Morgunblaðið - 23.05.1978, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. MAl 1978
Úr einu af „póstflunum“ rússneskra sendimanna sendiráðs Sovétríkjanna til íslands. Sendimennirnir víkja ekki frá farangri sínum og breiða
ávallt yfir hann. Þegar myndin var tekin varð sá sem naer er mjög ókyrr. Þessir tveir heita Thervakov og Kholov.
og póstflug rússneska
sendiráðsíns til
Islands á mámidögum
Vegna tæknilegra erfið-
leika í vinnslu þessarar
greinar var hún mjög
brengluð þegar hún birtist
hér f blaðinu s.l. laugardag
og nær ólæsileg. Er hún
því birt hér aftur.
Á nær hverjum mánudegi
árið um kring koma tveir
russneskir sendimenn frá
Kaupmannahöfn til Keflavík-
ur með ómældan þunga af
„pósti" með flugvélum Flugfél-
ags íslands. Farangurinn, sem
allt að 8-10 menn þurfa að
bera að og frá borði, flytja
þeir ávallt með sér inn í
farþegarýmið í flugvélunum
og kaupa 1-2 sæti undir góssið.
Þar er kyrfilega breytt yfir
það með teppum og annað
hvort sitja sendimennirnir sitt
hvorum megin við „póstinn"
eða báðir fyrir framan hann.
Sætin sem rússarnir kaupa
undir „póstinn" eru skráð á
„Mr. Baggage". „Póstarnir"
fljúga síðan út aftur til
Kaupmannahafnar um miðja
hverja viku til þess að gera
klárt fyrir næsta „póstflug" til
Islands. Fyrir skömmu var
einn af blaðamönnum Morg-
unblaðsins í sömu vél og
rússarnir, en ýmsir farþeg-
anna höfðu á orði að það væri
nú meiri pósturinn sem rússn-
eska sendiráðið í Reykjavík
fengi á þennan hátt og eru þó
venjulegar póstsendingar milli
Norðurlanda fluttar mjög
öruggiega. Um árabil hefur
þetta „póstflug" rússneska
sendiráðsins i Reykjavík átt
sér stað án þess að nokkurn
tíma hafi verið skoðað í
farangur sendimannanna og
er þó til þess full heimild. Til
skamms tíma voru sendi-
mennirnir hlekkjaðir við
„póstsendingarnar" til ís-
lands.
Rússnesku sendimennirnir
fara ávallt sömu leið út í
íslenzku flugvélarnar á
Kastrup og áhafnir vélanna,
þ.e. án nokkurrar skoðunar
eða vopnaleitar á Kastrup og
er ekki vitað til að neinir aðrir
úr hópi „diplómata" fari þessa
leið, því að þeir fara venjulega
í gegn um vegabréfaeftirlit og
„Póstmönnunum" fylgja
minnst þrír menn, en oft mun
fleiri með farangurinn út að
vélinni og þar koma sendi-
mennirnir sér fyrir í sætum
sínum með farangurinn áður
en almennir farþegar eru
kallaðir um borð í vélina.
í umræddu flugi millilenti
flugvélin í Glasgow og voru
allir farþegar þá beðnir að
fara inn í fríhöfnina og allir
fóru nema rússnesku sendi-
mennirnir, en þeir sitja ávallt
sem fastast hjá farangri sín-
um- sem fyllir 1-2 sæti og
gólfplássið við þau. Þegar
heim til Islands kom, fóru eins
og fyrr segir Rússarnir síðast-
ir út úr vélinni að vanda þegar
nokkrir aðstoðarmenn úr
rússneska sendiráðinu í
Reykjavík voru komnir út í
flugvélina til þess að hjálpa
þeim við að bera „póstinn" úr
vélinni og hersingin fer ávallt
beinustu leið með allar tösk-
urnar í gegn um tollskoðun án
þess að litið sé í nokkra tösku.
Um 100 sæti á ári fyrir póst
til sovéska sendirásins er
ótrúlegt, því að svo umfangs-
mikil geta þau ekki verið
skjölin sem rússneska sendi-
ráðið þarf ef til vill að fá
erlendis frá um íslenzk við-
skipti.
Rússnesku sendimennirnir
eru mjög harðir á því að halda
sætum sínum og víkja ekki frá
farangrinum á meðan flugið
stendur yfir. Til dæmis fyrir
síðustu jól voru flugvélar
fulibókaðar heim þannig að
ekki komust allir með sem
vildu.
í einu slíku flugi voru tveir
rússneskir sendimenn með tvö
sæti auka skráð á „Mr. Bagg-
age“. Voru þeir beðnir að láta
sætin eftir fyrir námsfólk sem
var að fara heim í jólaleyfi, en
gáfu þvert nei þótt þeim væri
boðið að ganga sérstaklega frá
farangri sínum í farangurs-
geymslu vélarinnar.
Fyrir nokkrum árum varð
Flugfélagsvél að lenda í Bret-
landi þar sem ófært varð í
Keflavík og Reykjavík og í
vélinni voru rússneskir sendi-
fulltrúar með „póst“. Allt
fólkið varð að sjálfsögðu að
yfirgefa vélina og gista í hóteli
ytra, en Rússarnir neituðu
harðlega og kváðust ekki
yfirgefa vélina. Farangurinn
vildu þeir ekki skilja eftir um
borð og ekki taka hann með
sér, því að þá hefðu þeir þurft
að fara í gegn um tollskoðun
í Bretlandi. Eftir mikið stapp
gáfu þeir þó eftir, en ekki fyrr
en lögreglan var komin í málið
og gengu þeir þá vendilega frá
farangrinum inni í vélinni og
bundu óteljandi hnúta utan
um kassana og töskurnar.
Oft þurfa burðarmenn
„póstsins" að rogast með
þunga kassa og töskur sem
farið er með eins og leyndar-
dóma eða heilagra manna
bein. Það er því ekki að undra
þótt blásaklausir íslendingar
velti því nú fyrir sér hvaða
erindi góss þetta á eiginlega
til þessa lands, þar sem ekkert
leyndarmál er svo merkilegt,
að það sé ekki á allra vitorði.
- á.j.
■*r—
Á rólegri vakt í fremsta sæti
ríkjanna til íslands.
vélarinnar yfir „póstflugi“ Sovét-