Morgunblaðið - 21.09.1982, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. SEPTEMBER 1982
45
Oþarft aÖ
kenna sóknir
viö embættis-
bústaðina
Hugleiðingar að lokn-
um lestri skattseðils
Haraldur Guðnason skrifar:
„í dálkum Velvakanda hefur
verið gagnrýnd ástæðulaus
breyting á nöfnum prestakalla,
m.a. að Miklaholtsprestakall,
sem flestir eldri íslendingar
þekkja af sögu séra Árna Þórar-
inssonar, er nú látið heita Söð-
ulholtsprestakall. Þetta er óþarf-
ur ruglandi. Búseta presta var og
er breytingum háð og óþarft að
kenna sóknir við embættisbú-
staði þeirra. Gamalli hefð burt-
kastað sem slitinni flík.
Biskupsstofa (svo) svarar því
einu, að vitna í lög nr. 35 frá
1970.
Þá mun m.a. hafa orðið til
Bergþórshvolsprestakall, en
hafnað gömlu og gildu nafni:
Landeyjaþing (sóknir Austur- og
Vestur-Landeyj a).
í Landeyjaþingum var Kross í
Austur-Landeyjum prestssetur
meginhluta 19.aldar og til 1919.
Á sama tíma var Bergþórshvoll
löngum í bændaábúð. Þó hefur
verið þar prestssetur samfellt
síðan 1925. Nú býr þar sóknar-
prestur og prestssonur, Eggert
Haukdal. Sá síðarnefndi stór-
skemmdi sögufrægan stað með
því að klessa upp byggingu vest-
ur á túni. Það er nú tómstunda-
starf hans að reyna að flæma
prestinn af staðnum.
Sveinn Kristinsson (8752-8693
skrifar:
„Hvers vegna eiga þær fjöl-
skyldur þar sem einn aflar tekna
heimilisins að borga skatta fyrir
hinar þar sem tveir vinna úti? Það
má öllum ljóst vera að þar sem
fyrirvinnan er ein, kemst maður
mun fyrr í hærri skattstiga en þar
sem tveir afla teknanna.
Þar af leiðir að þar sem konan
er „bara húsmóðir" (en oftar er
það hún sem tekur að sér húshald-
ið) og hugsar um sín börn og spar-
ar þar af leiðandi samfélaginu fé,
en fær svona í leiðinni að borga
rekstur „fráfærustofnana"
(barnaheimila) fyrir hina sem láta
samfélagið bera kostnaðinn af
gæslu barna sinna.
Var einhver að tala um að upp-
eldisstörf væru bæði göfug og
mikilvæg fyrir samfélagið?
Útkoman er umgengnisvanda-
mál og slakur námsárangur
Ekki virðist löggjafinn líta
þannig á málið. Hann er óbeint
með þessu fyrirkomulagi að reka
húsmæður út á vinnumarkaðinn
nauðugar viljugar.
Afleiðingarnar þekkja allir,
m.a. fleiri börn með lykil um háls-
inn, sem eru oft hálf vegalaus,
enginn heima þegar komið er úr
skólanum, til að tala við þau, gefa
að borða, segja frá áhyggjum, að
hjálpa til við heimanámið. Útkom-
an er umgengnisvandamál og
slakur námsárangur.
Mig minnir að þegar Matthías
M. var að breyta skattalögunum
um árið hafi svokallaðar kvenrétt-
indakonur rekið upp raunakvein,
þegar meta átti starf húsmæðra
til fjár eins og vera ber, þannig að
þær telji fram helming tekna
heimilisins rétt eins og eignir.
Það heyrist ekki rifist um það
hvort þessi störf séu peninga virði
þegar ríki eða bær þarf að kaupa
þau, samanber aðstoð við ellilíf-
eyrisþega og öryrkja, þá eru þau
greidd refjalaust.
Tillaga um breyt-
ingar á skattalögum
1. Leggja skal saman tekjur hjóna
og deila síðan í með tveim;
2. sama þó að annar afli teknanna,
þá sé þeim samt deilt jafnt á
bæði.
Til sparnaðar (lækk-
unar á sköttum)
1. Þegar hjón vinna bæði úti og
eiga börn borgi þau sjálf gæslu
barna sinna heima eða að
heiman (dagmömmur t.d.)
2. a. lokað verði 60 til 70% dag-
vistarstofnana barna. Þeir sem
þessa þjónustu fái væru ein-
stæðir foreldrar og sjúkir, í
undantekningartilfellum skóla-
fólk.
2. b. Sameinuð verði þar sem hægt
er elli- og barnaheimili, þannig
að eldra fólk geti umgengist
börnin og passað eftir getu og
vilja.
Ástæðulaust var að breyta
nafni Landeyjasókna. Margt
fleira er undarlegt í lögum þess-
um. Til að mynda heita nú
Neðri-Holtaþing Kirkjuhvols-
prestakall. Hvað skyldu margir
þingmenn sem samþykktu þessi
lög vita hvar Kirkjuhvollinn
þeirra er?“
og halda hefði mátt að annar
aðilinn, sem var fyrir seljendur
við fiskverðsákvörðun, væri
90% fyrir kaupendur um leið.
Þetta kom greinilega fram í
þættinum og maður vissi þetta
svo sem fyrir. Hann hafnaði al-
farið 20% af því að hann vissi að
hitt kæmi. Það er óhagur stórs
hluta útgerðar í dag að fiskverð
hækki. Það er betra að það
lækki, því að langflestir LlÚ-
manna kaupa af sjálfum sér
fiskinn. Þetta sýndi sig líka í
þættinum. Þau rök sem fulltrúi
þeirra nefndi, að hann hefði
ekki viljað binda sig, voru harla
léttvæg. Mér finnst það raunar
furðulegt, að þetta skuli hafa
fengið að ganga svona til í öll
þessi ár.
Hann er í kaffi
Dreifbýlismaður hringdi og
hafði eftirfrandi að segja: — Ég
hringi oft í opinberar skrifstof-
ur í Reykjavík, þegar ég þarf
nauðsynlega að ná í mann. Ég
bíð og bíð. Svo kemur loks svar-
ið: Hann er farinn í kaffi. Eða:
Hann er í kaffi. Og mikil ósköp
eru kaffitímarnir stundum lang-
ir og mörg símtölin sem fara í
súginn. Og nú spyr ég: Er ekki
kominn tími til að færa þeim
kaffið í rúmið?
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Aflinn er fjörtíu prósent meiri en í fyrra.
Rétt væri: Aflinn er fjörtíu prósentum meiri en í
fyrra.
„Sameinuð verði þar sem hægt er elli- og barnaheimili, þannig að eldra fólk
geti umgengist börnin og passað eftir getu og vilja.“
Dagatal
fylgiblaóanna
ALEEAí' A ÞRIÐJTJDÖGUM
□
imqTrA
ALLTAFÁ FIMMTLFDÖGUM
Alltaf á föstudögum
ALLTAF A LAUGARDÖGUM
ALLTAF Á SUNNUDÖGUM
siMra
OG EFNISMEIRA BLAÐ!
Fimm sinnum í viku fylgir
auka fródleikur og skemmtun
Mogganum þínum!
fltargjtiiiMitfcife