Morgunblaðið - 16.05.1979, Blaðsíða 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAI 1979
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 1979
17
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfuiltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiósla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson
Aóalstræti 6, sími 10100.
Aöalstrœti 6, sími 22480.
Áskritargjald 3000.00 kr. ó mónuói ínnanlands.
I lausasölu 150 kr. eintakið.
Þaklyftíngin
Umræður um efnahags-
mál hafa einatt verið á
lágu plani hér á landi. Sjald-
an þó eins og núna, ef tekið
er mið af yfirlýsingum ráð-
herra í fjölmiðlum og á
Alþingi. Þannig eru þeir að
reyna að koma því inn hjá
þjóðinni, að efnahagsöng-
þveitið sé að kenna því, sem
kallað hefur verið „þaklyft-
ing“ og þeir segjast hvergi
nærri hafa komið. Fyrir
nokkrum vikum þóttust
einhverjir vera búnir að
finna lausnarorðið í bar-
áttunni við verðbólguna, sem
átti að vera fólgið í „launa-
kjallara“, hvað svo sem það
nú er.
Þegar ríkisstjórnin var
mynduð var hennar fyrsta
verk að hrófla upp þessu
margumtalaða „launaþaki".
Þannig var þó frá smíðinni
gengið, að það tók ekki til
allra launþega jafnt. Þannig
höfðu sumir þak á fleiri en
ein laun, eins og t.a.m.
ráðherrarnir. Þau eru
annars vegar á
þingfararkaupið en hins
vegar á ráðherralaunin, af
því að þau eru aðskilin. Þess
vegna voru helmingi hærri
laun undir þaki hjá þeim en
hjá öðrum starfsmönnum
ríkisins, sem taka laun í einu
lagi.
Áður hafði það gerzt, að
borgarstjórn vinstri flokk-
anna í Reykjavík hafði sam-
þykkt að ekkert þak skyldi
vera á launum borgarstarfs-
manna frá áramótum og
gerðu lögin ráð fyrir, að sú
samþykkt skyldi standa.
Þegar svo var komið, undu
aðrir launþegar illa sínum
hlut ög stefndu málinu fyrir
dóm, sem úrskurðaði, að eitt
skyldi yfir alla opinbera
starfsmenn ganga. Lúðvík
Jósepsson hefur ráðizt
harkalega á þennan dóm og
getur ekki skilið, hvers
vegna alþingi og ríkisstjórn
megi ekki mismuna launþeg-
um að eigin geðþótta, án þess
að dómstólarnir séu að
skipta sér að því.
Næst var þakinu lyft af
alþingismönnum og ráð-
herrum. Við það hækkuðu
laun ráðherra um allt að 160
þús. kr. á mánuði og reiknast
frá áramótum. Upp úr því
fór að bera á því, að
ráðherrarnir voru komnir á
nýja bíla eða höfðu þá í
pöntun. Flestir munu þeir þó
eign ríkissjóðs.
Nú er ríkisstjórnin aftur
farin að tala um launaþak
sem einn lið í margþáttaðri
löggjöf, sem öll miðar að því
að skerða ráðstöfunartekjur
launþega. Engin ástæða er
til að ætla, að til hennar
verði betur vandað en í hið
fyrra sinnið. A.m.k. hefur
reynslan af gerðum ríkis-
stjórnarinnar fram að þessu
verið sú, að eitt skuli ekki
yfir alla ganga. Eftirtektar-
vert er einnig, að hlutur
hinna lægst launuðu hefur
versnað frá því sem var,
meðan ríkisstjórn Geirs
Hallgrímssonar sat að
völdum.
Hálfsannleiki eða
„formlygi”
IMorgunblaðinu í gær
kemst Steingrímur
Hermannsson dómsmálaráð-
herra m.a. svo að orði að ekki
sé „hægt að horfa fram hjá
því, að samningar Flugleiða
við flugmenn um lyftingu
launaþaks, verkfall
farmanna og önnur átök á
vinnumarkaðinum stofna
allri viðleitni ríkisstjórnar-
innar til þess að draga úr
verðbólgunni í stóra hættu."
Við þessi ummæli er
margt að athuga. í fyrsta
lagi lá lyfting launaþaks
flugmanna fyrir, þegar efna-
hagsráðstafanirnar voru
afgreiddar frá Alþingi, svo
ekki þýðir um að sakast eftir á.
í öðru lagi hafði sátta-
nefnd ríkisstjórnarinnar
milligöngu um það „að upp-
hefja umrætt vísitöluþak frá
og með 1. apríl 1979“, sem
ekki verður trúað að hafi
verið gert í andstöðu við
ríkisstjórnina, allra sízt eftir
að ráðherrarnir höfðu lyft
vísitöluþakinu af launum
sjálfs sín frá áramótum.
Hálfur sannleiki oftast er
óhrekjandi lygi, segir hið
fornkveðna. Dómsmálaráð-
herra segir satt að forminu
til. Þess vegna eru ummæli
hans hálfur sannleiki, en um
leið hálf lygi, sem einnig
mætti kalla „formlygi“.
BIRGIR
ISLEIFUR
GUNNARSSON:
AÐ
LOKNUM
LANDSFUNDI
Sjálfstæóisflokkurinn hefur nú markaö sér ákveónari og einarðari stefnu en hann hefur
gert um langt árabil.
Landsfundur Sjálfstæðis-
flokksins um aðra helgi sýndi
svo að ekki verður efast um,
innri kraft og styrkleika flokks-
ins. A landsfundi voru saman
komnir tæplega 900 fulltrúar
víðsvegar að af landinu. Þar var
forysta flokksins kosin í al-
mennri atkvæðagreiðslu. Þar
fóru fram miklar umræður um
stefnu flokksins og hún mörkuð
til næstu framtíðar.
Enginn annar stjórnmála-
flokkur á íslandi viðhefur slík
vinnubrögð. Enginn annar
stjórnmálaflokkur sækir í jafn
ríkum mæli kraft sinn til fólks-
ins í landinu. Aðrir stjórnmála-
flokkar velja sér forystu og móta
stefnu sína á tiltölulega fámenn-
um fulltrúasamkomum. Sjálf-
stæðisflokkurinn einn kveður til
jafnstóran hóp og raun ber vitni
til að fara með æðsta vald í
málefnum flokksins.
Kosningar
á landsfundi
Eftir að fundinum lauk hafa
blaðaskrif og umræður einkum
snúist um kosningar þær, sem
fram fóru á fundinum um for-
mann, varaformann og mið-
stjórn. Það er eðlilegt. Kosning-
anna hafði verið beðið með mik-
illi eftirvæntingu og vissulega
var spenna í lofti. Úrslitin og
gagnkvæmar stuðningsyfirlýs-
ingar þeirra, sem kepptu, urðu
ótvírætt til að styrkja flokkinn.
Gengið var til kosninga á heiðar-
legan og lýðræðislegan hátt og
enginn vafi er á því, að flokkur-
inn kom sterkari út úr þeirri
raun.
Kosningar um persónur vekja
alltaf forvitni og umtal og því
koma hinar miklu umræður um
kosningarnar á landsfundi ekki
á óvart. Um hitt aðalverkefni
fundarins hefur hinsvegar verið
minna rætt, en það er stefnu-
mótun flokksins og sú mikla
vinna, sem lögð var í undirbún-
ing að stefnumótuninni.
Málefna-
undirbúningur
í allan vetur hafa starfað 14
málefnanefndir, sem hafa fjallað
um helztu svið þjóðlífsins.
Nefndirnar hafa rætt ástand
mála, undirbúið tillögur að
stefnu og margar þeirra hafa í
vetur haldið opna fundi og ráð-
stefnur til að fá fram hugmyndir
og viðbrögð fleira fólks. Á þenn-
an hátt hafa hundruð áhuga-
samra flokksmanna Iagt hönd á
plóginn og unnið að undirbún-
ingi stefnumótunarinnar. Það er
langt síðan að jafnmikið líf og
kraftur hefur verið í hinum
einstöku flokksstofnunum og í
vetur.
Birgir íal«rfur Gunnaraaon.
Nokkru fyrir landsfund voru
send út til allra Sjálfstæðisfé-
laga drög að ályktunum þeim,
sem lagðar voru fyrir landsfund.
Var það gert til þess að lands-
fundarfulltrúar gætu myndað
sér skoðun á hinum ýmsu álits-
gerðum áður en þeir komu á
fundinn.
Stefna til
langs tíma
Þá er rétt að minnast á einn
sjálfstæðan þátt í málefnaundir-
búningnum. Það er það mikla
starf, sem unnið hefur verið til
að móta stefnu flokksins til
langs tíma. „ísland til aldamóta"
hefur það starf verið kallað.
Sérstök nefnd mennta- og fræði-
manna hefur undirbúið álitsgerð
um það, hvernig Sjálfstæðis-
flokkurinn vilji móta íslenzkt
þjóðfélag í næstu 20 ár. Það
verkefni var tekið fyrir á sér-
stakri ráðstefnu fyrr í vor og var
sjálfstæður liður í dagskrá
landsfundarins. Því verkefni
varð ekki lokið, en verður vænt-
anlega aðalverkefni flokksráðs-
fundar í haust.
Miklar
umrædur
um stefnuna
Því er ekki að neita að upphaf
landsfundarins mótaðist nokkuð
af þeirri spennu, sem fylgdi
kosningunum. Eftir því sem á
fundinn leið fór hann meir að
snúast um málefni en menn og
síðari hluti fundarins einkennd-
ist af miklum umræðum um
stefnu flokksins í hinum ein-
stöku málaflokkum. Voru um-
ræður oft líflegar og ekki allir
alltaf sammála, sem betur fer.
En hver er þessi stefna? Um
hvað snýst hún? Ekki verða því
gerð fullnægjandi skil í grein
eins og þessari, en stefnan verð-
ur rækilega kynnt nú á næst-
unni. Ákveðin megineinkenni má
þó greina og viss undiralda
mótaði umræðuna og hina end-
anlegu stefnumótun.
Einardari
stefna
en oftast ádur
Enginn vafi er á því að Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur nú mark-
að sér ákveðnari og einarðari
stefnu en hann hefur gert um
langt árabil. Sennilega verður að
líta allt aftur til ársins 1959 til
að leita að hliðstæðu, en stefna
flokksins þá markaði upphaf
„viðreisnárinnar“ eftir skipbrot
vinstri stjórnarinnar
1956-1959.
Stefna frjálshyggjunnar hefur
smám saman verið að skýrast og
verða markvissari í hugsun
sjálfstæðismanna. Þær hugsjón-
ir, sem tengja sjálfstæðisfólk
saman, hafa í vetur verið að
endurnýjast og fá nýja merkingu
við lausn þeirra daglegu vanda-
mála, sem stjórnmálamenn
þurfa að fást við. Þessi sameig-
inlegi hugsjónagrundvöllur er
styrkasta stoð Sjálfstæðis-
flokksins. Enginn getur verið í
vafa um það, sem fylgst hefur
með hræringum innan flokksins
í vetur, upplifði landsfundinn og
þá stemmningu sem þar skapað-
ist.
Frjálshyggju-
sveifla
í loftinu
En allt hefur sinn tíma. Það er
sennilega engin tilviljun, að
þegar Sjálfstæðisflokkurinn
markar ákveðnari og skýrari
frjálshyggjustefnu en oftast áð-
ur, virðist það sama vera að
gerast allt í kringum okkur. Fólk
er orðið þreytt á þessum miklu
ríkisafskiptum, sem hafa ekki
dugað við lausn vandamálanna.
Frá Noregi berast fréttir um
mikla hægri sveiflu. Ihaldsflokk-
urinn brezki vann stórsigur á
dögunum. Skoðanakannanir
benda til að frjálshyggjan sé í
sókn í Þýzkalandi og að komm-
únistar séu á undanhaldi í lönd-
um eins og Italíu, Frakklandi og
Spáni. Þannig virðist frjáls-
hyggjusveifla vera í loftinu víða
um Evrópu.
Nýr
hugsjónalegur
grundvöllur
Þessi sókn byggist á nýjum
hugsjónalegum grundvelli. Fyrir
nokkrum árum virtust vinstri
menn einoka alla umræðu um
breytingar í þjóðfélaginu. Nú er
þessu snúið við. Nú hafa frjáls-
hyggjumenn sett fram sína
stefnu og sínar kenningar í
endurnýjuðum búningi og um-
ræður um þá stefnu hafa í ríkum
mæli einkennt þjóðfélagsum-
ræðuna.
Sama hefur gerzt hér. Kveikj-
an að alvarlegri þjóðfélagsum-
ræðu í vetur hefur verið stefnu-
mótun Sjálfstæðisflokksins. Með
því hefur flokkurinn tekið frum-
kvæðið í öllum umræðum og á
sama hátt á flokkurinn eftir að
taka frumkvæði í aðgerðum til
endurreisnar íslenzks þjóðfélags.
Þjóðfélagid verður
að koma til hjálpar
Lárus Jónsson alþingismaður
er nýkominn úr ferð um hafís-
svæðið, sem hann fór ásamt hafís-
nefnd nú um helgina, en auk
hans eiga sæti í henni alþingis-
mennirnir Árni Gunnarsson, sem
er formaður, Stefán Valgeirsson
og Stefán Jónsson. í viðtali við
Morgunblaðið sagði Lárus Jóns-
son af þessu tilefni:
Alvarlegt ástand
— Við fórum norður á hafís-
svæðið eða þann hluta þess, sem er
talinn hafa orðið verst úti, Vopna-
fjörð, Bakkafjörð, Þórshöfn, Rauf-
arhöfn og Grímsey. Ástæða hefði
verið til þess að heimsækja fleiri
staði, sem urðu fyrir barðinu á
hafísnum, en að þessu sinni gafst
ekki tími til þess vegna anna á
Alþingi.
Við vissum það auðvitað fyrir, að
ástandið væri alvarlegt. Það á
alveg sérstaklega við um Þórshöfn
og Raufarhöfn, þar serh hafís á
Rætt við Lárus Jónsson alþingismann,
sem er nýkominn úr ferð um hafíssvæðin
Þistilfirði hefur reynzt mönnum
þar þungur í skauti. Á Þórshöfn
hefur nánast enginn afli borizt á
land í tvo mánuði og virtist mér
ástandið þar mjög alvarlegt, enda
erfiðleikar verið þar miklir að
undanförnu eins og kunnugt er. Á
Raufarhöfn hefur hafís ekki trufl-
að sjóróðra jafn langan tíma, en
hins vegar hafa orðið verulegar
truflanir á rekstri frystihússins
þar. Bátar á þessum stöðum öllum
hafa orðið fyrir tilfinnanlegu veið-
arfæra- og aflatjóni og erfiðleikar í
útgerð þeirra miklir af þeim sök-
um. Á Raufarhöfn og Þórshöfn
lögðu menn mikla áherzlu á, að
þeim yrði hlíft við aðgerðum til
þess að friða þorskstofninn í ljósi
þess að þeir hefðu þegar orðið fyrir
svo miklum töfum frá veiðum, og
þykir mér einsýnt að við því verði
orðið.
Mikil áherzla var lögð á það, að
það yrði að koma til móts við
fyrirtæki vegna flutningskostnaðar
á hráefni, en með þessum flutning-
um var komið í veg fyrir algjört
atvinnuleysi á þessum stöðum og
Hafís hefur verið landfastur í Þistilfirði um tveggja mánaða skeið.
Litlanesið og Fagranesið lokuðust um hríð inni á Krossavfk.
þykir okkur sanngjarnt að At-
vinnuieysistryggingasjóður hlaupi
þar undir bagga.
Til sveita er mikið fannfergi
miðað við árstíma og harðindi og
bændur víða að verða heylausir.
Tiilögur fyrir
mánaðamót
Eitt af fyrstu verkefnum hafís-
nefndar var að kynna sér það hjá
ríkisstjórninni, hvaða starfsskil-
yrði nefndin myndi fá. Ríkisstjórn
lagði svo fyrir, að nefndin aflaði
fyrst og fremst gagna um ástandið
og gerði tillögur til einstakra
opinberra stofnana, sjóða og ríkis-
stjórnarinnar um úrbætur. Nefnd-
in hefur ákveðið að hraða tillögu-
gerð sem mest og skila þeim helzt
ekki síðar en um næstu mánaða-
mót.
Sumar tillögur nefndarinnar
hafa þegar komið til framkvæmda,
svo sem að því er varðar fyrir-
greiðslu um flutninga á hráefni og
vörum og síðast á mánudag sam-
þykkti Farmanna- og fiskimanna-
sambandið undanþágu á áburðar-
flutningum til hafíssvæðisins frá
Noregi. Nefndin mun gera tillögur
til Aflatryggingasjóðs, Bjargráða-
sjóðs og Atvinnuleysistrygginga-
sjóðs og fleiri aðila um bætur fyrir
tjón, sem menn hafa orðið fyrir
vegna hafískomunnar og gera sér-
stakar tillögur um bætur til grá-
sleppusjómanna, en samkvæmt nú-
gildandi lögum eiga þeir ekki að-
gang að sjóðakerfi sjávarútvegsins.
Bættar samgöngur —
auknar rannsóknir
Þá hefur nefndin hugsað sér að
gera síðar tillögur um umbætur að
því er varðar aðstöðu til birgða-
söfnunar, bættra samgangna í lofti
og á landi og fleira, sem að gagni
mætti koma við svipaðar eða verri
aðstæður í framtíðinni. Jafnframt
tel ég nauðsynlegt að auka rann-
sóknir á hafís í því skyni að geta
sagt fyrir um hafískomur með
nokkrum fyrirvara. Þetta starf er
þegar hafið í samræmi við þings-
ályktun, sem ég flutti á Alþingi
fyrir nokkrum árum, en það hefur
skort fé til að fylgja því eftir.
Reynsla síðustu áratuga sýnir að
búast má við hafís við strendur
landsins hvenær sem er, sem gera
verður ráðstafanir til þess að mæta
með viðeigandi aðgerðum, ef það á
að halda hafíssvæðunum áfram í
byggð. Þjóðfélagið í heild verður að
koma til hjálpar eins og jafnan
áður, þegar náttúruhamfarir verða.
Jónatan
Þórmundsson
prófessor:
Líknardráp
Athugasemd við grein Þorsteins Gglfosonor I
í sunnudagsblaði Morgun-
blaðsins 13. maí, sl. birtist
athyglisverð grein um líknar-
dráp eftir Þorstein Gylfason,
heimspekikennara við Háskóla
íslands. Grein hans verðskuldar
nokkru lengri skrif af minni
hálfu en þennan greinarstúf
bæði vegna þeirra atriða, sem ég
er sammála og eins hinna, sem 1
ég er ósammála. Tilefnið til
skjótra viðbragða minna nú er
nauðsynleg leiðrétting á um-
mælum Þorsteins um eitt atriði
úr ritgerð minni um sama efni í
Úlfljóti 1976. Greinarhöfundur
telur skilgreiningu mína ekki
útiloka sjúkramorð nazista í
Þýzkalandi og jafnvel að undir-
ritaður víki ekki að þeim. Það er
nú engu að síður allrækilega
gert í ritgerð minni á bls.
168—169, sbr. bls. 164. Þar er
m.a. rökstutt hvers vegna halda
verði utan líknardrápshugtaks-
ins vansköpun og andlegum
annmörkum, svo sem geðveiki
og fávitahætti, m.a. vegna
reynslunnar frá Þýzkalandi.
Orðrétt segir svo um þetta á bls.
168-169:
„Nú hefur verið stuttlega fjall-
að um þau þrjú afbrigði van-
heilsu, sem getið er í skilgrein-
ingu líknardráps. Þar er
einkum lögð áherzla á, að
batavon sé engin, andlát fyrir-
sjáanlegt og að sjúklingur sé
haldinn líkamlegum þrautum.
Yfirleitt falla því utan marka
ski Igrei n i nga rinnar
vansköpun og andlegir
annmarkar, svo sem geðveiki
og fávitaháttur. Þegar slíkum
vanheilindum er til að dreifa,
er mun meiri hætta á tví-
bentum hvötum, misnotkun og
jafnvel dulbúinni útrýmingar-
starfsemi. Hætt er við, að auk
einlægra líknarhvata gæti
einnig — eða aðallega —
vorkunnsemi geranda með
sjálfum sér og að honum gangi
til sú sjálfráða eða ósjálfráða
hvöt að losa sig eða aðra við
óþægilega byrði. Á síðari tím-
um hafa slík viðhorf tekið á
sig óhugnanlega mynd í skrif-
um nokkurra þýzkra fræði-
manna. I heimsstyrjöldinni síð-
ari var þessum hugmyndum
hrundið í framkvæmd í Þýzka-
landi með útrýmingu ann-
markafólks, svo sem gamal-
menna, geðveikra og ólækn-
andi sjúklinga (Vernichtung
lebensunwerten Lebens).“
Ljóst ætti að vera af þessu, að
skilgreining mín á líknardrápi er
fremur þröng og a.m.k. nógu
þröng til að útiloka sjúkradráp
þýzkra stjórnvalda á nazista-
tímanum, og koma þar til bæði
skilgreiningaratriðin varðandi
hin tilgreindu afbrigði vanheilsu
og áherzla sú, sem lögð er á
raunverulega líknarhvöt.
Sjúkradrápin mundu að
íslenzkum rétti varða fullri refs-:
ingu fyrir manndráp af ásetn-
ingi og fremur væri þar um
refsiþyngingarástæður að ræða
en málsbætur. Líknardráp er að
vísu einnig refsiverður verknað-
ur, er varðar við sama mann-
drápsákvæði, en þar eru hins |
vegar slíkar réttlætingarástæð-
ur fyrir hendi, að hei.nilt mundi
að dæma vægari refsingu en
fyrir venjúlegt manndráp, t.d.
varðhald með eða án skilorðs.
Ritgerð mín um líknardráp er
lögfræðileg úttekt á efninu mið-
uð við íslenzkan rétt. íslenzkum
rétti verður með engu móti um
kennt, þótt stjórnvöld nazista I
hafi lagzt á svo lágt siðferðisstig
að „löghelga" útrýmingu fólks.
Slík löghelgun í einu ríki getur
verið — og er líklega víðast hvar
— bæði ósiðleg og ólögleg í
öðrum ríkjum. Eg býst reyndar
við, að þessir atburðir séu okkur
Þorsteini báðum svo ofarlega í
huga, að við höfum litið á þá sem
nokkurs konar viðmiðun við skil-
greiningu líknardráps.
Undir lokin get ég ekki stillt
mig um að gera smáatlögu að
skilgreiningu Þorsteins sjálfs.
Hann vill setja á oddinn það
skilgreiningaratriði, að tlauðinn
sé manni fyrir beztu og líta
alveg fram hjá huglægri afstöðu
þess, sem drápsathöfn fram-
kvæmir. Ég skal ekki reyna að
dæma um, hvernig slikt horfir
við frá sjónarhóli heimspeki og
siðfræði, en frá lögfræðilegu
sjónarmiði væri slík skilgreining
ótæk. í fyrsta lagi er huglæg
afstaða geranda grundvallar-
Líknardráp
^ ’-'T"ÞM-stMn "“ I
Gytlasoti

þáttur ábyrgðar að lögum bæði
skaðabótaábyrgðar og þó ein-
kum refsiábyrgðar. Og í öðru
lagi sýnist nær ógerningur í
mörgum tilvikum að sanna að
manni sé dauðinn fyrir beztu,
ekki sízt eftir verknaðinn. Og
hver á að vera mælikvarðinn á
það, hvað manni sé fyrir beztu?
Að síðustu nefni ég danskan dóm
frá árinu 1961, þar sem við
Þorsteinn erum vafalaust sam-
mála um, að reglur um líknar-
dráp eigi ekki við, hvort sem
stuðzt er við skilgreiningu hans
eða mína: Tvítugur piltur var
sakfelldur fyrir að ráða af dög-
um 24 ára stúlku, sem var nær
algjörlega lömuð. Hann hafði ýtt
henni í hjólastól út af hafnar-
bakka. Þetta gerðist eftir sam-
kvæmi, þar sem stúlkan hafi
játað piltirtum ást sína, og hann
hafði í andvaraleysi augnabliks-
ins endurgoldið ástarjátninguna.
Við réttarhöldin hélt pilturinn
því fram, að sér hefði fundizt
það skylda sín að deyða hana og
það væri henni sjálfri fyrir
beztu. Pilturinn, sem úrskurðað-
ur var sakhæfur, var dæmdur í 8
ára fangelsi og var við ákvörðun
refsingar tekið tillit til þess
skammvinna ójafnvægis á geðs-
munum, sem hann var í á
verknaðarstundinni.