Morgunblaðið - 16.06.1979, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 1979
23
Sigurður Líndal um „árásir,, á yfirmenn farskipa:
Stýrimaður í þoku
FÁEINAR athugasemdir verð ég
að láta frá mér fara vegna
„athugasemdir" Páls Hermanns-
sonar stýrimanns í Morgunblað-
inu 14. júní s.l.
Niðurstaða fyrri hluta greinar-
innar er sú, að yfirmenn séu hinir
hógværustu í kröfum sínum;
stefni einungis að „sambærilegum
kjörum við aðra launþega". Hér er
enn einn vitnisburðurinn um, að
verkföll eru öllu öðru fremur
þáttur í innbyrðis átökum laun-
þegahópa.
Skírskotun mín til launa yfir-
manna á farskipum var engin
„árás“ á „farmenn", heldur
einungis nærtækt dæmi um það,
hvernig hinir betur settu hópar
launþega misbeita verkfallsréttin-
um með afleiðingum, sem allir
þekkja: stórtjóni á verðmætum,
launamisrétti innan verkalýðs-
hreyfingarinnar og glundroða í
stjórnarháttum, en allt bitnar
þetta að lokum á almennum laun-
þegum.
Um launakjör yfirmanna upp-
lýsti Þorsteinn Pálsson fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitendasam-
bands íslands í sjónvarpsþætti nú
fyrir nokkru, að meðallaun þeirra
miðað við árið 1978, en framreikn-
uð til marzmánaðar 1979, væru
5—600 þúsund krónur á mánuði.
Væri þá lagt til grundvallar, að
Sigurður Líndal
hlutaðeigandi væri 8 mánuði á sjó,
en 4 mánuði í landi. Viðmælandi
Þorsteins, Ingólfur Ingólfsson for-
seti Farmanna- og fiskimanna-
sambands ísl^nds, andmælti
þessu ekki með neinum rökum.
Ávallt hefur það verið tekið skýrt
fram, að hér sé um meðallaun að
ræða, þannig að frávik hljóta að
vera hjá einstökum mönnum. Ef
einhverjir eru lægra launaðir
hljóta aðrir að vera hærra launað-
ir. Því fleiri, sem eru með hin
lægri laun, þeim mun hærra
launaðir hljóta þá hinir að vera.
Ekki hefur þess verið getið, að
mikill mismunur sé á launakjör-
um yfirmanna, en svo hlýtur að
vera, ef margir þeirra eru með
laun um og innan við 300 þúsund
krónur á mánuði, eins og oft hefur
verið gefið í skyn, t.d. á sjómanna-
daginn. Yfirmenn ættu þá að
marka sér launajöfnunarstefnu og
reyna að leysa deiluna þannig.
En Páll kýs að ræða grunnlaun
af því að þau eru „það eina, sem
yfirmenn eiga trygg". Slík um-
ræða er fjarstæða, eins og rétti-
lega er vikið að í ritstjórnargrein
Þjóðviljans 14. júní, og á slíkum
orðaskiptum hef ég engan áhuga
— þátttaka í þeim er eins og að
■ skiptast á vindhöggum.
Annars er yfirmönnum í lófa
lagið að leiðrétta allar „missagn-
ir“ og hrinda öllum „árásum" með
því að gangast fyrir því að birt
verði skrá yfir alla yfirmenn
farskipaflotans 1978 og það sem af
er þessu ári, þar sem hver maður
væri nafngreindur og raunveruleg
laun hans nákvæmlega tilgreind
ásamt vinnutíma og öðru, er máli
skiptir um mat á launakjörum.
Slík greinargerð ein getur orðið
viðunandi umræðugrundvöllur.
Páll reynir að gera sem minnst
úr áhrifum verkfallsins. Ósagt
skal látið, hvort um er að ræða
kokhreysti eða blindu, en um þetta
er þarflaust að fjölyrða. Þeir, sem
sjá það ekki nú, munu áður en
varir áþreifanlega finna fyrir því.
Yfirmenn eru ekki í stríði við
aðra launþega, heldur útgerðirn-
ar, segir hann. Er helzt svo að
skilja, að það sé göfugt markmið
að klekkja á innlendum skipa-
félögum (kannski knésetja þau),
þannig að flutningar til landsins
komist í hendur erlendra fyrir-
tækja eins og var á áþjánaröldum
íslandsbyggðar. Erlend skipafélög
bjóða víst miklu betri kjör og
yfirmenn hafa látið að því liggja,
að þeim sé betra að þjóna, svo að
hér er allt í fullu samræmi hvað
við annað.
Annað mál er svo hitt, að engin
nýmæli eru, þótt stríðsherrar lýsi
því yfir, að þeir eigi ekkert sökótt
við óbreytta borgara. En gereydd-
ar sveitir og borgir sýna, að
nútíma hernaðaraðgerðir ganga
jafnt yfir réttláta sem rangláta,
hvað sem öllum yfirlýsingum líð-
ur. Og svo fer einnig um hið
heilaga stríð yfirmanna gegn út-
gerðunum. Endanlega bitnar það
á allri þjóðinni, og þá ekki sízt
launamönnum. Því veldur meðal
annars verkaskipting í nútíma
þjóðfélagi, sem hefur greiðar sam-
göngur og snurðulaus viðskipti að
forsendu.
Verkfallsstjórarnir eru eins og
stríðsherrarnir: þeir ætla seint að
gera sér grein fyrir raunveruleg-
um afleiðingum gerða sinna.
Sigurður Líndal.
Húsmæðraorlof
EINS og að undanförnu verður
Húsmæðraorlof Kópavogs að
Laugarvatni. Dvalið verður í
Héraðsskólanum dagana
9.—15. júlí n.k. Þetta er fjórða
árið sem húsmæðurnar njóta
hvíldar á Laugarvatni. Orlofs-
nefnd húsmæðra í Kópavogi
skipa: Katrin Oddsdóttir,
Guðný Berndsen og Helga
Ámundadóttir.
Seldií
Bretlandi
SIGURBERGUR GK seldi 33,5
tonn af fiski í Fleetwood í gær
og fékk fyrir aflann 6,5
milljónir króna. Meðalverðið
er 197 krónur, sem er léleg
sala.
Bjarni Herjólfsson seldi í
fyrradag 125 tonn af fiski í
Bretlandi og fékk'fyrir aflann
48,4 milljónir króna. Meðalverð
var 388 krónur fyrir kílóið.
Hörðurbyrjað-
ur hjá Eimskip
HÖRÐUR Sigurgestsson
verðandi forstjóri Eimskipa-
félags íslands tók í gær til
starfa hjá félaginu. Mun
Hörður starfa með Óttarri
Möller fram til 1. ágúst n.k.
er hann tekur formlega við
forstjórastarfinu hjá fyrir-
tækinu.
Bræðraminning:
Sigurður Ola
— Árn i Óla
SIGURÐUR ÓLA.
Fæddur 25. ágúst 1900
Dáinn 6. júní 1979
I dag verður jarðsunginn frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
Sigurður ðlason frá Þrúðvangi í
Vestmannaeyjum. Sigurður var
fæddur að Syðri-Bakka í Keldu-
hverfi, þann 25. ágúst árið 1900, og
var hann yngstur sex systkina,
sem öll eru nú látin.
Foreldrar Sigurðar voru þau
hjónin Hólmfríður Þórarinsdóttir
og Óli Jón Kristjánsson.
í nóvember árið 1920 fluttist
hann til Vestmannaeyja og hóf
verslunarstörf hjá Helga Bene-
diktssyni, síðan vann hann
skrifstofustörf hjá Bjarma og var
síðar forstjóri fyrir Netagerð
Vestmannaeyja í fjölda ára, einn-
ig var hann forstjóri fyrir Stakk
h.f og Fisksölusamlaginu.
Sigurður kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni Ragnheiði Jóns-
dóttur frá Brautarholti þann 20.
júlí 1935, og eignuðust þau saman
þrjú börn, en elsta barnið misstu
þau ungt að árum. Þá gerðist hann
stjúpfaðir tveggja drengja, er
Ragnheiður átti.frá fyrra hjóna-
bandi. Einnig er alin upp á heimili
þeirra hjóna elsta dótturdóttir
Sigurðar og reyndist hann henni
og stjúpsonum sínum ávallt sem
sínum eigin börnum, hinn besti
faðir.
Þegar minnst skal í fáum orðum
manns eins og föður okkar er
erfitt að gera upp við sig á hvað
skal minnast og hverju skal
sleppt, svo margir kostir prýddu
hann. Góðsemi og gjafmildi var
honum ríkulega í blóð borin.
Veraldlegur auður skipti hann
harla litlu máli og gat hann alltaf
látið eitthvað af hendi rakna ef
það gat orðið öðrum til góðs. Hann
hafði mjög fallega rithönd og var
sama hvað hann tók sér fyrir
hendur, öllu skilaði hann frá sér
af samviskusemi og snyrti-
mennsku. Hann var afar bók-
hneigður maður, og þekkti hann
bækur sínar vel og þannig að hann
gat flett upp í þeim samstundis, og
vissi hann alltaf í hvaða bók og
hvar í bókinni var að finna það
sem leitað var að. Hann var og
hagmæltur og vel ritfær, þótt
hann vegna hlédrægni sinnar
héldi því ekki á lofti.
Við kveðjum þig elsku j»abbi í
dag ásamt bróður þínum Árna og
óskum ykkur góðrar ferðar yfir
móðuna miklu, er þið gangið nú
saman á Guðs fund.
Farðu í friði, friður Guðs þig
leiði, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hólmfríður og
Gerður Sigurðardætur.
fædd 1962, Hólmfríður Soff.a,
fædd 1964, Hólmgrímur, fæddur
1966, og Helga Dóra, fædd 1970.
Lögregluþjónsstarfið gerði
Helgi að ævistarfi sínu er hann
var liðlega tvítugur, og gegndi því
starfi nær samfleytt, en við vinnu
ÁRNI ÓLA.
Fæddur 2. desember 1888
Dáinn 5. júní 1979
Árni Óla lést á Borgarspítalan-
um í Reykjavík þann 5. júní s.l.
eftir stutta sjúkrahússvist.
Hann var jarðsunginn frá
Fossvogskirkju, þriðjudaginn 12.
júní.
Árni var fæddur að Víkinga-
vatni í Kelduhverfi 2. desember
árið 1888, og var hann elstur 6
systkina, sem öll eru nú látin.
sína í löggæzlunni lézt hann. Þrátt
fyrir að hann ynni því starfi vel og
dyggilega átti sjórinn alltaf eilítið
í hjarta hans og stundaði hann
sjómennsku þegar færi gafst.
Á heimili Helga og Halldóru
systur minnar dvaldi ég sem barn
og unglingur. Oft ríkti þar mikil
glaðværð eins og geta má nærri í
svo stórum barnahópi og minnist
ég þeirra daga með söknuði.
Heimili þeirra stóð ekki aðeins
mér opið, heldur og öllum þeim, er
til Húsavíkur komu. Oft hefur
verið þröngt í búi hjá þeim eins og
nærri má geta í svo barnmargri
fjölskyldu en allir voru ætíð vel-
komnir á nóttu sem degi. Slík var
gestrisni þeirra.
Helgi er farinn frá okkur og
vissulega söknum við hans, en
minningarnar tekur enginn frá
okkur og þeirra munum við ætíð
minnast.
Systur minni og börnum þeirrá
sendi ég mínar beztu kveðjur og
bið þeim sem og öllum ástvinum
blessunar í sorg þeirra.
&elma Dóra Þorsteinsdóttir.
Foreldrar hans voru hjónin
Hólmfríður Þórarinsdóttir frá
Grásíðu í Kelduhverfi og Óli Jón
Kristjansson frá Víkingavatni í
sömu sveit.
Árni fluttist til Reykjavíkur og
gerðist starfsmaður við Morgun-
blaðið, en árið 1926 gerðist hann
blaðamaður við sama blað. Var
hann ritstjóri Lesbókar Morgun-
blaðsins og vann það starf af
mikilli snilld og nákvæmni.
Árni skrifaði fjölda bóka, sem
mjög eru fróðlegar og skemmtileg-
ar.
Árni var hógvær og lítillátur
maður, sóttist aldrei eftir auðsæld
og var gæddur miklu jafnaðargeði,
en hafði þó létta lund. Hann var
góður maður og hafði mikla
persónu að bera, og leið okkur
ávallt vel í návist hans.
Árni var tvíkvæntur. Fyrri konu
sína Maríu Pálsdóttur missti hann
í júní 1940. Með henni eignaðist
hann tvö börn,sem bæði eru á lífi.
Seinni kona Árna var María
Guðmundsdóttir og andaðist hún
fyrir nokkrum árum.
Það var skammt á milli þeirra
bræðra, Árna, er andaðist að
kvöldi 5. júní og Sigurðar, er
andaðist rétt sólarhring síðar
þann 6. júní. Það var ávallt hlýtt á
millli þeirra bræðra og viljum við
biðja algóðan Guð að leiða þá og
vernda, er þeir nú saman leggja í
hinstu ferðina.
Við vottum börnum Árna,
tengdabörnum, barnabörnum og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúð.
Ilólmfríður og
Gerður Sigurðardætur.
Minning:
Helgi Sigurður Páls-
son lögregluþjónn
Trywíur vinur, trúr (ntaríi
traust og von hins sjúka manns
í strífti varstu drcntturinn djarfi
mcð drcngskap gœttir sannleikans.
AðalsmaAur innra varstu
aðalsmannsins svipinn barstu.
Guðm. Bjðrnsson.
Fæddur 13. febrúar 1934.
Dáinn 27. maí 1979.
Mágur minn Helgi Sigurður
Pálsson var fæddur 13. febrúar
1934 að Svalbarðseyri, sonur hjón-
anna Sófusar Páls Helgasonar og
Ingibjargar Sigurrósar Sigurðar-
dóttur. Ungur fluttist Helgi með
foreldrum sínum til Raufarhafnar
og héldu þau hjónin þar heimili
þar til fyrir tæpum sjö árum að
Ingibjörg Sigurrós lézt.
Helgi var elztur níu systkina og
lætur því nærri hvort hann hafi
ekki þurft að vinna hörðum hönd-
um en það var einmitt það sem
einkenndi hann alla tíð, vinnu-
gleðin, vinnuharkan og ósérhlífn-
in.
Helgi kvæntist systur minni,
Halldóru Hólmgrímsdóttur, 25.
desember 1956. Fyrstu búskapar-
árin sín bjuggu þau á Raufarhöfn,
en fluttust síðan til Húsavíkur og
bjuggu þar æ síðan.
Þau eignuðust sjö börn og eru
sex þeirra enn í föðurhúsum.
Einungis elzta dóttir þeirra, Ingi-
björg Sigurrós, fædd 1957, er gift
og búsett í Hafnarfirði. Eiginmað-
ur hennar er Atli Baldvin Unn-
steinsson, flugmaður. Hin börnin
eru: Sófus Páll, fæddur 1958,
Svanhvít, fædd 1960, Elfa Huld,