Morgunblaðið - 01.04.1982, Side 25

Morgunblaðið - 01.04.1982, Side 25
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 1982 25 Unnið ad framkvæmdum við Deildartunguhver. !V,>nd MbL ort'i‘!ur Framkvæmdir við Deildartunguhver: „Þetta er heldur ljótt að sjá“ !()() ísl. ilandi ing kynbótahrossa. Bann væri ekki endilega nauðsynlegt, en ákveðið hefði verið að taka svo sterkt til orða í tillöguflutningi á Búnaðar- þingi til að vekja athygli á málinu. Þar væri á hinn bóginn lítill áhugi fyrir þessum málum, svo varla þyrftu menn að óttast miklar að- gerðir á næstunni a.m.k. Þorkell sagði, að menn hefðu skiptar skoð- anir á þessum málum, en engan þann hefði hann þó hitt, er vit hefði á hrossarækt, er væri því meðmælt- ur að hindrunarlaust væru seldir úr landi bestu stóðhestar íslands. í þessu skyldu menn þó hafa hugfast að fleiri vandamál væru til en hugs- anlegt bann á útflutningi kynbóta- hrossa, svo sem exemið er sagt væri að gæti eyðilagt markaðinn ytra. „Það virðast því fleiri hindranir en ég í þessu máli,“ sagði Þorkell. „En ég get ekki skilið það, að Þjóðverjar missi áhugann á að kaupa íslenska reiðhesta, þó þeir geti ekki keypt héðan kynbótahross. Við eigum ekki að styðja útlendinga til samkeppni við okkur, en mér heyrðist raunar á Klaus Becker að við værum raun- verulega orðnir óþarfir, þeir geti framleitt sín hross sjálfir. Er það ekki einmitt það sem menn hafa óttast? Mín skoðun er sú, að leggja eigi áherslu á útflutning reiðhesta, þar sem lögð verði áhersla á gæði en ekki fjölda, en við eigum sjálf að rækta hrossin hér heima, og þrýstingur frá Þjóðverj- um breytir ekki þeirri sannfæringu minni," sagði Þorkell. Klaus Becker var að því spurður, hvort ekki mætti leysa þennan ágreining með því að segja sem svo, að íslendingar banni ekki útflutn- ing kynbótahrossa, enda virðist tryggt að Þjóðverjar hafi ekki raunverulegan áhuga á að kaupa slík hross, þó þeir vilji eiga a.m.k. lagalegan rétt til þess. Becker svar- aði því til að menn gætu skoðað út- flutningsskýrslur síðustu ára, til að sjá hve lítill áhugi væri á því í Þýskalandi að kaupa héðan stóð- hesta. Þorkell Bjarnason var spurður hins sama, hvort hann vildi falla frá hugmyndum um útflutningsbann, enda lægi fyrir að Þjóðverjar hygð- ust ekki kaupa fleiri kynbótahross. Þorkell svaraði því neitandi, reynsl- an sýndi að Þjóðverjar hefðu áhuga á að kaupa héðan okkar bestu hross, og ekki væri ástæða til að ætla að það breyttist. Það væri fyrst og fremst íslendingum sjálfum að þakka, heiðarlegum hrossabændum, að ekki hefðu verið seldir úr landi bestu stóðhestar landsins gegnum tíðina. Gunnar Bjarnason sagði meðal annars, að það væri afdalamennska að leggjast gegn útflutningi ís- lenskra hesta. Menn gætu vissulega haft þær skoðanir og hefðu til þess fullan rétt, en verra væri þegar skoðanabræður Bjarts í Sumarhús- um væru í aðstöðu til að skaða á þennan veg heila atvinnugrein. Hér væru miklir hagsmunir fjölda stóðbænda og annarra eigenda ís- lenskra hesta í veði. Engir stórir ræktendur íslenskra hesta væru til ytra, þeir vildu frekar kaupa hross héðan en rækta þau sjálfir, og mik- ill markaður væri fyrir hendi. Það sem menn ættu að snúa sér að væri að finna ráð gegn exemi, er smá- flugur yllu, og sumar þjóðir væru byrjaðar að finna ráð gegn. „Það má ekki eyðileggja allt það starf sem unnið hefur verið á þessum vett- vangi undanfarna áratugi," sagði Gunnar. „Við eigum ekki að segja Þjóðverjum hvað þeir eiga að kaupa héðan, við eigum að leggja áherslu á að sýna það og selja sem við eigum." AH HEIMAMENN í Deildartungu í Borgarfirði telja að unnin hafi verið skemmdarverk á Deildartunguhver. í lok síðustu viku hófust fram- kvæmdir til þess að leiða vatn úr hvernum. Skurður hefur verið graf- inn í gegnum hveraaugu af verk- takafyrirtæki á vegum Hitaveitu Akraness og Borgarfjarðar, þannig að til lýta telst. Hverinn var tekinn eignarnámi af eigendum hans í Deildartungu og afhcntur Hitaveitu Akraness og Borgarfjarðar. Deildartunguhver er á svokall- aðri náttúruminjaskrá, einn af 214 svæðum. Hann er ekki friðlýstur. Hins vegar hefur burknategund, sem vex á hólnum, þar sem jarð- rask átt sér stað, verið friðlýst. „Þeir hafa nú gengið heldur hart að hvernum. Hafa verið með vélgröfu og grafið skurð í stefnu hveraauganna, eftir sprungustefn- uninni og er ekki til prýða. Þetta er heldur ljótt að sjá,“ sagði — segir Andrés Jónsson, bóndi á Deildartungu II Andrés Jónsson, bóndi í Deildar- tungu II, í samtali við Mbl. „Þeir hafa grafið undan hólnum en snyrtilegar hefði mátt fara að. Ég tel víst, að hrynja muni úr hólnum og grugga vatnið," sagði Andrés Jónsson ennfremur. Náttúruverndarráð gaf umsögn um hvernig standa skyldi að framkvæmdum: „Náttúruverndarráð sendi um- sögn um hvernig standa skyldi að framkvæmdum við Deildartungu- hver til Hitaveitu Akraness og Borgarfjarðar í byrjun júlí á síð- astliðnu ári og var það ítrekun á umsögn sem send var í júlí 1979. Þá var Þorleifur Einarsson, jarð- fræðingur, tilnefndur til þess að hafa eftirlit með framkvæmdum við Deildartungu. Þess var óskað að haft væri samband við hann um öll álitamál sem upp kynnu að korna," sagði Jón Gauti Jónsson, framkvæmdastjóri Náttúruvernd- arráðs í samtali við Mbl. „Við erum ekki í stakk búnir til þess að halda uppi reglubundnu eftirliti á viðkvæmum stöðum eins og við Deildartunguhver, en Nátt- úruverndarráð mun kanna hvort framkvæmdaraðili hefur fylgt þeim óskum sem fram voru bornar og með vorinu stendur til að gera heildarúttekt á hitaveitufram- kvæmdunum," sagði Jón Gauti. í samtali við Mbl. sagði Þorleif- ur Einarsson, jarðfræðingur, að hann hefði ekki litið eftir verkinu. Það hafi staðið til í upphafi, en við það hefði verið hætt. Framkvæmdir í samvinnu og samráði við Náttúruverndarráð „Ég veit ekki annað, en að staðið hafi verið að framkvæmdum við Deildartunguhver eins og fyrir- hugað var í samráði og með sam- þykkt Náttúruverndarráðs. Teikn- ingar voru lagðar fyrir Náttúru- verndarráð og út frá þeim hefur ekki verið breytt. Ég hef að vísu ekki farið á staðinn eftir að fram- kvæmdir hófust, en það er nú oft svo, að rask virðist meira á meðan á framkvæmd stendur en eftir að henni er lokið,“ sagði Ingólfur Hróifsson, framkvæmdastjóri Hitaveitu Akraness og Borgar- fjarðar, í samtali við Mbl. Hrólfur Sveinsson: Orðkrækingar Skelfing leiðist mér þetta sí- fellda nöldur sumra manna út af málfari. I útvarpi hefur þessi sónn kliðað ár eftir ár og hlust- endur hleypt honum inn um ann- að eyrað og út um hitt. Dagblöð- in hafa sum hver tekið undir þetta eilífðar nudd um „rétt mál“ og „rangt mál“ og fengið til málfræðinga að segja þjóðinni hvernig hún megi tala og hvern- ig hún megi ekki tala. Út yfir tekur þó, þegar leikmenn fara að steyta sig og segja öðrum fyrir um munnsöfnuð. Að undanförnu hefur sveitungi minn Helgi Hálfdanarson látið dæluna ganga dag eftir dag í Morgun- blaðinu með hótfyndnum sparðatíningi. Síðast klykkti hann út með því að kenna okkur Sauðkrækinga við sauðaþjófnað. Það fer naumast fram hjá neinum sem nennir að fylgjast með þessu orðaskaki í blöðum og útvarpi, að þar er verið að tönnl- ast á sama staglinu ár eftir ár. Enginn virðist taka mark á þessu, nema síður sé. Ég minnist þess, að fyrir nokkrum árum skrifaði Þorsteinn Ö. Stephensen hvassa grein um ranga notkun á orðasambandinu „alla vega“. Undir ummæli hans hafa síðan tekið málfræðingar útvarpsþátt- anna um daglegt mál hver af öðrum og hamrað á því, að „alla vega“ merki „alls konar, með öllu móti, á allan hátt“, en alls ekki „til dæmis, alltjent, að minnsta kosti“, eins og margur hefur viljað vera láta. Ög hver er árangurinn? Orðin „alla vega“ eru ekki aðeins að glutra niður síðustu leifunum af hefðbund- inni merkingu sinni, heldur hafa þau teygt úr skönkunum og dubbað sig upp í hið föngulega atviksorð „allavegana". Fyrir skömmu hafði ég orð á því í greinarkorni, að heilsufars- áróðurinn, sem rekinn hefur ver- ið gegn reykingum ár eftir ár, virtist koma að litlu haldi, með- an fólk áttaði sig ekki á því, að reykingar eru einhver ógeðsleg- asti sóðaskapur sem verða má. Ætli það gegni ekki líku máli um málverndunar-nöldrið? Svo hef- ur mér sýnzt. Og nú ætla ég að stinga því að Helga vini mínum, að hann hafi opin eyrun við útvarpið á næst- unni og veiti því athygli, hvernig skriffinnska þeirra, sem heim- sækja hótelið að Pósthússtræti 11, færist einfaldlega í aukana jafnt og þétt, allavegana meðan ekki linnir rausi hans og ann- arra orðkrókamanna, sem að réttu lagi ættu að kallast orð- krækingar.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.