Morgunblaðið - 20.12.1978, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 1978
annan fagnað, áð heima hjá Svönu
og alltaf var þar allt hreint og
fágað og ekki stóð á góðgerðum.
Sérstaklega var undravert hvað
hún átti margar leiðréttingar ef
illa var farið með fallegan texta.
Leiðréttingum læddi hún fram
með blikk í augum og læddi sér
síðan eins og hind fram fyrir,
bíðandi eftir áhrifunum. Menn
voru ekki mikið fyrir að þurfa að
kyngja slíku. Svanlaug giftist vini
mínum Ragnari Á. Magnússyni
löggiltum endurskoðanda og fyrir
utan að annast hann, annaðist hún
fjórar bráðskemmtilegar dætur
þeirra, fyrst Sigurbjörgu, f. 28.3.
1944, sem bar nafn tengdamóður-
innar, gifta Aðalsteini Hallgríms-
syni, þá Mörtu f. 15.12. 1946, gifta
Þorsteini Eggertssyni, og svo
Svanlaug Gunn-
laugsdóttir - Kveðja
Fædd 12. júlí 1920.
Dáin 7. desember 1978
Ekki geta þessi kveðjuorð mín
til vinkonu minnar Svanlaugar
Gunnlaugsdóttur verið í höfuð-
stöfum og stuðlum, heldur örfá orð
í þakklæti fyrir margar og
skemmtilegar stundir.
Oftast var, eftir árshátíðar og
Hrafnhildi f. 10.3. 1948 gifta Pétri
Gunnarssyni, og síðast Ragnheiði
f. 12.9. 1949, gifta Keld Jörgensen.
Ég kveð hana þá að sinm og
þakka henni fyrir samveruna og
alla góða viðkynningu.
Beztu óskir.
Bárður Sigurðsson.
Minning:
Stefán Eiríksson -
Baldur Stefánsson
Mig langar til að skrifa hér
nokkur kveðjuorð vegna andláts
frænda míns Baldurs Stefánsson-.
ar og föður hans Stefáns Eiríks-
sonar, þó nokkuð sé umliðið frá
dauða þeirra.
Með þeim eru fallnar í valinn
tvær af hetjum hversdagsleikans,
sem lítið bar á í daglegri önn. Þeir
voru ekki menn sem stóðu á kassa
á torgi mannlífsins og börðu sér á
brjóst, heldur stundúðu sín störf
af hljóðri trúmennsku.
Að vísu umgekkst ég þá feðga
mest sem barn og unglingur og
yfir æskuminningunni hvíiir oft
viss blær óraunveruleika. I sam-
skiptum viö flest fólk skiptast
venjulega á skin og skúrir en á
minningarnar um umgengni mína
viö þá feðga bregður hvergi á
skugga. Frá þeim heyrðist aldrei
óvarleg orö stríðni eða kerksni
sem sært hefði viðkvæma litla sál.
Hlýja og umhyggja var í allri
þeirra umgengni við okkur syst-
kinin. Þeir kunnu einnig vel að
taka gamni og meinlausum
hrekkjum okkar. Góðlátleg kímni
einkenndi framkomu þeirra, aldrei
hæðni eða illkvittni.
Stefán var fæddur á Krossi á
Berufjarðarströnd 26. október
1898.-
Olst hann þar upp hjá foreldrum
sínum Eiríki Árnasyni og Ingi-
björgu Sigurðardóttur. Ungur fór
hann að heiman til uppfræðslu.
Fyrst að Skjöldólfsstöðum og
síðan Eydölum. Þá voru engir
barna eða unglingaskólar.
Árið 1919 kvæntist hann eftirlif-
andi konu sinni Margréti Ketils-
dóttur. Þau hófu búskap fyrst að
Grund í Stöðvarfirði síðan að
Hvalnesi sömu sveit. Árið 1930
fluttust þau norður að Krossi í
Mjóafirði. Þar bjuggu þau í 6 ár,
en fluttust þaðan að Minni-Dölum
í sömu sveit. Árið 1944 keyptu þau
Kross og fluttust þangað aftur.
Þar bjuggu þau til 1952, en fluttust
þá til Neskaupstaðar.
Árið 1965 byrjaði Stefán að tapa
sjón. Þau ákváðu þá að flytja til
Grindavíkur svo styttra væri að ná
til læknis. Þangað fluttust þau í
júní 1966.
Afburðamenn
og
örlagavaldar
Bárður Jakobsson skráði
AFBURDAMENN
0G
ÖRLAGAVALDAR
ÆVIÞÆTTIR TUTTUGU
OG EINS
MIKILMENNIS SÖGUNNAR
AFBURBAMENN
0G
ORLAGAVALDAR
AFBURBAMENN
0G
ÓRLAGAVALOAR
AFBUROAMENN
OG
ÖRLAGAVALDAR
AFBURÐAMENN
0G
ÖRLAGAVALOAR
Ægisutgafan,
ivit-iniR ruiiucu
MIXILMINNfi SðeUMMAR
Æviþælti/ tuttuffu mtkiímenna sóffunnttr
ÆVIÞÆTTIR TUTTUGU MlKILHENNA
cacuuuAD
V og síöasta bindiö í þessum bóka-
flokki er komiö út. Samtals hafa þá
birst 100 æviþættir manna sem
markaö hafa spor í sögunni og margir
veriö örlagavaldar í ýmsum efnum.
Þaö er ekki ofsagt aö þetta sé eigulegt
safn á hverju heimili, í senn skemmti-
legt og fræöandi.
Sem stendur eru öll bindin fáanleg
fyrir aöeins kr. 12.000.-, aö viöbættum
söluskatti, innbundin í snoturt band.
EVIÞC11IR 1UT1UCU
MIKILMENNfi SÖGUNNBR
Því miður var það til einskis
barist, því Stefán varð algjörlega
blindur í september sama ár.
Stefán og Margrét eignuðust
fimm börn. Þau fyrsta, andvana
fæddan dreng, l/i 1921, Baldur
13/4 1922, Egil 23/1 1924, Ragn-
heiði 6/10 1926 og Jón 2/2 1933.
Móður mína Ástu Ketilsdóttur
ólu þau hjónin upp frá tólf ára
aldri. Stefán reyndist henni sem
besti faðir, hlýr og umhyggjusam-
ur.
Stefán stundaði búskap mestan
part ævi sinnar. Hann var sérlega
natinn við skepnur, mikill hirðu-
maður og duglegur að afla sér og
sínum lífsviðurværis. Með bú-
skapnum stundaði Stefán sjó á
smábátum bæði til að afla heimil-
inu matar og drýgja tekjurnar.
Þótti hann góður sjómaður og
aflasæll, gætinn en þó áræðinn.
Eftir að hann fluttist til Nes-
kaupstaðar stundaði hann sjó-
mennsku og daglaunavinnu, en
hafði jafnframt fáeinar kindur sér
til gamans, einnig fyrstu árin í
Grindavík. Stefán tók nærri sér að
missa sjónina þó að hann æðraðist
ekki, sáu þeir sem þekktu hann vel
að honum var illa brugðið. Hann
var eins og vængstýfður fugl. Nú
var mesta ánægjan frá honum
tekin, að nota hug og hönd til
nytsamra verka. Þó hirti hann
sjálfur um kindur sínar í myrkr-
inu og skar af netum sér til
afþreyingar.
Stefán dó saddur lífdaga 17.
janúar 1976 á Sjúkrahúsi Kefla-
víkur eftir erfiða sjúkdómslegu.
Hann var sárþjáður en æðraðist
ekki, reyndi jafnvel að gera að
gamni sínu til hinstu stundar.
Baldur var elsta barn Stefáns og
Margrétar, fæddur 13/4 1922 að
Grund í Stöðvarfirði. Hann ólst
upp hjá foreldrum sínum og fylgdi
þeim. Hann hjálpaöi til við
búskapinn á sumrin en stundaði
sjó á vetrarvertíðum. Eftir að þau
fluttust til Neskaupstaðar og síðar
til Grindavíkur stundaði hann
eingöngu sjómennsku, aðallega
sem matsveinn. Hann var góður
sjómaður, handlaginn og verk-
hygginn. Sem matsveinn var hann
hagsýnn og hirðusamur.
Hann var skyldurækinn og lét
sig aldrei vanta í vinnu. Baldur
var góðgjarn og rausnarlegur.
Hann mátti ekkert aumt sjá og
vildi allra vanda leysa. Aldrei tróð
hann illsakir við fólk, frekar lét
hann hlut sinn en hann stæði í
illdeilum við aöra. Foreldrum
sínum var hann sérstaklega góður
og umhyggjusamur, sérlega móður
sinni eftir að hún stóð ein uppi.
Hún á nú um sárt að binda eftir að
hafa misst ' þá báða hann og
Stefán.
Seinustu ár ævi sinnar bjó
Baldur með Karólínu Jónsdóttur
Sjólyst Grindavík og hefur hún nú
mikils misst.
Aðfaranótt 24/4 1978 fór Baldur
að heiman frá sér á leið til vinnu
sinnar, uni borð í bátinn sem hann
var matsveinn á. Hann kom aldrei
aftur. Enginn veit nákvæmlega
hvað skeði, en hann fannst
drukknaður í Grindavíkurhöfn.
Baldur fékk oft svimaköst, sem
rekja mátti til mikils höfuðhöggs
er hann hlaut um borð í bát fyrir
nokkrum árum.
Þar yfirgaf góður drengur þessa
jarðvist. Að öllu venjulegu hefði
hann átt eftir að eiga hér mörg góð
ár sér og sínum til ánægju.
Við þökkum honum samvistirn-
ar á árunum sem hann fékk að
vera á meðal okkar.
Nanna Gunnarsdóttir
Lítið barn
hefur
Irtið sjónsvið