þess tima hef- ur BSRB engan verkfallsrétt eins og Kristján Thorlácíus, formaður þeirra samtaka tók skýrt fram i viðtali við Morgunblaðið hinn 17. febrúar sl. Þegar þessi tvö fjöl- mennu almannasamtök taka því höndum saman og boða almennar verkfallsaðgerðir fyrstu tvo daga marzmánaðar eru þau að hvetja til lögbrota og hyggjast standa fyrir lögbrotum. Hér er um að ræða grundvallar- atriði í okkar þjóðfélagsbyggingu, „prinsippmál". Með þessum að- gerðum eru þessi samtök að draga í efa rétt Alþingis til þess að setja lög. Hvar erum við sem þjóð á vegi stödd, ef félagasamtök hverju nafni sem nefnast ákveða að taka lögin i sínar hendur, þeg- ar þeim þóknast og þegar þeim hugnast ekkí aðgerðir þjóð- þingsins? Þau lögbrot, sem fram- in voru í fyrsta verkfalli BSRB sl. haust voru verulegt áhyggjuefni en þau voru þó barnaleikur hjá þvi, sem hér er að gerast. Laun- þegasamtökin eru á ískyggilegri braut þegar þau hvað eftir annað gripa til ólöglegra aðgerða. Því miður er þetta ekki í fyrsta ^kipti, sem Alþýðusamband Islands stendur að slikum ólöglegum aðgerðum. Það gerðist einnig i vinnudeilu ríkisverksmiðja fyrir nokkrum misserum en þá og sl. haust voru lögbfotin þó ekki framkvæmd í jafn stórum stíl og nú er áformað. Þessi tilhneiging verkalýðsforystunnar til þess að líta svo á, að hún sé hafin yfir landslög og geti farið sinu fram á hverju sem gengur er ef til vill alvarlegasti þáttur þessa máls nú. Sumir verkalýðsforingjar eru bersýnilega búnir að telja sjálfum sér trú um að vegna stöðu þeirra í forystu launþegasamtaka leyfist þeim hvað sem er. Ef launþegasamtök undir for-

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.