Morgunblaðið - 28.02.1979, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. FEBRÚAR 1979
VlW
MORÖ-dNc
KflFP/NO
v oi'
u >
GRANI GÖSLARI
•2I9V
©PIB
COPINIUCIN
.■ HOVLE-
Hann hefur verið búinn að aðstoða einhvern.
-í*
Wfl
Hvaða bar er þetta eiginleKa,
— sem lætur gestina biða alla
nóttina eftir afgreiðslu?
23/
Er símareikningurinn kominn?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Aðeins eitt spil verður alltaf
öruggur slagur í trompsamningi.
Sá sem á trompásinn hverju sinni
hefur þó venjulega ekki úrslita-
vald um vinning eða tap. Það getur
þó skeð eins og spilið í dag sýnir.
Suður gaf, allir á hættu.
Norður
S. 10983
H. G6
T. 7
L. KDG1093
Vestur Austur
S. KG52 S. ÁD764
H. 82 H. Á9
T. ÁKG62 T. 1043
L. 54 L. 872
Suður
S. -
H. KD107543
T. D985
L. Á6
COSPER
Þeir komast aldrei lengra en að spyrja hvor annan: Ha? Hvað
varstu að segja?
Skammsýni
í orkumálum
Svonefnd Orkuspárnefnd hefur
nú látið í ljós álit sitt eða alvisku-
spádóm, um orkunotkun ís-
lendinga til næstu aldamóta. Ég
verð að segja að ef allar nefndir,
ráð og starfshópar núverandi
stjórnar væru jafnstaurblindar og
þessi, þá er sannarlega ekki von á
góðu, eða eru það orkuyfirvöld sem
fyrirskipa og nefndirnar sem
hlýða?
Það var táknrænt um skamm-
sýni núverandi ríkisstjórnar i
orkumálum þegar forsætisráð-
herra „féll allur ketill í eld“ er
hann frétti um hina gífurlegu
olíuverðshækkun sem nú blasir
við. Það má segja að um mörg ár
hafi fjölmargir bæði lærðir og
leikir, erlendir og innlendir bent á
hina miklu hættu er vestrænum
iðnaðarþjóðum stafi af minnkandi
olíubirgðum jarðar og bæði af því
og ýmsum öðrum ástæðum (t.d.
stjórnmálalegum) stórhækkun
olíuverðs. Það virðist næsfcum
vonlaust að koma þessum sann-
leika inn úr afturhaldskalkaðri
hausskel þeirra óheillaafla sem
hafa borist af sinni alþekktu
ósvífni gegn nánast allri beislun
innlendra orkugjafa um margra
áratugi. Nú vær þjóðin áreiðan-
lega að súpa seyðið af því að hafa
falið skammsýnum mönnum
stjórn orkumálanna.
• Ótrúleg
skammsýni
Viðbrögð orkuyfirvalda í
þessum mikla þjóðarvanda sem nú
blasir við eru sprenghlægileg.
Rokið er til og tugir skólamanna
sendir út um borg og bý til að
kenna fáfróðum almenningi rétta
stillingu hitunartækja, rétt eins og
enginn maður „úti á landi" hafi
minnsta vit á þeim efnum. Svo er
líka talað um að breyta í hvelli
vélum togaranna til brennslu
svartolíu, jafnvel þótt mjög sé
umdeilt af þeim sem reynt hafa
hvort sú breyting borgar sig.
Orkumálanefnd gerir ráð fyrir
svo til sömu olíunotkun hérlendis
til nætu aldamóta og nú er. Það er
bara barið hausnum við steininn
þótt vitað sé að olíubirgðir jarðar
séu brátt á þrotum og jafnvel þótt
takist enn um sinn að pína
nokkurt magn út úr jarðarkúlunni
þá er það jafn víst að þær dreggjar
verða á því toppverði sem engan
órar fyrir nú.
Orkuráðherra lýsti því yfir í
útvarpi að passlegt væri að það
tæki 100 ár að virkja nýtanlega
vatnsorku landsins. Formaður
orkumála á Islandi lýsir, sem sagt,
yfir algerum Þyrnirósarsvefni í
orkumálum. Við erum nú þegar
búin aö sofa orkumálasvefni allt of
lengi. Nú þarf hinn íslenski kóngs-
sonur bjartsýnis og framfara að
brjótast í gegnum hið þéttriðna
afturhalds orkumálaþyrnigerði er
núverandi orkuráðherra virðist
sitja fastur í.
*
• Arnesingar
í orkusvelti
Fólkið í þorpunum austan
fjalls sem ekki hefur jarðhita
„Fjólur — mín Ijúfa"
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
í sveitakeppni opnaði suður við —
annað borðið á 4 hjörtum. Opnun-
in tókst vel því allir sögðu pass þó
A-V ættu 4 spaða í spilinu.
Vestur tók fyrsta slaginn með
tígulkóng og skipti síðan í tromp
þegar hann sá einspilið á borðinu.
Sexið frá borðinu og austur kom
auga á mjög góða vörn þegar hann
lét níuna. Sagnhafi fékk slaginn og
trompaði tígul með seinna trompi
blinds. Síðan spilaði hann laufun-
um. I þriðja laufið lét sagnhafi
tígul en vestur trompaði og skipti í
spaða. Eftir þetta varð ekki hjá
því komist, að gefa slagi á báða
rauðu ásana. Einn niður.
Á hinu borðinu endaði suður í 5
hjö tum og upphafið var það sama.
En í þetta sinn tók austur á
hjartaásinn þegar vestur skipti í
hjarta og eftir það var sagnhafi
ekki í vandræðum með að taka
sína ellefu upplögðu slagi.
Það var virkilega vel spilað hjá
austri í fyrra tilfellinu að taka
ekki á hjartaásinn. En spilarinn
gat engu að síður unnið spilið.
Aðeins þurfti að spila laufunum
áður en seinna trompið í borðinu
var notað. I þriðja laufið léti suður
tígul eftir sem áður og vestur
trompaði. En þá ætti hann ekki
framhald sem dygði. Segjum hann
spilaði spaða, trompað, tígull
trompaður og laufi spilað. Austur
mætti trompa með ásnum en um
leið léti suður síðasta tígul sinn og
spilið unnið.
71
— Þú getur verið alveg
róleg. Þú getur bókað að ég fer
héðan á þeirri sömu stundu og
lögreglan veitir mér leyfi til
þess, sagði Susanne og reyndi
af alefli að halda stillingu sinni
og settist við hlið Martins.
Þegar henni varð litið á grát-
bólgið andlit Mögnu frænku
hætti hún við að segja það sem
henni hafði búið í brjósti, en
hún gat ekki komið í veg fyrir
að hendur hennar skuifu þegar
hún lyfti tekatlinum.
— Ég skal hjálpa þér.
Jasper sem sat við hlið henn-
ar tók rólega teketilinn af
henni og skenkti í bollann og
reyndi að brosa til hennar
uppörvandi. Martin virtist á
hinn bóginn ekki veita því
athygli að hún hefði komið inn.
Hann drap í hálfreyktri síga-
rettunni á undirskálinni og
kveikti f nýrri en hann hafði
ekki augun af Gittu augnablik.
— Góði, scgðu citthvað, æpti
Gitte. — Þú veizt cins vel og ég
að það var hún sem keyrði
hann niður. Annað er það að
hún er huglaus og þorir ekki að
taka út réttmæta refsingu en
fyrst hún er nú farin að fiækja
fjölskyldu okkar inn f sín
myrkraverk þá verður að
stöðva þetta ...
— Ætli það séu ekki ákveðin
myrkraverk framin í þessari
fjölskyldu þótt ekki sé þetta,
sagði Martin reiðilega. — Hvað
ætli við getum svo sem sett
okkur á háan hest og ákært
aðra?
— Nei, nú gengur svo
sannarlega fram af mér.
— Það dundi illskulega í
Hermani frænda og hann
blánaði f andlitinu.
— Ég held þú farir fulllangt
núna, drengur minn. Eitt er
ærumál sem leyst er milli gam-
alla vina og annað er morð og
manndráp.
— Þið hafið ekki minnstu
sönnun fyrir því að Susanne
segi ekki allt satt, sagði Martin
og horfði nú í fyrsta skipti
beint á Susanne. — Ja, þú
verður að afsaka að við
ræðuum þig svona fyrir fram-
an þig, en það hefur þann kost
að þú getur lagt þitt til mál-
anna.
— Susanne þarf ekkert að
leggja til málanna, enda hcfur
cnginn ráðist á hana, greip
Herman inn í. — Ég var ekki
að tala um Susanne, heldur um
þig, sem skyndilega kemur með
grófar ásakanir á hendur fjöl-
skyldu þinni. Ég trúi því
sannarlega að Susanne hafi
keyrt Einar Einarsen niður af
slysni og sfðan rekið höfuðið
svo hrottalega f að hún man
ekkert eftir því.
— Og hvað þá með Lydiu?
Gitte var skrækróma.
— Lydia datt niður stigann.
Herman frændi var bæði
örvæntingarfullur og þreytu-
legur og Magna frænka fór að
vatna músum hvar hún sat við
hinn borðsendann. Þungur
hljóðlátur grátur svo að hún
skalf frá hvirfli til ilja.
— Eigum við nú ekki bara
að reyna að taka þessu rólega,
sagði Jasper. — Þetta getur
ekki staðið endalaust. Það er
engin ástæða til að við segjum
citthvað í fljótfærni sem við
myndum sjá eftir síðar. Þcgar
ég var inni hjá Bernild sfðast
var hann að tala um að hann
héldi sig vera á villigötum. Þið
getið bókað það að hann finnur
ókunnan aðila á næstu klukku-t
tfmum og handtekur hann og
Susanne verður hreinsuð af
öllum grun og við fáum öll leyfi
til að halda hvert okkar leið.
Martin leit á hann fullur
þakklætis.
— Þetta er rétt hjá þér Jasp-
er. Við skulum reyna að taka
þessu rólega. Þetta er orðinn
langur dagur og við höfum
ekkert fengið að hreyfa okkur
og það hefur reynt um of á
taugarnar hjá Gitte. Þú ert