Morgunblaðið - 11.03.1980, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. MARZ 1980
vlce
MORödM
KAFFINU
Aldrei myndu þeir íá mig til þess að fara þarna upp!
þínir sakni þin nokkuð, drengur
minn, og lýsi eftir þér!

Þeir segja, að þú sért «0 skrifa
endurminningar þínar. Þegar
þú kemur að því að ég lánaði
þér þúsund kallinn, sendu mér
hann þá bara i pósti!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það er ekki oft, sem varnarspil-
ari er í þeim sporum, að vera með
öll lykilspil varnarinnar og sjá
sjálfur miklar líkur á nægilega
mörgum slöguin en hafa alls enga
möguleika til að ná þeim.
Magnað dæmi, Vestur gaf,
austur-vestur á hættu.
Norður
S. K10852
H. Á10
T. D96
L. ÁG4
Austur
S. ÁG97
H. KD9763
T. 7
L. K8
Vestur
S. 63
H. G8542
T. 43
L. 10962
COSPER
Suður
S. D4
H. -
Borð, þrír stólar og tvær flöstur af áfengi var það eina sem
bjargaðist!
Hver er ekki
skattborgari
Bréf skattborgara, birt 6. mars,
verður mér tilefni nokkurra orða.
Fyrst er nú það, að skattborgari er
ekki neitt einkenni fremur en t.d.
Islendingur eða maður. Við erum
öll skattborgarar. Þó við náum
ekki öll þeim tekjum að greiða
skatt af þeim borgum við öll
söluskatt. Því er skattborgara-
nafnið ekki neitt einkenni.
• Skyldur við
skattgreiðandann
Skattborgari virðist telja að
mönnum beri siðferðileg skylda til
að kaupa kóka kóla vegna þess að
framleiðslan gefi ríkinu skatttekj-
ur. Þar munar auðvitað mestu um
söluskattinn. En söluskattur er
greiddur af fleiru. Spyrja má
T. AKG10852
L. D763
Ekki er hægt að segja, að
sagnirnar hafi háft vísindalegt
yfirbragð.
Vestur Norður Austur Suður
P 1 Spaði 2 Hjörtu 5 Tiíflar
P 6 Títtlar allir Pass.
Norður og suður hittu svo sann-
arlega naglann á höfuðið þegar
vestur var svo óheppinn að spila
út hjarta. Suður var ekki viss um
hvað best væri að láta í hjartaás-
inn bað því um lágt frá blindum og
trompaði heima. Og framhaldið
varð býsna sniðugt. Hann spilaði
trompáttunni á níuna og síðan
spaða frá blindum. Austur var þá
í bobba. Léti hann lágt fengi suður
á drottninguna léti síðan hinn
spaðann í hjartaásinn og vörnin
fengi aðeins einn slag- á lauf.
Austur tók því á spaðaásinn en
það reyndist þó ekkert betur.
Vörnin var í raun jafn vonlaus. í
von um, að vestur gæti trompað
spilaði austur aftur spaða og
suður fékk slaginn. Hann gat
síðan látið eitt lauf í hjartaásinn,
annað í spaðakónginn og seinna
lét hann þriðja laufið í fimmta og
síðasta spaða blinds.
Vinningurinn var nokkuð
snyrtilegur en vestur var
óheppinn að spila ekki út laufinu í
upphafi. Þá hefðu þessar glæfra-
sagnir ekki borið jafn ríkulegan
ávöxt.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Krist|ónsdóttir
sneri á islensku
67
alltaf syfjaður, svo að hún varð
næstum að draga mig á hárinu í
bió. Alls konar svona. Og auk
þess brigslaði hún mér um
takmarkaða getu í rúminu...
Hann roðnaði og það var
auðheyrt að það var hin síðasta
ásökun sem hann hafði tekið
næst sér.
— Einn góðan veðurdag —
það var á afmælisdegi hennar
fyrir þremur árum — tók ég
svo mikið að ég gat boðið henni
út að borða á mjög glæsiiegu
veitingahúsi.
„Ég held ég íái launahækk-
un,“ sagðiég viðhana.
„Það er nú liklega kominn
tími til. Þessi yfirmaður þinn
ætti að skammast sin fyrir að
borga svona lélegt kaup. Ef ég
færi til hans skyidi hann fá það
óþvegið.“
— Tókuð þér bara smáupp-
hæðir?
— Já, i byrjun sagðist ég
hafa fengið smálaunahækkun.
En svo ieið ekki á löngu unz
henni hætti að finnast til um
fimmtiu franka hækkun, svo að
ég tók þá hundrað.
— Voruð þér ekkert hrædd-
ur um að upp kæmist?
— Þetta var orðinn eins og
vani. Það var enginn sem fylgd-
ist með. Þetta var svo lítið í
aiiri þessari miklu maskínu
sem Chabutfyrirtækið er.
— Einu sinni tókuð þér
fimm hundruð franka.
- Það var fyrir jólin. Ég
sagði henni ég hefði fengið
bónus. Það var orðið svoieiðis
að ég var sjálfur farinn að trúa
þessu. Og ég óx í eigin augum,
þótt það kunni að hijóma af-
káralega.
Sjáið þér til égjhef aldrei haft
háar hugmyndir um sjálfan
mig. Faðir minn óskaði þess að
ég færi að vinna i banka eins og
hann. En mér hugnaðist það
ekki. Á Qaui de Charenton sat
ég i ró og næði og það var
nánast enginn sem skipti sér af
mér.
— Hvcrnig varð uppvist um
fjárdráttinn?
— Það var ekki Chabut sjálf-
ur, sem komst að því, heldur hr.
Louceck. Hann fór stöku sinn-
um yfir reikninga hjá mér. Og
einhvers staðar hefur hann
fengið grunsemdir. En i stað
þess að taia um það við mig og
fá skýringar iét hann eins og
ekkert væri og sneri sér beint
tii Chabut.
— Þetta var í júní?
— Siðast í júní, já, þann 28.
júní. Þeim degi gleymi ég aidr-
ei. Hann bað mig að koma upp á
skrifstofuna sína. Einkaritar-
inn var viðstaddur og hann iét
það afskiptalaust. Ég var ekk-
ert órólegur, því það hvarflaði
ekki að mér að komist hefði upp
um mig.
— Og síðan bað hann yður
að fá yður sæti?
— Hvernig vitið þér það?
— Gíraffinn — einkaritari
hans hefur sagt mér frá þessu
máli. Henni leið víst ekki síður
iila en yður þegar hún uppgötv-
aði hvað var á ferðinni.
— Þetta var hroðaleg auð-
mýking — ég hefði kosið að
hann hefði kært mig frekar til
lögreglunnar en þetta. Það var
eins og hann nyti þess í rikum
mæli. Vitið þér hvers vegna
hann hæddi mig mest? Af því ég
hafði bara stolið smáupphæð-
um. Hann sagði að hann hefði
getað virt almenniiegan þjóf, en
ekki svona smásvindlara.
Hann þagnaði augnablik til
að ná andanum, því að hann
hafði taiað æstri röddu og var
orðinn rjóður í andliti. Hann
fékk sér aftur sopa af toddiinu
og Maigret fór að dæmi hans.
— Þegar hann skipaði mér
að koma nær hafði ég satt að
segja ekki hugboð um hvað
hann myndi gera, en ég varð
mjög hræddur. Kinnhesturinn
var rösklega útiiátinn og ég er
viss um að það hefur verið far
eftir á kinninni.
Ég hef aldrei verið sleginn,
hvorki fyrr né síðar. Foreldrar
minir beittu mig aidrei slíku i
bernsku. Og hvar ég stóð rið-