Morgunblaðið - 21.12.1979, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 1979
YAOmúU-
kaffinu
Eí þú þarft endilega að láta þér blæða,
vertu þá á mottunni!
mæm.
Fáránlegt! — Slanga, sem býð-
ur epli. Hvíiík fjarstæða að
þessi eina kona á jörðinni skuli
einmitt nú þurfa að finna
slöngu?
„Má ekki fara
illa með hann“
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Gott getur verið að spila þann-
ig, að einn slagur fáist fyrir. En
þó er auðvitað betra að velja þá
aðferð, sem tryggir tvo. bó verð-
ur að taka fram, að ekki var
auðvelt, að koma auga á þetta í
spili dagsins.
Norður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. D
H. DIO
T. Á8532
L. ÁKD84
Austur
S. 1086
H. 63
T. D9764
L. 963
Suður
S. 543
H. Á87542
T. 10
L. G72
Suður Vestur
1 TíkuII pass 1 Hjarta 1 spaði
3 Lauf pass 3 Hjortu pass
4 Hjortu ailir pass
Vestur spilaði út spaðakóng og
þegar hann hafði séð blindan
spilaði hann spaðaásnum en með
því að láta sagnhafa trompa í
blindum tryggði hann sér einn
aukaslag á trompið. Suður gerði
eins og til var ætlast. Trompaði,
spilaði sig heim á hendina með
tígulás og trompa tígul, trompaði
síðan síðasta spaðann og þar með
voru möguleikar varnarinnar bún-
ir. Sagnhafi fór inn á hendina með
laufi á gosann, tók á trompás og
spilaði aftur trompi og vörnin gat^,
ekki fengið fleiri slagi en tvo á
tromp auk spaðakóngsins. Slétt
unnið.
Sjálfsagt hefur þú séð hvernig
vestur gat hnekkt spilinu. Eftir
spaðakónginn varð vestur að spila
trompkóngnum, beint út í opinn
dauðann, en eftir þaö yrði spilið
óvinnandi. Sagnhafi getur þá ekki
tekið tvisvar tromp og spilað
laufunum. Vestur á aðeins tvö og
hann fær slag á tromp og þrjá á
spaða. Ekki verður betra að reyna
að trompa spaða. Vestur fær þá að
vísu tíl baka hjartaslaginn, sem
hann gaf með kóngnum en fær að
auki tvo á spaða. Og ekki dugir
heldur að láta vestur fá á hjarta-
kónginn, hann spilar þá bara
spaðaásnum og fær tvo á tromp og
tvo á spaða.
Vestur
S. ÁKG972
H. KG9
t. KG
L. 105
Sagnirnar:
Norður Aust
COSPER
P
r
t
ei3oC05PER
_? _? _?
Borist hefur eftirfarandi grein-
arkorn frá sjúkraþjálfara þar sem
fjallað er um vinnustellingar og er
bréfið ritað í tilefni greinar dr.
theol. Jakobs Jónssonar í Tímariti
Gigtarfélags íslands 4. tbl. 1.
árgangs í desember 1979.
Nafnið á þessu greinarkorni
vakti sannarlega athygli mína, er
ég sá Tímarit GÍ, en þó ekki síður
er ég sá hver ritað hafði. Ég hafði
þó verið svo heppin að heyra fyrir
tilviljun hluta þess erindis er
höfundur greinarinnar flutti í
Ríkisútvarpinu fyrir u.þ.b. ári
síðan að mig minnir um þetta
sama efni.
Nú, ekki síður en þá, varð ég
alveg undrandi að þessu máli
skyldi vera hreyft af manni úr
stétt þeirri, sem að áliti alls
almennings er talinn sinna sálum
meðbræðra sinna fremur en
líkama. Því meir gladdi það mig,
sem það var óvænna.
Dr. theol. Jakob Jónsson kemur
í þessu greinarkorni beint að
aðalvandamálinu í heilsugæslu
utan sjúkrahúsanna. Það er, að
reyna að koma í veg fyrir líkam-
lega og þá um leið andlega van-
líðan af völdum rangs álags og
einhæfra starfa. í kyrrsetuþjóð-
félagi nútímans þar sem véla- og
tæknivæðing er alltaf að aukast,
hefur líkamleg heilsa hins vinn-
andi manns orðið útundan. Hér
varítar fræðslu, eins og dr. theol.
Jakob bendir réttilega á. Og því
fyrr á lífsleiðinni sem sú fræðsla
er veitt, því betra. Hér þyrftu
skólarnir að koma inn. Þar næst
til allra Islendinga á ákveðnum
aldri. Það er og gleðiefni, að í
nokkrum fjölbrautaskólum hefur
líkamsbeiting og starfsstöður ver-
ið teknar inn sem námsefni á
heilsugæslubraut og er vonandi
aðeins fyrsta skrefið því þetta
ætti að kenna í öllurp brautum.
Þegar tæki og hlutir eru keypt-
ir, fylgir oft bæklingur um með-
ferð og viðhald, og er það síðan á
ábyrgð eigandans hvort farið- er
eftir þeim leiðbeiningum og tæk-
inu haldið í lagi. Þetta þyrfti og
ætti að vera nokkuð svipað með
líkamann. Fólk getur og á að taka
ábyrgð á líkamlegri heilsu sinni
sjálft, að svo miklu leyti sem ekki
koma til vefrænir sjúkdómar. En
til þess að það verði, þarf aukna
fræðslu.
Eitt af starfssviðum sjúkra-
þjálfara er einmitt að kenna fólki
líkamsbeitingu og starfsstöður/
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri ó islensku
3
Dyrnar voru opnaðar og Lap-
ointe kom inn i skrifstofuna.
— Fourquet rannsóknarlög-
reglumaður var að hringja.
Hann vildi hafa tal af yður en
ég sagði þér væruð vant við
iátinn.
Foruquet vann i 17. hverfi,
þar sem bjuggu rikisbubbar og
þar voru sjaidan framin glæpa-
verk.
— Maður var skotinn niður i
Rue Fortuny, tvö hundruð
metra frá Parc Monceau. Af
pappirum og skjölum kemur
fram að hann var einn af þeim
stóru — mjög þekktur vínkaup-
maður.
— Er það allt og sumt sem
vitað er á þessari stundu?
— Hann virðist hafa verið á
leið út i bilinn sinn, þegar
skotið var á hann fjórum skot-
um. Það voru engin vitni. Þetta
er fremur fáfarin gata og á
þessari stundu virðist enginn
hafa verið þar á ferii.
Maigret leit á Stiernet og svo
yppti hann öxlum.
— Er Lucas hér?
Hann gekk að dyrunum á
næsta herbergi og sá að Lucas
sat við skrifborð sitt.
— Kíktu aðeins hingað inn
til min.
Stiernet horfði stóreygur á
þá tii skiptis eins og þetta kæmi
honum rétt lítið við.
— Þú byrjar á yíirheyrsl-
unni aftur og lætur bóka svör
hans. Svo lætur þú hann skrifa
undir og lætur fiytja hann í
varðhaid. Lapointe, þú kemur
með mér.
Hann fór í þykka svarta
frakkann sinn og sveipaði bláa
trefiinum sem konan hans hafði
prjónað, um hálsinn. Áður en
hann fór af stað tróð hann sér i
nýja pipu, sem hann kveikti i
frammi á gangi eftir að hafa
litið sem snöggvast i síðasta
sinn á morðingjann unga.
Þótt ekki væri framorðið
voru fáir á ferli vegna kuldans
sem gerði mann stirðan í andlit-
inu og næddi gegnum hlýjustu
flíkur. Maigret og Lapointe
stigu inn i einn af bilum
rannsóknarlögreglunnar og
siðan var ekið i loftinu i annan
bæiarhluta borgarinnar.
I Rue Fortuny stöðvaði lög-
regluþjónn alla umferð og
hindraði forvitna vegfarendur i
að komast að iiki sem lá á
gangstéttinni. Fimm, sex
manns voru á sveimi hjá.
Foruquet var þarna og kom
snarlega til Maigret.
— Rannsóknarstjóri hverfis-
ins var að koma. Læknirinn er
einnig kominn á vettvang.
Hann var elskulegur maður og
Maigret féll hann vel i geð. Þeir
tókust i hendur.
— Þekktuð þér Oscar Cha-
but?
— Hefði ég átt að gera það?
— Hann er þekktur maður,
einn af stærstu vínkaup-
mönnum hér í París. hann átti
ýms þekkustu fyritækin. Ég er
viss um að þér kannist við
nöfnin Vin des Moines, Múnka-
vinið. Hann hefur bila i förum
og skip á ánum.
Maðurinn sem lá á gangstétt-
inni var þrekvaxinn án þess að
vera digur. Læknirinn sem
kraup við hlið hans reis á fætur
og dustaði af buxnaskálmun-
um.
— Hann hefur aðeins lifað
örfáar minútur eftir hann var
skotinn, en við fáum um það
nánari upplýsingar eftir krufn-
inguna.
Maigret horfði á starandi
brostin Ijósblá augun og kröft-
uga andlitsdrættina.
- Hafið þér hringt í sak-
sóknarann.
— Já, hann sendir fulitrúa
fljótlega.
Maigret skimaði i kringum
sig og sá Fourquet standa
skammt írá þar sem hann barði
sér til hita.
— Hvaða bíl á hann.
Við gangstéttina stóðu
nokkrir bilar, allt stórir og
dýrir. Chabut hafði verið á
rauðum Jaguar.
— Hafið þér athugað
hanskahólfið?
— Já. Þar voru sólgleraugu.