Morgunblaðið - 13.09.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. SEPTEMBER 1978
23
V;
bókum sínum.
Ljóðfélagió flytur tónlist af
vœntanlegri
hljómplötu.
Ljóða og tónlistarköld
ch
í Norræna tiúsinu
miðvikudaginn 13. sept. kl. 20.30.
Þrjú Ijóöskáld lesa úr núium
Allir velkomnir Allir velkomnir Allir velkomnir
Amerasinghe
vill tímamörk
Sameinuðu þjóAunum. 12. september. AP.
HAMILTON Shirley
Amerasinghe, forseti haf-
réttarráðstefnu Sameinuðu
þjóðanna, hefur tjáð stjórn-
arnefnd ráðstefnunnar, að
setja þurfi ákveðin tímamörk
um lok ráðstefnunnar og
afgreiðslu hins nýja hafrétt-
arsáttmála, sem í bígerð
hefur verið síðan ráðstefnan
Leiðrétting
SÚ villa varð í Mbl. í gær að þar
var skýrt frá því að kona hefði
dáið úr kúabólu. Hér var átt við
bólusótt, en kúabóla er nafnið á
bóluefni gegn sóttinni.
tók til starfa fyrir fimm
árum.
Sjöunda fundi ráðstefn-
unnar lýkur í New York á
föstudaginn kemur, en tveir
síðustu dagarnir fara í fundi
þar sem allir fulltrúar á
ráðstefnunni verða saman-
komnir.
Enn hefur ekkii verið
ákveðið hvar eða hvenær
næsti fundur verður haldinn,
en sérlegur fulltrúi Kurt
Waldheims á ráðstefnunni,
Bernardo Zuleta, telur
hampaminnst að halda hann
í Genf dagana 23. apríl til 1.
júlí næstkomandi.
Minning:
Jón Nikulásson
frá Kirkjubœ
Fæddur 6. ágúst 1903
Dáinn 1. júlí 1978.
Mig undrar að enginn skuli hafa
orðið til að minnast þessa mæta
manns á prenti, og ætla að gera
það með örfáum fátæklegum
orðum.
Jón fæddist að Kljá í Helgafells-
sveit árið 1903, og voru foreldrar
hans hjónin Guðrún Bjarnadóttir
og Nikulás Þorsteinsson. Þegar
Jón var 7 ára voru heimilisaðstæð-
ur orðnar svo erfiðar hjá foreldr-
um hans, að móðursystir hans,
sem bjó í Bolungarvík, tók Jón og
systur hans í fóstur, og þar ólst
hann upp hjá þeim sæmdarhjón-
um Guðnýju og Pétri Oddssyni.
Ég kynntist Jóni ekki fyrr en
árið 1939, er við fluttumst til
Vestmannaeyja með fárra mánaða
millibili, og ekki nóg með það,
heldur í sama litla húsið á
Kirkjubæ. Þar bjuggum við í
sinnhvorum enda hússins næstu 10
árin, þar sem hvorki var hátt til
lofts né vítt til veggja, enda ekki
gerðar eins miklar kröfur og nú,
en þrátt fyrir það leið öllum vel.
Ekki var efitt að lynda við Jón, því
þar fann maður alltaf sömu
manngæzkuna og góðvildina á
hverju sem gekk.
Jón kvæntist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Salgerði Arngríms-
dóttur á Kirkjubæ, árið 1940, og
eignuðust þau eina dóttur, Guð-
rúnu, nú símamær í Reykjavík,
gift Einari M. Einarssyni, slökkvi-
liðsmanni. Þau eiga þrjár dætur.
Aðra dóttur átti Jón áður en hann
flutti til Eyja, Sonju, sem býr í
Grímsnesi.
Gott var að búa í sambýli við
þessi hjón og eiga þau að nágrönn-
um. Jón var sérstaklega barngóð-
ur, og fengu börnin oft að elta
hann og fylgjast með því sem hann
var að gera, því aldrei stuggði
hann þeim í burtu. Á hann miklar
þakkir skyldar frá krökkunum,
sem ólust upp á Kirkjubæjarhlað-
inu á þessum árum, fyrir hvað
hann var góður við þau og
tillitssamur, og minnast þau þess
nú. Kirkjubæjartorfan var heimur
út af fyrir sig, og urðu þar aldrei
krytur eða illindi milli bæja,
heldur voru allir eins og ein stór
fjölskylda og undu glaðir við sitt.
Jón var langst af sjómaður, og
sigldi til dæmis öll stríðsárin sem
matsveinn á ms. Fjölni og ms.
Helgafelli. Hlakkaði maður þá
alltaf til þegar von var á Jóni að
utan, því ætíð færði hann fjöl-
skyldu sinni smekklega valdar
gjafir, og gjarnan okkur líka.
Þegar gamli Herjólfur var keyptur
til Eyja árið 1959 réöist Jón strax
á það skip sem háseti, og var einn
af áhöfninni sem sótti það til
Hollands, þar sem það var smíðað.
Á Herjólfi var hann í mörg ár, og
nú fyrst fékk Jón verulega að
finna til þess hvað hann var
hjálplegur og greiðvikinn, því
margir þurftu að fá eitthvað frá
Reykjavík eða koma sendingum á
milli, og þá var Jón beðinn, sem
aldrei gat sagt nei við nokkurn
mann. Meðan Herjólfur sigldi
vikulega til Hornafjarðar naut ég
líka þessarar greiðvikni Jóns, því
þar bjó dóttir mín, og margan
pakkann bar hann á milli okkar.
Sjómannafélagið Jötunn í Vest-
mannaeyjum heiðraði Jón á sjó-
mannadegi, þar sem honum voru
þökkuð vel unnin störf í þágu
sjómannastéttarinnar og langur
vinnudagur á sjónum.
Jón byggði hús sitt rétt hjá hinu
gamla, og fluttu þau í það á
Þorláksmessu 1949. Aldrei féll
honum verk úr hendi allan sinn
starfsáldur, því ef hann átti lausa
stund frá vinnu fann hann sér
eitthvað að lagfæra og fegra við
sitt heimili, bæði utan húss og
innan. Meira snyrtimenni gaf ekki
að finna.
Svo kom voða nóttin 23. janúar
1973, þegar eldgosið hófst rétt við
tærnar á okkur, og allir áttu að
yfirgefa Eyjarnar, sem og flestir
gerðu, en þótt Jón væri kominn um
sjötugt þýddi ekki að segja honum
að fara frá sínu heimili meðan
eitthvað var hægt að gera, og víðar
þurfti aðstoð, svo hann var um
kyrrt og stóð í fremstu víglínu með
ungum og hraustum mönnum
fyrstu eldvikuna við björgun
húsmuna og dýra. Þannig var Jón
alltaf reiðubúinn og skjótur að
rétta fram hjálparhönd, þegar
þess var þörf. Við hjónin eigum
það ekki hvað sízt honum að
þakka, að eitthvað bjargaðist úr
okkar húsi, því að húsin þarna
fóru fljótlega að brenna hvert af
öðru og fara undir hraun. Þó var
eins og hraunið hikaði við að
ráðast að hinu snyrtilega húsi
þeirra hjóna, því það var síðasta
húsið af Kirkjubæjunum, sem
hraunið gleypti.
Og þar kom, að Jón fluttist
alfarinn upp á land og keypti íbúð
að Hraunbæ 10 í Reykjavík, og átti
þar orðið fallegt heimili, þótt þeim
hjónum fyndist þau hvergi eiga
heima eftir þetta. StUttu síðar fór
hann að finna fyrir þeim sjúk-
dómi, sem hann síðan losnaði
aldrei undan fyrr en yfir lauk.
Gekkst hann undir mikinn upp-
skurð, og virtist hann hafa tekizt
vel, en mikla hjúkrun þurfti hann
heima við, og naut þar traustrar
og góðrar eiginkonu, sem studdi
hann og stóð við hlið hans í
þessum veikindum. Hann þurfti
oft að leggjast á sjúkrahús næstu
árin, en var heima á milli, og
heyrðist aldrei kvörtun af hans
vörum, þótt erfiðleikarnir væru
auðsæir.
Frá Kirkjubæjarfólkinu, sem nú
býr í Garðinum, vil ég bera fram
þakklæti fyrir áratuga vináttu og
tryggö, 0g votta öllum aðstandend-
um innilega hluttekningu og sam-
úð.
Drottinn gefi dánum ró,
en hinum líkn,
sem lifa.
Lilja Sigfúsdóttir.
Ljód-
félagið
flytur efni af
væntanlegri plötu
STJORNUR
í SKÓNUM
VÆNGIR
DRAUMSINS.
Jón úr Vör
les úr bók sinni
ALTARISBERGIÐ
Erlendur
Jónsson
les úr bók sinni
FYRIR STRÍÐ
Ingólfur
Jónsson
frá Prestbakka
les úr bók sinni
Kennedy á vit
andófsmanna
að næturþeli
Moskvu, Washinjfton,
12. september, Reuter — AP.
EDWARD Kennedy öld-
ungadeildarmaður, sem ný-
kominn er heim af ráð-
stefnu í Sovétríkjunum,
hitti Andrei Sakharov og
fleiri sovéska andófsmenn
nóttina áður en hann hélt
heimleiðis. Kennedy hitti
einnig Leonid Brezhnev
forseta að máli og sagðist
þingmaðurinn sennilega
hafa tryggt fjölskyldum 18
andófsmanna leyfi til að
halda á brott frá Sovétríkj-
unum.
Fundur Kennedys og
andófsmannanna fór fram
á heimili Gyðingsins Alex-
anders Lerner sem er einn
af kunnari andófsmönnum
í Sovétríkjunum. Fundur-
inn hófst klukkan eitt að
nóttu og stóð fram undir
morgun. Kennedy, sem er
fyrsti stjórnmálamaðurinn,
sem hittir bæði Sakharov
og Brezhnev í sömu ferð til
Sovétríkjanna, sagðist hafa
orðið mjög snortinn af
málflutningi andófsmann-
anna.
Sovéskir útlagar á Vest-
urlöndum hafa farið lof-
samlegum orðum um að-
stoð Kennedys við andófs-
mennina í baráttu þeirra
við sovésk yfirvöld.