Morgunblaðið - 23.01.1981, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1981
Marína Eiríksdótt
ir - Minningarorð
Fædd 27. apríl 1965.
Dáin 18. janúar 1981.
í dag kveðjum við ástkæra
systur, mágkonu og vin, sem við
eigum öil svo ljúfar minningar
um, að við höfum enn ekki áttað
okkur á því að svo skammt sé milli
lífs og dauða, enda munum við
ekki geta hugsað um hana öðruvísi
en lifandi sál um ókomin ár, því
margs er að minnast.
Marína Eiríksdóttir fæddist á
Seltjarnarnesi, 27. apríl 1965,
dóttir Jóhönnu Jóhannsdóttur og
Eiríks Hermannssonar og ólst þar
upp til 14 ára aldurs, að hún
fluttist í Kópavog. Börn foreldra
okkar voru 5 og var Marína yngst.
Ekki gat hún slitið sig úr
tengslum við sitt fyrra umhverfi
og sat því áfram í Valhúsaskóla og
hefði lokið grunnskólanámi þar að
vori, enda voru hennar rætur á
Nesinu, bæði skólafélagar og vin-
ir.
Það var óvenju náið samband
milli föður okkar og Marínu, og
hafði henni dottið í hug að þau
færu saman og gerðu sér dagamun
á afmælisdegi hans, nk. sunnudag.
Marína var óvenju athafnasöm
stúlka, stundaði mikið íþróttir,
var afar félagslynd og hvers
manns hugljúfi. Diskódans á
hjólaskautum var ein af hennar
uppáhalds íþrótta- eða skemmti-
greinum.
Ung telpa gekk hún í Skáta-
hreyfinguna og var foringi í
Skátafélagi Seltirninga.
Samband okkar systkinanna og
maka þeirra var mjög gott og
erum við og foreldrar okkar harmi
slegin að missa ástvin okkar með
svo sviplegum hætti.
Hafi Marína þökk fyrir allt sem
hún eftirlætur okkur af yndis-
legum minningum.
Guð geymi hennar frómu sál og
styrki foreldra okkar í þeirra
miklu sorg.
Nú rikir kyrrð i djúpum dal
þótt duni foss í ifljúfraKal.
i hreiðrum fuglar hvila rótt,
þeir hafa boóid «óóa nótt.
„Nú Haman leggja blómin blöó
er breiddu faAm mót sólu kIoó
i brekkum fjalla hvila hljótt,
þau hafa boóió «óóa nótt.
Nú hverfur hóI vió Hegubikaut
og HÍgnir geisii hæó og laut.
En aftanHkiniÓ hverfur hljótt
þaÓ hefur boóió góóa nótt.“
Systkini og makar
Skátafélög, eins og önnur mann-
anna félög, byggjast fyrst og
fremst á einstaklingunum, sem
þau skipa, dugnaði þeirra og
félagsþroska. Selsingar máttu vel
við una að hafa Marínu Eiríks-
dóttur í sínum röðum. Hún vann
félaginu af dugnaði og ósérhlífni,
meðan hún átti hægt um vik
vegna búsetu. Hún var félagi í
Selsingum, skátafélaginu á Sel-
tjarnarnesi, frá stofnun, 3. nóv-
ember 1977, og síðastliðinn vetur
stjórnaði hún stórum hópi léskáta,
sem virtust kunna vel að meta
handleiðslu hennar. Síðastliðið
vor fluttist hún með fjölskyldu
sinni til Kópavogs, en það sýnir
trygglyndi hennar við Seltjarn-
arnesið og vinina þar, að hún kaus
að halda áfram skólagöngu þar,
meöan þess gerðist kostur. Hins
vegar varð henni nú erfiðara að
sinna skátastarfinu af krafti, og
láði henni það enginn. Römm var
þó enn sú taug, sem tengdi hana
félaginu okkar, eins og orð hennar
sýndu, þegar hún ræddi við núver-
andi félagsforingja örfáum dögum
áður en hún fórst með svo svipleg-
um hætti. Þá lét hún þess getið, að
félagið mætti leita til sín, ef því
lægi á.
Gamlir félagar ínu í Selsingum
sakna glaðværrar, frjálsmann-
legrar myndar- og dugnaðarstúlku
og eru þakklátir fyrir að hafa
fengið að hafa hana í sínum
röðum í nokkur ár af hennar alltof
skömmu ævi.
Aðstandendum biðjum við
huggunar í sorg þeirra.
Með skátakveðju,
Selsingar
Kveðja frá bekkjarsystkinum í
Valhúsaskóla á Seltjarnarnesi.
Síðastliðinn sunnudagsmorgun
barst okkur sú sorgarfregn að Ina
væri dáin. Hún hafði verið í
afmælisveislu kvöldið áður, hress
og glöð að vanda. Ekki grunaði
okkur þá að sú samverustund væri
hin síðasta í þessu lífi. — En nú er
hún dáin og farin frá okkur. Það
er þó huggun harmi gegn að við
eigum og varðveitum allar minn-
ingarnar um elskulegan félaga.
Ina var ákaflega hress ung
stúlka, hún var sannur vinur vina
sinna og ávallt tilbúin til að rétta
minnimáttar hjálparhönd. Hún
hafði mikinn áhuga á að læra dans
og var ákveðin í því að láta af því
verða, en dauðinn kom í veg fyrir
þá áætlun hennar. ína starfaði
mikið í Skátahreyfingunni og var
áhugasamur félagi. Hún átti
marga góða vini og var elskuleg
við alla. Hún hafði áhuga á
íþróttum og var djörf í leik.
Við skólasystkini hennar minn-
umst hennar sem góðs félaga og
munum ekki gleyma hlýleika
hennar og allri góðvild. Við trúum
því að sá sem öllu ræður leiði hana
og verndi á ljóssins vegum Guðs
um geim.
Við færum móður ínu hjartan-
legar þakkir fyrir alla góðvild
hennar við okkur bekkjarsystkini
ínu, þegar við fórum að Silunga-
polli veturinn 1979, það var okkur
ógleymanleg för. Við vottum sorg-
mæddri móður ínu og góðum
föður innilegustu samúðarkveðj-
ur. Við biðjum góðan Guð að
blessa, varðveita og hugga for-
eldra hennar, ættingja, vanda-
menn og vini.
Guð blessi minningu skólasyst-
ur okkar, Marínu Eiríksdóttur.
9. bekkur, Valhúsaskóla,
Seltjarnarnesi.
Hinsta kveðja frá Valhúsaskóla.
Marína Eiríksdóttir lést af slys-
förum sunnudaginn 18. þ.m., þegar
bíll sem hún var farþegi í féll í
Rey kj avíkurhöfn.
Fráfall Marínu fékk mikið á
okkur í Valhúsaskóla, svo mjög að
okkur féllust hendur, þegar við
spurðum örlagarík afdrif hennar,
enda stóð hún okkur ljóslifandi
fyrir sjónum, ung og svo lífsviljug,
hreinskiptin og opinská, glæsileg
ung stúlka, sem horfði fram veg-
inn í eftirvæntingu og lífsþrá,
tilbúin til átaka við lífið. En
enginn má sköpum renna.
Eg kynntist Marínu fyrst haust-
ið 1978, þegar hún settist í 7. bekk
Valhúsaskóla. Við náðum fljótt
sambandi hvort við annað, enda lá
hún ekki á skoðunum sínum, sem
hún setti fram af fullri einurð.
Enda þótt við værum ekki alltaf á
sama máli þá tókst með okkur
ágætur vinskapur, sem við rækt-
uðum bæði hvort á sinn hátt. Mér
þótti vænt um að hún vildi halda
áfram í Valhúsaskóla, þótt hún
hafi flutt í annað bæjarfélag. Hér
átti hún vini, sem hún mat mikils
— og gagnkvæmt. Hvar sem hún
fór í hópi vina sinna ríkti fjör og
glaðværð. Vinahópurinn var stór
og margur saknar nú vinar í stað.
Enginn fær skilið vegi lífsins og
margar hafa nú spurningar vakn-
að hjá ástvinum Marínar um
fallvaltleik lífsins. Þeim spurning-
um verður aldrei svarað.
Þessi orð mín eru færri og
fátæklegri en hugur minn stendur
til, en orð eru fánýt, þegar stað-
reyndir lífsins blasa við.
Vil ég hér, og þar mæli ég fyrir
mun þeirra sem kynntust henni í
Valhúsaskóla, flytja foreldrum
Marínar, þeim Jóhönnu S. Jó-
hannsdóttur og Eiríki Hermanns-
syni, systkinum hennar og ætt-
ingjum svo og öllum jæim mörgu
vinum hennar innilegastar sam-
úðarkveðjur við fráfall hennar.
Megi sá sem öllu ræður geyma
hana í skjóli sínu. Blessuð sé
minning hennar.
ólafur H. Óskarsson
Þó aö skilji hönd írá hönd
hinsta kveöjustundin,
hrökkva aldrei hjartans bönd
haís viÖ bláu nundin.
H.L.
Það er ótrúlegt að ína, vinkona
mín, skuli vera farin frá okkur og
með svo sviplegum hætti. Ekki
kom mér til hugar að við ættum
ekki eftir að fara oftar á skíði
saman eða hittast og hlæja og
skemmta okkur, því alltaf þegar
við hittumst var ína með bros á
vör, síkát og glöð. Góð vinkona,
sem sýndi hugprýði hvar sem hún
fór.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
foreldra hennar og systkini í
þeirra miklu sorg.
Far þú i friöi,
friöur GuÖh þijc biessi,
haföu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú meö guöl,
GuÖ þér nú fylgl,
hanH dýröarhnoHH þú hljóta skalt.
V. Briem.
Sesselja Hrönn Jensdóttir
Náttúrufræð-
ingurinn
fimmtíu ára
í FRÉTTABRÉFI Hins íslenska
náttúrufræðifélags er þess getið,
að á árinu verða fimmtíu ár iiðin
frá þvi að útgáfa tímaritsins
Náttúrufræðingurinn hófst, en
biaðið hefur verið i eign félagsins
í fjörutiu ár.
Náttúrufræðingnum hefur frá
upphafi verið ætlað að vera alþýð-
legt fræðslurit um náttúrufræði
go stærð hvers árgangs hefur frá
fyrstu tíð verið hin sama, aldrei
minni en tólf arkir.
Næsti fræðslufundur félagsins
verður mánudaginn 26. janúar. Þá
flytur Karj Skírnisson erindi um
minkinn á íslandi, en svo vill til að
í ár eru fimmtíu ár liðin frá því
hann var fyrst fluttur til landsins.
Fundurinn hefst kl, 20.30 og
verður haldinn í Arnagarði, stofu
201.
AUCLÝSINCASTOFA
MYNDAMÖTA HF
+
Eiginmaöur minn og sonur,
ÁRNI ÞÓRIR HALL,
lést 21. janúar. Jaröarförin auglýst síöar.
Katrfn Hall,
Ragnheiöur Hall.
+
Bróöir okkar,
NÍELS HALLGRÍMSSON
fró Grímsstööum, Mýrasýslu,
lést í Elliheimilinu Grund 17. jan.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju þrlöjudaginn 27. jan. kl. 13.30.
Systkinin.
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
MAGNÚS MAGNUSSON,
verkfrϚingur,
lézt 21. janúar aö Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Björn Magnússon, Ingibjörg Björnsdóttir,
Þór Magnússon, Stefanía Siguröardóttir,
og barnabörn.
+
Hjartkær eiginmaöur minn, stjúpfaöir, tengdafaöir og afi,
GUOMUNOUR GUDMUNDSSON,
Engjavegi 5, Selfossi,
verður jarösunginn frá Selfosskirkju, laugardaginn 24. janúar, kl.
14.00.
Þorbjörg Vaidimarsdóttir,
Gunnar Guömundsson, Aslaug Helgadóttir,
og barnabörn.
+
GUDRUN JÓHANNA GUÐMUNDSDÓTTIR
fré Eyri,
lézt á Hrafnistu 16. janúar.
Jaröarförin fer fram mánudaginn 26. janúar kl. 15.00 frá
Fossvogskirkju.
Vandamenn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
jaröarför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
GUÐRÚNAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Ölduslóó 17, Hafnarfirói.
Sérstakar þakkir sendum viö læknum og starfsfólki, St.
Jósefsspítala Hafnarfiröi og Geisladeildar Landspítalans fyrir góöa
hjúkrun og umönnun.
Hinrik Albertsson,
Halldóra Hinriksdóttir,
Margrét Hinriksdóttir, Sigurjón Ingi Haraldsson,
Guórún Sigurjónsdóttir.
+
Innilegar þakklr til allra, sem auösýndu okkur samúö og vinarhug
vlö andtát og jaröarför
ÞORKELS OLAFSSONAR,
húsvaröar.
Systrabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auösýndu okkur samúö og
vinarhug vlö fráfall og útför eiginkonu minnar, móöur okkar,
tengdamóöur, ömmu og langömmu,
ÞORBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR
fré Hvammstanga.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á deild G 1, Hrafnistu.
Björn Kr. Guömundsson,
Trausti Björnsson, Áslaug Hilmarsdóttir,
Ólafur Björnsson, Mjöll Þóröardóttir,
Jóhann Björnsson, Svanhildur Þorkelsdóttir,
barnabörn Og barnabarnabörn.