Morgunblaðið - 19.12.1978, Blaðsíða 40

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 1978
Af þessari hæð er hægt að
fylgjast náið með allri umferð á
öskuhaugana!
Sektarmiðar
Kona úr Kópavogi hafði sam-
band við Velvakanda og vildi koma
eftirfarandi athugasemd á fram-
færi:
„Ég er húsmóðir og sjúklingur á
tveimur hækjum og þarf því
mikillar aðstoðar við þar sem ég
get ekki gengið nema stuttan spöl í
einu.
Sonur minn keyrði mig til að
versla hér um daginn. Við fórum í
Hamraborg 1 og þar sem öll
bílastæði voru full lagði hann
bílnum ólöglega fyrir framan
húsið. Þegar við komum aftur út
sáum við að búið var að setja
sektarmiða upp á nokkur þúsund
krónur framan á rúðu bílsins. Er
heim kom hringdi ég niður á
Lögreglustöð og var mér vísað
áfram til réttra aðila sem vald
hafa til að fella niður sektir. Mér
var hins vegar tjáð að slíkt kæmi
alls ekki til greina, hægt hefði
verið fyrir okkur að leggja bílnum
bak við Hamraborgina. En þaðan
hefði ég ekki ég ekki getað gengið
inn í verslunina. Fékk ég ekkert
nema ókurteisi og skömm í hatt-
inn. En sem kunnugt er er á fáum
stöðum í bænum aðstaða fyrir
sjúklinga til að versla. Hef ég því
eftir þetta aðeins verslað í Reykja-
vík þar sem góð aðstaða er fyrir
sjúklinga að leggja bílum sínum og
að komast inn í húsið.
Eitt sinn þurfti ég að koma við í
gjafavöruverslun í Reykjavík og
lagði ólöglega fyrir framan
verslunina þar sem ekki var um
annað að ræða. Ég fékk sektar-
miða á bílinn eins og fyrri daginn.
Fórum við niður á Lögreglustöðina
og var okkur vísað til yfirmanns
mótorhjóladeildarinnar sem kvað
það sjálfsagt að fella niður sektina
þar sem sjúklingur ætti í hlut og
gæti ekki komist ferða sinna á við
heilbrigt fólk.“
Kona úr Kópavogi.
VELVAKANDI hafði samband
við lögregluna vegna þessa og fékk
þau svör að bifreiðar fatlaðra ættu
að vera merktar með sérstökum
miðum sem fást hjá Styrktarfélagi
lamaðra og fatlaðra. Sérstakt tillit
er tekið til slíkra bif eiða.
• Ferðir
strætisvagna
Á síðustu og verstu tímum
eru það sífellt fleiri sem hafa ekki
efni á að eiga og reka bíla og verða
því að notast við strætisvagna.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Bridgeunnendur muna eflaust
eftir heimsókn sænsku Evrópu-
meistaranna Morath og Göthe og
sigri þeirra á Stórmóti Bridge-
félags Reykjavíkur á síðasta
vetri. Nýlega bættu þeir enn einni
fjöður í hatt sinn með sigri á
Caransa Philip Morris mótinu í
Amsterdam ásamt félögum sínum
úr sænska landsliðinu, Brunazell
og Lindquist. Annað árið í röð,
sem þeir sigra í móti þessu.
Spilið í' dag var verðlaunað
sérstakiega á móti þessu. Hlaut
þau Hollendingurinn Hans
Krejns ásamt félaga sínum, Hans
Vergoed. Og svo skemmtilega vill
til, að Krejns var í hollenska
landsliðinu. sem heimsótti B.R.
um árið.
Suður gaf, allir á hættu.
Vestur
S. D5
H. ÁIO
T. G932
L. D10962
Norður
S. G10972
H. D4
T. ÁKD7
L. K5
Austur
S. K643
H. G83
T. 85
L. Á843
Suður
S. Á8
H. K97652
T. 1064
L. G7
Eftir að suður hafði opnað á
tveim tíglum, sögn með fjölda
merkinga, varð hann sagnhafi í
fjórum hjörtum. Hart sagt eins og
oft er þegar reyndir spilarar
kljást.
Krejns var í vestur og spilaði út
lauftíu, lágt úr borði og austur tók
slaginn. Hann skipti í spaða, suður
tók með ási og spilaði lágu trompi.
Krejns tók strax á ásinn og spilaði
spaðadrottningunni, sem austur
tók með kóngi(!) og spilaði þriðja
spaðanum. Með þessu móti
tryggðu þeir félagar sér annan
trompslag — einn niður.
Rétt er það, að suður gat unnið
spilið með því að taka ekki strax á
spaðaásinn. En það breytir ekki
því, að þeir félagar nýttu alla
möguleika, sem fyrir hendi voru í
vörninni.
[ ..Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddí
12
hann áfram. — Ég hefði
auðvitað tekið það fram í
skýrslu minni. Já, ég hafði
reyndar hugsað mér að hringja
um leið og heim var komið, en
fyrst þér komuð sjálfur
Madsen get ég sagt yður rétt
eins og er...
— Já, ég hefði auðvitað
uppgötvað það eí eitthvað hefði
verið bogið við þetta.
Madsen stóðst ekki lengur
mátið heldur hneppti frá eísta
hnappinum á einkennisbún-
ingnum. meðan hann horfði á
Holm la'kni.
— Sannleikurinn er sá..,
Það var engu Iikara en Holm
læknir ætti erfitt með að
viðurkenna það. — Sannleikur-
inn er sá að það eru greinileg
merki um rauðan sand í höfð-
inu á fröken Wainberg. Ég
meina — ég hefði auðvitað
gctað sagt það strax. cn ég vildi
ekki vekja kvíða með fólki. en
það bendir til.
— Rauður sandur — þú átt
við eins og er á skógarstígnum?
Madsen tuggði blýantinn í
áfergju.
— Já. það var einmitt það
sem ég vildi sagt hafa. Það
bendir sum sé til að fröken
Wainberg hafi veriö slegin
niður með sandpoka eða ein-
hvcrju slíku, sagði Holm lækn-
ir að iokum og lét augun
hvarfla milli viðstaddra sem
allir sýndu furðu sína í fasi og
andliti.
3. kafli
Seinna — löngu. löngu
seinna — átti Susanne eítir að
minnast þessa fyrsta kvölds á
Eikarmosaba' í skugga hræði-
legs morðs og blaðaskrifa. Hún
átti eftir að spyrja sjálfa sig
margsinnis hvort það væri
hennar sök að morðinginn tók
aí skarið og í huganum íór hún
yfir hverja hreyfingu og hvert
orð seih sagt hafði verið eftir
að hún hafði opnað dyrnar að
bókaherberginu.
En hvernig átti hún að vita
að hún á þessu fyrsta kvöldi á
heimili Martins var meðvirk-
andi orsök til takmarkaiauss
óláns...
Þegar hún lauk upp þungum
dyrunum að bókaherborginu
eftir að haía farið upp og haft
fataskipti var ckkert sem sagði
henni. að mannslffi myndi
borgið ef hún í þess stað hefði
þotið út um aðaldyrnar. Ilún
var í öldungis ágætu skapi og
fann að hún með skýrslu sinni
hafði gert skyldu sína og taldi
sig hafa hlíft sjálfri sér og
fjölskyldu Martins við frekari
óþægindum. Menn höfðu orðið
ásáttir um að lfklega hefðu
verið tveir fullir menn að
slangra þarna. Einn sem hafði
hnigið niður og svo hinn sem
haíði rotað Susanne aí ein-
hverjum ástæðum — og
væntanlega bara af því að hann
var fullur. Þetta var allt ósköp
lciðinlegt. en það var engin
ástæða til að gera meira veður
út af því en nauðsynlegt var.
Fyrst ba'ði Madsen. Jasper
Bang. Martin. Ilerman Kelvin
og Ilolm læknir höfðu farið út
þegar hún hafði lokið við að
gefa skýrsluna. en fundu
hvergi nein ummerki eftir fullu
mennina tvo.
Svo að Susanne opnaði dyrn-
ar að bókaherberginu með
ágætri samvizku. Hátt var til
lofts og vítt til vcggja og hún
stóð andartak dolfallin af
hrifningu f dyragættinni. Hús-
gögnin voru hér sem annars
staðar smekkleg og bækur
þöktu veggina til lofts.
Við eldinn var langur sófi
með silkiáklæði og þykkum
púðum og þar hafði fjölskyldan
sýnilega safnast saman til að fá
sér drykk fyrir kvöldveröinn.
Ef Susanne hafði ómeðvitað
kviðið fyrir að hitta Gittu
aftur. sefaðist hún snarlega.
Hver sem skoðun Gittu var á
málinu þá hafði hún vit á að
Jeyna henni og áður en Susanne
vissi af hafði Gitta látið hana
haía bezta sætið og gefið henni