Morgunblaðið - 20.12.1978, Qupperneq 27

27
þeirri músíkkölsku stemmningu,
sem í henni bjó. Hún las mikið og
átti safn góðra bóka. Guðný var
yfirlætislaus og hlédræg, orðvör
og orðheldin, hljóðlát um sína
helgidóma. Hún átti gott skop-
skyn, lágan mjúkan hlátur og
viðmótið var létt og hlýtt.
Snemma ævi sinnar kynntist
hún stúlku, ættaðri frá Skorrastað
í Norðfirði, Guðrúnu Jónsdóttur.
Var hún nýkomin úr dvöl sinni í
Skotlandi og kenndi Guðnýju
ensku, en skrifstofustörf voru
Guðrúnar atvinna. Tókst með
þeim stöllum mikil tryggð og
vinátta. I sameiningu létu þær
reisa vandað ibúðarhús að
Sjafnargötu 12, og bjuggu þar á
efstu hæð, við hið fegursta útsýni,
alla tíð síðan. Þær unnu sömu
hugsjónum, voru andlega tengdar,
þó skapgerðir þeirra væru harla
ólíkar. Hygg ég að þær, í langri
samvist, hafi sálrænt auðgað hvor
aðra. Guðrún er nú ein í heimili
þeirra, háöldruð en óbuguð.
Um áramót 1921—32 tók Guðný
til fósturs bróðurdóttur sína,
Helgu S. Ólafsdóttur, sex ára
gamla, er snögglega hafði misst
föður sinn. Tveim árum fyrr hafði
Guðrún tekið til fósturs frænku
sína, Halldóru Sigurjónsdóttur, á
sama reki. Bjuggu þær telpunum
fagurt heimili, sýndu þeim ástúð í
umönnun, veittu þeim hið bezta
veganesti. Hafa báðar fóstur-
dæturnar launað þeim með nær-
gætni og elskusemi, svo sem vert
var. Guðný sá og um uppfóstrun
annars barns, bróðursonar síns,
Ólafs Galta Kristjánssonar, þó
ekki væri hann í hennar umsjá.
A guðsvegum gekk hún hér á
jörð og því mun hún áfram halda í
nýju umhverfi uppheima.
Guðnýju þökkum við systur-
tryggð, vináttu og samfylgd um
hálfrar aldar skeið. Líkt og
kertalog blaktir í kyrrð jólaföstu,
hlýtt og stillt, er minning sú sem
við um hana eigum.
Innilega samúð vottum við
aðstandendum öllum.
Steingerður Guðmundsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 1978
FREDE JENSEN
— MLNNINGARORÐ
Fæddur 26. ágúst 1898.
Dáinn 12. desember 1978
Þegar náinn ættingi eða vinur
fellur frá, á sviplegan hátt, kemur
margt í hugann, sem haldið var
gleymt. Svo var um okkur yngstu
systkinin frá Yzta-bæ í Aðalvík,
þegar mágur okkar varð fyrir því
slysi, sem leiddi hann til dauða,
nærri samstundis.
Þótt hægt sé að hugga sig við, að
þetta sé leiðin okkar allra og við
fáum engu um ráðið, hvenær kallið
kemur, fer ekki hjá því að fólk
hugleiði, hversu hörmuleg bif-
reiðaslysin eru orðin í önn dagsins
og virðist 'SJma hvaða ráðum sé
beitt til úrbóta.
En það fer um þetta eins og að
ráða sínu skapadægri, við virð-
umst svo vanmáttug og smá að við
viðurkennum gjarna að auðna
ræður.
Jensen var fæddur í Ynding í
Danmörku og kom til íslands árið
1927 og settist að á Akureyri,
starfaði hann þar sem vefari hjá
Gefjun. Þar hitti hann unga stúlku
frá Látrum í Aðalvík Aðalheiði
Friðriksdóttur og hafði um leið
fundið sinn lífsförunaut og fylgd-
ust þau að síðan og voru hvort
öðru sá förunautur, sem allir kjósa
sér að hafa. Þau gengu í hjóna-
band 14. maí 1932. Stuttu eftir
giftinguna komu þau í heimsókn
til okkar í Aðalvík og fluttu með
sér fjarlægan andblæ og var þetta
tilhlökkunarefni í langan tíma
áður, og auk þess ánægjuleg
reynsla, sem við munum enn. Það
höfðu til dæmis aldrei sést gerfi-
blóm á okkar stofuborði, aðeins
sóleyjar.
Einnig þótti okkur sjálfsagður
hlutur, að maður svona langt að
kominn, borðaði ekki soðinn bút-
ung eins og við, heldur pulsur á
danska vísu, en slíkt fágæti
höfðum við aldrei áður augum
litið, hvað þá bragðað, og var því
beðið í miklum spenningi eftir því,
hvort nokkuð yrði eftir við fyrstu
máltíð og minnir þetta okkur á
sögu Matthíasar Jochumssonar,
um svipað atvik frá æsku hans.
Fyrir utan að vera svona spenn-
andi, var mágur okkar mjög góður
okkur krökkunum og náðum við
mjög góðu sambandi við hann. Þá
kom í ljós að hann var sportmaður
í sér, hafði gaman af veiði- og
gönguferðum, enda stundaði hann
hvorttveggja til hins síðasta og
var einmitt á morgungöngu þegar
kallið kom..
Þau Jensen og Aðalheiður eign-
uðust fjögur börn, eða tvíburana
Friðrik og Níels, en Níels lést fyrir
7 árum, þá Engilbert og Laílu, sem
lézt á ellefta ári, auk þess gekk
hann dóttur Aðalheiðar, Eddu í
Fædd 30. ágúst 1939.
Dáin 1. desember 1978.
„Maðurinn með Ijáinn" hefur
enn á ný gengið hér um garð,
óvæginn og miskunnarlaus, og
minnt okkur á, að við erum einskis
megnug gegn valdi hans.
Við sviplegt fráfall Kristínar
Áskelsdóttur er efst í hugum
okkar, samstarfsfólks hennar á
Sjúkrahúsinu og Heilsugæslustöð-
inni, minningin um hana, rólynda,
föðurstað. Þau hjónin fluttu frá
Akureyri árið 1954, þar sem þau
höfðu hafið búskap og settust að í
Keflavík að Hátúni 10. Um tíma
bjó sonur þeirra Friðrik í sama
húsi og var mikið og gott samband
þar á milli alla tíð.
En þar sem Jensen var mikill
sportmaður, sem áður sagði, lét
hann sig ekki muna um að skreppa
hjálpfúsa, styrka og umfram allt
trausta. Við þökkum fyrir að hafa
átt þess kost að kynnast og starfa
með henni.
Eiginmanni Kristínar og börn-
unum ungu og öðrum ættingjum
vottum við okkar dýpstu samúð og
biðjum þann, sem öllu ræður að
styrkja þau og styðja á komandi
tímum.
Starfsfólk Sjúkrahúss
og Heilsugæslustöðvar
Egilsstöðum.
KRIST/N ÁSKELS-
DÓTTIR - KVEÐJA
norður til Rauðuvíkur við Eyja-
fjörð og heimsækja Eddu, sem þar
býr, enda hægt að skreppa á sjó
með barnabörnunum eða fara í
veiði. Auk þess fóru hjónin margar
ferðir til Danmerkur til þess að
heimsækja ættingja hans, eftir að
börnin voru flogin burt og utan-
landsferðir orðnar tíðari en áður
var.
Foreldrar okkar fluttu frá Aðal-
vík 1941 og þá til Akureyrar, fengu
þau fyrst inni í húsi þeirra Jensens
og Aðalheiðar. Auk þess dvaldi
móðir okkar á heimili þeirra í eitt
og hálft ár, þá háöldruð og er þetta
hvorutveggja til marks um
höfðingsskap þeirra hjóna og dró
Jensen heitinn aldrei úr, heldur
hjálpaði konu sinni á allan hátt,
svo þetta mætti takast.
I minningu okkar er Jensen hinn
hjálpsami, trausti og glaðværi
mágur, sem þótti gaman að lifa
lífinu á jákvæðan og margbreyti-
legan hátt og lét alltaf gott af sér
leiða ef þess var nokkur kostur.
Við biðjum honum góðrar heim-
komu, til þeirra sem á undan eru
farnir, eiginkonu, börnum og
öðrum ástvinum, Guðs blessunar.
Systkinin Yztabæ
tiaftland
Hver ertu.
ástin mín?

V.W-
3
Æ 4 Æ
Kornelíu tæmdist arfur og
auðurinn gjörbreytti lífi hennar.
Hún varð ástfangin af hertogan-
um af Roehampton, hinum
töfrandi Drogo, eftirsóttasta
ungkarli Lundúna og þau ganga
f hjónaband. Vonbrigði hennar
verða mikil er hún kemst að þvf,
að hann hefur aðeins kvænst
henni til að geta hindrunarlftið
haldið við hina fögru frænku
hennar, sem hún býr hjá. Á
brúðkaupsferð þeirra í París
verður Drogo raunverulega ást-
fanginn, — en í hverri? Er það
hin leyndardómsfulla og töfrandi
Desirée, sem hann hefur fallið
fyrir, eða hefur hinni hugrökku
Kornelfu tekist að heilla hann?

Var um slys að ræða, — eða var
það morðtilraun? Aylward var
minnislaus eftir slysið, mundi
jafnvel ekki eftir unnustu sinni.
En þegar Constant Smith heim-
sótti hann á sjúkrahúsið, vakn-
aði hann á ný til Iffsins ...
Þetta er ástarsaga af gamla
taginu, eins og þær gerðust
beztar hér áður fyrr. Og svo
sannarlega tekst Theresu
Charles að gera atburði og atvik,
sem tengjast rauðhærðu
hjúkrunarkonunni Constant
Smith, æsileg og spennandi.
bessi bók er ein allra skemmti-
legasta ástarsagan sem Theresa
Charles hefur skrifað og eru þær
þó margar æsilega spennandi.
Rauðu ástarsögumar
Margtt Södpiholni
BRÚÐURIN UNGA
'

Karlotta var
kornung þeg-
ar hún giftist
Ancarberg
greifa, sem
var mun eldri
cn hún. Hjóna-
bandið varð
þeim báðum
örlagaríkt, en
þó einkum
greifafrúnni
ungu. Hún
hrekst næst-
um ósjálfrátt 1
faðminn á
ungum fiski-
manni,
órcyndum f ástum, en engu að siður
löngunarfullum og lífsþyrstum. í kofa
fiskimannsins á Karlotta sinar mestu unaðs-
og sælustundir, stolnar stundir og örlaga-
ríkar. Greifafrúin unga verður barnshaf-
andi og framundan er þrjózkufull barátta
hcnnar fyrir framtfð þessa ástarbarns. sem
vakið hefur lffslöngun hennar á ný. —
Brúðurin unga er ein Ijúfasta Hellubæjar
sagan. sem Margit Söderholm hefur skrifað.
ELSE-MARIE NOHR
rtÓTTINN
Morten erl
sendiboði and-
and-spyrnu-
hreyfingarinnar
í einni slíkri
ferð hittir
hann írenu,
þar sem hún
er fársjúk og
févana á
flótta. Hann
kemur henni
til hjálpar,
hættan tengir
þau nánum
böndum og
þau upplifa
hina einu
sönnu ást. Grunsemdir vakna um að hún sé
stúlkan. sem hrcyfingin leitar og telur
valda að dauða systur Mortens. .Eðstaráðið
dæmir írcnu til dauða í fjarveru hennar, —
og sennilega yrði Morten falið að fram-
kva'ma aftökuna. Ást Mortens heldur aftur
af honum. hann vill sanna sakleysi írenu og
frestar að taka ákvörðun. En tíminn líður
og félagar hans leita hennar ákaft,
hringurinn þrengist og hanvæn hættan
nálgast...
SIGGE STARK
Ekki er öll fegurö
I andliti fólgin
Ástríður Berk
var sérstæð
stúlka og
óvenjulega
sjálfstæð. Hún
bauð örlögun-
um vissulega
hirginn og brátt
ka'mi . í Ijós
hvort henni
heppnaðist að
endurreisa
húskapinn á
Steinsvatni og
halda þvf
starfi áfram, 1H
scm stúlkurn-
ar f Karl-
hataraklúbbnum höfðu hafið. En hvernig
átti hún að gera sér grein fyrir, að hún, sem
engum tróð um tær og öllum vildi vel, ætti
svarinn og hættulegan óvin? Og þessi
óvinur gcrði henni svo sannarlega lffið lcitt!
Ástríður bognaði að vfsu. en hún brast ekki.
— ekki fyrr en ástin kom inn í líf hennar.
Og þar féll síðasta vígi hins rómaða
Karlhatarakiúbbs.