Morgunblaðið - 12.12.1978, Side 34

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 1978
+
Móðir okkar,
ÁSTRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR
frá Óspakseyri,
lést í Borgarspitalanum 10. desember.
Jaröarförin auglýst síöar.
Synir hinnar látnu.

Astkær eiginmaður minn og faöir,
SKARPHÉDINN PÁLSSON,
frá Gili,
Skagafiröi,
lést á Borgarsjúkrahúsinu 8. desember.
Elísabet Stefánsdóttir,
og börn hins látna.
+
Konan mín, móöir og tengdamóöir okkar
ÞÓRUNN EINARSDÓTTIR,
Lokastíg 24 A,
lést á Landspítalanum laugardaginn 9. þ.m.
Runólfur Ó. Þorgeirsson
Einar Runólfsson, Þórunn Guóbjörnsdóttir,
Guórún K. Campbell-Savours, Dale N. Campbell-Savours,
Þorgeir P. Runólfsson, Jóhanna M. Guónadóttir,
Guóni Kr. Runólfsson, Katrin Runólfsdóttir.
+
Móöir okkar,
MARÍA THORARENSEN,
andaöist í Borgarspítalanum 10. desember.
Sigrióur Ólafsdóttir,
Þóróur F. Ólafsson.
+
Maöurinn minn
MAGNÚSJÓNSSON,
bóndi
Hrafnsstaóakoti, Dalvík,
andaöist aö Fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri þann 9. desember.
Laufey Þorleifsdóttir.
+
Eiginmaöur minn,
HANS KR. KRAGH,
Birkimel 6 B,
lést á heimili sínu laugardaginn 9. desember.
Hólmfríður Kragh.
+
Systir mín
HULDA SIGTRYGGSDÓTTIR,
lést 9. þ.m. á Dvalarheimilinu Grund, Reykjavík.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristján Sigtryggsson.
+
Eíginmaður minn, sonur okkar, faöir, tengdafaöir og afi,
INGIMUNDUR GÍSLASON,
bóndi,
Brúnstöóum, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, miövikudaginn, 13. desember kl.
13.30
Guórún Þorsteinsdóttir,
Guórún Magnúsdóttir, Gísli Gestsson,
Svanhildur Ingimundardóttir, Axel Þórir Gestsson,
Erla Hatlemark, Hilmar Ingimundarson,
og barnabörn.
+
Þakka auðsýnda amúð og hlýhug viö andlát og útför eiginkonu minnar,
INGIBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR,
Bollagötu 5,
f.h. sona, tengdadætra og barnabarna.
Halldór EyÞórsson.
Sveinn Friðrik
Eyvinds -Minning
F. 27. október 1961
D. 2. desember 1978
Þegar ég er hér með nokkrum
orðum minnist ungs frænda mms,
sem jarðsettur verður frá Foss-
vogskirkju í dag, verður mér
ósjálfrátt hugsað til þess, hve oft
er ískyggilega skammt milli lífs og
dauða — og þess, að því er
stundum virðist hve mjög aðeins
augnabliks skynvilla eða athugun-
arleysi getur breytt smávægilegu
atviki daglegs viðburðar í hörm-
ung og ólýsanlega sorg á
svipstundu, eins og þegar svo
ungum og uppvaxandi hraustum
manni er með slíkri skyndingu
sem hér átti sér stað svipt burtu
úr lifanda lífi.
Sveinn Friðrik Eyvinds var
fæddur 5 Reykjavík 27. október
1961 og því nýlega orðinn 17 ára
þegar hann lést svo voveiflega af
völdum slyss. Hann var sonur
hjónanna Elísabetar Helgadóttur
og Inga Eyvinds kennara. Þau
hjónin hafa eignast sex börn, en
hafa nú misst tvö þeirra. Hið fyrra
var tæplega ársgömul stúlka,
Ingibjörg, og svo núna Svein
Friðrik, mikinn efnispilt og í
hvívetna reglusaman og góðan
dreng. Hann var einnig félags-
lyndur og átti sér því marga góða
félaga og vini í hópi jafnaldra
sinna, og var einn þeirra einmitt
staddur við hlið hans þegar
óhappið reið yfir. Þessum trúa vini
frænda míns þykir mér ástæða til
að færa sérstakar samúðarkveðjur
með þeirri einlægu ósk að honum
megi auðnast lífsleið löng og björt,
jafnframt því að sýn hans þetta
örlagakvöld megi sem fyrst fyrn-
ast úr hugskoti hans.
Sveinn Friðrik var, þótt ekki
væri hann eldri, þegar búinn að
sýna það og sanna, svo ekki verður
um villst, að hann bjó yfir ýmsum
þeim hæfileikum, sem ekki þarf að
efa að hefðu átt eftir að koma
honum og öðrum að góðu gagni,
hefði hann fengið að lifa lengur og
þroska það, sem þegar virtist búa í
honum svo ungum. Hann var
mikill grúskari og kom víða við í
þeim efnum. Hvort sem það hétu
bílaviðgerðir — eða smíði, tré- eða
járnsmíði og málun. Allt þetta var
eins og léki í höndunum á honum.
En að hann væri þegar orðinn eins
listrænn í teiknun og listmálun
eins og ýmis slík verk sýna svo
Ijóslega, sem dregin hafa verið
fram í dagsljósið þessa síðustu
daga eftir lát hans, var mér og
fleirum sem séð hafa mikið til
hulið fram að þessu. Hann var
sístarfandi og leitandi eins og
tápmiklum unglingum er tamt.
Var í sveitavinnu, vann við smíðar
og nú síðast vann hann við málun
hjá Olíuverslun íslands og hafði
hug á því að læra þá iðn eftir því
sem ég veit best, enda þótt hann
væri ekki ennþá kominn á náms-
samning. Fyrir þessu starfi hafði
hann áhuga og liggur óneitanlega
mjög nærri listmálun sem mun
einnig hafa átt hug hans að
talsverðu leyti.
Sveinn Friðrik var umfram allt
góður drengur og kom sér alls
staðaT vel. Glaðværð hans og
fallegt og einlægt bros hefur
áreiðanlega yljað mörgum, sem
ungengust þennan góða dreng á
allt of stuttri lífsleið hans.
Ég, og fólk mitt allt í Forna-
stekk og á Sauðárkróki sendum
öllum ástvinum Sveins Friðriks,
einkum þó foreldrum hans og
systkinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum góðan Guð
að blessa minningu þessa elsku-
lega drengs.
Helgi frændi.
Elskulegur bróðir minn er dá-
inn. Slys gera aldrei boð á undan
sér og svo var heldur ekki nú. Ég
var stödd í herbergi bróður míns
kvöldið sem slysið varð. Vorum við
meðal annars að ræða um hvað
hann ætlaði að gera í framtíðinni.
Hann var ákveðinn að fara í
eitthvert iðnnám en síðan í
Myndlistargkólann, því myndlist,
bæði teikning og málun, voru hans
yndi. Hann hafði fengið undir-
stöðutilsögn í teikningu hjá Sig-
fúsi Halldórssyni, sem hann hélt
mikið upp á.
Sveinn var mikið náttúrubarn
og hafði mjög gaman af göngu-
ferðum. Það voru ófáar ferðir sem
hann hafði farið á Esju, Hengilinn
og reyndar allt svæðið í kringum
Reykjavík. Hann hafði einnig
mikinn áhuga á veiði og hesta-
mennsku. Sérgrein hans í myndlist
voru einmitt hestamyndir. Reynd-
ar birtist næmleiki hans fyrir
náttúrunni í flestum mynda hans.
Kvöldið fyrir slysið kom hann
heim með stóra mynd málaða á
striga, sem hann ætlaði að gefa
mömmu sinni í jólagjöf. Hann kom
með hana heim í tíma svo hún
gæti látið innramma hana fyrir
jólin. Hann talaði um að þetta
væri fyrsta raunverulega málverk-
ið sem hann hefði gert. Engan
grunaði þá að það yrði einnig hans
síðasta.
Sveinn Friðrik var vinamargur
og höfðu þeir félagarnir miðstöð í
bílskúrnum heima. Þar voru þeir
búnir að koma sér upp verkstæði,
ásamt ýmsum spilatækjum. A
kvöldin og um helgar var alltaf
fjör í „skúrnum", svo mikill er
missir félaganna.
Sveinn var ungur þegar hann fór
að hugsa um lífið og tilveruna.
Hann spurði oft spurninga sem
erfitt var að svara. Hann var svo
opinn og hreinskilinn að ekkert
var látið ósagt né óspurt. Það var
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
SIGURJÓN HAFDAL GUDJÓNSSON,
Ásgaröi 95,
verður jarösettur frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 14. desember kl. 13.30.
Guðfinna Steindórsdóttir,
Guðfinna S. Conrad, Raymond Conrad,
Valgeróur Sigurjónsdóttir, Erlingur Frióriksson,
Guðmundur Sigurjónsson, Ragnhildur Jóhannsdóttir,
Steindór Sigurjónsson, Áslaug Magnúsdóttir,
og barnabðrn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför eiginmanns
míns, fööur okkar, tengdafööur og afa
STEFÁNS STEINÞÓRSSONAR,
fyrrverandi pósts,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Helga Stefánsdóttir, Jón Forberg,
Hólmfríður Stefánsdóttir,
Ragnar Stefánsson,
Sigrún Stefánsdóttir,
Sigurlaug Stefánsdóttir,
Þorbjörg Guðmundsdóttir,
Árni Böðvarsson,
Guðrún Oddsdóttir,
Sigurður Guðlaugsson,
Jakob Jónsson,
og barnabörn.
einmitt þetta sem allir kunnu svo
vel að meta sem þekktu hann.
Hugtakið „hræsni“ átti ekki upp á
pallborðið hjá honum. Húmor
hans var einstakur, honum fund-
ust oft sumir hlutir fallegir eða
spaugilegir sem enginn annar sá
neitt við. Þetta sannaði hversu
glöggskyggn hann var yfirleitt á
alla hluti.
Þegar ungt og hraust fólk er
kallað svo snögglega burt frá
jarðnesku lífi, finnst manni að það
hljóti að vera einhver tilgangur
með því. Ég trúi því, að elsku
bróður mínum sé ætlað annað og
meira hlutverk en okkur hinum.
Blessuð sé minning hans.
M.I.E.
Hann Sveinn dáinn, á ég að trúa
því. Hversu margir segja ekki
svona, nú þegar alda hræðilegra
slysa dynur yfir okkur. Og bætir
enn á skammdegið hjá mörgum
okkar. Já, það er erfitt að þurfa að
trúa því að eiga ekki eftir að sjá
Sveini bregða fyrir. í leik og starfi,
í forystu fyrir félögum sínum, þar
sem þeir áttu athvarf í bílskúrnum
heima hjá honum, til að sinna
sínum hugðarefnum. Ég þekkti
hann ekki mikið, en fann að hann
var jákvæður, heilbrigður ungur
maður. Fyrirmynd jafnaldra sinna
á mörgum sviðum. En hvernig svo
sem stendur á því, þá er eins og
þannig einstaklinga vanti á æðri
stöðum. Því svo oft er þeim svipt
frá okkur. Já, þannig er gangur
lífsins. Og okkur er ætlað að taka
því. Með guðs hjálp tekst það. Guð
gefi foreldrum hans, systkinum og
öðru venzlafólki, styrk í sinni sorg.
Og honum til að sætta sig við svo
snögg vistaskipti. Um leið og ég
þakka honum samveruna.
Sambýliskona.
Það er sagt að æskufólk kynnist
hvergi betur en í skóla.
Leiðir okkar jafnaldranna lágu
saman í öðrum bekk grunnskóla,
fyrsta daginn minn í skóla í nýju
hverfi. Svenni var þar bekkjar-
bróðir minn og strax þá myndaðist
vinátta okkar i milli. Hann var því
fyrsti félagi minn og vinur í þessu
hverfi og þau kynni héldust þó ég
flyttist annað. Við höfðum síðan
átt margar góðar stundir saman
við leik og störf og tómstundir við
smíðar og viðgerðir en Svenni var
sérstaklega handlaginn og flinkur
við hvers konar handverk.
Fyrir þessar stundir vináttu
hans og æskugleði þakka ég nú og
bið honum blessunar á nýjum
leiöum. Foreldrum hans og systk-
inum sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Svavar Gíslason.
ATIIYGLI skal vakin á því. að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum íyrirvara. Þannig verð-
ur grein. sem birtast á í
miðvikudagsblaði. að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu h'nubili.