Morgunblaðið - 31.12.1980, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. DESEMBER 1980
HÖGNI HREKKVÍSI
ást er. . .
o
... að bíða og vona
og verða ekki reið.
Il-H
TM Rflg. U.S. Pat. Oft.-all rights reserved
• 1980 Los Anfleles Times Syndicate
Sejfið mér, yfirþjónn: Gæti ég
feniíió borð i námunda við
hljómsveitina?
Með
morgimkaffinu
Hringdu bara, þvi hún mamma
er inni!
Eins og falleg-
ar álfaborgir
Paul V. Michelsen
skrifar:
„Velvakandi góður.
Mig langar til að skrifa þér
nokkrar hugleiðingar í sam-
bandi við jólin. Margir deila
um það, hvort réttlætanlegt sé,
að við stöndum í ströngu og
erfiðum svo mikið fyrir jólin.
Ég hef staðið í jólaannríki í
blómabúð í 49 ár og þó finnst
mér það alltaf jafn gaman,
þótt erfitt sé og miklar vökur
síðustu sólarhringana.
Oft búið að spara við
sig allt sem hægt er
Það er aftur á móti oft sárt
og viðkvæmt þegar eldra fólk
hefur engar tekjur aðrar en
ellilaunin til að kaupa fyrir. Þá
er oft leitað lengi og gáð að því
að aurarnir hrökkvi nú fyrir
smágjöfum handa öllum
barnabörnunum. Þetta gamla
fólk er oft búið að spara við sig
í langan tíma allt sem hægt er
til að geta glatt aðra. Það
hugsar oftast meira um að geta
glatt börnin og barnabörnin en
sjálft sig.
Gleðin skín úr
augum barnanna
Þeir sem stunda afgreiðslu-
störf taka þátt í því þegar
viðskiptavinirnir eru að velja
og kaupa gjafir og annan
glaðning handa vinum og ætt-
ingjum. Gleðin skín úr augum
barnanna og gaman er að
fylgjast með þeim og hjálpa
þeim að velja, en æði oft eru
auraráðin minni en þau
óskuðu, því að þau langar að
gefa svo mörgum.
Hvernig getum við
hjálpað þessu fólki?
Mér finnst afar sárt til þess
að vita hve margir þeir eru hér
í okkar þjóðfélagi sem lítið
hafa og þurfa að neita sér um
flest, jafnvel að gleðja aðra
eins og þá langar til. Hvers
vegna er öllu svo ójafnt skipti
milli manna? Hvers vegna
hafa sumir tvo eða þrjá líf-
eyrissjóði að ganga í og sumir
engan? Oft er því þannig farið
um eldra fólk, að það á hvergi
innhlaup í lífeyrissjóði og á
aukin heldur engan að eða er
hreinlega gleymt inni á ýmsum
stofnunum eða kjallarakomp-
um. Hvernig getum við hjálpað
þessu fólki? Ég hefi fylgst
nokkuð með svona einstæðing-
um og veit af eigin reynslu hve
erfitt er hjá mörgum þrátt
fyrir velmegun okkar þjóðfé-
lags.
t>jóðarhagur ráði
en ekki þrýstihópar
Nú er sjálf jólahátíðin liðin
og vona ég að allir hafi eignast
frið í hjarta sínu, svo og góða
samvisku gagnvart sjálfum sér
og öðrum, því að það ætla ég að
sé mikils vert.
Að þessu sinni hefir himinn-
inn breitt snjóbreiðu yfir allt,
svo að hvítt og fallegt er yfir að
líta. Margir hafa og skreytt
hús sín fallegum ljósum. Held
ég að íbúar í Breiðholti hafi
slegið öll met með sinni ljósa-
dýrð, því að margar af stóru
blokkunum eru á að líta eins og
fallegar álfaborgir eða skraut-
legustu konungshallir.
Velvakandi, ég sendi þér og
öllum landsmönnum mínar
bestu nýársóskir og góðar
kveðjur. Stjórnvöldum þessa
lands sendi ég áskorun um að
þau ráðist gegn verðbólgu-
óvættinni og láti þjóðarhag
ráða ferð en ekki þrýstihópa.
Guð veri með okkur öllum.“
Kærastan þín er hráðfalleg, sonur minn. Því miður hafði ég
ekki jafn þroskaðan smekk og þú, er ég var á þínum aldri!
Vinir, lítið ykkur nær
Haraldur Magnússon, Hafn-
arfirði, skrifar.
„Kæri Velvakandi.
Nú erum við íslendingar bún-
ir að halda heilög jól og ættum
að vera sáttir við guð og menn.
Prestar landsins búnir að flytja
fagnaðarerindið: Elska skaltu
náungann eins og sjálfan þig.
Eflaust hafa guðsmenn í flest-
um kirkjum landsins talað um
hina miklu vonsku mannanna og
um stríðsógæfuna og hörmung-
ar þær sem stafa af vígbúnaðar-
kapphlaupinu í heiminum í dag.
Eflaust hafa þeir einnig bent á
að tími væri enn að snúa við
blaðinu. I stað blóðsúthellingar
kæmi náungakærleikur.
Vinir, lítið ykkur nær, mætti
segja við blessaða guðsmennina.
Opnaði nokkur ykkar munn eða
lyfti hendi til þess að hjálpa
hinum burtrekna og landflótta
frakka, Gervasoni? Voru hinir
auðmjúku kirkjunnar þjónar
ekki menn kærleikans? Hefði
ekki verið betra fyrir kerfis-
þrælana í dómsmálaráðuneyt-
inu að veita þessum pilti land-
vistarleyfi strax í upphafi. Þá
hefði þetta leiðindamál aldrei
séð dagsins ljós. En nú hefur
það verið í brennidepli svo
vikum skiptir og megum við
íslendingar hafa skömm fyrir
afgreiðslu þess, þar sem við
teljum okkur friðarsinna. Minn-
ir þetta mál mig allt á kvæðið
„Ohræsið", þegar gæðakonan
góða horaða rjúpu étur. Að
endingu óska ég franska piltin-
um og stuðningsmönnum hans
alls góðs á nýja árinu.“
Gleðilegt ár
Velvakandi þakkar vinsamleg
og lífleg samskipti og óskar öllum
farsældar á nýju ári.