Morgunblaðið - 04.06.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 1978
Ég típf þdm a'tið róandi sprautu fyrst!
Viltu nú okki royna
að U'Ktcja það á þig
að muna nöfnin
í krökkunum okkar?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I úrspilsæfinjíu vikunnar meg-
um við okki tfleyma sífjildu heil-
ræói. Tolja tökuslajíina nákvæm-
lefía Ofi finna síðan bestu leiðina til
að fjölfía þeim næKÍlefía.
Gjafari norður og allir á hættu.
Norður
S. ÁK
H. 74
T. Ðíhiltí
L. ÁÖ52
Suður
S. G942
H. ÁI)
T. KG2
L. DG103
Þú spilar þrjú fjrönd í suður,
lesandi fióður, en austur ofí vestur
hafa alltaf safjt pass.
Vestur spilar út hjartafjosa ofí
þú tekur kónf; austurs með ás.
Fimm slaKÍr lifífíja beint við en
hvernif; hyfjftst þú ná fjórum tii
viðbótar áður en andstæðingarnir
taka of mart;a á hjarta?
Takist svíning í laufi fjölfjar
slöfrum í átta. TífjulslaKur er því
nauðsynlefíur því varla reynum við
að fá fleiri en tvo á spaða. Þannig
er eðlilegt að spila tíglunum strax.
En ekki er sama hvernig. Við
gerum ráð fyrir, að vestur hafi
spilað út frá iengd í hjarta og er
austur því líklegri til að eiga lengd
í tígli. Spilum spaða á ásinn og
lágum tígli frá borði.
Þá mega hinar hendurnar vera
©pi
COPI HHfcCI N
Mætti ég biðja um bók um barnauppeldi.
reyndar — heldur bók um tamningu dýra!
- Nei,
Vorið og farfuglarnir
„Blessaðir farfuglarnir eru
komnir, þessir kærkomnu vinir,
sem gleðja okkur og heilla með
útliti sínu og fögrum söng. Hversu
unaðslegt er að hlusta á lóuna
fögru þegar hún syngur „dýrrin
dí“ með skæru röddinni sinni, eða
spóann sem vellur svo glaðhlakka-
lega, og hrossagaukinn, sem flýgur
upp og niður og iætur til sín heyra
heldur myndarlega, þegar hann er
á niðurleið á þessum flugferðum
sínum.
Vor og hlýnandi veðrátta er tími
ástar og unaðar hverri lifandi
veru. Og við menn ættum að
hrífast með á þessari hljómkviðu
söngs og gróanda.
Við bjóðum velkomna til lands-
ins okkar, farfuglana alla, sem eru
svo langt að komnir. Á þessari
löngu leið yfir mörg lönd hafa þeir
mætt ótal hættum af manna
völdum og yfir hafið breiða, sem
aðskilur Island frá öðrum löndum
hafa stormar hrakið marga fugia-
hópa langt af leið, svo að þeir hafa
ekki náð ákvörðunarstað, en fallið
í öldur hafsins úrvinda af þreytu
eftir langa baráttu fyrir lífi sínu.
En margir hafa samt komist
heilir á húfi, og þeim getum við
fagnað heilshugar.
Njótum vors og sumars á okkar
eigin landi. Það hefur svo margt
að bjóða, sem við ekki þurfum að
sækja til annarra landa, og sem
við getum hvergi fundið nema á
okkar landi.
Þorsteinn Erlingsson kvað:
Þá væri, Sjáland, sælla hjer
sumarið þitt og blómin,
ef þú gætir gefið mjer
gamla fossaróminn.
Hefði allur auður þinn
eitthvað slíkt að bjóða,
ljeti jeg fyrir lækinn minn
ieikhússsaunginn góða.
Hárra fjalla frægðaróð
fossarnir mínir súngu;
það hefur einginn þeirra ljóð
þýtt á danska túngu.
Þarna gerir skáldið samanburð
á því, sem náttúra Danmerkur
hefur upp á að bjóða, og því sem
íslensk náttúra getur veitt og sem
hann fer á mis við, með dvöl sinni
í öðru landi.
Sýnum börnunum ungu sumar-
fuglana, og kennum þeim að gera
þar engan skaða eða truflun, en
nálgast hreiður þeirra með lotn-
ingu fyrir því viðkvæma lífi, sem
þar er að þróast.
Ingvar Agnarsson.“
þessu líkar.
Vestur Austur
S. D85 S. 10763
H. G109862 H. K53
T. 7 T. Á1085
L. 874 L. K9
Austur verður að láta lágan
tígul því annars gefur liturinn
okkur slagina fjórða. Fáum því á
kónginn, spilum aftur spaða og
síðan tígli frá biindum. Sama
staða og áðan; fáum því á gosann
og getum óskað okkur tii hamingju
þegar vestur er ekki með. Eftir
þetta má austur eiga laufkónginn,
og fá á hann, en níu slagir eru
öruggir.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaói
58
Svo íékk ég heimilisíangift
hennar á Quai de Valmy.
Ég íann trúðinn hjá henni,
en hann hafði falið sig í
svefnherberginu og hefur hald-
ið sig þar síðan á mánudag. Ég
lét á hann handjárn til að hann
slyppi ekki frá mér.
— Nei, það var nú óþarfi. Ég
er ekki eins fimur og íyrrum,
sagði Sehrameck glettnislega.
bað var barið að dyrum og
stór blaðabunki lagður fyrir
framan hann. Þetta var iög-
reglusaga Schramecks.
An þess að vera nokkuð að
flýta sér giuggaði Maigret í
pappírana og tróð rólega í pípu
sína.
— Ertu ekki svangur? sagði
hann við Neveau.
Og hann vissi ekki almenni-
lega hverju hann átti að svara
og Maigret bœtti viði
— bú ættir að fara og fá þér
bita. bað er ekki ólíklegt að
þú þurfir að leysa mig af eftir
dálitla stund.
— Allt í lagi.
Neveau fór ekki alls kostar
ánægður, en sá handtekni
horfði á eftir honum háðslega.
Maigret kveikti sér enn í pípu,
lagði höndina á skjala-
bunkann, horfði beint í augu
Freds trúðs og tautaðii
— Jæja, þá erum það við
tveir.
Honum fannst þetta ákjósan-
legri yfirheyrsla en til dæmis
að yfirheyra Monique. Áður en
hann byrjaði ákvað hann þó, að
gera þær varúðarráðstafanir
að læsa öllum dyrum. Þegar
hann hvarflaði augum út að
glugganum tautaði Jef og
gretti sigi
— Þér þurfið ekkert að
óttast. Ég er orðinn alltof
stirður til að fást við svona.
— Ég býst við þú vitir af
hverju þú ert hérna?
Jef setti upp undrunarsvip.
— Það eru alitaf þessir sömu
sem eru handteknir! kveinaði
hann - Þetta minnir mig á
hina góðu gömlu daga. Annars
er pú orðið langt síðan nokkuð
hefur komið fyrir mig.
— Vinur þinn Louis hefur
verið myrtur! Góði settu ckki
upp þennan svip! Þú veizt
ofurvel um hvern ég er að tala.
Þú veizt líka að það eru
talsverðir möguleikar á að þú
verðir ákærður fyrir að hafa
gert það.
— Þar með verður framið
enn eitt réttarmorðið.
Maigret tók upp símann.
— Náið sambandi við Chez
Fernand barstofuna í Rue
BlondclJOg þegar Fernand var
kominn f sfmann sagði hanni
— Þér talið við Maigret
lögregluforingja. Það er varð-
andi einn af yðar föstu við-
skiptavinum, Jef Schrameck
... fimleikamanninn hjá.. .mig
langar til að vita hvort hann
lagði mikið undir hjá
yður.. .Hvað segið þér...? Já,
ég skil... Og upp á
sfðkastið... Laugardaginn...
Þakka yður kærlega. Nei, það
var ekkert fleira í bili.
Hann virtist ánægður. Jef
var aftur á móti tekinn að
ókyrrast.
— Viltu að ég endurtaki það
sem ég fékk að vita núna?
— Fólk segir svo margt!
— bú hefur alla ævi tapað
peningunum í veðmálabraski.
— Ef rfkisstjórnin hefði
breytt lögunum hefði það farið
á annafi veg.
—' í mörg ár hefurðu stund-
að þessi viðskipti hjá Fernand.
— Það er nú opinber veð-
málaskrifstofa.
— Já, en engu að síður aflar
þú þeirra peninga sem þú
veðjar á einhvern hátt. Þangað
til fyrir tveimur og hálíu ári
veðjaðir þú aðeins smáupphæð-
um, stundum áttirðu ekki nóg
og Fernand varð að skrifa hjá
þér.
— Hann hefði ekki átt að