Morgunblaðið - 27.07.1982, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚLÍ1982
35
Minning:
Ingimundur Steins-
son verksmiðjustjóri
Fæddur 24. september 1910
Dáinn 19. júlí 1982
Það er skammt stórra högga á
milli. Á tæpum 3 árum hafa 3
móðurbræður mínir fallið frá.
Fyrst Ottó síðla árs 1979, þá
Brynjólfur 1981 og nú Ingimund-
ur. Fregnin um andlát hans kom
mjög á óvart því g vissi ekki betur
en að heilsan væri sæmileg og að
hann ætti langa lífdaga framund-
an. En vegir Guðs eru óiannsak-
anlegir og nú er Ingi horfinn líka,
á eftir bræðrum sínum og eigin-
konu.
Þegar ég læt hugann reika til
baka þá eru fyrstu kynni mín af
þeim Ingimundi og Ruth óljós brot
af sjóferð, maður á bryggju og lít-
ið hús með garði. Eftir því sem
árin líðu skýrðist þessi mynd. Sjó-
ferðin var ferð með Akraborg,
maður á bryggjunni Ingi frændi
og húsið heimili hans og Ruthar.
Allar þessar ferðir upp á Skaga
voru gleðiferðir, því ekki man ég
fólk, sem var betra heim að sækja
en einmitt Inga og Ruth.
Ingi fæddist á Isafirði 24. sept.
1910, sá fimmti af 9 systkinum og
ólst þar upp. Árið 1930 fór hann til
Reykjavíkur á Samvinnuskólann
og var þar tvo vetur. Næstu árin
var hann farmaður á M/S Eddu.
Árið 1938 fór hann til Þýskalands
til náms í niðursuðu. Þá skall
stríðið á og hann varð innlyksa.
Hann lauk námi og starfaði öll
stríðsárin við niðursuðu, lengst af
sem verkstjóri í verksmiðju í Pill-
au. Þar kynntist hann konu sinni,
Ruth Hildegaard Liedke, sem
hann kvæntist 1943.
í stríðslok lenti hann í ævin-
týralegri ferð frá Þýskalandi til
Svíþjóðar og þaðan til Danmerkur
og svo aftur til Þýskalands til þess
að sækja eiginkonu sína. Er hann
kom heim hóf hann störf við
niðursuðu, fyrst á Siglufirði og
síðan hjá Haraldi Böðvarssyni á
Akranesi. Þau Ingi og Ruth festu
rætur á Akranesi og starfaði hann
alla sína æfi að niðursuðu sem
verkstjóri.
Þau eru ófá sporin sem við
systkinin eigum niður í verk-
smiðju, því í hvert skipti sem við
komum í heimsókn þurftum við að
líta inn.
Heimili Inga og Ruth var ynd-
islegt. Ruth var einstök handa-
vinnukona og handfljótari konu
hefi ég ekki fyrirhitt. Ég gat séð
hlutina vaxa í höndum hennar
enda bar heimilið merki þess.
Ingimundur var orðvar maður
og vildi aldrei heyra neitt mis-
jafnt um nokkra manneskju og ef
manni varð á að segja eitthvað
ekki beint fallegt, sagði hann:
„Hvað segir þú stelpa, svona átt
þú ekki að tala.“ Þetta lýsir hon-
um vel. Hann vildi öllum það
besta, ekki bara sínum nánustu,
heldur öllum sem hann kynntist.
Frá því að Ingi missti konu sína
hefur hann ekki verið samur mað-
ur. Það var eins og að hluti af
honum sjálfum hefði horfið. En
hann átti hauka í horni á Akra-
nesi. Þau voru ekki ófá skiptin
sem hann nefndi Ingibjörgu og
Harald, Magnéu, Pétur og Magn-
ús. Ég færi þeim og öllu vinafólki
Ingimundar bestu þakkir mínar
og minna fyrir alla hjálpina og
vinsemdina. Allt þetta verður
seint fullþakkað.
Ingimundur hefir kennt mér
margt og það fyrst og fremst að
maður á að vera góður og hjálp-
samur og orðvar. Heimurinn væri
betri í dag ef allir hefðu sama
hugarfar og Ingi hafði. Við systk-
inin kveðjum Inga hinsta sinni og
ég vona að okkur takist að koma
öllu því góða, sem hann kenndi
okkur til skila til næstu kynslóðar.
Guðrún Halldórsdóttir
í dag verður kvaddur hinstu
kveðju frá Akraneskirkju Ingi-
mundur Steinsson, verksmiðju-
stjóri. Hann var fæddur á ísafirði
og dvaldist í heimabyggði sinni
fram til tvítugsaldurs, þá hleypti
hann heimdraganum og hóf nám í
Samvinnuskólanum. Að loknu
tveggja vetra námi þar vann hann
við ýmisleg störf.
Árið 1938 sigldi hann til Þýzka-
lands og lærði þar lagmetisiðnað.
Ingimundur hafði oft orð á því, að
hann vissi ekki hvernig það atvik-
aðist að áhugi hans varð svo mikill
fyrir þessari starfsgrein, því ekki
var hún svo blómleg á þeim árum
hér heima.
í Hamborg vann hann eitt ár á
rannsóknarstofu, en fyrir milli-
göngu góðra manna komst hann
til náms og starfa við lagmetis-
verksmiðju í Pillau, þar sem ein-
göngu voru soðnar niður sjávaraf-
urðir. Víst er að vel hefur þeim
líkað við þennan unga ísfirðing í
verksmiðjunni, því eftir fárra ára
starf þar var hann gerður að yfir-
verkstjóra. Þessi ár í Þýzkalandi
voru erfið. Styjöldin geysaði og í
marz 1945 var verksmiðjunni lok-
að. Þá hafði hann ásamt 28 manns
skipulagt undankomu frá landinu
og var farkosturinn flatbotna
kæna. Ferðinni var heitið til
Borgundarhólms. Á leiðinni
hrepptu þeir hið versta veður og
voru dægrum saman í miklum
lífsháska. Bátinn hrakti til Sví-
þjóðar, þar sem Ingimundur af-
henti Rauða krossinum átta
fanga, gamla starfsfélaga, sem
hann hafði lofað og lagt sig fram
um að koma undan.
í Þýzkalandi tapaði hann öllum
sínum veraldlegu eignum, en fékk
að halda því sem dýrmætast var,
því í Þýzkalandi hafði hann eign-
ast traustan og mikilhæfan lífs-
förunaut, Ruth Hildegard. Þreng-
ingarnar voru miklar og voru þau
þakkiát Guði fyrir hvernig úr
rættist. Heim til íslands komu
þau slipp og snauð í stríðslokin, en
þau voru hamingjusöm og órög við
að takast á við lífið og starfið. Til
Siglufjarðar lá leiðin. Hún vann
við síldarsöltun en hann við niður-
langingu á síld. Um tíma áttu þau
heimili í Reykjavík, en fljótlega
fluttu þau hingað upp á Akranes,
þar sem Ingimundur hóf störf hjá
Haraldi Böðvarssyni og var verk-
smiðjustjóri í niðursuðuverk-
smiðju þeirra feðga Haralds og
Sturlaugs. Þar gerði Ingimundur
garðinn frægan á blómatíma verk-
smiðjunnar, voru Hekluvörurnar
landsþekktar fyrir gæði og fjöl-
breytileika.
Verksmiðjustjórinn var maður
þeirrar gerðar, að hann vann sér
traust hvar sem hann fór. Það eru
margir sem unnu undir stjórn
Ingimundar í gegnum tíðina. Und-
irritaður var einn þeirra mörgu
unglinga sem unnu hjá honum,
það var nokkuð harður skóli.
Hann gekk fast eftir að starfsfólk
væri stundvíst, reglusamt og trú-
verðugt eins og hann var sjálfur.
Þó stjórnaði hann ekki með harðri
hendi heldur með ljúfmennsku og
elskusemi. Hann gaf skipanir og
söng þess á milli við vinnu sína.
Samviskusemi var hans aðals-
merki og sýndi hann þar slíkt for-
dæmi að aldrei verður full þakkað.
Hann var vakinn og sofinn yfir
velferð fyrirtækisins og fólksins
sem vann hjá honum. Hann vakn-
aði um miðjar nætur til að yfir-
fara ketilinn í verksmiðjunni og
athuga hvort allt væri ekki í full-
komnu standi fyrir nýjan starfs-
dag.
Hann krafðist ekki þakklætis né
aukaþóknunar, þetta var honum
eiginlegt og sjálfsagt. Aldrei var
bjartara yfir honum en þegar
mikið var um að vera og vinnu-
dagurinn sem lengstur. Vinnan
var honum gleðigjafi.
I einkalífi var Ingimundur ham-
ingjasamur. Ruth og hann voru
bundin þeim traustu böndum sem
dauðinn einn fær slitið. Ruth and-
aðist eftir erfitt veikindastríð í
janúarmánuði 1976.
Eftir að Ruth var fallin frá fór
heilsa Ingmundar að bila. Enn var
hann þó boðinn og búinn til starfa
og bar sig vel. Hann vildi veg
fyrirtækisins, sem hann starfaði
lengst hjá, sem mestan og sparaði
ekki krafta sína.
Ættingjum sínum og vinum
verður hann eftirminnilegur fyrir
tryggð, ræktarsemi og höfðings-
skap. Handtak hans var hlýtt og
innilegt. Ég og fjölskylda mín
þökkum honum góð kynni og far-
sæl störf. Við trúum að handan
tjaldsins bíði hans konan, sem
hann kom með unga til íslands og
var honum allt.
Ingibjörg og Haraldur
Sturlaugsson.
+
Faöir okkar,
STEINN ERLENDSSON,
fyrrverandi netagerðarmaöur,
Lokaatíg 20a,
lóst í Borgarspítalanum aö morgnl mánudagsins 26. þ.m.
Synir hina látna.
Kona mín og móöir,
GUÐRÚN GUOMUNDSDÓTTIR,
frá íaafiröi,
veröur jarðsungin frá Fossvogsklrkju, mlövikudaginn 28. júlí, kl.
10.30.
Siguröur Siguröaaon,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Hjartkær móöir okkar, tengdamóölr, amma og langamma,
KATRÍN HELGADÓTTIR,
Vlöimel 19,
veröur jarösungin frá Neskirkju, miövikudaginn 28. júlí, kl. 13.30.
Signý Egilsdóttir, Friörik Martinsson,
Guörún Egilsdóttir, Guömundur Daníelsson,
Jórunn Egilsdóttir, Ingiberg Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móöir okkar og tengamóöir,
ELÍN BJARNADÓTTIR,
sem andaöist í Landspítalanum þann 18. júlí, veröur jarösungin
frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 27. þ.m., kl. 15.00.
Blóm eru afþökkuö, en þelm sem vildu minnast hennar er vinsam-
lega bent á kristniboös- og liknarfélög.
Kristin Jóhannsdóttir, Rafn Hafnfjöró,
Pétur Jóhannsaon, Kristfn Guömundsdóttir,
Oddbjörg Jóhannsdóttir, Jón Norömann,
Elín Jóhannsdóttir, Kristinn Ragnarsson.
+
Elskuleg móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
HALLDÓRA NARFADÓTTIR,
Hrísateig 7, Reykjavík,
er lést mánudaginn 19. júlf sl., veröur jarösungin frá Laugarnes-
kirkju, miövikudaginn 28. júlf, kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuö, en þeir sem vlldu minnast hinnar
látnu, láti Ifknarstofnanir njóta þess.
Guörún Hjörleifsdóttir, Jón R. Hjálmarsson,
Jón Á. Hjörleifsson, Liija Jónsdóttir,
Þuríóur Hjörleifsdóttir, Jón Sveinsson,
Leifur Hjörleifsson,
Narfi Hjörleifsson, Gyöa Theodórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Eiginkona mfn, móöir okkar, tengdamóölr og amma,
ANNA ÁSLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Drápuhlfö 47,
veröur jarösungin frá Fossvogsklrkju, miövikudaginn 28. þ.m., kl.
13.30.
Blóm afþökkuð, en þeim sem vilja minnast hennar, er bent á
Minningargjafasjóö Landspítalans og Hallgrfmskirkju.
Árni Guómundsson,
Guörún Hansen, Ove Hansen,
Róbert T. Árnason, Klara Hilmaradóttir,
Anna M. Árnadóttir, Pátur Kristjánsson,
Sigríöur Ó. Árnadóttir og barnabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
KRISTRÚN ÞÓROARDÓTTIR
frá Hvassahrauni,
sem lést 24. júlf, verður jarösungin frá Fríkirkjunni f Hafnarfiröi,
fimmtudaginn 29. þ.m., kl. 1.30.
Hulda Siguröardóttir, Björgvin Jónsson,
Guðmundur Sigurösson, Gunnar Sigurósson,
Halldóra Aöalsteinsdóttir,
börn og barnabörn.
+
HALLDÓR ÞORLEIFSSON,
sem lést 22. þ.m., f Landakotsspftala veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju, föstudaginn 30. júli nk., kl. 1.30.
Jarösett verður í Gufuneskirkjugaröi.
Steinþóra Jónsdóttir, Sigrföur Emilsdóttir,
Óöinn Halldórsson, Erla Emilsdóttir,
Guörún Emilsdóttir.
+
Hjartkær eiginkona min, móöir, tengdamóöir, amma og lang-
amma,
GUÐBJÖRG GÍSLADÓTTIR,
Dalbraut 23,
lést í Landspítalanum, 17. júlf sl.
Jaröarförin hefur fariö fram f kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á Lyflækningadeild
II—B.
Fyrir hönd vandamanna,
Jens Pálsson.
LOKAÐ
vegna jarðarfarar
Björns Magnússonar, Svanhvítar Gunnarsdóttur,
Auöar Björnsdóttur, Axels Björnssonar, föstudag-
inn 30. júlí.
Fatahreinsunin í Grímsbæ.