Morgunblaðið - 09.09.1978, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 1978
MORö'dK/
RArr/Níj

V)'
■>
*
)___
—>.
(fl-7 _

Ég vona aö það sé þér ekki á ,
móti skapi mikli læknir, þó ég
biðji um penicilin-sprautu.
Hví er svona falleg stúlka ein og yfirgefin á þessum staé
Það er gaman að sippa!
BRIDGE
Umsjón : PM Bergsson
Tuttugu og eins árs gamall ítali,
Momigliano að nafni, náði sér-
kennilegu trompbragði á spilahá-
tíð í Feneyjum á síðasta ári. Og
úthlutunarnefnd Solomon-verð-
launanna mat spil þetta þriðja
besta spilið 1977.
Austur var gjafari en
Momigliano sat í suður.
Norður
S. K6
H. ÁD73
T. 62
L. KD932
Austur
S. ÁG93
H. G1096
T. KD9
L. 108
Vestur
S. 4
H. 8542
T. ÁG1074
L. G64
Konan mín og ég viljum biðja um skilnað, við skiljum
ekki lengur hvort annað.
Veiðilöngun
— drápsfýsn
Sumir eru með þeim ósköpum
gerðir, að vilja drepa allt kvikt
sem á vegi þeirra verður. Sjái þeir
silung í vatni, vilja þeir veiða
hann. Sjái þeir rjúpu á heiði, vilja
þeir skjóta hana. Og þetta er
sjaldnast af sjálfsbjargarhvöt
einni saman, heldur fyrst og
fremst af veiðilöngun, drápshvöt.
Til eru vötn í öðrum löndum,
sem svo eru menguð eiturefnum,
að fiskar í þeim eru með öllu
óætir. Samt halda sportveiðimenn
áfram að veiða í þeim, ekki til að
eta fiskinn sem veiðist, eða til að
hafa af honum nokkur not, heldur
Suður
S. D108752
H. K
T. 853
L. Á75
Ungi maðurinn varð sagnhafi í
fjórum spöðum eftir að austur
hafði opnað á einu laufi, sem sýndi
fremur veika en jafna hönd.
Vestur tók fyrsta slag á tígulás,
austur næsta á tíguldrottningu og
hann spilaði þriðja tígli. Hug-
myndin var að láta sagnhafa
trompa í borðinu en eftir það áttu
tveir trompslagir að vera öruggir.
En þá tók sagnhafi við stjórn-
inni og sýndi vel hver réð í þetta
sinn. Hann trompaði tígulinn með
sexu og tók síðan á hjartaásinn en
í hann fór kóngurinn af hendinni.
Og ekki nóg með það. I hjarta-
drottninguna lét hann laufásinn
(!) svo hann væri ekki að flækjast
fyrir.
Síðan trompaði sagnhafi hjarta
á hendinni, spilaði laufi á drottn-
inguna, trompaði síðasta hjartað,
spilaði laufi á kónginn og aftur
laufi. Austur átti aðeins eftir
spaða og varð að trompa en
sagnhafi yfirtrompaði og spilaði
spaða á kónginn.
Austur var þá kominn í klemm-
una, sem segja má að hann hafi
aðstoðað við að búa til. Hann varð
að taka slaginn með ásnum og gefa
síðan tvo síðustu slagina á drottn-
ingu og tíu suðurs.
■ mM ■ ■ L* A WM U ff A |f Framhaldssaga eftir Mariu Lang
I ■ | | I I III I^F Cr I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
61
— Ef hún hefði ætlað að fara
til Zachariasar í heimsókn
hefur hún þar af iéiðandi orðið
að íara með rútu eða lest?
— Já fyrst með bíl og síðan
hefði orðið úr góður göngutúr
síðasta spottann. En það hefði
hún aldrei lagt á sig. Hún var
ekki yfir slg hrifin af þeim
gamla.
— En þú?
— Ég. sagði Klemens og
brosti við. — Eins og við
hefóum efni á því að eiga bíl í
den tíð! Matti átti notað mótor-
hljól sem hann hafði keypt í
Gautaborg og okkur fannst
mikið til um það.
— Var sa‘ti fyrir farþega?
— Já, það hafði eitt sa-ti
íyrir aftan en það var eins gott
að farþeginn sá væri ekki mjög
lappalangur.
— Bauð hann þér í ökuferðir
iiðru hverju?
— Ég átti sjaldan frí. En við
fórum þó einu sinni í ökuferö
skömmu eftir hann kom til
Skóga. Seinna bauð hann aðal-
lega Judith að koma með sér.
Enda pössuöu fæturnir á henni
langtum betur.
— Þú hefur væntanlega ekki
farið með honum til að vísa
honum veginn að Móhökkum
einhvern sunnudag?
— Vísa Matta veginn? sagði
Klemens hvasst. — Ilvers
vegna í herrans nafni og
fjörutíu hefði hann átt að fara
þangaó.
Wijk lögreglufjoringi horfði
framhjá honum og skoðaði
gamla mynd. Iiklega frá alda-
mótunum.
— Hafðir þú einhvern tíma
komið þangað? spurði hann
hirðuleysislega.
— Ég hafði einu sinni farið
þangaö í boð með ömmu minni,
að sumarlagi þcgar ég var tólf
eða þrettán ára. Ilvers vegna
dettur þér í hug að við ... að
Matti eða ég ...?
— Kannski til að fá lánaða
peninga. Einhvers staðar hlýt-
ur þú að hafa aflað þér
stofnfjár að því sem síðar varð
hlómlegt fyrirtæki.
— Ef einhver hefði viljað
lána mér þá upphæð sem ég
hefði þurft á þessum tíma,
sagði Klemcns með angurværð
í rómnum þá hefði ég stungið
af til útlanda strax en ekki
stritað á vcitingahúsinu í íimm
ár til viðbótar.
Christer hafði nú fundið
ljómandi fallega mynd af tign-
arlegum svönum á sléttu vatni
og hús Wijksfjölskyldunnar
speglaðist í tæru vatninu.
— Þessa mynd, sagði hann
— verður Evert að stækka
fyrir mig og síðan læt ég
mömmu fá hana og hún verður
að ramma hana inn. Nei, vcrtu
kyrr stund enn ... svo að ég
víki aftur að Matta Sandor og
mótorhjólinu hans, þá hef ég
verið að brjóta heilann um
dálítiö ...
— Og hvað er það?
Klcmcns hafði hallað sér
fram á stólnum sinum og ljósið
kastaðist á þykkt ljóst hárið.
— Hvernig komust þið út til
Noret iaugardaginn á eftir?
Kvöldið sem Bo Roland haíði
boðið ykkur og fékk þá óláns-
hugmynd að sýna ykkur rann-
sóknarstofu verksmiðjunnar.
- Matti og Judith fóru á
undan á hjólinu. Einn gestanna
skutlaði mér þangað um tíu-
leytið.
— Og þegar að heimferóinni
kom?
— Þá hafði veðrið snar-
breytzt og var vitlaust. Það var
rigning og hvassviðri og síðan
kórónaði það með því að fara
að snjóa. RoIIe bauðst til að
keyra Judith heim í Olympia-
vagninum sínum. Mig langaði
ekki til að vera að abbast upp
á þau því að eftir öllum
sólarmerkjum að dæ-ma höfðu
þau ýmislegt óuppgert sín á
milli. svo að ég hnipraði mig
saman á aftursætinu hjá Matta.
Og auk þess fann ég öllu meira