Morgunblaðið - 25.05.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ1982
Minning:
Stefán Sölvi Péturs-
son frá Rekavík
Fæddur 24. apríl 1901
Diinn 16. maí 1982
í dag kl. 2 verður til moldar bor-
inn frá Hafnarfjarðarkirkju Stef-
án Sölvi Pétursson frá Rekavík
bak Höfn á Hornströndum, til
heimilis að Suðurgötu 71, Hafnar-
firði.
Stefán fæddist á heimili afa
síns Jóhanns refaskyttu og land-
námsmanns í Látravík á Horn-
ströndum þar sem nú er Horn-
bjargsviti. Foreldrar hans voru
Pétur Jóhannsson frá Látravík og
Petólína Elíasdóttir ættuð úr Jök-
ulfjörðum. Stefán var næst elstur
af fimm börnum þeirra hjóna.
Tæplega fjögurra ára gamall
missir hann föður sinn, er þá bjó í
Hælavík og að hætti þess tíma,
leystist heimilið upp og hver fór í
sína áttina.
í fyrstu var Stefáni komið fyrir
hjá föðursystkinum sínum í
Látravík, en sex ára gömlum er
honum komið í fóstur í Rekavík
hjá fóstru sinni, Guðrúnu Ebenez-
Dr. Kristinn Guðmundsson var
fæddur í Króki á Rauðasandi þann
14. október 1897. Foreldrar hans
voru þau hjónin Guðrún Júlíana
Einarsdóttir Thoroddsen og Guð-
mundur Sigfreðsson hreppstjóri.
Hann lauk stúdentsprófi utan-
skóla 1920. Var síðan við laga- og
hagfræðinám í Þýskalandi. Dokt-
orspróf tók hann í hagfræði í Kiel
1926. Hann lagði stund á einka-
kennslu, verslunarstörf og fleira
bæði hér heima og í Þýskalandi.
Hann var kennari við Menntaskól-
ann á Akureyri frá 1929—1944,
síðan stundakennari þar eftir það
í nokkur ár.
Skattstjóri á Akureyri frá
1944—1953 er hann varð utanrík-
isráðherra. Seinna varð hann
ambassador í Lundúnum, eftir það
í Moskvu. Einnig var hann amb-
assador íslands í Rúmeníu og
Búlgaríu.
A meðan hann var búsettur á
Akureyri, gegndi hann fjölda
trúnaðarstarfa við ágætan orðstír.
Sat tvisvar á Alþingi sem vara-
maður Eyfirðinga. Var forseti
ráðherrafundar Nato í París og
ráðherrafundar Evrópuráðs í
Strassburg. Glæsilegur og góður
maður er genginn. Maður sem
vildi einstaklingum og þjóð sinni
allt hið besta. Stórhuga var hann
og maður til þess að takast á við
margvísleg og ábyrgðarfrek emb-
ættisverk, málamaður góður,
ráðhollur, sem ekkert aumt mátti
vita án þess að vilja reyna að bæta
úr. Þær munu ótaldar krónurnar,
sem hann rétti þeim er við bág
kjör bjuggu, hvort sem voru
sjálfskaparvíti eða af öðrum toga
spunnin.
Skapmaður var hann, og lét ekki
hlut sinn ef hann vissi að hann var
réttlætisins megin. En hann hafði
manndóm til þess að stilla skapið
á rétta bylgjulengd og vinna sigur
með drengskap.
Hann var litríkur persónuleiki
og vakti því eftirtekt hvar sem
erdóttur, er var honum mjög kær.
í Rekavík elst hann síðan upp með
fóstursystkinum sínum fjórum og
varð þar síðan búandi fram á
miðjan aldur, eða þar til sá lands-
hluti lagðist i eyði.
Síðasta árið er Stefán bjó í
Rekavík var Ásta Jósepsdóttir frá
Atlastöðum í Fljótavík ráðskona
hjá honum, en þau bjuggu saman
alla tíð síðan. Árið 1943 fluttist
Stefán ásamt Ástu og börnum
hennar að Brautarholti við Skut-
ulsfjörð og undu þau þar hag sín-
um vel. Vegna veikinda Stefáns
urðu þau þó aftur að flytjast bú-
ferlum og þá til Reykjavíkur. Stef-
án var þar um skeið til lækninga,
en fékk brátt fullan bata og þau
settust að í Hafnarfirði, þar sem
þau hafa búið síðan.
Stefán hitti ég fyrst fyrir fimm
árum, er ég kynntist konu minni,
Ólöfu Ástu, fósturdóttur hans.
Hann var einstaklega góður mað-
ur, trúaður og sjálfum sér sam-
kvæmur. Frá honum heyrði ég
hann fór. Mér er ljúft að skrifa
þessi minningarorð um dr. Krist-
in. Mér finnst ég vera í skuld við
hann, hefði honum margt að
þakka, sem ekki verður tíundað
hér. „Vinur er sá er í raun reynist"
er mér þá efst í huga framkoma
hans gagnvart mér og börnum
mínum, þegar ég missti eigin-
mann minn árið 1959. Konu hans
frú Elsu, sem var þýsk, kynntist
ég minna en þó að öllu góðu og
göfugu. Hún er látin fyrir nokkr-
um vikum. Ekki varð þeim hjón-
um barna auðið, en kjördóttur
áttu þau, Margréti, var hún bróð-
urdóttir Kristins, sonur hennar er
Vilhjálmur Arnarson, sem hefur
reynst þeim sem besti sonur alla
tíð, og mátu þau hann að verðleik-
um. Kjördóttirin er dáin fyrir
nokkrum árum og syrgðu þau
hana sárt. Ég kveð dr. Kristin með
virðingu, þakklæti og söknuði.
Blessuð sé minning mætra
hjóna.
Filippia Kristjánsdóttir
aldrei styggðaryrði um nokkurn
mann. Hann var einrænn og vildi
hafa sínar skoðanir í friði, en
samt viðræðurgóður enda góðum
gáfum gæddur. Skáldmæltur var
hann vel, þótt hann flíkaði því
ekki og eftir hann liggja margar
vísur og ljóð. Stefán var völundur
við smíðar og naut þess vel bæði í
tómstundum og starfi. í Rekavík
smíðaði hann all margar skektur
úr rekaviði en á efri árum lét hann
smíða eina slíka er hann nefndi
Von. Hugðist hann sigla henni á
firðinum, en lítið varð úr þeim
áformum þar eð heilsan bilaði
skömmu eftir að skektan var full-
gerð.
Eftir að Stefán fluttist til Hafn-
arfjarðar, starfaði hann svo lengi
sem heilsan entist við íshús Hafn-
arfjarðar hjá Ingólfi Flyering og
voru þeir góðir vinir. Meðan Stef-
án var á Homströndum og fyrst
eftir að hann flutti þaðan stundaði
hann bjargsig á hverju vori, bæði í
Hælavíkur- og Hornbjargi. Þar
þekkti hann hvern klett og hverja
snös og komst oft í hann krappan,
er hrundi úr bjarginu eða þegar
honum skrikaði fótur á hálum
syllunum. Hans skærustu minn-
ingar frá gamalli tíð eru úr björg-
unum og þreyttist hann aldrei á
því að segja sögur þaðan og skoða
litskyggnur af þeim.
Móðir Stefáns dó ung, en eftir
að Stefán varð uppkominn fór
hann að hafa samband við systk-
ini sín, en það var ótrúlegt hvað
þau tengdust sterkum böndum
þrátt fyrir mismunandi uppeldi
hvert á sínum stað. Af systkinun-
um eru fjögur enn á lífi, Hólmfríð-
ur, ekkja í Reykjavík, Pétur, neta-
gerðarmaður á ísafirði, Bjargey,
ekkja á ísafirði og Hallfríður,
hálfsystir þeirra, búsett á Akur-
eyri.
Eins og fyrr greinir bjó Stefán
með Ástu hálfa ævina án þess þó
að þau gengju í hjónaband. Sam-
búð þeirra hefur einkennst af
tryggð og umhyggju hvors til ann-
ars. Börnum Ástu, þeim Huldu,
Maggý og Grétari, gekk Stefán í
föðurstað og var alla tíð mjög
hjálpsamur og góður.
Frá því að bðrn Ástu fóru að
heiman hafa þau Stefán og Ásta
alið upp elstu dóttur Maggýjar,
Ólöfu Ástu, sem sína eigin dóttur.
Þau Stebbi og Lóló bundust mikl-
Seoul, 21. maí. AP.
STJÓRN Suður-Kóreu sagði öll af
sér í dag vegna mikils fjármála-
hneykslis. Chun Doo-hwan forseti
samþykkti afsagnarbeiðni ellefu
ráðherra, en Yoo Chang-soon for-
sætisráðherra og ýmsir aðrir ráð-
herrar á sviði atvinnulífs og efna-
hagsmála sitja áfram.
Tilkynnt var einnig að fimm
æðstu starfsmenn flokks Chuns
hefðu sagt af sér af sömu sökum,
og að forsetinn, sem er leiðtogi
flokksins, hefði sett nýja menn í
þeirra stað.
37
um kærleikum sem entust allt til
síðasta dags, án þess að svo mikið
sem einn skuggi félli þar á. Sam-
band þeirra var jafnvel betra en
það getur best orðið milli föður og
dóttur. í huga Lólóar eru svo
ótalmargar minningar sem tengj-
ast Stebba og eru þær allar af
hinu góða. Hún fær aldrei full-
þakkað allt það sem hann kenndi
henni og gerði fyrir hana um dag-
ana.
Síðustu sex árin hefur Stefán
verið heilsuveill og dvalið á Sól-
vangi í Hafnarfirði. Hann hefur
þó allan þann tíma haft fótavist
og komið heim á laugardögum og
á stórhátíðum. Á Sólvangi stytti
hann stundirnar við að prjóna og
sér til heilsubótar fór hann dag-
lega í gönguferðir.
Stebbi minn er horfinn héðan af
jarðríki. Kynni okkar voru ekki
löng, en þau skilja eftir minningar
um góðan mann. Það er sárt að
vita hann horfinn af sjónarsvið-
inu, en ég veit að Stebbi á góða
heimkomu handan hafsins eilífa.
Hafi hann þökk fyrir allt. Frið-
ur Guðs sé með honum.
Guðmundur Guðjónsson
Nítján manns hafa verið hand-
teknir í sambandi við fjármála-
hneykslið, þ.á m. fyrrverandi
bankastjórar tveggja stærstu
banka landsins, og fyrrverandi
forseti námafélagsins, sem er í
ríkiseign, en hann er bróðir
tengdaföður Chuns forseta.
Einnig blandast inn í þessar
uppsagnir slys er varð við gerð
neðanjarðarganga í Seoul, en þar
fórust 10 menn, og berserksgang-
ur ölvaðs lögregluþjóns, sem
myrti 57 manns.
Minning:
Kristinn Guðmunds-
son sendiherra
Seoul:
11 ráðherrar reknir
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal einnig
getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um hinn
látna eru ekki birt á minningarorðasíðum Morg-
unblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og með
góðu línubili.