Morgunblaðið - 22.07.1978, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 1978
KAFF/NU

(() aa
Annað hús f yr-
ir sjónvarpið?

Datt mér ekki í hug, ökuskír-
teinið komið úr gildi.
. »***/«, v.'»/, N>;' ,
(.'A v“>*
...v - ,.W/ í
” ..........„-T'
Við komum okkur saman um
að jfleyma og fyrirgeía. Ég
fyrirgaf og hann gleymdi.

ffi JJl/lH
í Velvakanda í gær fagnaði
bréfritari yfir því að langþráð
útvarpshús skyldi nú vera í
sjónmáli. Sá sem hér á eftir ritar
nokkrar línur spyr hins vegar
hvort hér sé eingöngu um að ræða
útvarpshús og hvort sjónvarpið
fylgi á eftir með annað eins eða
jafndýrt hús:
„Ég hef ekki almennilega skilið
þetta tal um framkvæmdir við
útvarpshúsið væntanlega. Mér
finnst hvergi hafa komið fram
hvort hér sé um að ræða útvarps-
hús eingöngu eða líka húsnæði
fyrir sjónvarp. Ef eingöngu er um
að ræða hús fyrir starfsemi
útvarpsins upp á rúma 2 milljarða
króna, hvað myndi þá kosta
bygging sjónvarpshúss og hvenær
ætli verði farið að huga að henni?
Eg þykist hafa lesið nokkuð fréttir
og hlustað af hinni fyrstu skóflu-
stungu, en mér finnst þetta hvergi
hafa komið fram. Oft hefur það
verið nokkuð á reiki í munni
manna hvort þeir eru að tala um
útvarpið sem stofnunina alla, þ.e.
Ríkisútvarpið, eða aðeins sem
útvarp-hljóðvarp. í fréttum af
skóflustungunni hefur alltaf verið
talað um útvarp, ekki ríkisútvarp
og því er það að þessi spurning
min hefur vaknað. Vona ég að
einhver geti leyst úr henni og ég
er ekki frá því nema fleiri búi yfir
svipuðum vangaveltum.
Sjónvarpssinni.“
Eftir því sem Velvakanda hefur
skilizt þá hefur það komið fram í
fréttum, a.m.k. í frétt Mbl. af
atburðinum, að sjónvarpið fær
einnig þarna inni, því í frétt
blaðsins er talað um að sjónvarps-
útsendingar geti hafizt úr hinu
nýja húsi ríkisútvarpsins á árinu
1984.
• Leitið og
þér munuð finna
„Ef mannlífið yfirleitt hefur
sannað nokkuð þá er það þessi
fullyrðing: leitið og þér munuð
finna. Það sem kyrrstaðan hefur
verið eða afturför má segja að lítið
hafi verið leitað eða einskis. Það
virðist vera nokkuð sama að
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Möguleikarnir geta leynst á
óliklegustu stöðum og það er
betra að vera vakandi. með opin
augun. til að þeir sleppi ekki
óséðir. Og sé gefnu tækifæri
sleppt getur það um leið vera
afhent öðrum.
Gjafari austur, allir á hættu.
Norður
S. G64
H. KG2
T. 107632
L. 103
Vestur
S. K1083
H. 854
T. D54
L. K52
Austur
S. Á75
H. D1076
T. G98
L. D76
Suður
S. D92
H. Á93
T. ÁK
L. ÁG984
Suður er sagnhafi í þremur
gröndum en austur og vestur hafa
allir sagt pass.
Vestur spilar út spaðaþristi,
fjarkinn frá borðinu og þegar
austur lætur ásinn má suður ekki
sleppa möguleikanum. Hann þarf
og verður að láta drottninguna.
Það á ekki að vera hættulegt því
eigi austur bæði ás og kóng er
sjálfsagt að taka slaginn með
síðarnefnda spilinu til að vestur
viti hver á ásinn. En með því að
láta drottninguna fjölgar innkom-
um í blindum tii að hægt sé að
svína laufinu tvisvar. Láti suður
aftur á móti lágt í ásinn getur
vestur komið í veg fyrir að
spaðagosinn verði innkoma og
sagnhafi tapar spilinu.
I spili þessu þurfa sem sé bæði
suður og vestur að hafa augun
opin. En þegar spilið kom fyrir var
það í rauninni austur, sem var
vakandi og sleppti ekki tækifær-
inu, sem í boði var og hnekkti með
því spilinu. Þegar fjarkinn var
látinn frá borði í fyrsta slag lét
austur fimmið og eftir það var
sama hvað suður reyndi. Spaða-
gosinn gat ekki lengur orðið
innkorrn og þegar hjartadrottn-
ingin á hendi austurs voru
.i di nægilega margar
ko rðið til að unnt væri
% u tvisvar. Og vörnin
þegar suður reyndi
,j. spilið.
— Mig fór að gruna margt þegar hann skírði
snekkjuna sína „Gittu" en kallaði skjöktbátinn eftir
mer.
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
20
Persónur sögunnan
Fimm af yngri kynslóðinni,
þar af einn morðingi og annar
verður fórnariamb morðingj-
ans>
Judith Jernfeit
Matti Sandor
Klemens Klemensson
BKO Koland Norell
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikiivæg vitni.
Helena Wijk
Lisa Billkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólíkar skoðan-
ir á morðmálinui
Daniei Severin
Leo Berggren
ásamt með lögregluforingjan-
um sem dregst inn f málið í
nokkur dægur áður en glæpur-
inn fyrnisti
Christer Wijk.
og þú hefur verið að segja mér
núna — vona ég.
— Tja ... sagði frú Wijk
hikandi.
— Hvað í ósköpunum á nú
þetta tja að þýða? Ég gct ekki
trúað því að þú hafir farið að
skrökva að Berggren lögreglu-
manni! En þú hefur kannski
bara ekki sagt ailan
... sannleikann?
En nú fauk í ekkjufrúna.
— Það var alls ekki Leo
Berggren sem rannsakaði
þetta mál, sagði hún óþolin-
m<>ð. — Það var einhver þöng-
ulhaus frá örebro. Gott ef hann
var meira en fokheldur í
heilahúinu. Hann fór í taugarn-
ar á okkur öllum. já og auk
þess fannst mér eins og honum
væri alveg sama hvað væri satt
og hvað ekki. Það eina sem
skipti hann nokkru. að honum
skjátlaðist ekki sjálfum ...
— Já, en mamma mín. and-
mælti Christer — Lögreglan í
Örebro hefur alltaf fengið orð
fyrir að vera sérstaklega...
— Ja, hann var ekki fæddur
í Örcbro og í raun og veru var
hann ekki í föstu starfi þar ...
heldur var hann í cinhverjum
afleysingum. Og það var mikil
óheppni að það var hann sem
skyldi einmitt þurfa að koma
þegar þetta gerðist. Ilann var
beinlínis ruddalegur við Lisu.
sem var svo sérlega indæl
manneskja. Við vorum í þrot-
lausum yfirhcyrslum en hann
vildi aldrci heyra orð um Matta
og hvernig maður hann hcfði
verið og hvaða skoðun við
hcföum haft á honum. Ilann
röflaði bara um timasetningar
og lykia og pappír utan um
líkjörsmolana. Ög svo var ég
kvefuð... og orðin svo þreytt á
öllum þessum kjánaiegu spurn-
ingum sem leiddu aldrei til
neins.
Og Christer fann að nú varð
hann að leggja hömlur á
forvitni sína og sagði hlýlegai
— Þú ert líka orðin þreytt
núna. mamma mín. Ég ætla
ekki að plaga þig með frckari
spurningum í bili. Þá gcturðu
bera ekki sofið. Nú held ég væri
ráð að þú drifir þig í bólið...
Sjálfur var hann glaðvak-
andi. í skáp í forstofunni fann
hann nothæf gúmmfstigvél og
regnkápu og skömmu seinna
arkaði hann mcðfram vatninu
eftir aðalgötunni sem lá í sveig
fyrir vatnið. Endurnærður eft-
ir góðan og hrcssandi göngu-
túr. tók hann aftur stefnuna
heim til sín og hlakkaði tii að
ganga til náða.
Hann var að klæða sig úr
regnkápunni þcgar dyr til
hægri opnuðust og spyrjandi
konurödd barst úr Ieiguibúð-
innii
— Ertu nú kominn aftur?
Gleymdirðu einhverju?
Lögregluforinginn rétti sig
upp.
— Christer! hrópaði Judith
Jernfeldt upp yfir sig. — Þú
verður að afsaka. Ég hélt
það...
Ilún lauk ekki við setning-
una en bætti við óstyrkri
röddui
— Þú manst kannski ekki
cinu sinni eítir mér?