Morgunblaðið - 01.03.1978, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. MARZ 1978
27
VAUXHALL
Véladeild
Sambandsins
Ármúla 3 Reykjavík Simi 38900
Dagur Sigurjónsson
skólastjóri — Minning
Hann andaðist í sjúkrahúsinu á
'Húsavik 10. febrúar síðast liðinn
eftir langa vánheilsu 77 ára að
aldri. Fæddur var hann að Sandi í
Aðaldal 22. apríl 1900 og var son-
ur hjónanna Sigurjóns Friðjóns-
sonar skálds og bónda þar og
konu hans, Kristínar Jónsdóttur,
Ölafssonar, á Rifkelsstöðum i
■Eyjafirði.
Þó að Dagur Sigurjónsson
fæddist og lifði fyrstu æviárin á
sama stað og sá, er þetta ritar, og
við værum bræðrasynir að frænd-
semi, voru kynni okkar engin, svo
að minnileg reyndust þá, því að
foreldrar hans fluttust búferlum
alfarin frá Sandi að Einarsstöðum
í Reykjadal vorið, sem hann varó
6 ára, en undirritaður á öðru ári.
Seinustu árin átti Dagur við
vanheilsu að stríða. Kom að lok-
um í hlut Sigurbjargar að annast
búið ein eða með aðstoð annarra.
Loks var hann fluttur á Húsa-
víkurspítala, þar sem hann
dvaldist síðustu misserin og
andaðist 10. febrúar síðast liðinn,
eins og áður er sagt.
Dagur Sigurjónsson var meðal-
maður á hæð, fremur grannvax-
inn, en svaraði sér vel, friður sýn-
hans, að honum hefði ekki orðið
skotaskuld úr að ganga langskóla-
veginn meó lofi, ef hann hefði
viljað svo við hafa. En til kennslu
barna virðist hann sérstaklega
hafa köllun haft.
Mér hefur alltaf fundizt, að vel
ættu við Dag Sigurjónsson orð
Horatiusar, sem eru þannig i
þýðingu Grims Thomsens:
Vamnilausuni hal or vltalausnm firina
nint i. boglist þarf hann oi ad r«*yna.
ban\a*mini þarf hann örvuni oiturskovta
aldroi ad hoita. —
Vertu sæll, vel gefni frændi
minn. T>ökk fyrir samfylgðina, þð
að stutt og stopul væri.
Þóroddur Guðmundsson
frá Sandi.
Við Dagur kynntumst ekkert að
ráði fyrr en sumarið 1931 úti í
Sviþjóð, en þar urðum við ferða-
félagar og eins konar skólabræð-
ur um nokkurra vikna skeið. Við
vorum að leita okkur framhalds-
náms sem kennarar. Og fyrir
valinu urðu skólasetrin Sigtuna
og Naás. En þar voru haldin nám-
skeið fyrir þá. Og á leiðinni til
Sigtúna urðum við samferða um
borgirnar Stokkhólm og Uppsali.
Dagur notfærði sér timann í
Svíþjóð á allan hátt sem bezt. I
Nesi sótti hann handavinnunám-
skeið, og sýnir það vel, að hann
vissi, hvað hann vildi, og fylgdist
með tímanum, því að handavinnu-
kennsla var þá í uppsiglingu. Af
mér er það að segja, að mér þykir
nú mest um vert, að hafa kynnzt
Degi þetta sumar fyrir handan
haf. Reyndar hafði ég áður haft
óbein kynni af vinnubrögðum
hans og viðbrögðum. Það var á
Einarsstöðum í Reykjádal vetur-
inn 1924. Við vorum þar samtíða
viku eða hálfan mánuð, hann þá
þegar orðinn kennari í Reykdæla-
hreppi, en ég við annað. Dáðist ég
að háttprýði Dags og fágaðri
framkomu, enda báru börnin
mikla og verðskuldaða virðingu
fyrir honum.
Hið sama mátti segja um álit
það, er hann naut hjá, Svíum
sumarið 1931, þegar við
dvöldumst i landi þeirra, því að
allir mátu þennan grandvara
mann mikils. Ég man, að
stúlkurnar i Sigtúnum — en þar
var þá aðallega kvennanámskeið.
— kölluðu Dag „Solstrálen"
(Sólargeislann). Þarf þó nokkuð
til að geta sér þann orðstir þar í
landi. Var ekki laust við að ég
væri hreykinn af þessum frænda
mínum og landa.
Nú liðu fáein ár, þar til fundum
okkar Dags bar næst saman. Það
var árið 1936 (og síðar 1939)
norður í Öxarfirði. Hann var þá
orðinn skólastjóri heimavistar-
skólans í Lundi. Þar nutum við
hjónin frábærrar gestrisni hans.
Vakti eftirtekt mína, hve um-
gengni hans öll var smekkleg. Til
dæmis hafði hann gert fagran
garð við skólann og annaðist hann
með sæmd og prýði, enda var
hann hið mesta snyrtinenni.
Lengst var Dagur þó skólastjóri
í Reykjadal öðru sinni, eða frá
1942 og þar til hann lét af störfum
sakir heilsubrests. Jafnframt
skólastjórastarfinu var hann
bóndi á Litiulaugum, þar sem
hann bjó með Sigurbjörgu systur
sinni, enda lét honum búsýsla vel.
Ég kom til systkinanna að sumar-
lagi, eftir að faðir þeirra hafði
afhent þeim bú sitt. Var sam-
vinna þeirra aðdáunarverð.
Ræktu þau búskapinn af fölskva-
lausri gleði, hlógu og léku við
hvern sinn fingur á túninu, þar
sem þau voru við þurrk.
' M
Atvikin höguðu því svo, að við
leigðum okkur sameiginleg her-
bergi á öllum þessum stöðum til
að spara fé. Og með okkur Degi
fór hið bezta að öllu leyti. Ég man
sérstaklega fyrirlestra skólastjór7
ans í Sigtúnum, sem var þá Man-
fred Björkquist, er við hlýddum á
með mikilli eftirtekt. Milli tíma
reikuðum við um þennan friðsæla
bæ í sólskininu, skoðuðum hann
og fórum í kirkju, þegar tækifæri
gáfust.
um, sviphreinn ljóshærður og frá-
bært prúðmenni í framkomu.
Hann var sannkallaður sólar-
geisli, eins og sænsku stúlkurnar i
Sigtúnum nefndu hann, vildi ekki
vamm sitt vita í neinu. Bardaga-
maður var hann að visu ekki, eins
og sumir frændur hans, en vann
hvert sitt verk mað ágætum, fyrst
og fremst kennslustörfin. Mér
fannst hann vera fæddur
kennnari.
í æsku gekk Dagur á Eiðaskóla
og tók þáðan hæsta próf þeirra,
sem sátú í hans bekk, ef ég tnan
rétt. Próf frá gagnfræðaskólanum
á Akuréyri tók hann ári siðar Qg
kennarapróf tveim árum þar á
eftir. Hann þótti hvarvetna góður
námsmaður. Sýnir námsferill
um kosti hins nýja Chevette, þá hefur reynsla fjölda ánægðra
eigenda Chevette hér á landi sannað yfirburði þessa fjölhæfa fjölskyldubíls.
Erlendis hefur Chevette unnið marga glæsilega sigra í „rally“-keppnum.
Hann er búinn 68 ha. vél 1255 cc, 4ra gíra alsamhæfðum gírkassa, Deluxe
innréttingu, upphitaðri afturrúðu, góðri miðstöð o.m.fl.
Þú þarft ekki að vera í vafa lengur. Chevette er líklega einn sá besti.
Ennágóðu verði. Sýningarbíll í salnum.