Morgunblaðið - 09.05.1978, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 9. MAÍ 1978
Knattstöðvun með
utanverðum fæti
1. Við stöndum á jafnvægisfæti sem er
mjúkur og fjaðrandi, og lítið eitt boginn.
2. Leikfótinn færum við fram fyrir líkamann
um leið og knötturinn nálgast, og höfum
öklann krepptan. Eftir að knötturinn
hefur snert jörðina nemur hann við
utanverðan fótinn (ristina) sem við
höldum rétt ofan við jörðina. Þannig
missir hann ferðina og stöðvast samfara
áframhaldandi hreyfingu leikfótarins til
baka í eðlilega stöðu.
3. Efri hluti líkamans hallast aöeins aftur
og armar aðstoöa okkur viö jafnvægið.
Mynd 51 sýnir okkur áðurnefnda stöðv-
unaraðferð.
Stöðvun æfö
1. Við höldum á knetti í brjósthæð. Við
látum hann falla við utanverða ristina og
stöðvum hann á ofangreindan máta.
2. i þessari æfingu látum viö félaga okkar
kasta knetti af stuttri fjarlægð til okkar
og við framkvæmum síðan áðurnefnda
stöðvun.
3. Hér er um svipaða æfingu að ræða og
2, en nú er kastaö af lengra færi. Um leið
og þú hefur náð tökum á knettinum ýtir
þú honum til hliðar og spyrnir til félagans,
sbr. mynd 52 sýnir okkur.
4. Nú bætum við hlaupi í átt að knetti við
æfingu 3.
5. Við köstum knetti upp fyrir okkur og við
stöðvum hann með utanverðum fæti, en
um leið og við höfum stöðvað hann
snúum við okkur á jafnvægisfæti og
rekjum knött til baka. Sjá mynd 53.
Knattstöðvun með rist
1. Á jafnvægisfæti, sem lítið eitt er boginn
hvílir líkamsþunginn.
2. Leikfætinum er lyft móti aðsvífandi
knetti. Rétt áður en um snertingu er að
ræða hefst hreyfing fótarins niður á við.
Fóturinn skal vera mjúkur og afslappað-
Knatt-
spyrnu-
þættir
Janus (jiHÍlauí^sson tók saiuaii
ur. Hraði fótarins í færslunni niður skal
vera nálægt hraöa knattarins niður. En er
nálgast jörðina minnkar hraðinn, þar til
leikmaöur hefur tekið alla ferö af
knettinum — fótur í neðstu stöðu.
3. Líkaminn hallast nokkuð aftur viö þaö aö
leikfæti er lyft upp en færist síðan fram
er fóturinn sígur niður. Armarnir hjálpa
okkur við jafnvægið og sjóninni skal
beint að knettinum. Mynd 54 sýnir okkur
þessa stöðvunaraðferö.
Stöðvun æfð
1. Stöðvunin framkvæmd án knattar. Leik-
maður lyftir leikfæti eins hátt og hann
getur. Síðan færir hann fótinn rólega
.niður.
2. Leikmaður lætur knött falla frá brjóst-
hæð. Hann stöðvar knött síðan með
ristinni eftir að hann hefur hopþað einu
sinni.
3. 2 og 2 saman, annar kastar knetti en
hinn stöövar. í fyrstu getur verið gott að
láta knött hoppa einu sinni, sbr. æfing 2.
4. Sama æfing og 3, en nú má knöttur ekki
nema við jörð áður en hann er stöðvaður.
Þegar góðri færni er náð, er bilið lengt
milli félaganna.
5. Stöðvunin framkvæmd á ferð. Mynd 55
sýnir okkur framkvæmdaratriði þessarar
æfingar.
Knattstöðvun með læri
1. Líkamsþunginn hvílir á fremra fæti í
gangstööu — jafnvægisfæti.
2. Leikfæti er lyft til móts við aðsvífandi
knött. Um leið og knötturinn nemur við
lærið, er gefið vel eftir. Við þetta missir
knötturinn ferðina og fellur niður. Hann
er síðan stöðvaður aftur eða leikmaður
tekur hann með sér á hlaupunum áfram
upp völlinn.
3. Armar hjálpa til viö jafnvægið og
sjóninni beint að knettinum. Mynd 56
sýnir okkur áðurnefnda stöðvun.
Stöðvun æfð
1. Hreyfingarnar við stöðvunina fram-
kvæmdar án knattar.
2. Leikmaöur kastar knetti upp, og fram-
kvæmir síðan áðurnefnda stöðvun.
3. Sama æfing og 2, en nú er æfingin gerð
á hlaupum áfram eins og mynd 57 sýnir
okkur.
4. Félagi kastar knetti úr 4—5 m fjarlægð
til okkar.
a) Stöðvun framkvæmd svo knöttur falli
við fætur okkar.
b) Komið á móti knetti og stöðvunin
framkvæmd á hlaupunum.
5. Ef félagann vantar getum við hæglega
notast viö vegginn eins og mynd 58 sýnir
okkur.
Einnig getum við tekið þannig á móti
knettinum að hann hoppi aöeins upp af því.
Þetta er einkum gert ef leikmaðurinn ætlar
að spyrna knettinum frá sér áður en hann
nemur við jörðina.
Knattstöðvun með brjósti
1. Viö stöndum í gangstöðu og snúum aö
knettinum sem stefnir til okkar. Fæturnir
eru lítið eitt bognir í hnjám og líkams-
þunginn meira á fremra fæti.
2. Bolurinn er vel réttur og brjóstgrindin
hvelfd. Örmunum höldum við úti til aö
auðvelda jafnvægið. Sjóninni beint að
knettinum.
3. Stöðvunin hefst um leið og knötturinn
nemur við brjóstið, það er dregið inn,
slakað á mjöðmum og líkamsþunginn
færður yfir á aftari fót. Líkaminn myndar
einskonar sviga sem oþnast fram. Eftir
þessa framkvæmd fellur knötturinn niður
og er tekinn í skrefinu áfram, spyrnt til
félaga eða á mark. Mynd 59 sýnir okkur
knattstöðvun meö brjósti.
Stöðvun æfð
1. Framkvæma hreyfingar án knattar.
2. Félagi kastar knetti af stuttu færi til þín,
og þú framkvæmir knattstöðvun með
brjósti.
3. Nú er kastað af lengra færi og ekki í eins
miklum boga. Sjá mynd 60.
4. Bætið nú inn í æfingu 3 hlaupi móti
knettinum.
5. Eftir að hafa framkvæmt stöðvun snúum
við okkur við með knöttinn og rekjum t.d.
í átt að marki og framkvæmum markskot,
mynd 61.
1. Leikmaöur stendur í gangstööu, hné
aðeins bogin.
2. Armar eru notaðir við að halda betur
jafnvæginu og sjóninni beint að knettin-
um.
3. Þegar knötturinn nálgast, færir leikmað-
ur sig í átt að honum, þunginn nú meir
á táberginu en við knattstöðvun með
brjósti. Rétt í því augnabliki, þegar
knötturinn er að koma í snertingu viö
ennið er hnjánum skotiö snöggt fram en
sjálfur bolurinn sígur um leið aftur sem
og höfuöiö. Þeim mun mýkri sem þessar
hreyfingar verða og tímasetning þeirra
réttari, þeim mun betri verður móttakan.
Mynd 62 sýnir okkur áðurnefnd atriði við
knattstöðvun með höfðinu.
Stöðvun æfð
1. Leikmaður kastar upp knetti fyrir
sjálfum sér, og reynir að stöðva hann
þannig að hann hoppi ekki aftur.
Athugið að hér verður hreyfing meira
niður en aftur.
2. Nú er knetti kastað frá félaga sem er í
4—5 m fjarlægö. Knöttur sendur strax
innanfótar eftir stöðvunina, sjá mynd 63.