Morgunblaðið - 18.12.1981, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1981
27
rita, átti því láni að fagna að
kynnast henni sem ungur drengur,
verða heimagangur á heimili
hennar um árabil og njóta tryggð-
ar hennar og vináttu þar til yfir
lauk. Þótt andlát hennar ætti ekki
að koma manni á óvart aldurs
hennar vegna, þá var það þó ein-
hvern veginn svo, að maður stóð
sig að því að hafa gert þá kröfu til
forsjónarinnar, að þetta mætti
dragast lengur en raun varð á.
Þesskonar tilætlunarsemi veit eg
að hefði ekki verið Guðrúnu að
skapi, og hefði eg eflaust mátt
þola gamalkunnar og viðeigandi
umvandanir, hefði eg látið uppi
við hana efasemdir um hand-
leiðslu þess, sem öllu ræður.
Svo sem áður er vikið að, eru
minningar mínar um Guðrúnu
framar öðru tengdar æsku- og
uppvaxtarárum mínum í Ólafsvík.
Hún var dæmigerður fulltrúi
þeirrar kynslóðar, sem mátti
muna tímana tvenna í framfara-
sögu byggðarlagsins. Hlutur
hennar, svo og annarra kvenna á
líku reki, var þar mikill, og ekki
lét hún deigan síga í þeim efnum
fyrr en á allra síðustu árum, því
vinnuþrek hennar var með ólík-
indum.
Umhyggja hennar fyrir sínum
nánustu var dæmafá. Þess nutum
við einnig, sem vorum heimagang-
ar á heimili hennar, í ríkum mæli.
Þetta kom ekki aðeins fram í
velgjörningum i mat og drykk,
heldur hinu, sem seint fyrnist,
þrotlausri viðleitni af hennar
hálfu til að orka á framferði okkar
til orðs og æðis. Þetta bar að
sjálfsögðu misjafnan árangur eins
og gerist og gengur í hverfulum
heimi en hennar gjörð var söm.
Þessi tilhneiging hennar entist
henni til æviloka. Síðast þegar eg
hitti hana var henni að venju efst
í huga að fá fréttir af mér og mín-
um og er við skildum, þá var eg
nestaður með heilræðum og bless-
unarorðum. Þetta var dæmigerð
afstaða hennar til samferðamann-
anna, umhyggja í þeirra garð og
fyrirbænir.
Þótt eg hafi hér að framan rakið
í örfáum dráttum minningabrot
mín um hana Guðrúnu í Grænu-
hlíð, eins og okkur var tamast að
nefna hana, þá veit eg að það
sama gildir um okkur systkinin,
bæði eldri og yngri. Mikill sam-
gangur var ætíð á milli heimila
okkar, bæði meðan Guðrún og
Guðbrandur bjuggu í Flateyjar-
húsi og eins eftir að þau fluttu í
Grænuhlíð. Mér er því bæði ljúft
og skylt að flytja henni okkar
hinstu kveðjur með þökk fyrir
trygglyndi hennar og vináttu, sem
aldrei bar skugga á. Fyrir hönd
okkar æskufélaganna þar vestra
gildir það sama. Guð blessi minn-
ingu þessarar mætu konu.
Börnum Guðrúnar, systrum og
fjölskyldum þeirra flyt eg okkar
hugheilu samúðarkveðjur og bið
þeim allrar blessunar um ókomin
ár.
Jónatan Sveinsson
LJÓÐHUS
X
Bókautgáfa
MÁLFRÍÐUR EINARSDÓTTIR
Bréf til Steinunnar
RAGNAR INGI AÐALSTEINSSON
Ég er alkohólisti
ÞORSTEINN ANTONSSON
Draumar um framtíö
SÉRA MAGNÚS BL. JÓNSSON
Endurminningar (2 bindi)
BÓKAÚTGÁFAN LJÓÐHÚS
Laufásvegi 4, Reykjavík
[rY^
Verð frá kr.
Hornsófar
Efni: Dúnsvampur.
Áklæði: 100% bómull.
Sófunum er hægt að breyta
í rúm.
3.900
Leðursófasett:
3ja manna sófi, 2ja manna sófi
og 1 hár stóll kr.
cSþ Nýborgf
arhúsgögn. Sími 78880.
Smiðjuvegi 8, Kópavogi.
jóp\pv®'ni/sb
Stúfurog i
Hurðaskeltir
viðjólatréð
Þetta er jólaplata með jólalaga-
syrpum til að syngja og dansa
eftir. Stúfur og Hurðaskellir heyr-
ast einnig taka lagið og barnakór
syngur með þeim svona rétt til að
þeir fari ekki út af laginu. Útsetn-
ingar gerði Gunnar Þórðarson
og honum til aðstoðar eru m.a.
Björgvin, Helga Möller, Þorgeir
Ástvaldsson og Magnús Ólafs-
son.
FALKINN