Morgunblaðið - 23.03.1978, Blaðsíða 28

92
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. MARZ 1978
ylto r:* .„ „m-' «i KArtlNU ]\ rv. Úfá
GRANI göslari 1 f
1096
Kötturinn? — Við hvaða kött áttu?
Jú, hann er sætur — mamma
hans er bláeyg og hennar
augnalit hefur hann bersýni-
lega erft og svo æðisgenginn
sportbfl frá pabba sfnum.
Nú er þér óhætt að setja
kjúklinginn á borðið.
Að hafa vit
fyrir sér
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Með ágætri vörn tókst varnar-
spilara að hnekkja spilinu hér að
neðan. En sagnhafi gaf færi á sér.
ílonum yfirsást nokkuð örugg
vinningsleið.
Gjafari suður, norður og suður
á hættu.
Norður
S. KÐG6
H. ÁKDGIO
T. G52
L. 6
Vestur Austur
S. 9743 S. 8
H. 65 H. 98432
T. D94 T. 10873
L. ÁD94 L. K73
Suður
S. Á1052
H. 7
T. ÁK6
L. G10852
Suður var sagnhafi í sex spöðúm
og vestur spilaði út spaðaþristi,
sem tekinn var með kóng. Lægju
trompin 3—2 á höndum A—V var
spilið upplagt. Sagnhafi spilaði því
lágum spaða á ásinn en austur lét
þá hjarta. Með ellefu slagi í
háslögum varð sagnhafi að búa til
þann tólfta með trompun. Hann
spilaði þá laufgosa frá hendinni en
vestur tók slaginn og spilaði
hjarta. Og með því rauf hann
samband sagnhafa við blindan. Nú
var ekki lengur nóg að trompa lauf
í bor.ði því eftir það væri ekki hægt
að nýta hjartalitinn. Sagnhafi tók
því trompin og hjartaslagina en
þegar tíguldrottningin kom ekki í
ás og kóng urðu slagirnir aðeins
ellefu. Einn niður.
Hjartaspilið frá vestri kom
þannig í veg fyrir, að sagnhafi
fengi tólfta slaginn með lauf-
trompun í borðinu. En suður kom
ekki auga á vinningsleiðina, sem
var að gera blindan góðan.
Eftir að hafa tekið tvisvar
tromp gat suður tekið á tígulás og
kóng. Síðan tvisvar hjarta og
tígulsex látið af hendinni. Tígul-
gosann mátti þá trompa með
spaðatíu. taka síðan trompin og
hendi blinds stendur.
®.PJÍ 7668 ____________________COSPER.
Er þér kalt? — Þú situr líka ofan á ístertunni!
Gísli Sigurðsson ritstjóri skrifar
í Lesbók Morgunblaðsins 19. mars
um að hafa vit fyrir alþýðunni.
Segir hann þar sitthvað um
bannást manna. Við þá ritgerð má
gera nokkrar athugasemdir.
Ekki verður séð að það komi
lögbönnum við þó að efnt hafi
verið til „háðungarsýningar" á því
sem kallað var „klessulist".
í öllum vestrænum löndum er
reynt að „hafa vit fyrir alþýðunni"
með því -ab lögbinda hömlur á því
hvar megi selja áfengi, hvenær og
hverjum.
Gísli telur að „í þetta köldu
loftslagi“ sé „meira en líklegt að
bjórdrykkja yrði mun minni en í
heitari löndum." Þetta ætti hann
að rökstyðja með'samanburði á
bjórneyslu í Finniandi og Dan-
mörku og syðst og nyrst í Noregi
t.d.
Gísli segir: „Aftur á móti yrði
bjórinn til þess að draga eitthvað
úr brennivínskaupum unglinga,
sem eru ekkert smáræði." Hvernig
getur Gísli sannað þetta? Veit
hann ekki að brennivínskaup
jukust með ódæmum í Finnlandi á
því sama ári sem mest var rýmkað
um bjórsöluna? Þar reyndust
skoðanabræður hans hinir mestu
falsspámenn — erkilygarar.
Fyrst Gísli telur óþarfa að hafa
vit fyrir fólki með lögbönnum vill
hann væntanlega gefa öll eiturlyf
frjáls í trausti þess að fólkið viti
sjálft hvað því er óhætt og hvað
er hollt. Kannski telur hann öðru
máli gegna um veiðiskap og
umferð. Þar er kannski ástæða til
að hafa vit fyrir fólki. En áfengi
og önnur eiturlyf hlýtur hann að
vilja hafa í frjálsri sölu alltaf og
alls staðar samkvæmt þeirri
stefnu að ekki þurfi og ekki eigi að
hafa vit fyrir fólkinu. En- mikið
starf á hann fyrir höndum að snúa
Sameinuðu þjóðunum frá þeirri
bannstefnu sem þær fylgja í
eíturlyfjamálum, þó að þær taki að
vísu vettlingatökum á vínmálun-
um.
Gísli gengur fram hjá því að
hugsanlegt er að meiri hluti okkar
alþýðumanna vilji fá að vera í friði
fyrir ýmiskonar óþverra og sóða-
skap á almannafæri. Þegar svo er
kemur upp það vandamál hvort
meirihlutinn megi ráða.
Og svo að lokum. Finnst Gísla
Sigurðssyni að ástand áfengismála
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
7
föt. Þér efist alls ekki um að
þetta sé hann.
— Nei. alls ekki. En þetta
eru ekki skórnir hans. Ég
bursta skóna hans á hverjum
morgni áður en hann fer til
vinnu. svo að ég ætti að vita
það. í morgun. þegar hann fór
að heiman. var hann í svörtum
skóm með tvöföldum sólum.
Hann notar þá alltaf hvunn-
dags.
Maigret dró nú lakið til
hliðar.
— Þctta er írakkinn hans.
eða hvað?
— Jú.
— Og fötin?
— Jú. fötin hans. Enn þetta
er ekki bindið hans. Hann hefði
aidrei látið sér detta í hug að
setja upp svona litskrúðúgt
hálsbindi. Mér sýnist þetta
vera rautt! Þvflíkt og annað
eins!
— Lifði maðurinn yðar
reglubundnu Iífi?
— Já. sannarlega. Systir
mín getur vitnað um það með
mér. A morgnana fór hann með
strætisvagninum til stiiðvar-
innar í Juvisy og tók lestina
þaðan kl. 8.17 morgun hvern.
Ilann varð alltaf samferða
nágranna okkar. hr. Beaudoin.
sem starfar á skattstofunni.
Þegar hann kom til Gare de
Lyon fór hann í vagni til Saint
Martin.
Einn starfsmannanna gaf
Maigret bendingu sem hann
skildi þegar og hann leiddi
konurnar tvær að borði. þar
sem munir úr vösum hins látna
lágu.
— Þér kanni/t vamtanlega
við þetta?
Silfurúr með keðju. vasaklút-
ur. sigarettupakki sem hafði
verið opnaður. kveikjari. lykill
og síðan tveir litlir miðar sem
samstundis vöktu athygli henn-
ar.
— Þetta eru bíómiðar. sagði
hún.
Maigret leit á þá nánar og
sagðii
— Já. að kvikmyndahúsi í
Boulevard Bonne Novelle þar
sem sýndar eru nýjar myndir.
Eftir því sem ég fæ séð eru
miðarnir síðan í dag.
— Nei. það er alveg óhugs-
andi! Ilvað finnst þér Jeannes?
— Já. þetta er sérkenniiegt.
svaraði systirin rólegri röddu.
— Viljið þér líta á það sem
var í veskinu.
Hún gerði það og enn á ný
hnyklaði hún brýrnar.
— Louis hafði ekki svona
mikla peninga á sér í morgun?
— Eruð þér vissar um það?
— Já. vegna þess að ég hef
eftirlit með því á hverjum degi
hvort hann hafi nóg til .þess
sem hann þarf þann daginn.
Hann ber aldrei á sér meira en
einn þúsund franka seðil og
fáeina hundrað franka seðla.
— Og hann átti ekki að fá
útborgað í dag?
— Nei. það eru ekki komin
mánaðamót.
— Þegar hann kemur heim á
kvöldin hefur hann þá venju-
lega eðlilega mikla fjáruppha>ð
í vösunum?
— Já. nema hann hefur
keypt sér strætisvagnamiða og
tóbak. Ilann kaupir sér mánað-
arkort í lestina.
Ilún ætlaði að taka veskið og
setja það í handtösku sína en
hikaði við.
— Þér þurfið kannski að
athuga það nánar.
— Ég held það sé betra að
við geymum það um sinn.
— Það sem ég skil ekki og
get ekki fengið inn í höfuðið á
mér er að einhver skuli hafa
klætt hann í aðra skó og sett á
hann þetta hálshindi. Og auð-
vitað get ég alls ekki skilið að
hann skyldi ekki vera á skrif-
stofunni á þessum tíma dags.
Maigret spurði einskis frek-
ar en bað hana að skrifa undir
nauðsynleg plögg.
— Farið þér heim núna?
— Já. hvenær fæ ég lík hans
afhent?
— Eftir einn eða tvo daga.
— Verður hann krufinn?