Morgunblaðið - 10.07.1980, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ1980
HEIMSÓKN í PORTÚGAL JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
5. GREIN
INorðvestur- Portúgal, milli ánna Minho og
Douro er svæði sem kennt er við Vinho Verde.
Landslag er þar fjölbreytilegt og gróður og
loftslag sérstaklega heillandi, mjúkir dalir í
skjóli gróskulegra fjalla, gróin upp á tinda.
Þarna eru vinekrur, stórar og víðáttumiklar, kátt fólk
litrík lítil þorp, og gjöfull jarðvegur, svo að með
afbrigðum er. Þarna er ræktað vín sem á sér ekki
hliðstæðu, Vinho Verde, sem mun hafa verið hafin
ræktun á þegar Rómverjar sátu þetta svæði fyrir
óralöngu. Samt hefur Vinho Verde aldrei orðið nándar
nærri eins þekkt og portvínið, langmestur hluti þess fer
til innanlandsneyzlu. Vinho Verde þýðir í raun og veru
græna vín og tilgátur eru um að það dragi nafn af því
gróðursvæði sem það er ræktað á. Það er nefnilega alls
ekki grænt, heldur bæði hvítt og rautt, en mér skilst að
það hvíta sé langtum vinsælla. Það er hressandi á
bragðið, ekki laust við freyðibragð, a.m.k. fyrst eftir að
flaskan er opnuð og það er léttara en venjulegt hvítvín
eða rauðvín.
Vínið er drukkið „ungt“, þ.e. venjulega strax á fyrsta
ári eftir framleiðsluna og berin eru tínd áður en þau
verða fullþroskuð. Vínviðurinn verður hár og er vafinn
utan um spýtur og myndar hvarvetna eins konar göng.
Við tínsluna þarf því stærðar stiga til að komast upp og
ná berjunum.
Með framleiðslu Vinho Verde er haft strangt
gæðaeftirlit eins og með annarri slíkri í Portúgal og það
er sérstök stofnun í Oporto sem annast það. Forstjóri
þessarar stofnunar, Fernando Gaspar, fór með mér
dagstund i bíltúr til Grænavínssvæðisins og til
vínbúgarðsins Aveleda. Á síðasta ári var tappað á 250
millj. lítra af Vinho Verde og af því fóru aðeins 2
prósent til útflutnings. Hann segir að Portúgalar kjósi
sjálfir hvíta vínið, en rauðvínið er töluvert flutt út til
Þýzkalands en langtum meiri útflutningur er á hvíta
víninu en hinni tegundinni. Það er nokkuð þekkt í
Englandi og reynt er að halda uppi áróðri í Bandaríkj-
unum nú.
Aveleda er í hjarta Minhohéraðsins, það er eins og að
ganga inn í einhverja framandi veröld að koma þar.
Sykur... Skyldu ekki Karíus og Baktus verða himinlifandi ef þeir kæmust í þvílíkan bing?
Vitjað
ævintýra-
vinni starfsfólkið kynslóð fram af kynslóð, ég hitti
þarna fyrir eina Mariuna enn sem hefur unnið þarna í
30 ár, og faðir hennar starfaði á Aveleda í hvorki meira
né minna en 53 ár. Kannski er allt starfsfólkið í
álögum. Þannig getur nú mikil fegurð verkað nánast
ruglandi á kalda íslenzka sál. En vínið þeirra frá
Aveleda er flestu ljúfara, það skal glaðlega viðurkennt.
Fyrirtæki Ramada rekur tvær verksmiðjur, í annarri
eru framleidd margs konar tæki og tól, svo sem sagir og
sögunarbúnaður af öllu tagi, en í hinu eru einkum
heims Vinho Verde
tritlað um töluverksmiðju
litið inn hjá SEPSA
Ur vinnusal SEPSA.
Maður hélt að svona heimur væri ekki lengur. Við
skiljum bílinn eftir við hliðið og göngum eftir
aðalstígnum, lítil guðshús í rjóðrum, tjarnir þar sem
synda stoltir svanir, blómategundirnar eru fleiri en svo
að ég hafi nöfn á þeim, burknar, mímósur, begóníur,
rósir, rhododendronrunnar og lítil hýsi, og ég veit ekki
hvað.
Hvarvetna er verið að skreyta, því að um kvöldið
ætlar starfsfólkið að gera sér glaðan dag. Rui Fonseca,
einn sölustjóranna, segir mér að þessi búgarður hafi
verið í eigu Guedesfjölskyldunnar í þrjár aldir og það
hafi verið ættfaðirinn, Don Manuel Guedes da Silva,
sem plantaði fyrst vínviði hér árið 1860. Þegar að
húsinu sjálfu kemur, þar sem vinnslan fer fram, er það
allt vafningsviði vaxið, svo að rétt grillir í gluggana.
Þar var sól og fegurð svo mikil, að það lá við að maður
fengi ofbirtu í augun, og þrátt fyrir allar þessar
dásemdir, fannst mér eitthvað gervilegt við þennan stað
— rétt eins og ég gengi stund inn í ævintýri. Það lá við
mér væri eilítill léttir að því þegar við renndum úr hlaði
og héldum aftur til Oporto. Þó er mér sagt að þarna
Ramada þykir framleiöa sögunargræjur af full
komnustu gerð.
... og tölur í tonnatali.
búnar til tölur. Ramada-fyrirtækið var stofnað 1935 og
er til húsa í litlum bæ, Ovar, 15 km suður af Oporto.
Vöxtur þessarar myndarlegu verkfæraverksmiðju hefur
verið hraður og Ramada framleiðir stálsagir og
stálgripi af öllu tagi og fuilkomnustu vélar notaðar við
framleiðsluna. Hefur að mér skilst verið lagt verulegt
kapp á að endurbæta tækjadeild fyrirtækisins. Þeir
Manuel Ramada Leite og Correia de Álmeida, sem eru í
fyrirsvari Ramada, sögðu mér að þarna ynnu um
fjórtán hundruð manns og er því fyrirtækið einkar
mikilvægt þessum litla og notalega bæ. í hinni
verksmiðjunni eru framleiddar tölur, ýmist úr skeljum
eða plasti. Ég hafði satt að segja aldrei íhugað neitt
sérstaklega, hvernig tölur væru búnar til, en þær eru nú
eitt af því sem við teljum nauðsynlegt, að minnsta kosti
þegar þær vantar. Flutt er út fyrir að verðmæti 1,3
milljónir eskúta á sl. ári, m.a. mikið til S-Afríku,
Ástralíu, nokkurra Asíulanda og Norður- Afríku. Nú
hefur einnig verið byrjuð framleiðsla á alls konar
tækjum fyrir sjúkrahús og þeir hafa gert sérstakan
samning um verk fyrir Citroen- bílaverksmiðjurnar og
það er auðheyrt á öllu að það eru heilmikil áform um að