Morgunblaðið - 17.10.1981, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 1981
29
voru ákveðnar og skýrar, mótaðar
af óvenjulegu innsæi og miklum
þroska. Það var sama til hvers
hún tók, allt gerði hún af um-
hyggju og virðingu.
Þakklæti fyrir að hafa kynnst
þessari mætu konu er okkur hjón-
um efst í huga á þessari stundu.
Ég veit að „Hvítárbakkatímabilið"
í ævi okkar hjóna og barna okkar
hefur gefið okkur aukinn þroska
og mikla lifsreynslu vegna kynna
okkar af Ragnheiði.
Ef allir þeir sem kynntust henni
í gegnum árin gerðu sér far um að
breyta eftir hennar breytni og
gætu útbreitt til mannkynsins alls
hennar miklu og góðu kosti, væri
birta og friður í hvers manns
huga.
Nú þegar kveðjustundin rennur
upp er hugur okkar hjónanna hjá
skyldmennum Ragnheiðar, sem
hafa misst svo mikið, mér er orða
vant.
En vissan um trú Ragnheiðar og
þá fegurð sem hún gaf í minningu
um sig gerir þessa stund léttbær-
ari, einnig það að nú sameinast
hún manni sínum að nýju.
Ferðin til hins eilífa aust'urs er
hafin, þar mun Ragnheiður amma
umvafin kærleika, birtu og hlýju,
svo sem hún sjálf gaf öllum þeim
er nú minnast hennar í auðmýkt
og með þakklæti.
Ófeigur Gestsson.
Fyrstu kynni mín af Ragnheiði
Magnúsdóttur voru fyrir 60 árum,
um það leyti er hún giftist Guð-
mundi Jónssyni, bróður mínum,
sem þá var bóndi á Ytri-Skelja-
brekku. Á þeim árum var ég tvö
haust gestur þeirra hjóna viku-
tíma eða svo. Það voru miklir
ánægjudagar fyrir mig, ungan
dreng, því margt var gert til þess
að gera mér dagana skemmtilega.
Til dæmis átti Guðmundur
grammófón og talsvert af plötum.
Slíkt tæki hafði ég ekki séð né
heyrt fyrr. Ragnheiður kenndi
mér hvernig fara skyldi með fón
og plötur og mátti ég spila að vild.
Já, það var mikil tíð fyrir níu ára
strák. Nokkrum árum seinna, þeg-
ar þau hjónin, Ragnheiður og
Guðmundur, voru flutt að Hvít-
árbakka, byrjaði ég nám í Hvít-
árbakkaskólanum og dvaldist þá á
heimili þeirra þrjá vetur, í raun og
veru í skjóli þeirra. Seinna á
námsárum mínum, bæði í mennta-
skóla og síðar, var ég studdur af
þeim hjónum með ráðum og dáð
og lét Ragnheiður þar ekki sitt
eftir liggja. Þá vil ég minnast
þess, að móðir mín dvaldi oft á
heimili þeirra á efri árum sínum
og naut umhyggju og alúðar
Ragnheiðar. Þess minnist ég með
þakklæti.
Kynni okkar Ragnheiðar voru
löng og góð og aldrei bar á skugga.
Ragnheiður var fríð kona og góð-
um gáfum gædd. Hlutskipti henn-
ar var að standa fyrir stóru
sveitaheimili, þar sem alltaf var
ærið gestkvæmt. Það var oft
margt sem kallaði að í einu hjá
húsmóðurinni á Hvítárbakka í
hennar tíð, að vísu voru þau sam-
hent hjónin um búsýsluna, en oft
þurfti Guðmundur að vera að
heiman vegna ýmsra trúnaðar-
starfa fyrir sveit eða hérað og kom
þá stundum í hlut Ragnheiðar að
leggja til ráð um verk á búinu,
sem Guðmundur annars stjórnaði.
Öll bústörf og stjórnun fórst henni
vel úr hendi, því henni var gefið
þrek, ráðsnilld og lagni. Heimilið
var mannmargt, ekki síst á sumr-
in, þegar við bættist kaupafólk og
sumardvalarbörn sem oft voru
mörg. Sonur minn, Jón, var þar þó
nokkur sumur og reyndist Ragn-
heiður honum umhyggjusöm sem
móðir. Þá voru þar einnig stund-
um sumardvalargestir.
Þá gat hent á heyannadegi, þeg-
ar sól skein í heiði og allir sem
vettlingi gátu valdið störfuðu við
heyskapinn, að stofan á Hvítár-
bakka fylltist af gestum, einu
sinni eða jafnvel tvisvar sama
daginn. Sumir komu rétt til að
drekka kaffi, aðrir og oft margir
urðu næturgestir. Því þau voru
vinmörg og frændmörg hjónin. Á
slíkum degi hafði húsmóðirin á
Hvítárbakka í mörg horn að líta.
En þrátt fyrir ærið nógar annir
við að sjá gestum fyrir beina auk
venjulegra húsmóðurstarfa, gat
Ragnheiður oftast gefið sér tíma
til að sitja um stund hjá gestum
sínum og ræða við þá. Var þá ekki
að sjá eða heyra annað en hún
hefði nægan tíma. Aldrei skorti
umræðuefni. Hún kunni þá list að
sveigja tal að hugðarefnum við-
mælanda síns. Sjálf hafði hún
gaman af viðræðum um bók-
menntir, ekki síst ljóð. Ragnheið-
ur var víðlesin og var ekki komið
að tómum kofanum hjá henni í
þeim efnum. Ég dáðist oft að orð-
ræðum hennar við gesti, athuga-
semdum studdum rökum, um
menn og málefni, settum fram í
hógværu en ákveðnu formi. Mér
fannst mikið til um vinnuþrek og
hússtjórn mágkonu minnar. Þá
dáði ég ekki síður það jafnvægi og
fágun sem einkenndi framkomu
hennar. Henni voru gefnir miklir
skaptöfrar. Blessuð sé minning
hennar.
Ég og kona mín vottum sonum
Ragnheiðar, Magnúsi og Jóni, svo
og öðrum skyldmennum og vensla-
fólki samúð.
Rafn Jónsson
Hún amma mín er dáin og verð-
ur til grafar borin í héraðinu sínu
þann 17. næstkomandi.
Þó svo að við amma Ragnheiður
værum ekki það sem er kallað
blóðskyldar, vorum við þó bundn-
ar sterkum böndum. Enginn hefði
heldur getað óskað sér betri ömmu
en amma Ragnheiður var. Frá
þeirri stundu er leiðir okkar lágu
saman, ég ellefu ára stelpuhnokki
og hún á áttræðisaldri, tókust með
okkur vinátta og gagnkvæmt
traust.
Amma Ragnheiður var hávaxin
og reisuleg kona. Hún var kona
vönduð og traust, en oft brá fyrir
gleðiglampa í augum og brosi á
vör. Amma var greind kona eins
og hún átti kyn til og sjór af fróð-
leik.
Hún var fulltrúi þeirrar kyn-
slóðar er fæddist og ólst upp í
bændasamfélaginu, en upplifði
síðan hið mesta breytingaskeið ís-
Iensks samfélags. Þrátt fyrir það
var hún alltaf opin fyrir öllu nýju,
sem má líklegast þakka hennar
léttu lund og raunsæja lífsvið-
horfi.
Amma Ragnheiður var ein af
þeim fáu manneskjum sem eru sí-
ungar í anda og alltaf með á nót-
unum. Jafnan þegar amma var
nærri færðist líf í umræðurnar og
féllu skoðanir ömmu yfirleitt vel
að skoðunum okkar unga fólksins.
Amma var alltaf tilbúin að ljá
málstað okkar lið. Amma skildi
sálir.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég minnast mikillar konu og
þakka henni samfylgdina.
Rúna.
Þó ég finni mig vanmegnuga til
að skrifa minningargrein um
frænku mína, Ragnheiði Magn-
úsdóttur, þá langar mig samt til,
sem eitt af mörgum sumarbörnum
hennar, að þakka að leiðarlokum.
Ég tel það eina mestu gæfu í lífi
mínu að hafa fengið að dvelja hjá
þeim góðu og elskulegu hjónum,
Guðmundi og Ragnheiði á Hvít-
árbakka. Þar ríkti heimilisandi
ástar, góðsemi og ljúfrar upp-
fræðslu. Ég tel á því engan vafa að
þaðan fór fólk betra en það kom.
Þegar ég hugsa til baka, um
sumrin á Hvítárbakka finnst mér
að þar hafi alltaf verið sólskin.
Fyrir svo margt hef ég að þakka
frænku minni og þá mest hlýju og
ástúð hennar sem aldrei brást.
Enga manneskju hef ég þekkt sem
þetta á betur við, „að þar sem góð-
ir menn ganga eru Guðsvegir".
Ég sendi öllum hennar nánustu
hjartanlegar samúðarkveðjur og
þá ekki síst Sigrúnu, systur henn-
ar.
Heimili þeirra síðustu ár að
Hringbraut 81 var einstakt dæmi
um fagurt og fórnfúst mannlíf.
Guð blessi minningu Ragnheið-
ar Magnúsdóttur.
Þorbjörg Pétursdóttir
Kveðja:
Anna Guðbjörg
Guðmundsdóttir
Fædd 21. júní 1974.
Dáin 7. október 1981.
Litlu vinkonurnar standa agn-
dofa við fregninni, Anna Guðbjörg
Guðmundsdóttir, Birkiteig 19 í
Keflavík er dáin. Með tárin í aug-
unum kveðja þær litlu vinkonuna
síðustu kveðjuna. Margt kemur
þeim í hug, þó æfin sé stutt eru
hugljúfar minningar aðeins nokk-
ur ár, en við áttum svo margar
ánægjustundir.
Við lékum okkur saman, áttum
marga fallega litla drauma eins og
mörg önnur börn, þetta og hitt
átti að framkvæma.
En við lifum í hörðum heimi,
miskunnarlausum.
Einn daginn er litla vinkonan
tekin frá okkur. Bjarta og fallega
brosið geymist aðeins í huga og
hjarta allra vinanna sem áttu þess
kost að umgangast litla, glaðværa
stúlku. En nú er tími hennar á
þessari jörð liðinn. En englarnir
vaka yfir litla hvíta rúminu. Eftir
liðinn vetur brosa blómin á ný.
Þannig mun sólin breiða geisla
sína móti þeim er nú eiga þunga
byrði að bera.
Ólöf og Helga.
HITABLÁSARAR
ARMÚLA11
Atlas hf
GROFINNI 1 - SÍMI 26755
Háþrýstidælur, mótorar,
ventlar og stjórntæki í
vökvakerfi til sjós og
lands.
Eínkaumboð á íslandi.
Óskum eftir
aö kaupa eöa taka á leigu flatningsvél. Enni hf.
Ólafsvík. Sími á vinnustaö 93—6351 og heimasími
93—6124 og 93—6386.
Rex*Rotary
IjósrUunarvélar
Dönsk gæöaframleiðsla,
verðlaunuö fyrir hönnun,
viðurkennd um víða veröld.
Allir Rex-Rotary Ijósritarnir
skila hnífskörpum, þurrum
Ijósritum strax, þ.e. án
upphitunartíma.
Eftir eðli og umfangi verk-
efnanna velur þú þann rétta,
og Rex-Rotary skaffar þér
besta vélaverð, besta efnisverð
og þar með ódýrustu Ijósritin.
iFúnix
HÁTÚNI 6A • SÍMI 24420
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 13., 20. og 24. tölublaði
Lögbirtingablaðsins 1981, á Kjarrhólma 18
— hluta —, þinglýstri eign Sigurjóns Þór-
mundssonar, fer fram á eigninni sjálfri þriðju-
daginn 20. október 1981 kl. 16.30.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 61., 63, og 66. tölublaði
Lögbirtingablaðsins 1981, að Birkigrund 34,
talin eign Guðmundar Sveinssonar, fer fram
á eigninni sjálfri miðvikudaginn 21. október
1981 kl. 15.30.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 59., 65, og 68. tölublaði
Lögbirtingablaðsins 1980, á Furugrund 34 —
hluta —, þinglýstri eign Ingólfs R. Björnsson-
ar, fer fram á eigninni sjálfri miðvikudaginn
21. október 1981 kl. 14.30.
_ Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 84., 89, og 93. tölublaði
Lögbirtingablaösins 1980, á Hamraborg 4 —
hluta —, þinglýstri eign Jónasar Jónssonar,
fer fram á eigninni sjálfri miövikudaginn 21.
október 1981 kl. 13.45.
Bæjarfógetinn í Kópavogí.
Nauðungaruppboö
sem auglýst var í 84., 89, og 93. tölublaöi
Lögbirtingablaðsins 1980, á Lyngheiöi 6,
þinglýstri eign Jörundar Guðlaugssonar, fer
fram á eigninni sjálfri miövikudaginn 21.
október 1981 kl. 15.30.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.