Morgunblaðið - 30.03.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 30. MARZ 1978
Góð útvarpsleikrit
Hér fer á eftir álit bréfritara á
leikritavali útvarpsins í vetur, þar
sem hann telur aö vel hafi tekizt
til um val verka til flutnings:
„Velvakandi góður.
Þar sem ég er mikið heima við
þá hef ég góðan tíma til að hlusta
á útvarp og sjónvarp. Margt er
skemmtilegt hjá sjónvarpinu og þá
sér í lagi margs konar fræðslu-
þættir og fréttir, en ég tek nú
alltaf útvarpið fram yfir.
Leikritin í vetur hafa mér
fundist sérstaklega áhugaverð. Ég
vil aðeins nefna nokkur, sem mér
hafa fundist sérstaklega góð á
þessum vetri. Þá skal fyrst nefna
„Jeppa á Fjalli" sem fluttur var á
jólunum með þeim ágæta leikara
Gísla Halldórssyni í titil-hlut-
verki. Mjög vönduð útsending í
alla staði.
Tvö leikrit voru flutt í vetur
eftir þann ágæta höfund W.S.
Maugham, eiginkona ofurstans og
Sheppey, sem einnig var gaman að
hlýða á. Þá fengum við að heyra
leikrit eftir Priestley, „Þau komu
til ókunnrar borgar", einnig ágætt
verk með Lárusi Pálssyni sem
leikstjóra ogeinnig lék hann stórt
hlutverk. Nú nýverið komu svo
„Konungsefnin" eftir meistarann
Henrik Ibsen, aldeilis frábær
útsending. Ég held ég hafi aldrei
heyrt betri leik í útvarpinu heldur
en Þorstein Ö. Stephensen í
hlutverki biskupsins. Margt hefur
sá mæti leikari vel gert, en ég tel
að þetta sé hans besta hlutverk.
Ég þykist þess fullviss að mikið
sé hlustað þegar slík leikrit eru
flutt og ég tel rétt að það komi
fram. Ég vænti þess að útvarpið
haldi áfram á sömu braut og lofi
okkur að heyra leikrit eftir úrvals
höfunda.
Kær kveðja til útvarpsmanna
Guðmundur Björnsson.
Það fer ekki milli mála. þetta
er sonur minn!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Talan þrettán kemur svo oft
fyrir í bridgespilinu, að allir
þokkalega reyndir spilarar a‘ttu
að þekkja leyndardóma hennar
til fullnustu. Én einsog búast má
við gengur þetta upp og ofan. Og
samlagning fjögurra talna. svo út
fáist þrettán. er hjá sumum
sjálfgerð en aðrir fá jafnvel enga
útkomu.
Gjafari
hættu.
Vestur
S. 95
H. G9764
L. 2
austur, austur-vestur á
Norður
S. D432
H. ÁI)5
T. ÁD2
L. D87
Austur
S. 76
H. K2
T. 105
L. ÁKG10653
Suður
S. ÁKG108
H. 1083
T. K97
L. 94
Austur hóf sagnir á þrem
laufum en síðan varð suður
sagnhafi í fjórum spöðum. Vestur
spilaði út einspilinu sínu og austur
tók á kóng og ás og spilaði þriðja
laufinu. Sagnhafi trompaði með
háu en vestur lét eitt hjarta og
einn tígul. Suður tók síðan tvisvar
tromp og tígurslagina þrjá. Hann
var þá staddur inni á hendinni og
spilaði hjartaáttu. Vestur lét
níuna og þá varð ekki hjá svíning-
unni komist. Austur tók drottn-
inguna með kóngnum og spilaði
aftur hjarta. Þar með hafði
sagnhafi misst flugið. Úr varð
brotlending þegar vestur fékk
fjórða slag varnarinnar á hjarta.
Ef til vill gerði sagnhafi sér ekki
ljóst, að austur hafði í upphafi
þréttán spil á hendi eins ög aðrir
við borðið. Vestur hafði átt aðeins
éitt lauf og austur því sjö. Tvíspil
bæði í spaða og tígli höfðu þegar
komið í ljós. Samtals ellefu spil og
því aðeins rúm fyrir tvö hjörtu.
Þar með var svíningin orðin óþörf.
Burt með hjartaásinn nógu
snemma.
Slagröðin verður þá einnig;
spaðaslagirnir tveir, hjartaás,
tígulás-drottning-kóngur og
hjarta spilið. Þegar kóngurinn
kemur ekki frá vestri má láta
drottninguna frá borði með öryggi.
Austur má fá á kónginn. Hann á
þá aðeins eftir lauf á hendinni og
verður að spila út í tvöfalda eyðu.
Ég veit ekki hvort það sé
tímahart nú að taka upp Ég a-tlast ekki til þess að þú
þráðinn aftur. þegar þú fékkst gerir eitthvað, sem ég treysti
fyrir hjartað á dögunum — ekki sjálfum mér til að leggja
kauphækkunina mína? útí?
Vaknaðu Júlli, vaknaðu. — Þú ert ekki að horfa á
sjónvarpið!
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
9
— Hvenær?
— Síðdegis í dag, milli
klukkan hálf fimm og næsta
korters þar á eftir.
— Hvernig getur slíkt átt
sér stað?
Hvers vegna fékk hann á
tilfinninguna að hún væri ekki
fullkomlega hreinskilin? Móð-
irin hafði einnig átt bágt með
að sætta sig við það sem gerzt
hafði. En það hafði verið út frá
öðrum forsendum. í hennar
augum hafði verið vanvirða að
taka upp á þvf að láta myrða
sig f undirgangi við Boulcvard
Saint Martin. Uún hafði ekki
aðeins skipulagt sitt eigið Iff,
heldur ailrar f jölskyldunnar og
slfkt morð féll hreint ekki inn
f hennar sléttu og felldu mynd.
Og sízt af öllu var hún dús við
lík f brúnum skóm og með
rautt hálsbindi!
Monique kom honum þannig
fyrir sjónir að hún væri á verði.
Eins og hún væri hrædd um að
ákveðin atriði kæmu fram í
dagsljósið, ákveðinna spurn*
inga yrði spurt.
— Þekktuð þér föður yðar
vcl?
— Já, víst gerði ég það...
auðvitað...
■ — bér hafið sjálfsagt þekkt
hann. rétt eins og börn þekkja
foreldra sína. Það, sem ég er að
falast cftir, er að þér segið mér
hvort milli ykkar hafi verið
trúnaðarsamband og hvort
hann gat talað við yður um lífið
og tilveruna og það sem á huga
hans leitaði.
— Hann var mér góður
faðir.
— Var hann hamingjusam-
ur?
— Það hugsa ég.
— Hittuð þér hann stundum
hér í París?
— Ég skil ekki almennilega.
Meinið þér svona á götunni?
— Þið unnuð bæði í París.
En mér er kunnugt um að þið
fóruð ekki með sömu lest á
morgnana.
— Nei, vinnutfmi okkar var
ckki sá sami.
— En þið hefðuð til dæmis
getað borðað hádegisverð sam-
an stöku sinnum.
— Það höfum við lfka gert.
— Mörgum sinnum?
— Nei, örsjaldan.
— Fóruð þér og sóttuð hann
á vinnustað hans?
Hún hikaði.
— Nei, við hittumst á veit-
ingahúsi.
— Hringduð þér til hans?
— Nei, ég man ekki til að
hafa nokkurn tfma gert það.
— Hvenær snædduð þið
sfðast saman hádegisverð?
— Það eru margir mánuðir
síðan. Fyrir sumarleyfið.
— í hvaða hverfi?
— A Boulevard Sebastopol á
stað sem heitir La Chope Alscie
ne.
— Vissi móðir yðar um það?
— Ég held ég hafi sagt henni
frá því, en f hreinskilni sagt er
ég búin að gieyma því.
— Var faðir yðar glaðlyndur
maður?
— Já ég býst við það mcgi
orða það svo.
— Og hann var heilsu-
góður?
— Ég man að minnsta kosti
aldrei til hann væri vcikur.
— Átti hann vini?
— Við umgcngumst lang-
mest móðursystur mfnar og
þeirra eiginmenn.
— Eru þau mörg?
— Mamma á tvær systur.
— Og þau búa öll í Juvisy?
— Já. í grcnndinni.
Það var Albert maður
Jeanne frænku sem sagði mér
frá því að pabbi væri dáinn.
Veline frænka býr einnig rétt
hjá og maðurinn hennar,
Julien, vinnur hjá járnbrautun-
um Ifka.
— Eigið þér yður vin,
ungfrú Monique?
Hún horfði ráðvillt á hann.
— Þetta er nú kannski ekki
alveg rétta augnablikið til að
fjalla um það. Á ég að lfta á
líkið af pabba?
— Hvað eigið þér við?
— Albert sagði að ég ætti