Morgunblaðið - 16.06.1979, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ1979
MORÖdN-Á^'
kaff/nu i r
\iy o.

Á'Zjl'Vf-
Hann slapp ómeiddur við
sjálfan árekstur bflanna, en
þegar hann sagði við vörubfl-
stjórann að hann væri ekki fær
um að sitja undir bflstýri, þá
gerðist það.
2264
HOVLE-
Brosið drengir . . .!

Við hvað áttu þegar þú segir, að
hér sé sjálfvirknin öll í
hápunkti?
Hallærisplanið
og uppeldisskyldur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Stutt var á milli eðlilegs samn-
ings og óskasamnings í spili
dagsins. Norður gaf. norður-
suður á hættu.
Norður
S. Á63
H. 963
T. 1042
L.KG94
COSPER
Vestur
S. 54
H. ÁKD75
T. K9
L. 8752
Austur
S. D972
H. G108
T. ÁD5
L. Á103
Suður
S. KG108
H. 42
T. G8763
L. D6
Spilið kom fyrir í úrslitaleik
Pólland og Brasilíu á Olympíu-
mótinu 1978. í opna herberginu
voru þeir síðarnefndu með spil
austurs og vesturs og sögðu þann-
ig samkvæmt Roman-sagnkerfinu.
Auntur VeKtur
1 i.auf 2 I.auf
2 Spaftar 3 Hjörtu
4 Hjörtu
Vestur sagði frá sterkum spil-
um og fleiri hjörtum en laufum
og var þannig erfitt að álasa
austur fyrir lokasögn hans. Út-
spil í láglit hefði g efið sagnhafa
tíma til að láta spaða af hend-
inni í tígul og trompa síðan
fjórða laufið í borðinu. En norð-
ur spilaði út trompi og með því
að spila aftur trompi við hvert
tækifæri, sem gafst mátti koma í
veg fyrir lauftrompunina. Vörn-
in fékk þannig þrjá slagi á lauf
og einn á spaða, 50 til Póllands.
í lokaða herberginu líktust
sagnir Pólverjanna vínarlaufinu.
AuKtur VeKtur
1 Lauf 2 Ifjörtu
2 Grönd 3 Grönd.
Suður spilaði út spaðatíu, sem
norður tók með ásnum og spilaði
aftur spaða. Austur var alltaf
öruggur með níu slagi og reyndi að
fiska þann tíunda með því að láta
drottninguna. En suður lét ekki
blekkjast. Eftir kónginn skipti
hann í lauf og sagnhafi tók sína
níu öruggu slagi. I allt fékk
Póliand þannig 450 fyrir spilið.
Góður áfangi á leið til sigurs í
mótinu.
PIB
COPI NHAGIft
Ég hefi ánægjufréttir að færa þér, væni minn. — Þú
mátt koma heim á morgun!
íslendingar hafa löngum verið
menn sem tala mikið en eru seinni
til framkvæmda. Þaö sannast
einna best á því umtali sem sífellt
er í gangi um hið margfræga
Hallærisplan. Talað er öll reiðinn-
ar ósköp, um hið mikla vandamál
sem þetta plan er orðið og að það
þurfi að gera einhverjar umbætur
til þess að dreifa unglingunum og
hafa ofan af fyrir þeim.
En hvað hefur verið gert allan
þennan tíma sem umtalið hefur
verið sem mest. Ekki neitt. Ekkert
hefur verið gert til að ráða bót á
„unglingavandamálinu". Hins veg-
ar hafa margir opnað sinn munn
til þess að láta ljós sitt skína og
hafa mælt af hjartans sannfær-
ingu um að það verði að gera
eitthvað til þess að hin villuráf-
andi æska finni samastað í þjóð-
félaginu.
Nú langar mig líka til þess að
tala örlítið. Það vill svo til að ég
hef kynnt mér „vandamál" ungl-
inganna á Hallærisplaninu en hef
ekki talað um það hingað til. Það
er ekkert til sem hægt er að nefna
unglingavandamál. Eg veit það, að
þótt þið sem þetta lesið séuð
komin nokkuð til ára ykkar, þá
munið þið öll eftir þeim kvöldum
sem þið ráfuðuð um Hallærisplan
ykkar unglingsára. Það var ef til
vill ekki á Hótel íslandsplaninu,
kannski var það í Austurstrætinu,
Hallargarðinum, á Austurvelli eða
annars staðar, ég veit ekki hvar.
En Hallærisplan minna unglings-
ára var á Hótel íslandsplaninu.
Nei, þetta svokallaða „unglinga-
vandamál" fylgir manninum. Fé-
Hverfi skelfingarinnar
65
fyrir, hvíslaði hún. — Gangi
' þér vcl...
Kirsten kom aftur örfáum
mínútum síðar. Bo sat í sófan-
um inni í stofu og reykti. Hann
hafði farið úr skónum og neri á
sér tærnar!
— bú getur sofið í gestahcr-
berginu í nótt, kunngerði Kirst-
en fastmæit. — Það þýðir ekki
fyrir þig að láta Lars sjá þig,
annars segir hann öllu hverfinu
frú þér á morgun.
Bo andvarpaði.
— !>að er hart að vera land-
flótta á eigin hcimili.
— Þannig standa nú málin
samt, sagði hún.
— Mér þætti gaman að vita
hvenær maður getur búizt við
að ástandið vcrði á ný
eðlilegt...
— Þú skalt ekki gera ráð
fyrir því.
Itödd hennar var köld.
— Ég hef sem sagt fengið
nóg.
Hún sncrist á hæli.
Bo stökk á fætur og hljóp
fram fyrir hana.
Ilann greip harkalega í hand-
legg henni.
— Hvað meinarðu með
þessu? æpti hann æstur.
Hún ýtti hönd hans rólega frá
óg sagði hljóðiega.
— Þeir gætu heyrt í þér úti,
Bo. Þeir hafa eftirlit með hús-
inu. .ú mátt þakka fyrir ef þeir
vita ekki nú þegar að þú ert
kominn aftur. Æ, ég hef viðbjóð
á þessu, bætti hún við af niður-
bældum ofsa. — Þú getur ekki
gert þér í hugarlund hvað þetta
er auðmýkjandi. Allt saman. Og
stafar af þvf einu að þú þarft
alltaf að vera að kássast upp á
jússur...
18. kafli
Viljið þér fá kassa undir
vörurnar, frú Elmer, cða á ég
kannski að koma með þær eftir
lokun?
Kaupmaðurinn var allur í því
að sýna lipurð.
— Ég get því miður ekki
beðið með að fá vörurnar
þangað til, sagði Kirsten, — svo
að ég verð víst. . .
— Því er nú verr og miður að
sendillinn er veikur og ég get
ekki sent Caju á þessum tíma
dags.
David Petcrsen baðaði út
höndunum. Hann tók fram
stóran pappakassa og raðaði í
hann vörunum. meðan Caja
lagði saman á kassanum.
— Yðurervelkomiðaðsitjaí
hjá mér, segir sú eldri af Lesbe-
systrunum alúðlega - bfllinn
er hérna úti.
Þegar þær sitja í bflnum
setur Asta í gang og segir svo:
— Það er ekkert grín að vera
milli tannanna á fólki, en þér
megið trúa mér að maður venst
því.
— Ætli það, segir Kirsten og
rödd hennar er bitur. — Ef
maður ætti einhvern til að
standa með sér í því
kannski. . .
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
Inni í fbúðinni hefur Vivi
Paaske lagt höndina á arm
kaupmannsins og segir einhver
ósköp í þann mund að konurnar
tvær eru farnar út úr búðinni.
Manstu eftir því þegar
Kirsten og Bo komu í hádegis-
mat? spyr frú Paaske manninn
sinn þegar hún er kominn heim.
Paaske lítur upp úr blaðinu.
Hálfargur yfir trufluninni og
skilningsvana segir hann:
— Já og hvað með það?
- Ég hafði búið til
ostarétt. . .
— Já, og ég held það sé orðið
æði langt síðan þú hefur haft
þann rétt.
— Manstu hvað Bo var hrif-
inn af matnum?
— Já, ég man það. öðru máli
gegndi um Kirsten.
- Einmitt.
Vivi starir fram fyrir sig og
hrukkar ennið.
— Hvað ertu að fara? spyr
maður hennar gremjulega.
— Kirsten er svo mikið á
móti osti — hún segist fá
blóðnasir ef hún lætur hann inn