Morgunblaðið - 16.01.1982, Blaðsíða 21

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. JANUAR 1982
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. JANÚAR 1982
21
Plnirgtt Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guðmundsson, Björn Jóhannsson.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson.
Auglysingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Að-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 100 kr. á mánuöi innanlands. i lausasölu 6 kr. eintakið.
• •
Ongþveiti
Idag, 16. janúar, er réttur mánuður síðan Gunnar Thoroddsen,
forsaetisráðherra, lét þau orð falla á Alþingi, að ef til vill væri
hugsanlegt að rétta hlut sjómanna „án þess að fiskverðið í heild og þá
til útgerðarinnar í heild um leið sé hækkað mjög verulega". Með
þessum orðum gaf forsætisráðherra til kynna, að ekki væri ástæða til
að taka of mikið mark á kröfum sjómanna og útgerðarmanna um
hækkun á fiskverði. Tveimur dögum eftir að forsætisráðherra gaf
þessa yfirlýsingu boðaði Sjómannasamband íslands verkfall frá og
með 26. desember. 21. desember boðuðu vinnuveitendur verkbann á
sjómenn frá miðnætti 30. desember. Daginn eftir voru ráðamenn
fiskvinnslufyrirtækja hvattir til að segja upp kauptryggingu starfs-
fólks og 3. janúar 1982 voru 13.000 manns í undirstöðuatvinnuvegi
landsmanna verkefnalausir, síðan hafa þúsundir manna um allt land
skráð sig sem atvinnulausa og eiga nú framfæri sitt undir Atvinnu-
leysistryggingasjóði, sem hefur lítið lausafé handbært eins og allir
aðrir sjóðir í vörslu ríkisstjórnarinnar.
Allt frá því fiskverð var ákveðið í október síðastliðnum hefur öllum
átt að vera það ljóst, að sjómenn myndu ekki láta deigan síga nú um
áramótin í baráttunni fyrir bættum kjörum. Enginn hefur þurft að
fara í grafgötur um, að hugmyndir þeirra um hækkun á fiskverði
væru um 19% og auk þess hafa þeir krafist niðurfellingar eða breyt-
inga á olíugjaldi. Þá hafa útgerðarmenn sagt síðan um jól, að þeir
teldu sig þurfa 23% fiskverðshækkun til að „standa á núlli". Fisk-
vinnslufyrirtæki hafa hins vegar bent á þrönga stöðu sína, þó sér-
staklega frystingarinnar, sem rekin er með tapi. Legið hefur fyrir, að
dæmið yrði ekki leyst nema með gengisfellingu, það hlyti að ráðast af
því, hve ríkisstjórnin vildi ganga langt á móts við sjómenn og útgerð-
armenn, hve mikið krónan yrði felld.
Ríkisstjórrinni hefur reynst um megn að láta þetta dæmi ganga
upp. Innan hennar hefur ríkt öngþveiti, þar sem hver höndin er upp á
móti annarri og reynt er að breiða yfir ágreining með yfirlýsingum
um eitt í dag og annað á morgun. Síðasta haldreipið var, að sjávarút-
vegsráðherra lét sem svo, að allur vandinn myndi leysast á svip-
stundu, ef sjómenn og útgerðarmenn næðu endum saman í kjaradeilu
sinni. Töldu þessir aðilar, að í þeirri yfirlýsingu fælist sú viðurkenn-
ing af hálfu ríkisstjórnarinnar, að hún myndi taka tillit til þeirra
sjónarmiða við fiskverðsákvörðun. A fimmtudaginn lá fyrir skilyrt
samkomulag um lausn á kjaradeilu sjómanna. Seðlabankinn gerði
tillögu um 12% gengisfellingu og var hún samþykkt í ríkisstjórninni.
Bjuggust sjómenn og útgerðarmenn þá til þess að taka ákvörðun um
nýtt fiskverð ásamt oddamanni, sem er fulltrúi ríkisstjórnarinnar. Þá
bregður hins vegar svo við, að hann tekur afstöðu með fiskkaupendum
samkvæmt fyrirmælum sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórnarinnar.
Fulltrúar sjómanna og útgerðarmanna lýstu því yfir, að brostnar
væru forsendur fyrir kjarasamkomulagi þeirra. Sökuðu þeir sjávar-
útvegsráðherra, Steingrím Hermannsson, um að hafa gengið á bak
orða sinna, en ráðherrann talaði um fulltrúa sjómanna sem ósann-
indamann í útvarpsviðtali.
Ráðherrarnir höfðu leitt öngþveitið út úr fundarsal ríkisstjórnar-
innar og við þjóðinni allri blasti sú mynd, að sjávarútvegsráðherra
hefði komið aftan að sjómannastéttinni með stuðningi annarra ráð-
herra. Þingflokkur framsóknarmanna lýsti stuðningi við Steingrím
Hermannsson og málstað hans, en 900 manna fundur sjómanna vott-
aði fulltrúa sínum, Ingólfi Ingólfssyni, traust með því að veita honum
fullt umboð til að taka ákvörðun um fiskverð. I þeirri samþykkt fólst
mesta vantraust, sem íslensk sjómannastétt hefur sýnt nokkrum
sjávarútvegsráðherra. Auk þess hefur það komið fram hjá tals-
mönnum sjómanna, að í raun vaki það fyrir sjávarútvegsráðherra,
Steingrími Hermannssyni, að veikja samtakamátt sjómanna með
þeim forkastanlegu vinnubrögðum að etja bátasjómönnum gegn tog-
arasjómönnum, von hans sé sú, að með því að skapa öngþveiti meðal
sjómanna takist ríkisstjórninni að brjóta sjómannastéttina á bak
aftur. Eiga sjómenn þetta skilið af æðstu valdamönnum þjóðarinnar?
Er það sanngjarnt gagnvart þeim mönnum, sem sækja hina dýrmæt-
ustu björg í þjóðarbúið, að kröfum þeirra sé svarað með pólitískum
klækjabrögðum?
Svarið við þessum spurningum hlýtur að vera: Nei. Sú ríkisstjórn,
sem sér engin önnur úrræði út úr eigin öngþveiti en beita sjómenn
klækjum, hefur fyrirgert öllu trausti. Við látum ekki svínbeygja
okkur, sagði Ingólfur Ingólfsson í sjónvarpinu í gærkvöldi. Það er svo
sannarlega dapurlegt til þess að vita, ef við efnahagsöngþveitið nú á
að bætast algjör trúnaðarbrestur milli sjómanna og stjórnvalda.
Þessi ríkisstjórn er orðin þjóðinni dýr og ekki lækka útgjöldin hennar
vegna, ef á þjóðina er lagður herkostnaður til að ráðherrarnir geti
barist við sjómenn og útgerðarmenn. Raunar var merkilegt að fylgj-
ast með því í sjónvarpsþættinum í gærkvöldi, hvernig sjávarútvegs-
ráðherra æsti sig út í sjómenn en dró sig í hlé, eftir að Kristján
Ragnarsson, fulltrúi útgerðarmanna, hafði gert grein fyrir hugmynd-
um fiskseljenda um lausn fiskverðsdeilunnar. Fái yfirnefnd verð-
lagsráðsins starfsfrið fyrir óþarfri afskiptasemi ráðherra, sýnist ekki
vonlaust, að sú niðurstaða finnist í þessu máli, sem greiðir úr öng-
þveitinu, sem ríkisstjórnin hefur stofnað til á þessum vettvangi und-
anfarinn mánuð. En ríkisstjórnin mun sjálf sitja eftir í eigin öng-
þveiti, rúin bæði trausti og fylgi.
Fundur 900 sjómanna í Sigtúni í gær:
mun
skríða
undir
SJÓMANNASAMBAND ís-
lands og Farmanna- og fiski-
mannasamband íslands boðuðu
til sameiginlegs fundar í Sigtúni
í gær og varð það fjölmennasti
fundur sjómanna á Islandi, um
900 manns. Mikil samstaða varð
á fundinum, en er síga tók á,
braut formaður Sjómannasam-
bandsins fundarsköp að eigin
sögn og upp úr því rann fundur
inn út í sandinn nema hvað
menn körpuðu um ýmis atriði
varðandi fundarsamþykktina og
afgreiðslu hennar.
Á fundinn bárust símskeyti víðs
vegar að af landinu þar sem fé-
lög sjómanna lýstu yfir fullum
stuðningi við kröfugerð sjó-
manna og hvöttu til samstöðu
þar að lútandi. Kveðjur bárust
frá eftirtöldum stöðum: Eski-
firði, Sauðárkróki, Verðandi í
Vestmannaevjum, trúnaðar
mönnum á togurum og Raufar
höfn.
„Ríkisstjórnin
„Keyrt um þverbak gegn
sjómönnum sl. 3 mán.“
Óskar Vijjfússon bauð fundarmenn
velkomna í upphafi fundarins fyrir
hönd samninnanefndar sjómanna, en
hafði orð á því að skemmtilegra hefði
verið að hittast við betri aðstæður.
Hann kvað þá fyllilega ástæðu til þess
að efla samstöðuna þar sem menn
ættu hagsmuni sína að verja, því þeir
sem stjórnuðu þessu landi, væru á
móti sjómönnum að verja sína hags-
muni.
Óskar kvað það hafa verið ljóst í okt.
sl. að sjómenn myndu rísa upp gegn
sífelldum árásum stjórnvalda og benti
t.d. á 5% hækkun fiskverðs í okt. sl.
þegar verðbætur til launþega í landi
námu tæpum 9%.
„Þó hefur keyrt um þverbak sl. 3
mánuði gegn sjómönnum," sagði
Óskar, „og stjórnvöld hafa fært okkur
tekjuskerðingu upp á 18,3% í fiskverði.
Stjórnmálamennirnir sem stjórna
landinu hafa látið hafa það eftir sér,
að við bættum þetta upp með auknum
afla, en það er rökleysa. Hvað hefur
aflaaukningin hins vegar fært þjóðar-
búinu í heild og hvað hefur fólk í landi
lagt á sig vegna þess?"
Þá sagði Óskar, að það hefði fljót-
lega legið fyrir að kjarabarátta sjó-
manna myndi tengjast fiskverðs-
ákvörðun 1. janúar, en staðreyndin
væri, að sjómenn væru að berjast um
ruður við samningaborðið í kjarabar-
áttunni miðað við mikilvægi fiskverðs-
ákvörðunar. Fjallaði Óskar siðan um
olíugjaldið og gang þeirra mála og
kvað þau atriði hafa kostað mikla
þrautagöngu fyrir samninganefnd sjó-
manna gagnvart útvegsmönnum, en
stefnt væri að því að olíugjaldið félli
út. Þegar hlutir voru að ganga saman,
sagði Óskar, kom þriðji aðilinn, ríkis-
stjórnin, inn í málið og gerði allt
ómerkt á einni klukkustundu. Rakti
Óskar síðan gang mála og fjallaði um
ákveðin atriði í kjaramálum sjó-
manna.
„Svei svona viðhorfum, svei þeim“
Ingólfur Ingólfsson, fulltrúi sjó-
manna í verðlagsráði, kom á fundinn
og kvaðst hafa orðið að hlaupa af fundi
yfirncfndar. Fagnaði hann fjölda
fundarmanna og hvatti þá til þess að
ræða stöðu mála. Fjallaði hann nokkuð
um aðdragandann að fiskverðsákvörð-
un og sagði:
„Einn ráðherra, tveir og þrír, lýstu
því yfir á miðju hausti, að nú yrði olíu-
gjaldið fellt niður, en það var sett á
1979, og á því tímabili hafa 9 sinnum
verið sett lög til lækkunar og hækkun-
ar þvi, en allt í einu finna þessir ráð-
herrar hjá sér hvöt til þess eða köllun,
að fella olíugjaldið niður og um það
leyti fóru sjómenn að huga að kröfum
sínum og urðu allir sammála um, að
sjómannastéttin hefði dregist verulega
afturúr. Þetta féll ekki í góðan jarðveg
hjá stjórnvöldum, en stórar yfirlýs-
ingar komu ekki frá ráðherrum fyrr en
á gamlársdag þegar heyrðist frá sjáv-
arútvegsráðherra um 13 !Á % fisk-
verðshækkun.
Enginn sjómaður hafði hins vegar
- sagði Ingólfur Ingólfsson fulltrúi sjómanna í
gert ráð fyrir því að sjómenn þyrftu að
kaupa olíugjaldið aftur og það verður
ekki.
Árið 1964,“ sagði Ingólfur Ingólfs-
son, „fóru kjarasamningar sjómanna
og fiskverðsákvörðun saman og þá
kvað oddamaður upp einhliða úrskurð,
þar sem hann taldi sig hafa farið bil
beggja. Þetta samþykktu sjómenn ekki
og einum eða tveimur dögum seinna
ákvað ríkisstjórnin að skríða ekki und-
ir rúmið, heldur viðurkenna skipbrot
sitt og tilkynnti ákvörðun um að rikis-
sjóður myndi greiða 6% uppbætur á
verðið, en núverandi ríkisstjórn mun
hvorki hafa döngun né burði til þess að
taka slíkar ákvarðanir, hún mun
skríða undir rúm.“
Síðan vék Ingólfur að yfirlýsingum
sjávarútvegsráðherra um meint
ósannindi talsmanna sjómanna og vís-
aði þeim ummælum aftur til föðurhús-
anna, en Ingólfur áréttaði það, að sjó-
menn gætu gert sér vonir um 18—22%
fiskverðshækkun.
„I gær vorum við með tilbúna samn-
Óskar Vigfússon
Kristinn Kristinsson
inga upp á 19% fiskverðshækkun og
við lögðum áherslu á það, að ekkert
rúm væri fyrir prútt, en á lokasprett-
inum sagði ráðherra, að það væri
ómögulegt. Fulltrúar fiskvinnslunnar
fóru í sjávarútvegsráðuneytið í gær og
þar var gengið frá 13,5% hækkuninni
án þess að oddamaður þeirra væri við-
staddur. Eg sagðist ekki trúa því, að
ráðherra ætlaði að vinna málið á þenn-
an hátt og fullyrti að menn væru að
blekkja þegar fréttirnar bárust, en
ráðherrann staðfesti þetta síðan. Hvað
ætlarðu að gera? spurði ég. Það verður
að reyna á það, svaraði hann. Sjávar-
útvegsráðherra er búinn að segja sjó-
mönnum stríð á hendur og ríkisstjórn-
in ætlar að brjóta niður okkar verkfall,
svei svona viðhorfum, svei þeim.
Sjávarútvegsráðherra, forsætis-
ráðherra og Svavar Gestsson félags-
málaráðherra, sem virðast vera í ein-
hverju þrístirni innan ríkisstjórnar-
innar, hafa rætt málið, því án sam-
þykkis þessara manna hefði fyrrgreind
ákvörðun ekki verið tekin, en allt er
Ingólfur Ingólfsson
llalldór Halldórsson
þetta mál þannig vaxið að með ólíkind-
um er og ótrúlegt. Þessari afstöðu
ráðherranna getur aðeins ráðið heift-
rækni og hatur og slíkt vil ég ekki ætla
neinum.
Það átti að banna för mína af fundi
yfirnefndar á þennan fund, því skipun
oddamanns nefndarinnar um að ljúka
því verki sem hann átti að vinna í gær,
liggur enn á borðinu."
Ingólfur vék síðan að því, að ekki
væri um að ræða verkfall á Vestfjörð-
um, heldur róðrabann vegna fiskverðs
og því væri hætta á því að víðar yrði
hreyfing hjá sjómönnum, ef fiskverðið
yrði tilkynnt. „Hér er aðstaða til þess
að meta það hvernig við viljum standa
að framhaldinu," sagði Ingólfur, „hér
er staður til þess að meta það hvað við
viljum gera í framhaldinu, hvort
möguleiki sé til að ná einhverju allt
öðru en við blasir, eða mun það fara
svo, að ráðherrarnir geti haldið veislu
eftir að hafa brotið niður samtök sjó-
manna. Samtök sjómanna eru dreifð
og blönduð, en við erum skyldugir til
Guðmundur Hallvarðsson
Olafur Gíslason
Verðlagsráði
þess að meta stöðuna, en umfram allt
erum við ekki skyldugir til þess að lúta
í stöðunni. Það vakir vissulega yfir sá
beygur, að það takist að brjóta samtök
okkar niður, en samkvæmt viðbrögð-
um ykkar á þessum fundi er um
trausta samstöðu að ræða.
í dag sagði Steingrímur Hermanns-
son við okkur að hann skyldi afgreiða
17% fiskverðshækkun, á hann þá við
flokk sinn eða er ríkisstjórnin öll með
í dæminu? Var ekki vilji allt sem
þurfti, samkvæmt því sem forsætis-
ráðherra sagði á hátíðarstundu?
Þá er það spurningin, geta menn
sætt sig við fiskverð á bilinu 17—18
eða 22% ? Þetta er spurning um að
velja skynsamlegri kost af engum góð-
um. Það er ljóst, að stjórnvöld hafa
valdið því að málið er í miklu verri
hnút en það gæti verið vegna ótíma-
bærra yfirlýsinga."
„Töfralyf ríkisstjórnarinnar
í teskeið"
Guðmundur Hallvarðsson, formaður
Krlingur Steingrímsson
Sigurgeir Sigurgeirsson
samninganefndar togaranefndarinnar,
sagðist ánægður með hinn fjölmenna
fund, þann fjölmennasta sem um gæti
í fundahaldi hjá íslenskum sjómönn-
um. Fjallaði Guðmundur síðan um af-
skipti ríkisstjórnarinnar af þróun
mála að undanförnu og sagði: „Hafi
ráðherrar ríkisstjórnarinnar skömm
fyrir að reyna að brjóta niður sam-
stöðu sjómanna. Þeir hafa þóst eiga
einhver töfralyf sem þeir hafa ætlað
að gefa okkur inn með teskeiðum eins
og ungbörnum og líklega höfum við átt
að fá stjörnubirtu í augun af ágæti
ríkisstjórnarinnar, en nú liggur það
fyrir, að samningaplagg okkar er dautt
og ómerkt, ef ekki næst samkomulag
um fiskverð með fulltrúum seljenda.“
Samstaða sjómanna
Erlingur Steingrímsson frá Skip-
stjóra- og stýrimannafélaginu Kára í
Hafnarfirði, kvaðst taka undir fyrri
ummæli um að menn tækju til máls á
fundinum, létu skoðanir sínar í ljós í
þeirri verkalýðsbaráttu sem sjómenn
stæðu nú í með sterkum samhug.
Frídaga eins og
landverkafólk
Grétar Breiðfjörð úr Sjómannafé-
lagi Reykjavíkur kvaðst vilja vekja at-
hygli á því í þessari kjarabaráttu, að
sjómenn virtust eiga að sætta sig
áfram við aðeins fjóra frídaga á mán-
uði á meðan landverkafólk hefði átta
rúm“
frídaga. „Af hverju eigum við alltaf að
láta þræla okkur út?“ spurði Grétar.
„Hvers vegna þykir ekki sjálfsagt að
sjómenn fái álag á vinnu sína fjarri
heimilum eins og fólk í landi?“
Tap eða sigur
Pétur Pálsson úr Skipstjóra- og
stýrimannafélaginu Vísi í Keflavík,
óskaði sjómönnum til hamingju með
þá samstöðu sem náðst hefði og kvað
slíka samstöðu skera úr um það hvort
sjómenn töpuðu baráttunni eða ynnu
sinn stærsta sigur.
Dálítið
alvarlegum augum
Sigfinnur Karlsson úr samninga-
nefnd hvatti menn til þess að líta hlut-
ina dálitið alvarlegum augum, eins og
einn góður maður hefði sagt. Kvaðst
Sigfinnur vilja láta lýsa yfir fyllsta
trausti til Ingólfs Ingólfssonar um að
leysa vandann eins og hann teldi hag-
kvæmast. Kvaðst Sigfinnur vita, að
einn staður á Austurlandi biði eftir
fiskverðsákvörðun til þess að bátar
gætu haldið á miðin, sama hvaða djöf-
Grétar BreiÓfjörð
Kmil Karlsson
uls smánarverð okkur verður boðið,
sagði Sigfinnur.
Verdið á slægðum og
óslægðum fiski
Þá fjallaði Kristinn Kristinsson
nokkuð um samninga varðandi hlut-
fallið milli verðs á slægðum fiski og
óslægðum og kvað það versna fyrir
togarasjómenn samkvæmt samning-
unum eins og þeir lægju fyrir. Fjallaði
hann einnig um ýmis atriði samkomu-
lagsins og gagnrýndi þau.
„Og félagsmála-
ráðherra tók undir“
Ingólfur Ingólfsson tók aftur til
máls og kvað ráðherrana hreinlega
hafa orðið vitlausa, þegar fulltrúar
sjómanna fóru fram á, að fiskverðið
yrði ákveðið í samráði við þá, enda
kvað Ingólfur þá afstöðu ráðherranna
að nokkru skiljanlega, því þetta væri
vart eðlileg krafa, „en hins vegar hafði
Steingrímur sagt að viðstöddum fé-
lagsmálaráðherra, að það væri stefna
ríkisstjórnarinnar að ákveða fiskverð í
samráði við sjómenn og félagsmála-
ráðherra hefði tekið undir, en fer ekki
ríkisstjórnin eftir stefnu sinni?“
Ingólfur kvað sjávarútvegsráðherra
búinn að segja svo óumræðilega margt
sem ekki væri hægt að henda reiður á,
því maðurinn væri sérlega óvarfærinn
í orðum.
„Steingrímur og félagsmálaráðherra
veittu okkur það jákvæðasta viðtal
sem ég hef átt við ráðherra, en á sömu
stundu voru þeir búnir að ákveða að
gera hvern þann samning sem þeir
næðu fram við fiskkaupendur.“
Þá vék Ingólfur að ákvörðun um
karfakvóta fyrir 1982. Fiskifræðingar
höfðu lagt til sl. haust, að aflakvótinn
yrði lækkaður úr 94 þúsund lestum
1981 í 60 þúsund tonn 1982 og kvað
Ingólfur þessa tölu geta ráðið úrslit-
um, hvort togararnir hefðu skrapdaga
á árinu eða legudaga. Sagði Ingólfur,
að Steingrímur Hermannsson sjávar-
útvegsráðherra hefði tilkynnt í dag að
kvótinn yrði óbreyttur, 94 þúsund
tonn.
Sífellt meiri verð-
niunur á ýsu og þorski
Halldór Halldórsson fjallaði um
verðlagningu á ýsu sem hann kvað
hafa hækkað á sl. ári um 6%, en það
þýddi að verðmunur á ýsu og þorski
væri nú 14% þótt munurinn væri að-
eins 6% í útflutningi hvað snerti lægra
verð fyrir ýsu. Kvaðst Halldór vilja
vekja athygli á þessari óeðlilegu verð-
þróun en jafnframt hvatti hann sjó-
menn til að standa þétt saman í kjara-
baráttu sinni.
Umboð til lngólfs
Ólafur Gíslason bar fram tillögu um
að fundurinn veitti Ingólfi Ingólfssyni
Jón Kr. Olsen
fullt umboð til þess að semja um
18—22% fiskverðshækkun eða þá
hækkun sem hann teldi viðunandi.
Fyrirkomulag atkvæðagreiðslu
Sigurgeir Sigurgeirsson í Grindavík
fjallaði um kjarabaráttuna sl. haust og
gagnrýndi harðlega fyrirkomulag sjó-
mannafélaganna á atkvæðagreiðslum
varðandi kjarasamninga. Benti hann á
að í Keflavík hcfðu 14 menn greitt at-
kvæði en 6 i Sandgerði. Taldi Sigurgeir
til skammar hvernig að þessu væri
staðið.
Forsetinn braut fundarsköp
Óskari Vigfússyni, forséta Sjó-
mannasambands íslands, var nú veitt
leyfi af Ingólfi Stefánss.vni, fundar-
stjóra, að fara í ræðustól fram fyrir
mælendaskrá og kvaðst Óskar verða að
brjóta fundarsköp til þess að unnt
væri að ganga frá máliiiu í Verðlags-
ráði um nýtt fiskverð og fór hann fram
á það að fundarmenn veittu Ingólfi
Ingólfss.vni fullt umboð til þess að gera
eins hagstæða samninga um nýtt fisk-
verð og unnt væri án þess að geta um
nokkrar ákveðnar tölur. Án frekari út-
skýringa bað hann menn að sam-
þykkja þetta því komin væri upp neyð-
arstaða í málinu. Þorri fundarmanna
rétti upp hönd, en ekki var leitað
mótatkvæða og skipti fundarstjóri sér
ekki af þessari afgreiðslu, en fyrir
fundinum lágu tillögur að yfirlýsing-
um um meðferð málsins.
Rulla gengi.sfellingarinnar
Emil Karlsson úr Keflavík kvað
löngum hafa verið sagt að sjómenn
væru samstóðulausir, en það væri vart
hægt lengur, en honum fannst furðu-
legt að gengisfellingin skyldi ekki
rædd á þessum fundi sjómanna því
með henni yrði lítið úr kjarabótum
sjómanna.
Aó slá eigin vopn úr höndutn
Jón Kr. Olsen úr samninganefnd sjó-
manna tók næst til máls og kvaðst
furðu lostinn yfir meðferð formanns
Sjómannasambandsins á umboðsheim-
ild til handa fulltrúa sjómanna í Verð-
lagsráði þar sem engin mörk hefðu
verið sett á sama tíma og krafa sjó-
manna væri 18—22% fiskverðshækk-
un og taldi Jón að sjómenn hefðu með
þessari óvæntu afgreiðslu á beiðni for-
seta slegið eigin vopn úr höndum sér.
Félagsfundirnir ráða úrslitum
Bogi Þórðarson sté næstur í pontu,
og kvaðst vilja benda mönnum á að
þessi fundur samþykkti hvorki eitt né
ar.nað, það kæmi til kasta félagsfunda
á hverjum stað, og þar gætu menn var-
ið atkvæði sínu að vild og í samræmi
við sannfæringu sína.
- * j-
Sigfinnur Karlsson
Bogi Þórdarson