Morgunblaðið - 30.08.1981, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. ÁGÚST 1981
Indverji, 24 ára, með bókalestur,
tónlist og íþróttir sem helztu
áhugamál. Starfar við kaupsýslu.
Skrifar á ensku:
Shailendra Sali,
fi Shivthirtha Society,
MG: Rd. Naupada,
Thane. 400 602,
M.S. India.
Annað bréí barst frá Indlandi, frá
43 ára karlmanni, sem hefur
ferðalög, tónlist og bréfaskriftir
að helztu áhugamálum:
Fr. M.A. Colas,
St. May's Church,
Koneripatti P.O.,
Salem. Dt.,
636 113,
India.
Indónesískur karlmaður, 23 ára,
hefur mörg og margvísleg áhuga-
mál, safnar m.a. frímerkjum og
póstkortum:
A. Artadjajas,
Jl. Keadilan 11/45,
Jakarta Barat,
I ndónesía.
Frá Kenýu kom stutt og laggott
bréf þar sem óskað er eftir
pennavinum. Viðkomandi getur
þess eins að hún safni frímerkjum
og mynt:
Lucy Rao,
P.O. Box 37.
Nakuru,
Kenya.
Tvacr tvítugar sænskar stúlkur
vilja skrifast á við pilta eða
stúlkur á aldrinum 20—25 ára.
Skrifa á ensku:
Britt-Marie Anderson,
Ortvágen 33,
61165 Nyköping,
Sweden
og
Maud Lundgren,
Ahlbergersvág 6,
61138 Nyköping,
Sweden.
Prettán ára sænsk stúlka skrifar
á ensku:
Zanna Hansson,
Bergengatan 3 nb.,
163 35 Spanga,
Sweden.
Fjórtán ára indverskur piltur,
hefur áhuga á bókalestri, sundi og
öðrum íþróttum:
Vaibhav Dahakc,
Dahake Bungalow,
MG: Rd. Naupada,
Thane 400 602,
M.S. India.
Sextán ára sænsk stúlka með
mörg áhugamál, skrifar á ensku.
Býr í sveit:
Karin Emilsson.
Ivarshytten 2107,
S-77600 Hedemora,
Sweden.
Vestur-þýsk stúlka, 22 ára bók-
sali, skrifar á ensku og hefur mörg
áhugamál. Óskar eftir pennavin-
um á aldrinum 22—28 ára:
Mechthild Labs,
Kurfiirstenstr. 28a,
5300 Bonn 1,
W-Gcrmany.
Belgískur bankamaður, 24 ára,
hefur áhuga á frímerkjum, flug-
vélum, landafræði, bókum, borð-
víni, tónlist og sögu. Skrifar á
ensku:
Luc Beeldens,
Klcine Hondstraat 12,
B-2000 Antwerp,
Bclgium.
„Vorkenni þeim, sem þykjast
ekki þurfa á Guði að halda“
Flestir munu kannast við Hugrúnu skáldkonu, hvort
heldur er af upplestri hennar úr verkum sínum í útvarpi á
undanförnum áratugum, eða af bókum hennar, sem fylla
nú brátt þriðja tuginn. Telja þær skáldsögur, smásögur,
ljóðabækur og leikrit, svo og ævisögur og skrif um
draumspeki.
Einnig hefur hún haft almenna þætti í útvarpinu, svosem
ferðaþætti, þætti um daginn og veginn, og barnatíma. Er
hún því ein af forystukonum sinnar kynslóðar á ritvellin-
um.
„Hugrún“ er reyndar aðeins skáldanafn, þótt hún sé nú
orðin svo þekkt undir því að færri vita nú að hún heitir í
raun Filippía Kristjánsdóttir. Hún er fædd árið 1905,
bóndadóttir frá Svarfaðardal. Hún er því 75 ára í ár, en
heldur þó áfram að skrifa af kappi.
Búast má því við að slík skörungskona hafi frá ýmsu að
segja, um verk sín og viðhorf til lífsins.
„Hvernig hefur þér gengið á
ritvellinum?"
Eg hef upplifað bæði súrt og
sætt á þeim vettvangi. Hef ég
glaðst innilega yfir því þegar
bókum mínum hefur verið vel
tekið, enda verða þar fáir smiðir
í fyrsta sinn. Ég hef alltaf vel
kunnað að meta góð heilræði og
áminningar, og ritdóma sem
auðfundið var að skrifaðir voru
af sanngirni og drengskap.
„Forðast klám
og óþverra“
Tvær fyrstu bækur mínar
fengu báðar þægilega dóma. Þær
voru ljóðabækur, og komu út á
hernámsárunum. Fyrsta bókin
mín í óbundnu máli var þó tætt í
sundur af vissum gagnrýnanda
dagblaðanna. Þetta voru ósköp
meinlausar smásögur, í trúar-
legum anda. Líklega hefur mað-
urinn ekki þolað það, sennilega
líkað betur ef bókin hefði inni-
haldið klám og óþverra. En ég
sel aldrei samvisku mína fyrir
frægð eða fé. Kristinn maður
hlýtur að láta trúarreynslu sína
koma fram í öllu sem hann gerir.
„Hverjir voru það helst sem
gerðu aðsúg að þér?“
Það skiptir ekki máli nú orðið,
ég vil helst ekki . nefna nöfn.
Hver maður verður að svara
fyrir sínar gjörðir að lokum. Ég
hafði sennilega bara gott af því
að kynnast veröldinni fljótlega
eins og hún er. Við verðum öll að
vaða hreinsunareldinn.
„Þú átt við að hver maður
verði að hljóta sína eldskírn?"
Já, því „enginn verður óbarinn
biskup". Einhver notalegasti rit-
dómurinn sem ég hef fengið kom
eitt sinn í Alþýðublaðinu frá
bókmenntagagnrýnanda sem ég
þekkti ekkert, aðeins nafnið. Það
var eftir að ljóðabókin „Stjörnu-
blik“ kom á markaðinn, á her-
námsárunum. Þar stóð á þessa
leið: „Maður þarf ekki að lesa
lengi til þess að sjá að Hugrún er
skáld, henni er meira að segja
létt um að yrkja. Kvæðið „Föru-
konan" er eitt besta kvæði sem
ég hef lengi lesið." Svona um-
mæli gleðja mann.
„Ljóð sem
strengjakliður“
„Getur þú ekki kastað fram
einhverju kvæði eftir þig?“
Þetta er fyrsta erindið úr
bókinni „Strengjaklið", frá 1977:
_Mátt á þoKHÍn þunxa
þúsund radda kllðinn.
Eyrað hann ri heyrir.
Ileillar tónafloðið.
Í.aniít af bjortum hrautum
berast þessir ómar.
Strjúka létt um strenid
styrkir finKurKÓmar.**
„Stundar þú enn ritsmíðar?"
Ég á von á að ný skáldsaga
komi út eftir mig á þessu ári.
Efnið mun þykja forvitnilegt,
enda fer ég mínar eigin leiðir.
Skáldsögur mínar hafa yfirleitt
fengið góða dóma, og ekki síst
þær sem ég hef flutt í útvarpi.
„Um hvað fjalla skáldsögur
þínar helst?"
Eigingirni og afbrýðisemi
haldast gjarnan í hcndur í bók-
um mínum. Tökum til dæmis
„Drauminn um ástina", sem kom
út 1975. Þar segir frá afbrýði-
semi ungrar stúlku í garð stjúp-
dóttur föður síns, vegna þess að
sú er falleg. ímyndar söguhetjan
sér að faðir sinn hafi vanrækt
sig eftir að hann giftist móður
stjúpdótturinnar. Tekur sögu-
hetjan því upp á öllu mögulegu
til að sverta hina og upphefja
sjálfa sig.
Margt fleira skrifa ég auðvitað
um. Ég hef opin augu fyrir því
sem ég sé og heyri, og það vefur
síðan utan um sig í huganum.
Þannig fæðist skáldsagan.
„Um hvað hafa útvarpsþættir
þínir helst fjallað?"
fundi á Akureyri þar sem leiddu
saman hesta sína þeir Jónas frá
Hriflu og Jón Þorláksson. Þetta
voru engin smámenni, og hnútu-
kastið eftir því. Mér fannst
afskaplega sniðugt þegar Jónas
bar Jóni á brýn að hann hegðaði
sér „eins og mannýgt naut í
leirflagi, leirgusurnar gengju í
allar áttir".
Seinna átti ég þess kost að
ganga inn í innsta hring í
stjórnmálaflokki einum. Ég varð
þó fljótt vör við óheilindi mikil
og hrossakaup. Hét ég því þá að
skipta mér aldrei af stjórnmál-
um framar.
„Þú gefur í skyn að þú sért
trúuð?“
að við höfum nóg að gera með
okkar eigin veröld og stjórnun
hennar. Það ætti að vera öllum
ljóst, svo mikil sem átökin eru
hérna megin.
„Heldur þú að til sé huldu-
fólk?“
Já, það er ég viss um, og hef ég
sannanir fyrir því. Meira hef ég
ekki leyfi til að segja. Það er
margt í kring um okkur sem við
sjáum ekki.
„Draumspök og
berdreymin“
„Ertu draumspök?"
Það fer lítið fyrir því nú orðið.
Ég var mjög berdreymin á yngri
árum. Draumar geta verið mjög
eftirtektarverðir. Sérstaklega
fékk ég oft viðvaranir í draum-
um. Það er fylgst með manni
bæði í vöku og svefni. Ég trúi því
að hver maður hafi sinn vernd-
arengil. Sá er vansæll þegar
maður er neikvæður og hugar-
farið óhreint.
„Alkóhólisminn:
Fullorðnir
eiga sökina“
„Hefur þú komist í kynni við
aikóhólismann?"
Já, því miður. Það er eitt
mesta böl sem til er, það fylgir
því svo margt skelfilegt. Ég fæ
aldrei skilið hvernig fólk hættir
á það að byrja nokkurn tíma að
smakka vín, þegar það sér hörm-
ungina í kringum sig. Það ætti
ekki að vera neinn vandi að láta
fyrsta staupið vera. Maður á þá
ekkert á hættu. Hvað þetta
varðar er almenningsálitið gjör-
samlega ruglað. Unglingum
finnst þeir ekki vera menn með
mönnum nema að „vera með“.
Ég held þó að fullorðnir eigi alla
sökina.
„Ferðast til
að fræðast“
„Hefur þú ferðast mikið um
ævina?"
Já, ég hef haft mikla ánægju
af því að ferðast um heiminn.
Hef ég einnig verið á námskeið-
um erlendis og haft þaðan mik-
inn lærdóm. Meira að segja hef
ég fengið ámæli fyrir „flæking".
Ég hef líka heyrt út undan mér
að ég hafi átt að vanrækja
heimilið og fjölskylduna vegna
ferðalaga minna, en sá rógburð-
ur snertir mig ekki; ég veit
betur. Ég hef aldrei farið í
ferðalag nema með samþykki
minna nánustu. Báðir mennirnir
mínir sem og börnin hafa glaðst
yfir því að ég fengi tækifæri til
að afla mér efnis til ritstarfa
minna. Ég hef ferðast í þeim
tilgangi að kynnast löndum og
þjóðum, en ekki til að stunda
næturklúbba og þess háttar líf-
erni.
Mér hefur alltaf þótt
skemmtilegt að ferðast, en þó
hefur heimkoman alltaf verið
best.
Hér kveð ég þessa dugmiklu
konu, en hún er aftur farin að
gjóta augum sínum til ritvélar
sinnar, síns trygga förunautar.
Viðtal við
Hugrúnu
skáldkonu
Eftir
Tryggva
V. Líndal
Þar má nefna framhaldssögur,
ferðaþætti, þætti um daginn og
veginn, og mín eigin ljóð. Nokk-
ur leikrit eftir mig hafa einnig
verið útvarpssett. Um tíma sá ég
einnig um barnatíma fyrir
yngstu hlustendur.
„Stjórnmál: Óheil-
indi og hrossakaup“
„Ert þú virk í stjórnmálum?"
Nei, en ég nota atkvæðið mitt
þegar kosningar fara fram, og þá
lendir það auðvitað á réttum
stað.
Ég sótti stundum kosninga-
fundi á ungdómsárum mínum.
Þá þótti mér furðulegur tví-
skinnungur að heyra stórkarl-
ana brigsla hver öðrum um
skammir og vammir á framboðs-
fundum, og sjá þá svo á eftir
ræða saman eins og bestu bræð-
ur. Þetta var mér ómögulegt að
skilja.
Einu sinni var ég á framboðs-
Ég vona að ég geri meira en að
gefa það í skyn. Mér er engin
launung á því. Trúin á Guð og
friðþægingarverk Krists er það
sem ætti að vera eftirsóknar-
verðast í lífi hvers manns. Að
trúa er „lífið“. Ég vorkenni þeim
sem þykjast ekki þurfa á Guði að
halda. Sú stund rennur upp að
þeir verða að taka afstöðu til
þeirra mála, fyrr eða síðar. Þá er
betra að hafa valið rétt.
„Spíritisminn er
hættulegur leikur“
„Trúir þú á dulræn fyrir-
bæri?“
Ef þú átt við spíritismann, þá
svara ég hiklaust að ég vil ekki
taka þátt í þeim hættulega leik.
Við erum vöruð við því í Ritning-
unni að ganga ekki til frétta hjá
framliðnum. Það er enginn vafi
á því að hægt er að komast í
samband við einhverjar verur
frá öðrum heimi. Ég lít þó svo á,