Morgunblaðið - 25.03.1981, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. MARZ 1981
Minning - Erling
Már Kristjánsson
Fæddur 11. febrúar 1952.
Dáinn 17. marz 1981.
„Á hendur fel þú honum
Nem himna stýrir borj?,
þaA allt, er áttu I vonutn,
<>K allt er veldur sorK-
Hann bylKjur Ketur bundiA
ok buKad storma her.
hann fótstÍK Ketur fundió.
sem fær sé handa þér.*4
Hinn 17. mars varð bráÖkvadd-
ur á heimili sínu Erling Már
Kristjánsson. Útför hans fer fram
frá Fossvogskapellu í dag. Eriing
var fæddur 11. febrúar 1952 í
Reykjavík, sonur hjónanna Sig-
rúnar (Gógó) Guðmundsdóttur og
Kristjáns Agústssonar. Þau eign-
uðust annað barn árið 1953, sem
lést í fæðingu.
Við sem eftir lifum trúum því að
hinumegin muni bróðir hans, sem
hann aldrei naut samvistar við í
þessu lífi fagna honum og leiða
hann um Guðs vegu. Sem smábarn
fluttist Erling með foreldrum sín-
um til Bandaríkjanna, en þar voru
þau búsett um nokkurra ára skeið.
Hann var 10 ára er hann kom
aftur með þeim hingað heim.
Byrjaði hann þá skólagöngu í
Landakotsskóla og síðan í fram-
haldsskólum. Að því loknu fór
hann að vinna við fyrirtæki föður
síns.
Ég kynntist Erling er hann var
barn að aldri. Var hann tápmikill
og hraustur drengur og hvers
manns hugljúfi. Er mér ljúft að
minnast margra ánægjulegra
stunda á æskuheimili hans. Var
gaman að spjalla við Erling, sem
alltaf hafði frá einhverju
skemmtilegu að segja. Það er sárt
að sjá eftir svo ungum manni sem
Erling, í blóma lífsins hverfa af
sjónarsviðinu. Hans mun vissu-
lega verða sárt saknað af vinum
og vandamönnum, af ástkærri
unnustu, Margréti Baldursdóttur
og syni hennar Unnari Erni, sem
Erling var sem besti faðir — svo
og af elskandi foreldrum. Bið ég
góðan Guð að gefa þeim öllum
styrk á svo erfiðum tíma.
„Mín sál, þvi örugg sértu,
ug set á Gufl þitt traust.
Hann man þig vís þess vertu.
og verndar efalaust.
Hann mun þig miskunn krýna.
Þú mæöist litla krið.
Þér innan skamms mun skína
úr skýjum sólin blið“.
Gróa M. Jónsdóttir
í dag verður gerð frá Fossvogs-
kirkju útför vinar míns, Erling
Más Kristjánssonar.
Við Elli, eins og hann v'ar oftast
kallaður, höfðum þekkzt frá því
við vorum unglingar að alast upp í
gamla Vesturbænum. Frá þeim
árum er vissulega margs að minn-
ast, of mörg gleymd atvik rifjast
upp nú, þegar ég lít yfir liðna tíð.
Sá kunningsskapur, sem hófst
okkar á milli á unglingsárunum,
hefur haldist síðan, og orðið smám
saman að einlægri vináttu. Ég
minnist þess frá unglingsárum
okkar, hve traustur og góður
félagi hann var og þeir eiginleikar
hafa verið styrkustu stoðirnar
undir vináttu okkar gegnum árin.
Hann átti vissulega vift böl að búa
í fleiri en einum skilningi, og
áreiðanlega var lífið honum oft
erfitt. Ég kveð vin minn með þökk
fyrir allt og allt, órofa vinátta
hans í minn garð til hinstu
stundar er mér dýrmætari en orð
fá lýst.
Eftirlifandi unnustu Erlings,
foreldrum og öðrum aðstandend-
um votta ég innilegustu samúð
mína.
Jón Bjarni
Ok því er oss erfitt ad dæma þann dóm
aó dauóinn sé hryjcKÓarefni.
þó Ijosin slokkni ok blikni blóm.
Er ei bjartara land fyrir stefni?
(E. Ben.)
Ekki átti ég von á því er ég hitti
frænda minn Erling Má fyrir
fáeinum vikum að ég ætti ekki
eftir að sjá hann aftur í lifanda
lífi.
Það er oft erfitt að horfast í
augu við staðreyndir, en aldrei
eins og þegar dauði ungs manns í
blóma lífsins er orðinn veruleiki.
Erling var einkasonur hjónanna
Kristjáns Agústssonar og Sigrún-
ar Guðmundsdóttur. Hann var
fæddur í Reykjavík 11. febr. 1952
og var því nýlega 29 ára, er hann
var svo skyndilega burt kallaður
frá yndislegri unnustu, ástríkum
foreldrum og litlum uppeldissyni.
Þegar dauðinn grípur svo
snögglega inn í líf manna, þá
verður manni ósjálfrátt litið til
baka og minningar frá samveru-
stundum bernskuáranna, þegar
lífið er fullt af áhyggjulausum
leik, leita fram. Það var alltaf jafn
ánægjulegt að hitta Erling og
foreldra hans og var þá jafnan
tekið til við hina ýmsu barnaleiki
og var Sigrún (Gógó) þá oft
miðpunkturinn í leik okkar barn-
anna með hugvitsemi sinni og
umhyggja hennar fyrir Erling og
okkur hinum börnunum var ein-
stök.
Kristján og Gógó voru sérstak-
lega ástríkir foreldrar, sem gerðu
allt sem í þeirra valdi stóð fyrir
drenginn sinn, enda fékk Erling
þeirra góðu eiginleika í arf. Hann
var alveg einstaklega góður dreng-
ur, vammlaus, hjálpfús og hugs-
unarsamur. Ef eitthvað bjátaði á,
var Erling boðinn og búinn að
rétta hjálparhönd og alltaf var
hægt að leita til hans, því hans
máti var að greiða götu annarra.
En því miður reyndist oft erfitt að
fóta sig á vegi lífsins.
I dag er Erling kvaddur hinstu
kveðju og fyrir mína hönd og
systra minna, Hildar og Helgu,
eru honum þakkaðar allar
ánægjustundir liðin ár. Frænda
okkar Kristjáni og konu hans
Gógó, Margréti og litla drengnum
vottum við okkar dýpstu samúð,
en það ætti að vera huggun að eiga
minningar um jafn góðan dreng
og Erling var og þannig munum
við minnast hans.
Lilja Hilmarsdóttir
Þegar fréttin af andláti Ella
frænda barst okkur áttum við
erfitt með að trúa því að hann,
sem var liðlega 29 ára, væri
kallaður svo snögglega frá okkur
af þessari jörð til þess heims sem
leið okkar allra liggur til að
lokum.
Ég er ein af fjölmörgu sem
þakka heilshugar þau forréttindi
að hafa kynnst Jósefínu Björns-
dóttur, sem nú er horfin til þess,
sem hugur hennar stóð svo mjög
til. Fyrst kom ég sem unglingur,
ásamt systur minni í heimsókn til
Jósefínu, þar sem hún bjó á
Siglufirði og ári síðar hitti ég
hana að nýju, þá á heimili systur
minnar, þar sem nokkrar konur
voru saman komnar til þeirra
göfugu hluta að vinna að handa-
vinnu, fátækum og snauðum til
hjálpar. Frá heimsókn minni sitja
fastast minningar um látleysið og
um leið reisn, sem var yfir heimili
og húshaldi öllu, þótt ekki væri
ýkja vítt til veggja né hátt til
lofts, þar fannst mér allt rúmast,
sem gerir heimili að heimili og
saumafundurinn á heimili systur
minnar mun aldrei mér úr minni
líða sökum samræðnanna, sem þar
Erling var fæddur 11. febrúar
1952 sonur hjónanna Sigrúnar
Guðmundsdóttur, Péturssonar frá
ísafirði og Kristjáns Ágústssonar,
Jóhannessonar Hafnarfirði. Hann
ólst upp í foreldrahúsum að Lyng-
haga 2 hér í borg, byrjaði snemma
að vinna í fyrirtæki föður síns og
sá um rekstur þess er faðir hans
þurfti að sinna viðskiptum erlend-
is.
Þegar við bræðurnir vorum
drengir lá leið okkar oft á Lyng-
hagann. Þar undum við hag okkar
vel í leik með Ella frænda, en við
frændurnir áttum okkar annað
heimili hjá Þorgerði ömmu og
Guðmundi afa á Brávallagötu, til
þeirra lögðum við oft leið okkar.
Elli bar mikla umhyggju fyrir
þeim og eftir að afi dó var hann
ömmu sinni einstaklega hlýlegur
og hjálpsamur.
Elli hafði kímnigáfu í ríkum
mæli og naut það sín oft í vina- og
kunningjahópi, en í minningunni
mun ávallt bera hæst hversu
góður drengur hann var, félagi og
vinur, það er og hlýtur ætíð að
verða sá bautasteinn sem hæst rís.
Fyrir nokkrum árum varð Er-
ling þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast ágætri konu Margréti
Baldursdóttur og ungum syni
hennar Unnari. Stofnuðu þau
heimili saman og reyndist hann
henni vel og var drengnum besti
faðir, og reyndist hún honum mik-
ill styrkur í sjúkdómserfiðleikum
síðustu árin.
Við biðjum góðan Guð að
styrkja foreldra hans og ástvini.
Blessuð sé minning hans.
„Far þú I fridi, friður GuAs þÍK blessi
hafdu þökk fyrir allt »k allt.
Gekkst þú með Guði. Guð þér nú fylKÍ.
hans Dýrðar-hnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Reynir Guðmundur og Bogi.
fóru fram. Það var ekki dægur-
þras um manninn eða konuna í
næsta húsi né getgátur eða full-
yrðingar um þetta og hitt, það
voru umræður um háleitt efni,
sem voru þó hvorki litlausar né
leiðinlegar í eyrum unglingsins og
minnist ég mjög gjörla að dregin
var fram bók, sem útskýrði faðir-
vorið orð fyrir orð. Kannski voru á
þessu kvöldi mörkuð spor til þess
sem síðar varð og kannski á þessi
kvöldstund þökk eða sök á því að
æ síðan hefir mér fundist að
saumafundir af þessu tagi ættu að
vera með sama sniði. Árið liðu og
ég varð fullorðin, unglingsárin
voru fyrir bí. Þá lágu leiðir okkar
saman á ný. Hún kom inn í lífshjól
mitt sem starfsmanneskja við þá
stofnun, sem ég veiti forstöðu.
Aldrei hefur nein manneskja
stigið þau spor þar sem hún, með
djúpri virðingu fyrir öllum sem
þar hafa starfað fyrr og síðar.
Árveknin, verklagið, afköstin,
áhuginn og samviskusemin átti
ekki sinn líka. Þannig var það upp
frá þeim degi er hún gekk þar inn,
til þess dags er hún gekk þar út.
Hennar var saknað og aldrei
gátum við þakkað henni nóg
trúfesti hennar. Guð einn á þau
laun sem henni sæma. Og nú hefur
svefninn lokað brá hennar. í þeim
tilgangi að vekja hana aftur við
lúðrahljóminn, þegar hann sem
hún elskaði svo djúpstætt, svo
einlæglega, svo barnslega, kemur
aftur og sækir sína, það verður
dýrðardagur. Og enn gaf hún með-
dýrmæta stund í safn minn-
inganna: Gleði sína, þrátt fyrir
veikindin, og fullvissuna um að
frelsarinn leysti hana af þessum
heimi. Henni varð að ósk sinni.
Þökk Jósefínu fyrir þau forrétt-
indi að hafa kynnst henni á
unglingsárum og síðar, og nú
fengið að kveðja hana á þeirri
gleðistund, sem brottförin varð
henni. Er nokkuð eftirsóknarverð-
ara hér í heimi? Hjartans þökk og
kveðjur frá starfsfélögum. Elsku
Rúna, Sjöfn og þið öll. Guð blessi
ykkur og styrki og gefi ykkur það,
sem hún átti kærast.
Blessuð sé minning hennar.
Hulda Jensdóttir
+
Eiginkona mín,
GUÐBRANDÍNA TÓMASDÓTTIR,
lést í Landakotsspítala aö morgni 24. mars
Fyrir hönd vandamanna.
Ottó Guójónsson.
t
Eiginmaöur minn, faöir og fósturfaöir,
EINAR JÚLÍUSSON,
Skólavegi 34, Keflavík,
andaðist í Borgarspítalanum 24. marz.
Lína Sverrisdóttir,
Sverrír Mikael Einarsson,
Svanhildur Elentínusdóttir.
+
Utför
GUÐRUNAR INGIMARSDÓTTUR,
KJarnhottum,
fer fram frá Skálholtskirkju. laugardaginn 28. marz kl 13.30.
Jarösett veröur í Haukadal. Bílferö veröur frá Umferöarmiöstööinni
kl. 11.30.
Einar Gíslason,
börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
+
Faöir okkar og fósturfaöir,
GEORGJÓNSSON,
bóndi, Reynivöllum, Skerjafiröi,
andaöist í Borgarspítalanum 24. marz.
Anna Georgsdóttir,
Kjartan Georgsson,
Jóna Sigurjónsdóttir.
+
Utför
BERGSTEINS S. BJÖRNSSONAR,
Selvogsgötu 3, Hafnarfirði,
fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi fimmtudaginn 26. marz kl. 2.
Aóstandendur.
+
Eiginmaöur minn,
GUNNAR EARL INGVARSSON JENSEN,
andaöist í sjúkrahúsi í Washington mánudaginn 23. marz.
Mary Hunt Jensen.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
MAGNEA GUDNY ÓLAFSDÓTTIR,
Grettisgötu 19,
veröur jarösungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 26. marz nk.
kl. 1.30 e.h.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hallgrímskirkjusjóö.
Vigdís Ferdinandsdóttir,
Gunnar Ólí Ferdinandsson, Hrefna Guöbrandsdóttir,
Eiríkur Róbert Ferdínandsson, Steinunn Eiríksdóttir,
Arni Grétar Ferdinandsson,
Gísli Ferdinandsson,
Jón Júlíus Ferdinandsson,
Ferdinand Þórir Ferdínandsson, Marsibil Jónsdóttir
og barnabörn
Steinunn Karlsdóttir,
Sólrún Þorbjarnardóttir,
Helga Óskarsdóttir,
+
Hugheilar þakkir til allra þeirra er auösýndu mér og fjölskyldu
minni samúö og hlýju vegna fráfalls eiginmanns míns,
ÞORKELS GÍSLASONAR,
fyrrverandi aöalbókara,
Skeggjagötu 10.
Jórunn Norðmann.
Jósefína Björnsdóttir
Minningarorð