Morgunblaðið - 27.11.1979, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 1979
39
CROWN
Dagrún Kristjánsdóttir:
Stjórnarheimilið
sé upp á móti annari, sífelld úlfúð
og andmæli. Það þykja ekki fyrir-
myndarheimili sem loga í rifrildi
og ósamkomulagi og ekki hægt að
koma fram nytsömum áformum
vegna ósættis. Stjórnarheimilið
er alþingi allt, ekki aðeins þeir
sem hlutu aðstöðu til að mynda
stjórn, og allir sem til þess eru
kosnir að vera fulltrúar þjóðar-
innar á þessu heimili, eru skyld-
ugir til þess fyrst og fremst að
vinna þjóðinni gagn — allri
þjóðinni, ekki hluta hennar —
einnig eru þeir skyldugir til þess
að láta þjóðarhag sitja fyrir
eiginhagsmunum. en það mun
mála sannast að flestum hættir
til hins gagnstæða, en þeir menn
eiga ekkert erindi inn á þing. Þeir
skaða eki aðeins það álit, sem
löggjafarþing íslendinga þarfn-
ast, heldur gera þeir þjóðfélaginu
í heild meira ógagn en gagn.
Það er kominn tími til, að
breyta hugarfarinu í stjórnmál-
unum og á alþingi, fyrr verður
engin GÓÐ stjórn á íslandi og
fyrr verður ekki hægt að stjórna
landinu. Það er augljóst að hve
góð sem stjórnin er , þá getur hún
ekki stjórnað nema þegnarnir
vinni með henni og viðurkenni
það sem vel er gert og skilji hvað
verður að gera til að bjarga
þjóðarbúinu, sem er við öll. Það er
tröllheimska að berja höfðinu við
steininn og heimta meir, en hægt
er að fá. Það er betra að hafa lítið
en ekki neitt. En svo gæti farið ef
gengið er að kröfum sem þjóðar-
búið stendur ekki undir.
Versiióisérverslun með
UTASJÓNVÖRPog HUOMTÆKI
29800
BUOIN Skiphotli19
Bardaginn mikli verður líklega
liðinn, þegar þetta birtist, en er
nú í fullum gangi fyrir næstu
kosningar, því að allir frambjóð-
endur keyra fyrir fullum seglum
og vona að geta veitt sem flesta í
net sitt. Gildrur eru lagðar hvar-
vetna, ef ske kynni að einhver
álpaðist til að festa sig í þeim.
Blandast víst engum hugur um
hvers eðlis þær eru. Vopnin eru
alltaf svipuð, og hljóta að fara að
verða bitlaus af langri notkun.
Loforðin hafa alltaf legið á lausu í
öllum kosningum og mun ekki
frekar nú brugðið út af, enda er
kosið um loforðin, þar fer aðeins
eftir því hve sannfærandi þau eru,
hve mörg atkvæði hver flokkur
veiðir með þeim. Gallinn er þó sá
að það virðist litlu skipta hverju
lofað er fyrir kosningar það er svo
afarauðvelt að gleyma þeim öll-
um, þegar búið er að tryggja sér
„nógu þægilegt sæti“, en í raun er
það það, sem virðist vera aðal-
keppikeflið en ekki nein brenn-
andi föðurlandsást sem eigi að
fórna sér fyrir. Að minnsta kosti
eru það ekki margir sem eru
líklegir til þess, þó vonandi séu
þeir til.
Sú tugga, sem stöðugt er boðið
upp á af sömu mönnum, hvert
kosningaár og stöðugt er skirpt út
úr sér ómeltri, næsta þingtímabil,
er ekki líkleg til að vera það agn
sem kjósendur bíta á. Því miður
hefur þessi sannleikur ekki enn
runnið upp fyrir frambjóðendum.
Þó er ekki því að neita að einn
flokkur, Sjálfstæðisflokkurinn
virðist nú taka ákveðnari og
breytta stefnu frá því sem hefur
verið og er óskandi að hann fái
það fylgi að hann geti staðið einn
að málum, eftir kosningar og
breyti út af hefðbundnum hætti
með efndir sem flestir flokkanna
virðast álíta aukaatriði — OG
STANDI VIÐ GEFIN LOFORÐ.
Það er til lítillar gæfu fyrir
flokka eða einstaklinga, að fleyta
sér áfram á röngum forsendum og
það flýr enginn þann dóm, sem
það hefur í för með sér, þegar
lengra er litið. Víst er mér ljóst að
þessi orð mín, um eftirköst ósann-
inda, munu ekki ná eyrum þeirra,
sem haga seglum eftir vindi og
tala fagurt við alla til að ná
vinsældum og nota sauðargæruna
óspart, sé það hagur og vænlegt
til framdráttar í bili. Hitt veit ég
einnig, að engum, sem hefur svo
lipra tungu í munni að hún
hleypur til allra átta í senn, er
gefin svo vakandi samviska, að
hún geti rönd við reist. í þriðja
lagi munu ekki margir gera sér
áhyggjur, þó að tungunni skriki
fótur á sannleikanum, vegna þess
að þeir hugsa ekki lengra en að
grafarbakkanum. Eftir það er
álitið að öllu sé óhætt. Þar munu
þó ekki allir á sama máli. Er
undirritaður sannfærður um að
þar með er ekki öllu lokið, þó að
alltof margir álíti sig lausa allra
mála, þegar þar er komið, en það
verður hver og einn að gera upp
við sig hverju hann trúir í því efni
og taka afleiðingunum. Þó held ég
að margur mundi hugsa sig nokk-
uð oft um, áður en loforðunum er
ausið út, sem fáum getur dottið í
hug að hægt sé að efna, eða séu
efnd og þar með um bein ósann-
indi að ræða ef viðkomandi vissi
að hann ætti seinna að gjalda
fyrir hvert vanefnt loforð og fengi
framan í sig hvert ósatt orð. Auga
fyrir auga og tönn fyrir tönn, er
lögmálið. En líklega dettur engum
stjórnmálamanni í hug að svo
hlægileg lögmál nái til hans. En
eiga ekki þeir menn sem veljast
til forustu, að hafa sérstaklega
næma tilfinningu fyrir réttu og
röngu og er það þá réttlætanlegt
að einmitt þeir gangi á undan með
það að segja hvað sem þeim sýnist
án nokkurrar ábyrgðar Það er
ekkert einkamál stjórnmála-
manna, sem þeir eru kosnir til að
vinna að, það eru mál þjóðarinnar
allrar. Þeir menn sem ekki hafa
von um að hljóta atkvæði, nema
með því að fylla kjósendur með
ósannindum og skrumi, þeir eiga
ekkert erindi inn á þing, þeir gera
nógu mikið illt af sér utan þess.
Heiðarleiki í stjórnmálum virð-
ist vera afar sjaldgæft fyrir-
brigði, ef til vill er ekki við því að
búast þegar búið er svo um
hnútana að stjórn hvers flokks,
útbýr og semur s.k. „stefnu"
flokksins er ekkert við það að
athuga ef hún er góð og sveigjan-
leg. En sé hún með þeim endem-
um gerð að sá sem játast ein-
hverjum flokki, megi ALDREI
vera samþykkur góðum tillögum
annarra flokka, og endilega á
móti, þrátt fyrir það að málefnið
er gott, þá er ekki von til þess að
nokkur þingmaður geti verið heið-
arlegur. Annað fyrirbrigði er það,
að enginn má lengur vera hann
sjálfur, þegar hann hefur flækt
Olafur M. Jónsson
Hvíl í friði.
Vinur.
0 komið
— Minningarorð
Fæddur 27. febrúar 1926. útvarp, og svo væri allt búið. Enda
Dáinn 9. nóvember 1979.
Hann var fæddur 27. febrúar
1926, sonur hjónanna Sigurborgar
Halldórsdóttur og Jóns Brynj-
ólfssonar endurskoðanda.
Hann lést að heimili sínu, að
morgni 9. nóvember. Það gerðist á
einu andartaki og þannig vildi
hann hafa það, að vera að hlusta á
var hann búinn að þjást í tæp 6 ár,
það er langur tími.
Hann giftist eftirlifandi konu
sinni, Kolbrúnu Valdimarsdóttur
úr Keflavík, 19. desember 1964.
Þau eignuðust 3 börn, Lindu, Gísla
og Sigurborgu. Þau heiðurshjón
Hanna og Kristján Friðbergsson á ,
Kumbravogi, Stokkseyri tóku þau ;
í fóstur og hafa reynst þeim sem
bestu foreldrar, þeirra sé þökk.
Ólafur keyrði á B.S.R. frá
1947-1951. Frá 1951-1961 vann
hann fyrst á vegum föður síns, hjá
Sam. Verktökum, en síðan hjá
Varnarliðinu við strætisvagna-
akstur. 1961 fór hann að vinna hjá
S.V.R. og vann þar í tíu ár, eða þar
til heilsan bilaði. Árið 1974 kom
reiðarslagið, hann fékk heilablóð-
fall og lamaðist. Síðustu 2 árin var
hann í hjólastól. Þá átti hann til
að raula lagið, „Áfram veginn í
vagninum ek ég“.
Bæninni sinni gleymdi hann ,
aldrei.
„Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi minu.“
sig í net stjórnmálanna. Hann má
ekki hafa sjálfstæða skoðun á
neinu, hann má aldrei hafa aðra
skoðun en formaður flokksins eða
það sem kallast stefna hans.
Þetta gerir öll afskipti af stjórn-
málum mjög ófýsileg, fyrir þá
sem heldur kjósa að standa við
loforð sín og að leggja öllum
málum lið sem teljast til velferð-
ar fyrir einstaklinga og þjóðfélag-
ið í heild, burtséð frá því hvaða
flokkur ber þau mál fram. En
þetta er að því er virðist ekki góð
pólitík. Þeir sem eru í stjórnar-
andstöðu hverju sinni SKULU
vera á móti jafnvel þótt þeir
sjálfir hafi haft sömu mál á
dagskrá, er þeir voru síðast í
stjórn. Þessi margfeldni og
hræsni, virðist vera það sem við á,
og er það augljóst hver tilgangur-
inn er. Það er ekki hægt að unna
andstæðingunum þess að koma
fram góðum málum, því það yrði
rós í þeirra hnappagat og þeir
fengju ef til vill nokkur atkvæði
út á þau í næstu kosningum. Þetta
lýsir á ömurlegan hátt, hve eig-
inhagsmunastefnan er rík hjá
flokkunum öllum, þar er enginn
undanskilinn. Hitt er aftur aug-
ljóst að það er ekki verið að hugsa
um þjóðarhag. Væri ekki landinu
Dagrún Kristjánsdóttir
og þjóðinni betur borgið, ef að
meiri sveigjanleiki væri fyrir
hendi, meiri sanngirni og ein-
lægni Það mundi örugglega ganga
betur með stjórn landsins, ef að
þegnarnir finndu að á þingi sætu
menn sem settu land og þjóð ofar
flokkakrit og innbyrðis erjum.
Létu hvern og einn njóta sann-
mælis og stuðnings í hverju nyt-
sömu og velferðaraukandi máli,
sem tekið væri fyrir til almenn-
ingsheilla. En hvenær mun sú
stund renna upp að andstæðingar
viðurkenni góðu verkin, hver hjá
öðrum. Sjá ekki allir að á stjórn-
arheimilinu hljóta að ráða sömu
lög og á einkaheimilum, að það
getur ekki gengið að hver höndin
Staögreiösluverð 495.000.-
Greiöslukjör:
Ca. 200 þús. út — Rest 5 mán.
Vegna
hagstæöra
innkaupa,
getum viö boöiö
verö sem er langt
fyrir neöan aöra.
Verð: 521«980«~