Morgunblaðið - 25.05.1982, Blaðsíða 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ 1982
t Maöurinn minn, HERLUF CLAUSEN, forstjóri, Gnoóarvogi 82, andaöist 22. maí. Jarðarförin auglýst siöar. Fyrir hönd aöstandenda, Edith Clauaon.

Systir okkar, LÁRA RADLOFF, andaöist 21. maí á heimili sfnu f Knox Ind. USA. Árni Gislaaon, Ásgeir Gfslason, Erla Gfsladóttir.

t Móöir okkar og tengdamóöir, LÁRA BJARNADÓTTIR, kaupkona, Hjaröarholti, Ólafsvík, er látin. Birna Jónsdóttir, Sigurður Reynir Pétursson, Úlfljótur Jónsson, Ingibjörg Pétursdóttir, Gfsli Jónsson, Jóna Birta Óskarsdóttir.

t Eiginmaöur minn, ÞÓRARINN STEINDÓRSSON fré Brandsbas, Hafnarfiröi, lést í St. Jósefsspítala sunnudaginn 23. maf. Fyrir mfna hönd og annarra vandamanna, Pélfna Hinriksdóttir.

t VILHJÁLMUR Þ. GÍSLASON, Starhaga 2, veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miövikudaginn 26. maf kl. 10.30. Inga Árnadóttir, Ingibjörg Vllhjélmadóttir, Ragnhiidur Halgadóttir, Þór Vilhjélmsson, Auður Eír Vilhjélmadóttir, Þórður Órn Sigurósson.

t Frændi minn, BENEDIKT SVEINSSON, Fornastekk 11, sem lést 17. maí sl. verður jarösunginn frá Fossvogskirkju fimmtu- daginn 27. maí kl. 15.30. Vigdfs Einarsdóttir og aðrir aöstandendur.

t Eiginmaöur minn, ÞORSTEINN M. GUNNARSSON, Lundarbrekku 6, Kópavogi, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 26. maf kl. 13.30. Ingibjörg Valdimarsdóttir.

t Eiginkona mfn, SIGRfOUR SIGMUNDSDÓTTIR fré Hamraendum, veröur jarösungin frá Dómklrkjunni miövikudaginn 26. maf kl. 13.30. Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir. Magnúa Þóröarson.

Móöir okkar, GÍSLANNA GÍSLADÓTTIR, Hólmgarói 13, veröur jarösungin frá Bústaöakirkju miövikudaginn 26. maf kl. 14.00. Jóna Þóróardóttir, Þóröur Þóröarson, Gfali Þóróarson.

t Eiginmaöur minn og bróöir okkar, EGILL EGILSSON, Meóalholti 13, Raykjavfk, veröur jarösettur frá Fossvogskirkju f dag klukkan 15. Þeim sem vildu minnast hans, er bent á Ifknarstofnanir. Guöveig Stefénsdóttir, Guóbjartur G. Egilsson og ólaffa Egilsdóttir.
Egill Egilsson
Minningarorð
Fæddur 24. september 1893
Dáinn 14. maí 1982
Hinzta stund vinar míns, Egils
Egilssonar, var að kvöldi föstu-
dagsins 14. maí sl., er hann lézt í
Landakotsspítala eftir stutta legu.
Heimkominn úr sinni daglegu
gönguför viku áður missti hann
kraftinn. En hug sínum hélt hann
óskertum til hinztu stundar.
Egill Egilsson fæddist að
Sjöundá í Rauðasandshreppi,
Vestur-Barðastrandarsýslu, 24.
september 1893. Foreldrar hans
voru Egill Árnason Jónssonar
bónda á Lambavatni og Jónína
Helga Gísladóttir Þorgeirssonar
bónda í Haga. Systkinin voru átta
og var Egill þriðji í röðinni. Tvö
þeirra létust ung, en þau, sem upp
komust ásamt Agli, voru Gíslína,
Ólafía, Árni, Bergþóra og Guð-
bjartur Gísli. Að Agli gengnum
lifa ein eftir systkinanna þau
Ólafía og Guðbjartur Gísli.
Egill ólst upp í foreldrahúsum á
Sjöundá. Á honum sannaðist
máltækið, að margur er knár, þótt
hann sé smár, því enda þótt hann
væri aldrei hár í loftinu, bar
snemma á greind og dugnaði í fari
hans og þeir eiginleikar einkenndu
allt hans ævistarf. Um tvítugt
hleypti Egill heimdraganum og
hélt til náms við Bændaskólann á
Hvanneyri. Þaðan útskrifaðist
hann sem búfræðingur 1917 með
þriðju hæstu eihkunnina. Ágli var
alla tíð hlýtt til síns gamla skóla
og hann minntist oft veru sinnar
þar með stolti og ánægju. Næstu
árin á eftir var Egill til sjós og
stundaði jafnframt búskap. Meðal
annars var hann á skútunni Oliv-
etti og hef ég oft blaðað í sjóferða-
bók hans frá þeim tíma. I henni,
eins og öllum öðrum skjalfestum
vitnisburði um störf Egils, er hans
getið að góðu einu; dugnaði, sam-
vizkusemi og tillitsemi við aðra.
8. júlí 1922 kvæntist Egill Stein-
unni Ó. Thorlacius, greindri og
góðri konu. Bjuggu þau fyrst að
Neðri-Tungu í Örlygshöfn, en 1922
gerðist hann starfsmaður póst-
hússins á Patreksfirði og Kaupfé-
lags Patreksfjarðar og um svipað
leyti flytjast þau hjónin að
Saurbæ til hjónanna Hólmfríðar
Pétursdóttur og Gísla Ó. Thorlaci-
t
Móöir okkar,
GUÐLAUG HANNA 8VEINSDÓTTIR,
Jórufalli 12,
sem lést á Borgarsjúkrahúsinu laugardaginn 22. mal veröur jarö-
sungin frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 26. maí kl. 10.30.
Fyrir hönd barna, tengdasona og barnabarna,
Helga Dóra Reinaldadóttir, Jón B. Ragnarsaon,
Birgitta Rainaldadóttir, Sigurbjörn Egilaaon,
Hafdía Huld Roinaldadóttir, Statán örn Einarsaon,
Sævar Þór Reinaldaaon,
Anna Bára Reinaldadóttir,
Jóna Júlía Jónadóttlr,
Fannar Már Stefánsson.
t
Þökkum inniloga auösýnda samúö og hlýhug vlö andlát og jaröar-
för elsku litla sonar okkar og bróöur,
JÓHANNSSÓFUSSONAR.
Guörún Ágústsdóttir, Sófua Alexandersson,
Bergþóra Á. Sófusdóttir, Þorsteinn Sófusson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug vlö andlát og útför
móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR JÓHÖNNU JÓNSDÓTTUR,
Bolungarvfk.
Jóhanna Sveinadóttir,
Kriatjana Guöateinadóttir.
t
Viö þökkum af alhug auösýnda samúö og vinarhug vlö andlát og
útför eiginmanns míns, fööur okkar-, tengdafööur og afa,
ÞÓRÐAR S. ADALSTEINSSONAR,
byggingarmeistara,
Munkaþverárstræti 1, Akureyri.
Sérstakar þakkir færum viö félögum í Múrarafélagl Akureyrar.
Stefanfa Steindórsdóttir,
Marta Þóröardóttir, Þórdfs Þóróardóttir,
Erla Þóröardóttir, Adolf Guómundsaon
Ásta Þóröardóttir, Arnald Reykdal,
Alda Þóróardóttir, Valsteinn Jónsson,
og barnabörn.
us, mágs Egils og vinar. Þeir voru
mjög samrýndir og milli tengda-
fólks Egils og foreldra hans ríkti
mikil vinátta. Árið 1933 varð Egill
svo kaupfélagsstjóri hins nýstofn-
aða Kaupfélags Rauðsendinga á
Hvalskeri og gegndi hann því
starfi í um 10 ár.
Þau Steinunn og Egill fluttu
búferlum til Innri-Njarðvíkur
1943. Þar gerðist Egill starfsmað-
ur hjá frænda sínum og vini, Jóni
Jónssyni, Rauðsendingi, sem var
að reisa fiskimjölsverksmiðju í
Innri-Njarðvík. Jón var eigandi og
aðalframkvæmdastjóri verksmiðj-
unnar, en gat ekki sinnt daglegum
rekstri vegna verkefna víða um
land. Hann valdi Egil vin sinn sem
staðgengil sinn til umsjónar og
ábyrgðar. Egill annaðist allt bók-
hald og daglegan rekstur og
reyndist þá sem ætíð traustsins
verður.
Strax í Saurbæ hafði tekizt mik-
il vinátta með Agli og litlum
snáða, Guðmundi Jónssyni. Þessi
vinátta þróaðist áfram eftir að
suður kom og reyndist Diddi, eins
og Egill kallaði hann, sannur vin-
ur alla tíð og þá ekki síður eftir að
starfsdegi Egils lauk. Heimsóknir
Didda voru Agli sérstakar gleði-
stundir.
í Innri-Njarðvik bjuggu Stein-
unn og Egill fyrst í Hákoti og urðu
þau góðir þegnar þess bæjarfé-
lags. Egill var í sóknarnefnd
kirkjunnar um 10 ára skeið og var
hann þá meðal annars einn frum-
kvöðla að stækkun kirkjugarðsins.
Agli og Steinunni varð ekki barna
auðið. Hún átti við vanheilsu að
stríða mörg síðustu árin og reynd-
ist Egill henni gæðamaður til síð-
ustu stundar. Steinunn lézt 12. ág-
úst 1953.
Tveimur árum síðar, 3. júlí 1955,
giftist Egill Guðveigu Stefáns-
dóttur, móðursystur minni. Þau
bjuggu í Innri-Njarðvík til ársins
1960, að þau fluttu í Meðalholt 13
Reykjavík. Það sem eftir var
starfsævinnar vann Egill hjá
Skattstofu Reykjavíkur og vann
sér þar sem annars staðar traust
og virðingu samstarfsmanna
sinna.
Agli og frænku varð ekki barna
auðið. Sambúð þeirra var innileg
og hlý. Þau ferðuðust víða á sínum
fyrstu hjúskaparárum, enda voru
land og saga sérstök áhugamál
Egils. Og þegar ferðalögunum
sleppti, bættu endurminningarnar
þeim lífið og samveruna. Agli var
heimilið í Meðalholtinu kært og
þar vildi hann dvelja sem lengst.
Með einstakri natni og umhyggju
gerði frænka honum það kleift. Og
í gegnum frænku eignaðist ég vin-
inn Egil Egilsson.
Ég var átján ára mín fyrstu jól
að heiman og dvaldi þá á heimili
Egils og frænku. Egill lagði sig í
líma við að gera mér þessi jól eins
mikið „heima“ og hægt var. Hon-
um var nautn að því að gleðja aðra
og aldrei man ég hann það upptek-
inn, að hann gæfi sér ekki tíma til
þess. Ég hef séð syni mína hverfa
til Egils, eins og ég gerði þessi jól.
Og ekki bara þá, heldur líka systk-
ini mín og þeirra börn og reyndar
sérhvern þann, sem ég sá kynnast
Agli.
En það var ekki aðeins mann-
fólkið, sem naut gæzku hans. Smá-
fuglarnir í garðinum áttu líka í
honum sinn vin, þegar gaddurinn
herjaði á.
Skylt er að geta þess, að þau
frænka og Egill bjuggu ekki ein í
Meðalholti 13. Á neðri hæðinni
búa hjónin Evlalía Guðbrands-
dóttir og Olgeir Vilhjálmsson.
Mikil vinátta og umhyggja í smáu
sem stóru hefur alltaf ríkt á milli
hæðanna.
Nú þegar leiðir okkar Egils
skiljast um stund, vil ég þakka
þeim, sem lífið gefur, fyrir þær
gjafir, sem ég hef fengið af kynn-
um okkar Egils. Þegar kraftur
hans fór að þverra, reyndi ég að
vera honum stafur á göngunni.
Fyrir það tækifæri er ég þakklát.
EgiII Egilsson var hávaðalaus
maður. Hann var einlægur í trú
sinni, rækti störf sín af elju og
kostgæfni og gaf hverjum, sem
honum kynntist, meira en hann
þáði sjálfur.
Blessuð sé minning hans.
Sigríður Jóhannsdóttir