Morgunblaðið - 01.02.1980, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1980
MORö'dN/
kafriNú

((/
GRANI GÖSLARI
Leyf mér stinga upp á „Leifum dagsins“!
Réttu mér frækorn í viðbót!
Það þarf 100 ár til
að fylla eina öld
„Mig langar til að tísta ofurlítið
vegna greinarkorns í Mbl. 15. jan.
s.l., eftir Þorstein Jónsson í dálk-
um Velvakanda. Greinarhöfundur
rekur hornin í einhverja sögu
Gunnars M. Magnúss., og telur
hana lítt við hæfi barna. Engin
deili veit ég á þeirri sögu, enda
ætla ég ekki að hafa fleiri orð þar
um.
Þ.J. getur þess í leiðinni, að
hann hafi sjálfur samið nokkrar
sögur, vel við hæfi barna, að hans
mati. Mér þætti nú ekki ónýtt að
fá að sjá einhverjar þessara sagna
hans, ef hann gæti komið þeim í
vélritun, og fengið þær birtar í
Lesbók Mbl. ef ekki vildi betra til.
Annars þykir mér þó, sem
blaðagrein Þ.J. gefi ekki miklar
vonir um vandaða sögu, Vísast er
þó, að minni rækt sé lögð við eina
litla blaðagrein heldur en frásögn
í söguformi.
Það geta nú fleiri grobbað
heldur en Þ.J. Einu sinni skrifaði
ég dálítið sögukorn, og þeir fáu,
sem sáu þá sögu, luku upp einum
rómi um ágætt lesefni barna. En
sagan sú varð aldrei meir en
vélritað eintak, og ég gætti þess
ekki betur en það, að það glataðist,
og er nú ekki lengur til, nema í
BRIDGE
Það kom á óvart þegar tvö
óþekkt nöfn skipuðu efsta sætið að
loknum fyrsta hluta Philip Morris
keppninnar í Ostende á síðast-
liðnu hausti. En þegar að var gáð
kom í ljós, að þetta voru rúmensk-
ir flóttamenn og var þetta fyrsta
mót þeirra á vesturlöndum. Eðli-
lega ánægjulegt fyrir þá þó ekki
tækist að halda fyrsta sætinu
lengi og að lokum enduðu þeir í 29.
sæti af 108, sem þátt tóku.
Spilið í dag sögðu þeir vera sitt
besta í þessum fyrsta þriðjungi
keppninnar. Norður gaf, allir voru
á hættu.
Vestur Norður S. Á43 H. Á107 T. DG1084 L. K7 Austur
S. 1072 S. K965
H. 864 H. KG5
T. K975 T. Á
L. Á93 Suður L. G10652
S. DG8 H. D932 T. 632 L. D84
Norður varð sagnhafi í einu
grandi eftir opnun á einum tígli og
suður hafði svarað með einu
hjarta. Rúmenarnir voru með spil
austurs og vesturs og á spilakorti
þeirra kom fram, að þeir spiluðu
venjulega út fjórða hæsta spili frá
lengd. En austur ákvað að bregða
af venjunni og spilaði út lauftvisti
og sagnhafi tók níu vesturs með
kóng.
Norður réðst á tígulinn, spilaði
drottningunni og austur hélt
áfram laufsókninni spilaði gosan-
um, drottning og ás. En í stað þess
að spila áfram laufunum skipti
vestur í spaða, austur fékk á
kónginn og hann tók þvínæst á
lauftíu en hætti þá við laufin og
spilaði spaða. Þetta orsakaði eðli-
lega, að sagnhafi hélt laufin skipt-
ast 4—4.
Norður hélt áfram tígulsókn-
inni, meðhöndlaði litinn rétt og
þegar vestur tók á kónginn skipti
hann í hjarta. Norður gat þá tekið
sína sjö slagi en lét freistast,
langaði í yfirslaginn eins og oft
kemur fyrir í tvímenningskeppni,
og hleypti á drottninguna. En þá
gat austur tekið þrjá slagi, hjarta-
kónginn og tvo á lauf og fékk 200
fyrir, óskatölu tvímennings-
spilarans.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eltir Georges Simenon
Jóhanna Krist|ónsdóttir
sneri á íslensku
34
— Ætluðuð þið að tala við
mig?
— Nei, við komum til að
votta eiginmanni yðar hinztu
virðingu.
— bað er einhvern veginn
eins og hann sé lifandi? Þeir
hafa unnið sitt verk vei, finnst
yður ekki? Hún talaði vélrænt
og yfir hreyfingum hennar var
einhvers konar svefngengils-
bragur.
— Mig langaði til að spyrja
yður einnar spurningar, frú,
sagði Maigret alit í einu.
Hún leit á hann, forviða
nokkuð.
— Og hvað er það?
— Viljið þér í fuliri alvöru
að við höfum uppi á morðingja
manns yðar?
Hún var sýnilega ekki við-
búin þessari spurningu og það
var eins og hún gripi andann á
lofti.
— Hvers vegna skyldi ég
óska annars?
— Æ, ég veit ekki... ef við
finnum hann verður ur þessu
máiarekstur og yfirheyrslur
sem vandlega verður sagt frá í
blöðum og öðrum fjölmiðium.
Mörg vitni verða leidd fram,
þar á meðal starfslið manns
yðar — kvenfólk af öliu tagi.
Trúlegast er að þetta fólk segi
sannieikann. Það gæti orðið
óþægilegt á að hlýða. .
— Ég skil hvað þér eigið við,
svaraði hún stiiiilega. Hún
hugsaði sig um og sagði síðan:
— Auðvitað mun þetta vekja
óþægilega athygli.
— Þér svöruðuð ekki spurn-
ingunni.
— Satt að segja er mér sama.
Ég er ekki hefnigjörn. Sá sem
drap hann hefur án efa taliö að
hann hefði fuilgilda ástæðu til
að gera þetta. Hvaða gagn cr að
þvi að hann verði settur i
fangelsi í tíu ár eða jafnvel til
lífstíðar?
— Ef þér gætuð sagt mér
eitthvað sem gæfi visbendingu
um hver hefði átt hlut að máli.
mynduð þér þá halda því fyrir
yður?
— Þar sem ég hef ekkert i
huga hef ég heldur ekki velt því
fyrir mér, hvort ég myndi þegja
yfir því. En ég býst við það væri
skylda min að greina yður frá
því, er það ekki? Þar af leiðandi
hugsa ég að ég myndi gera það.
En ég viðurkenni að mér þætti
það óþægilegt.
— Hver tekur nú við fyrir-
tæki eiginmanns yðar? Lou-
ceck?
- Ég er smeyk við þann
mann. Mér finnst hann ófyrir-
leitinn og harðsvíraður. Ég get
ekki afborið að horfast i augu
við hann.
— En maöurinn yðar virðist
hafa haft á honum trú?
— Það er ekki vafi á því að
Louceck er frábær í sínu starfi.
Ilann er klókur og Oscar mátti
þakka honum töluvert af vel-
gcngni fyrirtækisins. Hann
kann lagabálka út og inn og
veit hvernig á að hegða sér i
kerfinu — og leika sér með það.
í upphafi gerði hann aðeins
skattskýrsluna fyrir Oscar en
svo vann hann sig æ meira upp
og varð á endanum númer tvö í
fyrirtætdnu.
— Hver fann upp nafrið á
Munkavininu?
— Það var Oscar. Þá var
fyrirtækið minna í sniðum og
aðeins komin til sögunnar
starfsemin á Quai de Charen-
ton. Það var Louceck sem ráð-
lagði honum að koma sér upp
bækistöð á hinum staðnum og
færa út kviarnar.
— Haldið þér að maðurinn
yðar hafi talið að Louceck væri
ærlegur maður?
— Hann þurfti á honum að
halda. Og hann gat séð um sig.
— Þér svöruðuð ekki spurn-
ingunni frú. Verður það hann
sem tekur við rekstri fyrirtæk-
isins?
— Ég geri ráð fyrir að hann
haldi stöðu sinni, að minnsta
kosti enn um sinn — en hann
kemst ekki lengra.
— Hver tekur við stjórninni?
— Ég.
Hún sagði þetta fjarska blátt